Die Bibel

 

Genesis 35

Lernen

   

1 Interea locutus est Deus ad Jacob : Surge, et ascende Bethel, et habita ibi, facque altare Deo qui apparuit tibi quando fugiebas Esau fratrem tuum.

2 Jacob vero convocata omni domo sua, ait : Abjicite deos alienos qui in medio vestri sunt, et mundamini, ac mutate vestimenta vestra.

3 Surgite, et ascendamus in Bethel, ut faciamus ibi altare Deo : qui exaudivit me in die tribulationis meæ, et socius fuit itineris mei.

4 Dederunt ergo ei omnes deos alienos quos habebant, et inaures quæ erant in auribus eorum : at ille infodit ea subter terebinthum, quæ est post urbem Sichem.

5 Cumque profecti essent, terror Dei invasit omnes per circuitum civitates, et non sunt ausi persequi recedentes.

6 Venit igitur Jacob Luzam, quæ est in terra Chanaan, cognomento Bethel : ipse et omnis populus cum eo.

7 Ædificavitque ibi altare, et appellavit nomen loci illius, Domus Dei : ibi enim apparuit ei Deus cum fugeret fratrem suum.

8 Eodem tempore mortua est Debora nutrix Rebeccæ, et sepulta est ad radices Bethel subter quercum : vocatumque est nomen loci illius, Quercus fletus.

9 Apparuit autem iterum Deus Jacob postquam reversus est de Mespotamia Syriæ, benedixitque ei

10 dicens : Non vocaberis ultra Jacob, sed Israël erit nomen tuum. Et appellavit eum Israël,

11 dixitque ei : Ego Deus omnipotens : cresce, et multiplicare : gentes et populi nationum ex te erunt, reges de lumbis tuis egredientur,

12 terramque quam dedi Abraham et Isaac, dabo tibi et semini tuo post te.

13 Et recessit ab eo.

14 Ille vero erexit titulum lapideum in loco quo locutus fuerat ei Deus : libans super eum libamina, et effundens oleum :

15 vocansque nomen loci illius Bethel.

16 Egressus autem inde, venit verno tempore ad terram quæ ducit Ephratam : in qua cum parturiret Rachel,

17 ob difficultatem partus periclitari cœpit. Dixitque ei obstetrix : Noli timere, quia et hunc habebis filium.

18 Egrediente autem anima præ dolore, et imminente jam morte, vocavit nomen filii sui Benomi, id est, Filius doloris mei : pater vero appellavit eum Benjamin, id est, Filius dextræ.

19 Mortua est ergo Rachel, et sepulta est in via quæ ducit Ephratam, hæc est Bethlehem.

20 Erexitque Jacob titulum super sepulchrum ejus : hic est titulus monumenti Rachel, usque in præsentem diem.

21 Egressus inde, fixit tabernaculum trans Turrem gregis.

22 Cumque habitaret in illa regione, abiit Ruben, et dormivit cum Bala concubina patris sui : quod illum minime latuit. Erant autem filii Jacob duodecim.

23 Filii Liæ : primogenitus Ruben, et Simeon, et Levi, et Judas, et Issachar, et Zabulon.

24 Filii Rachel : Joseph et Benjamin.

25 Filii Balæ ancillæ Rachelis : Dan et Nephthali.

26 Filii Zelphæ ancillæ Liæ : Gad et Aser : hi sunt filii Jacob, qui nati sunt ei in Mesopotamia Syriæ.

27 Venit etiam ad Isaac patrem suum in Mambre, civitatem Arbee, hæc est Hebron, in qua peregrinatus est Abraham et Isaac.

28 Et completi sunt dies Isaac centum octoginta annorum.

29 Consumptusque ætate mortuus est : et appositus est populo suo senex et plenus dierum : et sepelierunt eum Esau et Jacob filii sui.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #4667

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

4667. ‘Habitavit Jacob in terra peregrinationum patris sui in terra Canaan’: quod significet Divinum Naturale Domini quod concordans sub Divino Bono Rationali, constat a significatione ‘habitare’ quod sit vivere, de qua n. 1293, 3384, 3613, 4451; ex repraesentatione ‘Jacobi’ quod in supremo sensu sit Divinum Naturale Domini, de qua n. 3305, 3509, 3525, 3544, 3576, 2599, 3775, 4009, 4234, 4286, 4538, 4570; ex repraesentatione ‘Jishaki’ qui hic est pater, quod sit Divinum Rationale Domini quoad bonum, de qua n. 1893, 2066, 2630, 3012, 3194, 3210; et ex significatione ‘terrae Canaanis’ quod in supremo sensu sit Divinum Humanum Domini, de qua n. 3038, 3705; inde nunc est quod ‘habitavit Jacob in terra peregrinationum patris sui in terra Canaan’ sit Divinum Naturale Domini vivens simul seu concordans sub Divino Bono Rationali, in Divino Humano. Actum est prius ad cap. xxxv vers. 22-26 de Naturali Domini quod in illo nunc omnia Divina essent, videatur n.

4602-4610; et ad ejusdem capitis versus sequentes 27-29 de conjunctione Divini Naturalis Domini cum Divino Rationali Ipsius, videatur n. 4611-4619; hic nunc est clausula, quod nempe Divinum Naturale concordem vitam ageret sub Divino Bono Rationali.

[2] Sub Divino Bono Rationali dicitur quia Naturale sub illo vivit, est enim Rationale superius seu interius, aut secundum formulam sollemnem loquendo, est prius; Naturale autem inferius seu exterius, proinde posterius, ita hoc subordinatum illi; immo cum concordant, est Naturale non aliud quam commune Rationalis; quicquid enim habet Naturale, tunc non est ejus sed est Rationalis; differentia solum est qualis est inter particularia et eorum commune, seu qualis inter singularia et eorum formam in qua singularia apparent ut unum 1 ; notum est eruditis quod finis sit omne in causa, et quod causa sit omne in effectu, sic ut causa sit formatus finis, et effectus sit formata causa, et inde 2 quod effectus prorsus pereat si auferas causam, et causa prorsus pereat si auferas finem, et insuper quod causa sit 3 sub fine, et effectus sub causa; similiter se habet cum Naturali et Rationali.

Fußnoten:

1. apparet ut unam, in the First Latin Edition

2. sic

3. interea est causa

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.