Die Bibel

 

Genesis 1

Lernen

1 Nang pasimula ay nilikha ng Dios ang langit at ang lupa.

2 At ang lupa ay walang anyo at walang laman; at ang kadiliman ay sumasa ibabaw ng kalaliman; at ang Espiritu ng Dios ay sumasa ibabaw ng tubig.

3 At sinabi ng Dios Magkaroon ng liwanag; at nagkaroon ng liwanag.

4 At nakita ng Dios ang liwanag na mabuti, at inihiwalay ng Dios ang liwanag sa kadiliman.

5 At tinawag ng Dios ang liwanag na Araw, at tinawag niya ang kadiliman na Gabi. At nagkahapon at nagkaumaga ang unang araw.

6 At sinabi ng Dios, Magkaroon ng isang kalawakan sa gitna ng tubig, at mahiwalay ang tubig sa kapuwa tubig.

7 At ginawa ng Dios ang kalawakan, at inihiwalay ang tubig na nasa ilalim ng kalawakan, sa tubig na nasa itaas ng kalawakan: at nagkagayon.

8 At tinawag ng Dios ang kalawakan na Langit. At nagkahapon at nagkaumaga ang ikalawang araw.

9 At sinabi ng Dios, Mapisan ang tubig na nasa silong ng langit sa isang dako, at lumitaw ang katuyuan, at nagkagayon.

10 At tinawag ng Dios ang katuyuan na Lupa, at ang kapisanan ng tubig ay tinawag niyang mga Dagat: at nakita ng Dios na mabuti.

11 At sinabi ng Dios, Sibulan ang lupa ng damo, pananim na nagkakabinhi, at punong kahoy na namumunga ayon sa kaniyang pagkakahoy, na taglay ang kaniyang binhi sa ibabaw ng lupa, at nagkagayon.

12 At ang lupa ay sinibulan ng damo, pananim na nagkakabinhi, ayon sa kaniyang pagkapananim, at ng punong kahoy na namumunga, na taglay ang kaniyang binhi, ayon sa kaniyang pagkakahoy, at nakita ng Dios na mabuti.

13 At nagkahapon at nagkaumaga ang ikatlong araw.

14 At sinabi ng Dios, Magkaroon ng mga tanglaw sa kalawakan ng langit upang maghiwalay ng araw sa gabi; at maging pinakatanda, at pinakabahagi ng panahon, ng mga araw at ng mga taon:

15 At maging pinakatanglaw sa kalawakan ng langit, upang tumanglaw sa ibabaw ng lupa: at nagkagayon.

16 At nilikha ng Dios ang dalawang malaking tanglaw; ang malaking tanglaw ay upang magpuno sa araw, at ang maliit na tanglaw ay upang magpuno sa gabi: nilikha rin niya ang mga bituin.

17 At mga inilagay ng Dios sa kalawakan ng langit, upang tumanglaw sa ibabaw ng lupa,

18 At upang magpuno sa araw at sa gabi, at upang maghiwalay ng liwanag sa kadiliman: at nakita ng Dios na mabuti.

19 At nagkahapon at nagkaumaga ang ikaapat na araw.

20 At sinabi ng Dios, Bukalan ng sagana ang tubig ng mga gumagalaw na kinapal na may buhay, at magsilipad ang mga ibon sa itaas ng lupa sa luwal na kalawakan ng himpapawid.

21 At nilikha ng Dios ang malalaking hayop sa dagat, at ang bawa't may buhay na kinapal na gumagalaw, na ibinukal na sagana ng tubig, ayon sa kanikaniyang uri at ang lahat na may pakpak na ibon, ayon sa kanikaniyang uri: at nakita ng Dios na mabuti.

22 At mga binasbasan ng Dios, na sinabi, Kayo'y magpalaanakin, at magpakarami, at inyong punuin ang tubig sa mga dagat, at magpakarami ang mga ibon sa lupa.

23 At nagkahapon at nagkaumaga ang ikalimang araw.

24 At sinabi ng Dios, Bukalan ang lupa ng mga may buhay na kinapal, ayon sa kanikaniyang uri ng hayop at ng mga kinapal na umuusad, at ng mga ganid sa lupa, ayon sa kanikaniyang uri: at nagkagayon.

25 At nilikha ng Dios ang ganid sa lupa ayon sa kaniyang uri, at ang hayop ayon sa kaniyang uri, at ang bawa't umuusad sa ibabaw ng lupa ayon sa kanikaniyang uri: at nakita ng Dios na mabuti.

26 At sinabi ng Dios, Lalangin natin ang tao sa ating larawan, ayon sa ating wangis: at magkaroon sila ng kapangyarihan sa mga isda sa dagat, at sa mga ibon sa himpapawid, at sa mga hayop, at sa buong lupa, at sa bawa't umuusad, na nagsisiusad sa ibabaw ng lupa.

27 At nilalang ng Dios ang tao ayon sa kaniyang sariling larawan, ayon sa larawan ng Dios siya nilalang; nilalang niya sila na lalake at babae.

28 At sila'y binasbasan ng Dios, at sa kanila'y sinabi ng Dios, Kayo'y magpalaanakin, at magpakarami, at kalatan ninyo ang lupa, at inyong supilin; at magkaroon kayo ng kapangyarihan sa mga isda sa dagat, at sa mga ibon sa himpapawid, at sa bawa't hayop na gumagalaw sa ibabaw ng lupa.

29 At sinabi ng Dios, Narito, ibinigay ko sa inyo ang bawa't pananim na nagkakabinhi, na nasa ibabaw ng balat ng lupa, at ang bawa't punong kahoy na may bunga ng punong kahoy na nagkakabinhi; sa inyo'y magiging pagkain:

30 At sa bawa't hayop sa lupa, at sa bawa't ibon sa himpapawid; at sa bawa't nagsisiusad sa ibabaw ng lupa na may buhay ay ibinigay ko ang lahat na pananim na sariwa na pinakapagkain; at nagkagayon.

31 At nakita ng Dios ang lahat ng kaniyang nilikha, at, narito, napakabuti. At nagkahapon at nagkaumaga ang ikaanim na araw.

Aus Swedenborgs Werken

 

Apocalypse Revealed #200

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 962  
  

200. "'The beginning of the workmanship of God.'" This symbolically means the Word.

That the Word is the beginning of the workmanship of God is something not yet known in the church, because it has not understood these words in John:

In the beginning was the Word, and the Word was with God, and the Word was God... All things were made through Him, and without Him nothing was made that was made. In Him was life, and the life was the light of men... He was in the world, and the world was made through Him, but the world did not know Him... And the Word became flesh and dwelt among us, and we beheld His glory, the glory as of the only begotten of the Father... (John 1:1-14)

Someone who understands these words in respect to their inner meaning, and at the same time compares them with what we wrote in The Doctrine of the New Jerusalem Regarding the Sacred Scripture, as well as with some sections in The Doctrine of the New Jerusalem Regarding the Lord, can see that the Word which was in the beginning with God, and which was God, means the underlying Divine truth in the Word that previously existed in this world (as reported in no. 11), and that which is present in the Word that we have today. It does not mean the Word viewed in respect to the words and letters of its languages, but viewed in terms of its essence and life which is inmostly present in the meanings of its words and letters. By this life the Word animates the will's affections of the person who reads it reverently, and by the light of this life it enlightens the thoughts of his intellect. Therefore we are told in John, "In the Word was life, and the life was the light of men." (John 1:4) The Word does this because the Word comes from the Lord and has the Lord as its subject and so is the Lord.

All thought, speech, or writing takes its essence and life from the one doing the thinking, speaking, or writing. It has the person in it, along with his character. And the Word has in it the Lord alone.

Still, no one senses or perceives the Divine life in the Word but one who, when reading it, is impelled by a spiritual affection for truth, for through the Word he is conjoined with the Lord. He experiences something inmostly affecting his heart and spirit, which flows with enlightenment into in his intellect and testifies.

[2] The following words in the first chapter of Genesis have a similar symbolic meaning to those in John:

In the beginning God created heaven and earth... And the spirit of God moved over the face of the waters. And God said, "Let there be light," and there was light. (Genesis 1:1-3)

The spirit of God is Divine truth, and also light, the Divine truth being the Word; and therefore in John 1:4, 8-9 the Lord calls Himself the Word, and also the light.

A similar meaning is found in this declaration in the book of Psalms:

By the word of Jehovah the heavens were made, and all the host of them by the breath of His mouth. (Psalms 33:6)

In short, without the Divine truth of the Word, which in its essence is the Divine goodness of the Lord's Divine love and the Divine truth of His Divine wisdom, no mortal could have life. The Word is the means of the Lord's conjunction with a person, and of the person with the Lord, and through that conjunction comes life. There must be something from the Lord that a person can receive which makes possible that conjunction and so eternal life.

[3] It can be seen from this that "the beginning of the workmanship of God" means the Word, and if you would believe it, the Word such as it is in the sense of its letter, for this sense embraces the inner, holy levels, as we showed many times in The Doctrine of the New Jerusalem Regarding the Sacred Scripture.

Moreover, wonderful to say, the Word has been so written that it communicates with the whole of heaven, and every particular with some society there, as I have been given to know through personal experience, of which more elsewhere.

That the Word in its essence is such as described is still more apparent from these words of the Lord:

The words that I speak to you are spirit, and they are life. (John 6:63)

  
/ 962  
  

Many thanks to the General Church of the New Jerusalem, and to Rev. N.B. Rogers, translator, for the permission to use this translation.