Die Bibel

 

Genesis 35

Lernen

   

1 Interea locutus est Deus ad Jacob : Surge, et ascende Bethel, et habita ibi, facque altare Deo qui apparuit tibi quando fugiebas Esau fratrem tuum.

2 Jacob vero convocata omni domo sua, ait : Abjicite deos alienos qui in medio vestri sunt, et mundamini, ac mutate vestimenta vestra.

3 Surgite, et ascendamus in Bethel, ut faciamus ibi altare Deo : qui exaudivit me in die tribulationis meæ, et socius fuit itineris mei.

4 Dederunt ergo ei omnes deos alienos quos habebant, et inaures quæ erant in auribus eorum : at ille infodit ea subter terebinthum, quæ est post urbem Sichem.

5 Cumque profecti essent, terror Dei invasit omnes per circuitum civitates, et non sunt ausi persequi recedentes.

6 Venit igitur Jacob Luzam, quæ est in terra Chanaan, cognomento Bethel : ipse et omnis populus cum eo.

7 Ædificavitque ibi altare, et appellavit nomen loci illius, Domus Dei : ibi enim apparuit ei Deus cum fugeret fratrem suum.

8 Eodem tempore mortua est Debora nutrix Rebeccæ, et sepulta est ad radices Bethel subter quercum : vocatumque est nomen loci illius, Quercus fletus.

9 Apparuit autem iterum Deus Jacob postquam reversus est de Mespotamia Syriæ, benedixitque ei

10 dicens : Non vocaberis ultra Jacob, sed Israël erit nomen tuum. Et appellavit eum Israël,

11 dixitque ei : Ego Deus omnipotens : cresce, et multiplicare : gentes et populi nationum ex te erunt, reges de lumbis tuis egredientur,

12 terramque quam dedi Abraham et Isaac, dabo tibi et semini tuo post te.

13 Et recessit ab eo.

14 Ille vero erexit titulum lapideum in loco quo locutus fuerat ei Deus : libans super eum libamina, et effundens oleum :

15 vocansque nomen loci illius Bethel.

16 Egressus autem inde, venit verno tempore ad terram quæ ducit Ephratam : in qua cum parturiret Rachel,

17 ob difficultatem partus periclitari cœpit. Dixitque ei obstetrix : Noli timere, quia et hunc habebis filium.

18 Egrediente autem anima præ dolore, et imminente jam morte, vocavit nomen filii sui Benomi, id est, Filius doloris mei : pater vero appellavit eum Benjamin, id est, Filius dextræ.

19 Mortua est ergo Rachel, et sepulta est in via quæ ducit Ephratam, hæc est Bethlehem.

20 Erexitque Jacob titulum super sepulchrum ejus : hic est titulus monumenti Rachel, usque in præsentem diem.

21 Egressus inde, fixit tabernaculum trans Turrem gregis.

22 Cumque habitaret in illa regione, abiit Ruben, et dormivit cum Bala concubina patris sui : quod illum minime latuit. Erant autem filii Jacob duodecim.

23 Filii Liæ : primogenitus Ruben, et Simeon, et Levi, et Judas, et Issachar, et Zabulon.

24 Filii Rachel : Joseph et Benjamin.

25 Filii Balæ ancillæ Rachelis : Dan et Nephthali.

26 Filii Zelphæ ancillæ Liæ : Gad et Aser : hi sunt filii Jacob, qui nati sunt ei in Mesopotamia Syriæ.

27 Venit etiam ad Isaac patrem suum in Mambre, civitatem Arbee, hæc est Hebron, in qua peregrinatus est Abraham et Isaac.

28 Et completi sunt dies Isaac centum octoginta annorum.

29 Consumptusque ætate mortuus est : et appositus est populo suo senex et plenus dierum : et sepelierunt eum Esau et Jacob filii sui.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #4552

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

4552. ‘Et abscondidit illa Jacob sub quercu quae juxta Shechem’: quod significet rejectionem aeternam, constat ex significatione ‘abscondere’ quod sit rejicere et sicut mortua sepelire; et ex significatione ‘sub quercu’ quod sit in aeternum, nam quercus quia annosissima arbor, cum sub illa reconderetur aliquid,

significabat perpetuum; et quoque significabat id quod perplexum esset, ac insuper quod fallax et falsum, quoniam infimum naturalis respective est perplexum et fallax quatenus id ex sensualibus quae sunt corporis, ita ex fallaciis trahit suum scientificum et volupe; in specie enim per ‘quercum’ significatur infimum naturalis, proinde in bono sensu vera et bona quae ibi, et 1 in opposito 2 mala et falsa quae ibi;

[2] cum quoque removentur falsa apud hominem regeneratum, etiam ad infimum naturalis rejiciuntur; quapropter a visu interiore, cum homo judicio maturus et perspicax factus est, et imprimis quando intelligens et sapiens, illa apparent longius remota; vera enim apud 3 hominem: regeneratum, in intimo ejus naturalis sunt juxta 4 bonum, quod ibi est instar parvuli solis; vera quae ab illis dependent, abinde distant secundum 5 gradus quasi consanguinitatis et affinitatis cum bono, fallacia vera 6 ad peripherias exteriores sunt, et falsa ad extimas rejecta sunt; haec apud hominem in perpetuum manent 7 , sed in illo ordine sunt quando homo se duci a Domino patitur, is enim ordo est ordo caelestis, nam ipsum caelum in tali est; at cum homo non patitur se duci a Domino, sed a malo 8 , tunc in opposito ordine sunt, in medio tunc est malum cum falsis ad peripherias rejecta sunt vera, et ad ultimas ipsissima vera Divina; hic ordo est infernalis, nam infernum in tali est; extimae peripheriae sunt infima naturalis.

[3] Quod ‘quercus’ sint falsa quae infima naturalis, est quia in 9 Ecclesia Antiqua quando cultus externus repraesentativus regni Domini fuit, omnes arbores cujuscumque generis significabant aliquid spirituale aut caeleste; sicut ‘olea et inde oleum’ illa quae amoris caelestis sunt, ‘vitis et inde vinum’ illa quae charitatis et ex hac fidei sunt; et praeterea reliquae arbores, sicut cedrus, ficus, populus, fagus, quercus; quae quid significarunt, passim in explicationibus ostensum est; exinde est quod in Verbo toties memorentur, et quoque in genere horti, luci et silvae, et quod in illis sub certis arboribus cultum suum habuerint sed quia cultus ille idololatricus factus est, et posteritas Jacobi apud quam repraesentativum Ecclesiae instauraretur, ad idololatrica prona erat et sic tot idola ibi poneret, ideo interdicebatur illis cultum habere in hortis et lucis, subque arboribus ibi, sed usque arbores suam significationem retinebant; inde nunc est quod non solum nobiliores arbores, sicut oleae, vites, cedri 10 , sed etiam populus, fagus, quercus, in Verbo ubi memorantur, significent, quaelibet sicut in Antiqua Ecclesia.

[4] Quod ‘quercus’ in bono sensu vera et bona quae sunt infima naturalis, et in opposito falsa et mala, significent, constat a locis in Verbo ubi nominantur, in sensu interno intellectis 11 ; ut apud Esaiam,

Desertores Jehovae consumentur, quia pudefient a quercubus, quas desideravistis 12 :... et eritis sicut quercus dejiciens folia sua, et sicut hortus, cui aquae non, 1:[28], 29, 30:

apud eundem,

Dies Jehovae Zebaoth... super omnem elatum et humilem, et super omnes cedros Libani, ... et super omnes quercus Bashanis, 2:11, 12, 13;

quod ‘dies Jehovae’ non erit super cedros et quercus, quisque scire potest, sed 13 super illos qui significantur per illas: apud eundem,

Qui format deum, exscindit sibi cedros, et accipit fagum et quercum, et firmat sibi in arboribus silvae, 44:14:

[5] apud Ezechielem,

Agnoscetis quod Ego Jehovah, cum fuerint confossi eorum in medio idolorum circa altaria eorum, super omni colle alto, in omnibus capitibus montium, et sub omni arbore viridi, et sub omni quercu implexa, loco ubi dederunt odorem quietationis omnibus idolis suis, 6:13;

fuerat etiam antiquis cultus super collibus et montibus, quia ‘colles et montes’ significabant amorem caelestem, at cum cultus factus ab idololatris, ut hic, significant 14 amorem sui et mundi, n. 795, 796, 1430, 2722, 4210; et sub arboribus, quia significabant secundum species suas, ut supra dictum; sub quercu implexa hic ex falsis, quae infima naturalis, nam illa sunt in implexo, n. 2831: apud Hoscheam,

Super capitibus montium sacrificant, super collibus suffiunt, sub quercu, 10 populo, et robore, quia bona umbra ejus; propterea scortantur filiae vestrae, et nurus vestrae adulterantur, 4:13;

quod ‘scortari’ sit falsificare vera, et ‘adulterari’ sit pervertere bona, videatur n. 2466, 2729, 3399 apud Zachariam,

Aperi Libane januas tuas, et comedat ignis cedros [tuas, ... quia cecidit cedrus], quia magnifici vastati sunt; ejulate quercus Bashanis, quia descendit silva Bazaris, 11:1, 2.

Fußnoten:

1. ita in specie per quercum significatur in bono sensu vera et bona quae sunt infima naturalis,

2. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

3. The Manuscript inserts in naturali.

4. ubi

5. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

6. The Manuscript inserts autem.

7. remanent

8. tunc alio ordine sunt, et cum a malo

9. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

10. The Manuscript inserts et.

11. Inde est quod quercus in Verbo ubi nominantur significent in genuino sensu vera et bona quae sunt infima naturalis, et in opposito sensu falsa et mala quae ibi

12. The Manuscript inserts et erubiscetis ab hortis quos elegistis:

13. The Manuscript inserts quod.

14. et in opposito sensu

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.