Die Bibel

 

Genesis 15

Lernen

   

1 Pagkatapos ng mga bagay na ito ay dumating ang salita ng Panginoon kay Abram sa pangitain na nagsasabi, Huwag kang matakot, Abram: ako ang iyong kalasag, at ang iyong ganting pala na lubhang dakila.

2 At sinabi ni Abram, Oh Panginoong Dios, anong ibibigay mo sa akin, kung ako'y nabubuhay na walang anak at ang magaari ng aking bahay ay itong taga Damascong si Eliezer?

3 At sinabi ni Abram, Narito, hindi mo ako binigyan ng anak at, narito't isang ipinanganak sa aking bahay ang siyang tagapagmana ko.

4 At, narito, ang salita ng Panginoon ay dumating sa kaniya, na nagsabi, Hindi ang taong ito ang magiging tagapagmana mo; kundi lalabas sa iyong sariling katawan ang magiging tagapagmana mo.

5 At siya'y inilabas at sinabi, Tumingala ka ngayon sa langit, at iyong bilangin ang mga bituin, kung mabibilang mo: at sa kaniya'y sinabi, Magiging ganiyan ang iyong binhi.

6 At sumampalataya siya sa Panginoon; at ito'y ibinilang na katuwiran sa kaniya.

7 At sinabi sa kaniya, Ako ang Panginoon na nagpaalis sa iyo sa Ur ng mga Caldeo, upang ibigay sa iyo ang lupaing ito na manahin mo.

8 At sinabi niya, Oh Panginoong Dios, paanong pagkakilala ko na aking mamanahin?

9 At sinabi sa kaniya, Magdala ka rito sa akin ng isang dumalagang bakang tatlong taon ang gulang, at ng isang babaing kambing na tatlong taon ang gulang, at ng isang lalaking tupang tatlong taon ang gulang, at ng isang inakay na batobato at ng isang inakay na kalapati.

10 At dinala niya ang lahat ng ito sa kaniya, at pinaghati niya sa gitna, at kaniyang pinapagtapattapat ang kalakalahati; datapuwa't hindi hinati ang mga ibon.

11 At binababa ng mga ibong mangdadagit ang mga bangkay, at binubugaw ni Abram.

12 At nang lulubog na ang araw, ay nakatulog si Abram ng mahimbing; at, narito, ang isang kasindaksindak na malaking kadiliman ay sumakaniya.

13 At sinabi ng Dios kay Abram, Tunay na pakatalastasin mo, na ang iyong binhi ay magiging taga ibang bayan sa lupaing hindi kanila, at mangaglilingkod sa mga yaon; at pahihirapang apat na raang taon.

14 At yaon namang bansang kanilang paglilingkuran ay aking hahatulan: at pagkatapos ay aalis silang may malaking pag-aari.

15 Datapuwa't ikaw ay payapang pasa sa iyong mga magulang; at ikaw ay malilibing sa mabuting katandaan.

16 At sa ikaapat na salin ng iyong binhi, ay magsisipagbalik rito: sapagka't hindi pa nalulubos ang katampalasanan ng mga Amorrheo.

17 At nangyari, na paglubog ng araw, at pagdilim, na narito, ang isang hurnong umuusok, at ang isang tanglaw na nagniningas na dumaan sa gitna ng mga hinating hayop.

18 Nang araw na yaon, ang Panginoon ay nakipagtipan kay Abram, na nagsabi, Sa iyong binhi ibinigay ko ang lupaing ito, mula sa ilog ng Egipto hanggang sa malaking ilog, na ilog Eufrates.

19 Ang mga Cineo, at ang mga Ceneceo, at ang mga Cedmoneo,

20 At ang mga Heteo, at ang mga Pherezeo, at ang mga Refaim,

21 At ang mga Amorrheo, at ang mga Cananeo, at ang mga Gergeseo, at ang mga Jebuseo.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #1812

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

1812. He believed in Jehovah. That this signifies the Lord’s faith at that time, is evident from the very words, and also from the connection of things in the internal sense; which is that while He lived in the world the Lord was in continual combats of temptations, and in continual victories, from a constant inmost confidence and faith that because He was fighting for the salvation of the whole human race from pure love, He could not but conquer; which is here meant by “believing in Jehovah.” From the love from which anyone fights it is known what his faith is. He who fights from any other love than love toward the neighbor and toward the Lord’s kingdom, does not fight from faith, that is, does not “believe in Jehovah,” but in that which he loves, for the love itself for which he fights is his faith. For example: he who fights from the love of becoming the greatest in heaven, does not believe in Jehovah, but rather in himself; for to desire to become the greatest is to desire to command others; thus he fights for command; and so in all other cases. And thus from the love itself from which anyone fights, it may be known what his faith is.

[2] But in all His combats of temptations the Lord never fought from the love of self, or for Himself, but for all in the universe, consequently, not that He might become the greatest in heaven, for this is contrary to the Divine Love, and scarcely even that He might be the least; but only that all others might become something, and be saved. As He also says in Mark:

The two sons of Zebedee said, Grant unto us that we may sit, one on Thy right hand, and the other on Thy left, in Thy glory. Jesus said, Whoever would be great among you shall be your minister; and whoever would be first among you, shall be servant of all. For the Son of man also came not to be ministered onto, but to minister, and to give His soul a ransom for many (Mark 10:37, 43-45).

This is the love, or this is the faith, from which the Lord fought, and which is here meant by “believing in Jehovah.”

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.