¹ Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron, dicens :

² Dicite filiis Israël : Hæc sunt animalia quæ comedere debetis de cunctis animantibus terræ :

³ omne quod habet divisam ungulam, et ruminat in pecoribus, comedetis.

⁴ Quidquid autem ruminat quidem, et habet ungulam, sed non dividit eam, sicut camelus et cetera, non comedetis illud, et inter immunda reputabitis.

⁵ Chœrogryllus qui ruminat, ungulamque non dividit, immundus est.

⁶ Lepus quoque : nam et ipse ruminat, sed ungulam non dividit.

⁷ Et sus : qui cum ungulam dividat, non ruminat.

⁸ Horum carnibus non vescemini, nec cadavera contingetis, quia immunda sunt vobis.

⁹ Hæc sunt quæ gignuntur in aquis, et vesci licitum est : omne quod habet pinnulas et squamas, tam in mari quam in fluminibus et stagnis, comedetis.

¹⁰ Quidquid autem pinnulas et squamas non habet, eorum quæ in aquis moventur et vivunt, abominabile vobis,

¹¹ execrandumque erit : carnes eorum non comedetis, et morticina vitabitis.

¹² Cuncta quæ non habent pinnulas et squamas in aquis, polluta erunt.

¹³ Hæc sunt quæ de avibus comedere non debetis, et vitanda sunt vobis : aquilam, et gryphem, et haliæetum,

¹⁴ et milvum ac vulturem juxta genus suum,

¹⁵ et omne corvini generis in similitudinem suam,

¹⁶ struthionem, et noctuam, et larum, et accipitrem juxta genus suum :

¹⁷ bubonem, et mergulum, et ibin,

¹⁸ et cygnum, et onocrotalum, et porphyrionem,

¹⁹ herodionem, et charadrion juxta genus suum, upupam quoque, et vespertilionem.

²⁰ Omne de volucribus quod graditur super quatuor pedes, abominabile erit vobis.

²¹ Quidquid autem ambulat quidem super quatuor pedes, sed habet longiora retro crura, per quæ salit super terram,

²² comedere debetis, ut est bruchus in genere suo, et attacus atque ophiomachus, ac locusta, singula juxta genus suum.

²³ Quidquid autem ex volucribus quatuor tantum habet pedes, execrabile erit vobis :

²⁴ et quicumque morticina eorum tetigerit, polluetur, et erit immundus usque ad vesperum :

²⁵ et si necesse fuerit ut portet quippiam horum mortuum, lavabit vestimenta sua, et immundus erit usque ad occasum solis.

²⁶ Omne animal quod habet quidem ungulam, sed non dividit eam, nec ruminat, immundum erit : et qui tetigerit illud, contaminabitur.

²⁷ Quod ambulat super manus ex cunctis animantibus, quæ incedunt quadrupedia, immundum erit : qui tetigerit morticina eorum, polluetur usque ad vesperum.

²⁸ Et qui portaverit hujuscemodi cadavera, lavabit vestimenta sua, et immundus erit usque ad vesperum : quia omnia hæc immunda sunt vobis.

²⁹ Hæc quoque inter polluta reputabuntur de his quæ moventur in terra, mustela et mus et crocodilus, singula juxta genus suum,

³⁰ mygale, et chamæleon, et stellio, et lacerta, et talpa.

³¹ Omnia hæc immunda sunt. Qui tetigerit morticina eorum, immundus erit usque ad vesperum :

³² et super quod ceciderit quidquam de morticinis eorum, polluetur, tam vas ligneum et vestimentum, quam pelles et cilicia : et in quocumque fit opus, tingentur aqua, et polluta erunt usque ad vesperum, et sic postea mundabuntur.

³³ Vas autem fictile, in quod horum quidquam intro cecidit, polluetur, et idcirco frangendum est.

³⁴ Omnis cibus, quem comedetis, si fusa fuerit super eum aqua, immundus erit : et omne liquens quod bibitur de universo vase, immundum erit.

³⁵ Et quidquid de morticinis hujuscemodi ceciderit super illud, immundum erit : sive clibani, sive chytropodes, destruentur, et immundi erunt.

³⁶ Fontes vero et cisternæ, et omnis aquarum congregatio munda erit. Qui morticinum eorum tetigerit, polluetur.

³⁷ Si ceciderit super sementem, non polluet eam.

³⁸ Si autem quispiam aqua sementem perfuderit, et postea morticinis tacta fuerit, illico polluetur.

³⁹ Si mortuum fuerit animal, quod licet vobis comedere, qui cadaver ejus tetigerit, immundus erit usque ad vesperum :

⁴⁰ et qui comederit ex eo quippiam, sive portaverit, lavabit vestimenta sua, et immundus erit usque ad vesperum.

⁴¹ Omne quod reptat super terram, abominabile erit, nec assumetur in cibum.

⁴² Quidquid super pectus quadrupes graditur, et multos habet pedes, sive per humum trahitur, non comedetis, quia abominabile est.

⁴³ Nolite contaminare animas vestras, nec tangatis quidquam eorum, ne immundi sitis.

⁴⁴ Ego enim sum Dominus Deus vester : sancti estote, quia ego sanctus sum. Ne polluatis animas vestras in omni reptili quod movetur super terram.

⁴⁵ Ego enim sum Dominus, qui eduxi vos de terra Ægypti, ut essem vobis in Deum. Sancti eritis, quia ego sanctus sum.

⁴⁶ Ista est lex animantium ac volucrum, et omnis animæ viventis, quæ movetur in aqua, et reptat in terra,

⁴⁷ ut differentias noveritis mundi et immundi, et sciatis quid comedere et quid respuere debeatis.

¹ Mense tertio egressionis Israël de terra Ægypti, in die hac venerunt in solitudinem Sinai.

² Nam profecti de Raphidim, et pervenientes usque in desertum Sinai, castrametati sunt in eodem loco, ibique Israël fixit tentoria e regione montis.

³ Moyses autem ascendit ad Deum : vocavitque eum Dominus de monte, et ait : Hæc dices domui Jacob, et annuntiabis filiis Israël :

⁴ Vos ipsi vidistis quæ fecerim Ægyptiis, quomodo portaverim vos super alas aquilarum, et assumpserim mihi.

⁵ Si ergo audieritis vocem meam, et custodieritis pactum meum, eritis mihi in peculium de cunctis populis : mea est enim omnis terra :

⁶ et vos eritis mihi in regnum sacerdotale, et gens sancta. Hæc sunt verba quæ loqueris ad filios Israël.

⁷ Venit Moyses : et convocatis majoribus natu populi, exposuit omnes sermones quos mandaverat Dominus.

⁸ Responditque omnis populus simul : Cuncta quæ locutus est Dominus, faciemus. Cumque retulisset Moyses verba populi ad Dominum,

⁹ ait ei Dominus : Jam nunc veniam ad te in caligine nubis, ut audiat me populus loquentem ad te, et credat tibi in perpetuum. Nuntiavit ergo Moyses verba populi ad Dominum.

¹⁰ Qui dixit ei : Vade ad populum, et sanctifica illos hodie, et cras, laventque vestimenta sua.

¹¹ Et sint parati in diem tertium : in die enim tertia descendet Dominus coram omni plebe super montem Sinai.

¹² Constituesque terminos populo per circuitum, et dices ad eos : Cavete ne ascendatis in montem, nec tangatis fines illius : omnis qui tetigerit montem, morte morietur.

¹³ Manus non tanget eum, sed lapidibus opprimetur, aut confodietur jaculis : sive jumentum fuerit, sive homo, non vivet : cum cœperit clangere buccina, tunc ascendant in montem.

¹⁴ Descenditque Moyses de monte ad populum, et sanctificavit eum. Cumque lavissent vestimenta sua,

¹⁵ ait ad eos : Estote parati in diem tertium, et ne appropinquetis uxoribus vestris.

¹⁶ Jamque advenerat tertius dies, et mane inclaruerat : et ecce cœperunt audiri tonitrua, ac micare fulgura, et nubes densissima operire montem, clangorque buccinæ vehementius perstrepebat : et timuit populus qui erat in castris.

¹⁷ Cumque eduxisset eos Moyses in occursum Dei de loco castrorum, steterunt ad radices montis.

¹⁸ Totus autem mons Sinai fumabat, eo quod descendisset Dominus super eum in igne : et ascenderet fumus ex eo quasi de fornace, eratque omnis mons terribilis.

¹⁹ Et sonitus buccinæ paulatim crescebat in majus, et prolixius tendebatur : Moyses loquebatur, et Deus respondebat ei.

²⁰ Descenditque Dominus super montem Sinai in ipso montis vertice, et vocavit Moysen in cacumen ejus. Quo cum ascendisset,

²¹ dixit ad eum : Descende, et contestare populum : ne forte velit transcendere terminos ad videndum Dominum, et pereat ex eis plurima multitudo.

²² Sacerdotes quoque qui accedunt ad Dominum, sanctificentur, ne percutiat eos.

²³ Dixitque Moyses ad Dominum : Non poterit vulgus ascendere in montem Sinai : tu enim testificatus es, et jussisti, dicens : Pone terminos circa montem, et sanctifica illum.

²⁴ Cui ait Dominus : Vade, descende : ascendesque tu, et Aaron tecum : sacerdotes autem et populus ne transeant terminos, nec ascendant ad Dominum, ne forte interficiat illos.

²⁵ Descenditque Moyses ad populum, et omnia narravit eis.