Die Bibel

 

Genesis 30

Lernen

   

1 Cernens autem Rachel quod infecunda esset, invidit sorori suæ, et ait marito suo : Da mihi liberos, alioquin moriar.

2 Cui iratus respondit Jacob : Num pro Deo ego sum, qui privavit te fructu ventris tui ?

3 At illa : Habeo, inquit, famulam Balam : ingredere ad illam, ut pariat super genua mea, et habeam ex illa filios.

4 Deditque illi Balam in conjugium : quæ,

5 ingresso ad se viro, concepit, et peperit filium.

6 Dixitque Rachel : Judicavit mihi Dominus, et exaudivit vocem meam, dans mihi filium, et idcirco appellavit nomen ejus Dan.

7 Rursumque Bala concipiens, peperit alterum,

8 pro quo ait Rachel : Comparavit me Deus cum sorore mea, et invalui : vocavitque eum Nephthali.

9 Sentiens Lia quod parere desiisset, Zelpham ancillam suam marito tradidit.

10 Qua post conceptum edente filium,

11 dixit : Feliciter, et idcirco vocavit nomen ejus Gad.

12 Peperit quoque Zelpha alterum.

13 Dixitque Lia : Hoc pro beatitudine mea : beatam quippe me dicent mulieres : propterea appellavit eum Aser.

14 Egressus autem Ruben tempore messis triticeæ in agrum, reperit mandragoras, quas matri Liæ detulit. Dixitque Rachel : Da mihi partem de mandragoris filii tui.

15 Illa respondit : Parumne tibi videtur quod præripueris maritum mihi, nisi etiam mandragoras filii mei tuleris ? Ait Rachel : Dormiat tecum hac nocte pro mandragoris filii tui.

16 Redeuntique ad vesperam Jacob de agro, egressa est in occursum ejus Lia, et Ad me, inquit, intrabis : quia mercede conduxi te pro mandragoris filii mei. Dormivitque cum ea nocte illa.

17 Et exaudivit Deus preces ejus, concepitque et peperit filium quintum,

18 et ait : Dedit Deus mercedem mihi, quia dedi ancillam meam viro meo : appellavitque nomen ejus Issachar.

19 Rursum Lia concipiens, peperit sextum filium,

20 et ait : Dotavit me Deus dote bona : etiam hac vice mecum erit maritus meus, eo quod genuerim ei sex filios : et idcirco appellavit nomen ejus Zabulon.

21 Post quem peperit filiam, nomine Dinam.

22 Recordatus quoque Dominus Rachelis, exaudivit eam, et aperuit vulvam ejus.

23 Quæ concepit, et peperit filium, dicens : Abstulit Deus opprobrium meum.

24 Et vocavit nomen ejus Joseph, dicens : Addat mihi Dominus filium alterum.

25 Nato autem Joseph, dixit Jacob socero suo : Dimitte me ut revertar in patriam, et ad terram meam.

26 Da mihi uxores, et liberos meos, pro quibus servivi tibi, ut abeam : tu nosti servitutem qua servivi tibi.

27 Ait illi Laban : Inveniam gratiam in conspectu tuo, experimento didici, quia benedixerit mihi Deus propter te :

28 constitue mercedem tuam quam dem tibi.

29 At ille respondit : Tu nosti quomodo servierim tibi, et quanta in manibus meis fuerit possessio tua.

30 Modicum habuisti antequam venirem ad te, et nunc dives effectus es : benedixitque tibi Dominus ad introitum meum. Justum est igitur ut aliquando provideam etiam domui meæ.

31 Dixitque Laban : Quid tibi dabo ? At ille ait : Nihil volo : sed si feceris quod postulo, iterum pascam, et custodiam pecora tua.

32 Gyra omnes greges tuos, et separa cunctas oves varias, et sparso vellere ; quodcumque furvum, et maculosum, variumque fuerit, tam in ovibus quam in capris, erit merces mea.

33 Respondebitque mihi cras justitia mea, quando placiti tempus advenerit coram te : et omnia quæ non fuerint varia, et maculosa, et furva, tam in ovibus quam in capris, furti me arguent.

34 Dixitque Laban : Cratum habeo quod petis.

35 Et separavit in die illa capras, et oves, et hircos, et arietes varios, atque maculosos : cunctum autem gregem unicolorem, id est albi et nigri velleris, tradidit in manu filiorum suorum.

36 Et posuit spatium itineris trium dierum inter se et generum, qui pascebat reliquos greges ejus.

37 Tollens ergo Jacob virgas populeas virides, et amygdalinas, et ex platanis, ex parte decorticavit eas : detractisque corticibus, in his, quæ spoliata fuerant, candor apparuit : illa vero quæ integra fuerant, viridia permanserunt : atque in hunc modum color effectus est varius.

38 Posuitque eas in canalibus, ubi effundebatur aqua : ut cum venissent greges ad bibendum, ante oculos haberent virgas, et in aspectu earum conciperent.

39 Factumque est ut in ipso calore coitus, oves intuerentur virgas, et parerent maculosa, et varia, et diverso colore respersa.

40 Divisitque gregem Jacob, et posuit virgas in canalibus ante oculos arietum : erant autem alba et nigra quæque, Laban ; cetera vero, Jacob, separatis inter se gregibus.

41 Igitur quando primo tempore ascendebantur oves, ponebat Jacob virgas in canalibus aquarum ante oculos arietum et ovium, ut in earum contemplatione conciperent :

42 quando vero serotina admissura erat, et conceptus extremus, non ponebat eas. Factaque sunt ea quæ erant serotina, Laban : et quæ primi temporis, Jacob.

43 Ditatusque est homo ultra modum, et habuit greges multos, ancillas et servos, camelos et asinos.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #4007

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

4007. ‘Omne in quo album’: quod significet in quo verum, constat ex significatione ‘albi’ quod sit verum, proprie autem Justitia et Meritum Domini, et inde justitia et meritum Domini apud hominem, de qua 1 n. 3301, 3993; quod ‘album’ sit illud, est quia lux caeli quae a Domino, ex qua luce splendor et candor, significat verum; quod itaque illustratur a luce illa, et fit splendidum et candidum, est id quod vocatur 2 justitia et meritum Domini apud hominem; 3 qui illam, nempe Justitiam Domini, agnoscunt et ex bono recipiunt, ac justitiam propriam rejiciunt, sunt qui in specie significantur per ‘justos’, de quibus Dominus apud Matthaeum, Justi fulgebunt ut sol in regno 4 Patris, 13:43;

[2] quod album splendens seu candidum sit illud, patet etiam ex aliis, locis in Verbo, ut apud Mosen,

Ruber oculis 5 prae vino, et albus dentibus 5 prae lacte,

Gen. 49:12;

ibi de Jehudah, per quem quod repraesentetur Dominus quoad Divinum amoris Ipsius, et in sensu interno regnum caeleste, ita homo caelestis, videatur n. 3881; ‘ruber oculis 5 prae vino’ significat Divinam Sapientiam, ‘albus dentibus 5 prae lacte’ significat Justitiam: apud Davidem,

Purificabis me hyssopo, et mundabor; lavabis me, et prae nive albus fiam, Ps. 51:9 [KJV 7];

‘lavare et prae nive albus fieri’ pro purificari a peccatis, per receptionem et induitionem justitiae Domini: apud Johannem,

In medio septem candelabrorum similis Filio hominis, ... caput Ipsius et capilli albi, sicut lana alba, sicut nix, et oculi Ipsius sicut flamma ignis, Apoc. 1:13, 14:

[3] apud eundem,

Habes pauca nomina in Sardis qui non polluerunt vestimenta sua, et ambulabunt Mecum in albis, quia digni sunt: qui vicerit, hic induetur vestimentis albis, Apoc. 3:4, 5:

apud eundem,

Consulo tibi ut emas a Me aurum 6 igne purificatum, ut ditescas, et vestimenta alba ut induaris, Apoc. 3:18:

apud eundem,

7 Datae sunt unicuique animae sub altari stolae albae, Apoc.

6:9, 11:

apud eundem,

Vidi stantes coram throno, et coram Agno, indutos stolis albis:... unus seniorum dixit mihi, Hi induti stolis albis quinam sunt, et unde venerunt? cui dixi, Domine, tu scis; dixit mihi, Hi sunt qui veniunt ex afflictione magna, et lavarunt stolas suas, et dealbarunt stolas suas in sanguine Agni, Apoc. 7:9, 13, 14:

apud eundem,

Angeli induti linteo albo et splendido, et circumcincti circum pectora cingulis aureis, Apoc. 15:6:

apud eundem,

Vidi, cum ecce equus albus, et sedens super illo habens arcum, cui data est corona, Apoc. 6:2;

et alibi, Postea vidi caelum apertum, cum ecce equus albus; ... exercitus Ipsius in caelo sequebantur Ipsum super equis albis, induti byssinum album et mundum Apoc. 19:11, 14;

[4] in omnibus his locis per ‘album’ significatur verum fidei; vestimenta alba et stolae albae non aliud sunt; sed verum fidei non illis est qui credunt habere fidem ex semet, ita sapere ex semet, sed illis qui credunt a Domino, nam illis fides et sapientia datur; 8 hi enim sibi nihil veri et boni tribuunt, minus per vera et bona apud se mereri credunt, et adhuc minus per illa justificari, sed solum tribuendo illa Domino, ita omnia gratiae et misericordiae; hoc est ‘induere vestimenta alba’, et quoque ‘dealbari in sanguine Agni’: sunt duo quae exuunt omnes illi qui intrant in caelum, nempe proprium et inde confidentiam, 9 atque meritum sui seu justitiae propriae, ac induunt proprium caeleste quod est a Domino, ac meritum seu justitiam Domini, et quantum haec, tantum interius in caelum veniunt: haec in specie significantur per rubrum et per album, per ‘rubrum’ bonum amoris quod illis tunc, et per ‘album’ verum fidei.

Fußnoten:

1. The Manuscript inserts supra.

2. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

3. The Manuscript inserts et.

4. see note to Arcana Coelestia 612

5. The Manuscript has a

6. The Manuscript and Schmidius have igne purificatum ex igne; the Greek is pepuromenos ek puros

7. The Manuscript inserts Animabus sub altari.

8. The Manuscript has illi

9. The Manuscript has ac

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.