Neu-christliche Bibelstudien

Die Bibel

 

Genesis 25

Lernen

   

1 προσθεμενος δε αβρααμ ελαβεν γυναικα η ονομα χεττουρα

2 ετεκεν δε αυτω τον ζεμραν και τον ιεξαν και τον μαδαν και τον μαδιαμ και τον ιεσβοκ και τον σωυε

3 ιεξαν δε εγεννησεν τον σαβα και τον θαιμαν και τον δαιδαν υιοι δε δαιδαν εγενοντο ραγουηλ και ναβδεηλ και ασσουριιμ και λατουσιιμ και λοωμιμ

4 υιοι δε μαδιαμ γαιφα και αφερ και ενωχ και αβιρα και ελραγα παντες ουτοι ησαν υιοι χεττουρας

5 εδωκεν δε αβρααμ παντα τα υπαρχοντα αυτου ισαακ τω υιω αυτου

6 και τοις υιοις των παλλακων αυτου εδωκεν αβρααμ δοματα και εξαπεστειλεν αυτους απο ισαακ του υιου αυτου ετι ζωντος αυτου προς ανατολας εις γην ανατολων

7 ταυτα δε τα ετη ημερων ζωης αβρααμ οσα εζησεν εκατον εβδομηκοντα πεντε ετη

8 και εκλιπων απεθανεν αβρααμ εν γηρει καλω πρεσβυτης και πληρης ημερων και προσετεθη προς τον λαον αυτου

9 και εθαψαν αυτον ισαακ και ισμαηλ οι υιοι αυτου εις το σπηλαιον το διπλουν εις τον αγρον εφρων του σααρ του χετταιου ο εστιν απεναντι μαμβρη

10 τον αγρον και το σπηλαιον ο εκτησατο αβρααμ παρα των υιων χετ εκει εθαψαν αβρααμ και σαρραν την γυναικα αυτου

11 εγενετο δε μετα το αποθανειν αβρααμ ευλογησεν ο θεος ισαακ τον υιον αυτου και κατωκησεν ισαακ παρα το φρεαρ της ορασεως

12 αυται δε αι γενεσεις ισμαηλ του υιου αβρααμ ον ετεκεν αγαρ η παιδισκη σαρρας τω αβρααμ

13 και ταυτα τα ονοματα των υιων ισμαηλ κατ' ονομα των γενεων αυτου πρωτοτοκος ισμαηλ ναβαιωθ και κηδαρ και ναβδεηλ και μασσαμ

14 και μασμα και ιδουμα και μασση

15 και χοδδαδ και θαιμαν και ιετουρ και ναφες και κεδμα

16 ουτοι εισιν οι υιοι ισμαηλ και ταυτα τα ονοματα αυτων εν ταις σκηναις αυτων και εν ταις επαυλεσιν αυτων δωδεκα αρχοντες κατα εθνη αυτων

17 και ταυτα τα ετη της ζωης ισμαηλ εκατον τριακοντα επτα ετη και εκλιπων απεθανεν και προσετεθη προς το γενος αυτου

18 κατωκησεν δε απο ευιλατ εως σουρ η εστιν κατα προσωπον αιγυπτου εως ελθειν προς ασσυριους κατα προσωπον παντων των αδελφων αυτου κατωκησεν

19 και αυται αι γενεσεις ισαακ του υιου αβρααμ αβρααμ εγεννησεν τον ισαακ

20 ην δε ισαακ ετων τεσσαρακοντα οτε ελαβεν την ρεβεκκαν θυγατερα βαθουηλ του συρου εκ της μεσοποταμιας αδελφην λαβαν του συρου εαυτω γυναικα

21 εδειτο δε ισαακ κυριου περι ρεβεκκας της γυναικος αυτου οτι στειρα ην επηκουσεν δε αυτου ο θεος και ελαβεν εν γαστρι ρεβεκκα η γυνη αυτου

22 εσκιρτων δε τα παιδια εν αυτη ειπεν δε ει ουτως μοι μελλει γινεσθαι ινα τι μοι τουτο επορευθη δε πυθεσθαι παρα κυριου

23 και ειπεν κυριος αυτη δυο εθνη εν τη γαστρι σου εισιν και δυο λαοι εκ της κοιλιας σου διασταλησονται και λαος λαου υπερεξει και ο μειζων δουλευσει τω ελασσονι

24 και επληρωθησαν αι ημεραι του τεκειν αυτην και τηδε ην διδυμα εν τη κοιλια αυτης

25 εξηλθεν δε ο υιος ο πρωτοτοκος πυρρακης ολος ωσει δορα δασυς επωνομασεν δε το ονομα αυτου ησαυ

26 και μετα τουτο εξηλθεν ο αδελφος αυτου και η χειρ αυτου επειλημμενη της πτερνης ησαυ και εκαλεσεν το ονομα αυτου ιακωβ ισαακ δε ην ετων εξηκοντα οτε ετεκεν αυτους ρεβεκκα

27 ηυξηθησαν δε οι νεανισκοι και ην ησαυ ανθρωπος ειδως κυνηγειν αγροικος ιακωβ δε ην ανθρωπος απλαστος οικων οικιαν

28 ηγαπησεν δε ισαακ τον ησαυ οτι η θηρα αυτου βρωσις αυτω ρεβεκκα δε ηγαπα τον ιακωβ

29 ηψησεν δε ιακωβ εψεμα ηλθεν δε ησαυ εκ του πεδιου εκλειπων

30 και ειπεν ησαυ τω ιακωβ γευσον με απο του εψεματος του πυρρου τουτου οτι εκλειπω δια τουτο εκληθη το ονομα αυτου εδωμ

31 ειπεν δε ιακωβ τω ησαυ αποδου μοι σημερον τα πρωτοτοκια σου εμοι

32 ειπεν δε ησαυ ιδου εγω πορευομαι τελευταν και ινα τι μοι ταυτα τα πρωτοτοκια

33 και ειπεν αυτω ιακωβ ομοσον μοι σημερον και ωμοσεν αυτω απεδοτο δε ησαυ τα πρωτοτοκια τω ιακωβ

34 ιακωβ δε εδωκεν τω ησαυ αρτον και εψεμα φακου και εφαγεν και επιεν και αναστας ωχετο και εφαυλισεν ησαυ τα πρωτοτοκια

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #3122

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

3122. Moreover in regard to this truth by which is signified charity, the case is this: The most ancient people, who were celestial, by mercy and truth from the Lord understood nothing else than the reception of the influx of love to the Lord, and of the derivative charity toward the neighbor. But the ancients, who were spiritual, by the mercy and truth from the Lord with themselves, understood charity and faith; the reason of which is, that the celestial never thought concerning those things which are of faith or truth, but concerning those which are of love or good, as may be seen from what has been said above concerning the celestial man (n. 202, 337, 2669, 2715). Moreover celestial men when being reformed and regenerated were introduced into love to the Lord through charity toward the neighbor. It is evident therefore that by “mercy from the Lord” nothing else is signified than a perception of the influx of love to Him; and by “truth,” a derivative influx of charity toward the neighbor.

[2] But it is otherwise with the spiritual; these think concerning the things of faith; and when being reformed and regenerated they are introduced by means of the things of faith into charity toward the neighbor. And therefore when the spiritual are treated of, by “mercy from the Lord” is meant an influx of charity toward the neighbor; and by “truth” is meant an influx of faith. But still this faith, when the spiritual man has been regenerated, becomes charity; for he then acts from charity; insomuch that one who does not act from charity is not regenerate, but he who acts from charity is regenerate; and in this case he is not solicitous about the things of faith or truth, for he lives from the good of faith, and no longer from its truth; for truth has so conjoined itself with good that it no longer appears, except merely as the form of good (forma boni), that is, faith is not otherwise than as the form of charity (forma charitatis).

[3] From what has been said we can see what the most ancient people, and what the ancients, understood by “mercy and truth,” so frequently mentioned in the Word. As in David:

The king shall dwell before God forever; O prepare mercy and truth, that they may preserve him (Psalms 61:7).

Again:

Mercy and truth shall meet together, righteousness and peace shall kiss each other (Psalms 85:10).

Again:

Thou O Lord art a God great in mercy and truth (Psalms 86:15).

Again:

My truth and My mercy shall be with Him (Psalms 89:24).

Again:

Jehovah hath remembered His mercy and His truth toward the house of Israel (Psalms 98:3).

Again:

O Jehovah, not unto us, but unto Thy name give glory, for Thy mercy and for Thy truth’s sake (Psalms 115:1).

In Micah:

Jehovah God will give the truth to Jacob, the mercy to Abraham, which Thou hast sworn unto our fathers from the days of old (Micah 7:20); where “Jacob” denotes the Lord’s external man, and “Abraham” the internal, as to the Human.

In Hosea:

Jehovah hath a controversy with the inhabitants of the land, because there is no truth, and no mercy, and no knowledge of God (Hos. 4:1).

“No truth” denotes no reception of the influx of charity; “no mercy,” no reception of the influx of love; “no knowledge of God,” no reception of the influx of the truth of faith.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org