Die Bibel

 

Genesis 3

Lernen

   

1 ο δε οφις ην φρονιμωτατος παντων των θηριων των επι της γης ων εποιησεν κυριος ο θεος και ειπεν ο οφις τη γυναικι τι οτι ειπεν ο θεος ου μη φαγητε απο παντος ξυλου του εν τω παραδεισω

2 και ειπεν η γυνη τω οφει απο καρπου ξυλου του παραδεισου φαγομεθα

3 απο δε καρπου του ξυλου ο εστιν εν μεσω του παραδεισου ειπεν ο θεος ου φαγεσθε απ' αυτου ουδε μη αψησθε αυτου ινα μη αποθανητε

4 και ειπεν ο οφις τη γυναικι ου θανατω αποθανεισθε

5 ηδει γαρ ο θεος οτι εν η αν ημερα φαγητε απ' αυτου διανοιχθησονται υμων οι οφθαλμοι και εσεσθε ως θεοι γινωσκοντες καλον και πονηρον

6 και ειδεν η γυνη οτι καλον το ξυλον εις βρωσιν και οτι αρεστον τοις οφθαλμοις ιδειν και ωραιον εστιν του κατανοησαι και λαβουσα του καρπου αυτου εφαγεν και εδωκεν και τω ανδρι αυτης μετ' αυτης και εφαγον

7 και διηνοιχθησαν οι οφθαλμοι των δυο και εγνωσαν οτι γυμνοι ησαν και ερραψαν φυλλα συκης και εποιησαν εαυτοις περιζωματα

8 και ηκουσαν την φωνην κυριου του θεου περιπατουντος εν τω παραδεισω το δειλινον και εκρυβησαν ο τε αδαμ και η γυνη αυτου απο προσωπου κυριου του θεου εν μεσω του ξυλου του παραδεισου

9 και εκαλεσεν κυριος ο θεος τον αδαμ και ειπεν αυτω αδαμ που ει

10 και ειπεν αυτω την φωνην σου ηκουσα περιπατουντος εν τω παραδεισω και εφοβηθην οτι γυμνος ειμι και εκρυβην

11 και ειπεν αυτω τις ανηγγειλεν σοι οτι γυμνος ει μη απο του ξυλου ου ενετειλαμην σοι τουτου μονου μη φαγειν απ' αυτου εφαγες

12 και ειπεν ο αδαμ η γυνη ην εδωκας μετ' εμου αυτη μοι εδωκεν απο του ξυλου και εφαγον

13 και ειπεν κυριος ο θεος τη γυναικι τι τουτο εποιησας και ειπεν η γυνη ο οφις ηπατησεν με και εφαγον

14 και ειπεν κυριος ο θεος τω οφει οτι εποιησας τουτο επικαταρατος συ απο παντων των κτηνων και απο παντων των θηριων της γης επι τω στηθει σου και τη κοιλια πορευση και γην φαγη πασας τας ημερας της ζωης σου

15 και εχθραν θησω ανα μεσον σου και ανα μεσον της γυναικος και ανα μεσον του σπερματος σου και ανα μεσον του σπερματος αυτης αυτος σου τηρησει κεφαλην και συ τηρησεις αυτου πτερναν

16 και τη γυναικι ειπεν πληθυνων πληθυνω τας λυπας σου και τον στεναγμον σου εν λυπαις τεξη τεκνα και προς τον ανδρα σου η αποστροφη σου και αυτος σου κυριευσει

17 τω δε αδαμ ειπεν οτι ηκουσας της φωνης της γυναικος σου και εφαγες απο του ξυλου ου ενετειλαμην σοι τουτου μονου μη φαγειν απ' αυτου επικαταρατος η γη εν τοις εργοις σου εν λυπαις φαγη αυτην πασας τας ημερας της ζωης σου

18 ακανθας και τριβολους ανατελει σοι και φαγη τον χορτον του αγρου

19 εν ιδρωτι του προσωπου σου φαγη τον αρτον σου εως του αποστρεψαι σε εις την γην εξ ης ελημφθης οτι γη ει και εις γην απελευση

20 και εκαλεσεν αδαμ το ονομα της γυναικος αυτου ζωη οτι αυτη μητηρ παντων των ζωντων

21 και εποιησεν κυριος ο θεος τω αδαμ και τη γυναικι αυτου χιτωνας δερματινους και ενεδυσεν αυτους

22 και ειπεν ο θεος ιδου αδαμ γεγονεν ως εις εξ ημων του γινωσκειν καλον και πονηρον και νυν μηποτε εκτεινη την χειρα και λαβη του ξυλου της ζωης και φαγη και ζησεται εις τον αιωνα

23 και εξαπεστειλεν αυτον κυριος ο θεος εκ του παραδεισου της τρυφης εργαζεσθαι την γην εξ ης ελημφθη

24 και εξεβαλεν τον αδαμ και κατωκισεν αυτον απεναντι του παραδεισου της τρυφης και εταξεν τα χερουβιμ και την φλογινην ρομφαιαν την στρεφομενην φυλασσειν την οδον του ξυλου της ζωης

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #904

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

904. That 'God spoke to Noah' means the Lord's presence with the member of the Church becomes clear from the internal sense of the Word. The Lord speaks to everybody, for whatever good and truth a person wills and thinks comes from the Lord. With everyone there are at least two evil spirits and two angels. The former activate his evils whereas the latter instill goods and truths. Every good or truth that angels instill is the Lord's; in this way the Lord is constantly speaking to man, though quite differently from one person to the next. To people who allow themselves to be carried away by evil spirits the Lord speaks as though He were not present, or so far away that He can hardly be said to be speaking. But to those who are being led by the Lord, the Lord speaks as one who is quite present. This becomes clear enough from the fact that nobody can possibly think of anything good and true except from the Lord.

[2] The Lord's presence is relative to the state of love towards the neighbour and of faith present in a person. It is in love towards the neighbour that the Lord is present, for He is present in all good, and not so much in so-called faith that is devoid of love. Faith devoid of love and charity is something severed or disjoined. Wherever conjunction exists there has to be a conjoining agency, which is exclusively love and charity. This may become clear to anyone from the fact that the Lord has compassion on everybody, loves everyone, and wishes to make everyone eternally happy. A person therefore who is devoid of the kind of love that leads him to have compassion on others, to love them, and to wish to make them happy, cannot be joined to the Lord because he is not at all like Him, and is in no sense the image of Him. Looking to the Lord by means of that which goes by the name of faith while hating the neighbour amounts not only to standing a long way off, but also to having between himself and the Lord a hell-like chasm into which the person would fall if he wished to go any nearer. For it is hatred towards the neighbour that constitutes that intervening hell-like chasm.

[3] The Lord is present with a person the moment he starts to love the neighbour. It is in love that the Lord is present, and to the extent that a person has love the Lord is present. And to the extent that the Lord is present He speaks to man. No one knows anything other than that he thinks from himself. Yet he possesses not one single idea of thought, not even the shred of an idea, from himself. Rather that which is evil and false he possesses through evil spirits from hell, and that which is good and true through angels from the Lord. Such is influx, the channel by which a person's life comes and by which consequently his soul interacts with the body. All these considerations make clear what 'God spoke to Noah' means. 'Saying to someone' means one thing, as in Genesis 1:29; 3:13-14, 17; 4:6, 9, 15; 6:13; 7:1, while 'speaking to someone' means another. Here speaking to Noah' means His being present, for the subject now is the regenerate person, who has had charity conferred on him.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.