Die Bibel

 

Genesis 17

Lernen

   

1 Postquam vero nonaginta et novem annorum esse cœperat, apparuit ei Dominus, dixitque ad eum : Ego Deus omnipotens : ambula coram me, et esto perfectus.

2 Ponamque fœdus meum inter me et te, et multiplicabo te vehementer nimis.

3 Cecidit Abram pronus in faciem.

4 Dixitque ei Deus : Ego sum, et pactum meum tecum, erisque pater multarum gentium.

5 Nec ultra vocabitur nomen tuum Abram, sed appellaberis Abraham : quia patrem multarum gentium constitui te.

6 Faciamque te crescere vehementissime, et ponam te in gentibus, regesque ex te egredientur.

7 Et statuam pactum meum inter me et te, et inter semen tuum post te in generationibus suis, fœdere sempiterno : ut sim Deus tuus, et seminis tui post te.

8 Daboque tibi et semini tuo terram peregrinationis tuæ, omnem terram Chanaan in possessionem æternam, eroque Deus eorum.

9 Dixit iterum Deus ad Abraham : Et tu ergo custodies pactum meum, et semen tuum post te in generationibus suis.

10 Hoc est pactum meum quod observabitis inter me et vos, et semen tuum post te : circumcidetur ex vobis omne masculinum :

11 et circumcidetis carnem præputii vestri, ut sit in signum fœderis inter me et vos.

12 Infans octo dierum circumcidetur in vobis, omne masculinum in generationibus vestris : tam vernaculus, quam emptitius circumcidetur, et quicumque non fuerit de stirpe vestra :

13 eritque pactum meum in carne vestra in fœdus æternum.

14 Masculus, cujus præputii caro circumcisa non fuerit, delebitur anima illa de populo suo : quia pactum meum irritum fecit.

15 Dixit quoque Deus ad Abraham : Sarai uxorem tuam non vocabis Sarai, sed Saram.

16 Et benedicam ei, et ex illa dabo tibi filium cui benedicturus sum : eritque in nationes, et reges populorum orientur ex eo.

17 Cecidit Abraham in faciem suam, et risit, dicens in corde suo : Putasne centenario nascetur filius ? et Sara nonagenaria pariet ?

18 Dixitque ad Deum : Utinam Ismaël vivat coram te.

19 Et ait Deus ad Abraham : Sara uxor tua pariet tibi filium, vocabisque nomen ejus Isaac, et constituam pactum meum illi in fœdus sempiternum, et semini ejus post eum.

20 Super Ismaël quoque exaudivi te : ecce, benedicam ei, et augebo, et multiplicabo eum valde : duodecim duces generabit, et faciam illum in gentem magnam.

21 Pactum vero meum statuam ad Isaac, quem pariet tibi Sara tempore isto in anno altero.

22 Cumque finitus esset sermo loquentis cum eo, ascendit Deus ab Abraham.

23 Tulit autem Abraham Ismaël filium suum, et omnes vernaculos domus suæ, universosque quos emerat, cunctos mares ex omnibus viris domus suæ : et circumcidit carnem præputii eorum statim in ipsa die, sicut præceperat ei Deus.

24 Abraham nonaginta et novem erat annorum quando circumcidit carnem præputii sui.

25 Et Ismaël filius tredecim annos impleverat tempore circumcisionis suæ.

26 Eadem die circumcisus est Abraham et Ismaël filius ejus :

27 et omnes viri domus illius, tam vernaculi, quam emptitii et alienigenæ pariter circumcisi sunt.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #2050

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

2050. Vers. 13. Circumcidendo circumcidetur natus domus tuae et emptio argenti tui; et erit foedus Meum in carne vestra in foedus aeternum. ‘Circumcidendo circumcidetur’ significat quod illi omnino removebunt a se amores sui et mundi: ‘natus domus tuae, et emptio argenti tui’ significat qui intra Ecclesiam utriusque generis: ‘et erit foedus Meum in carne vestra’ significat conjunctionem Domini cum homine in ejus impuritate, tum etiam significativum: ‘in foedus aeternum’ significat conjunctionem.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #1366

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

1366. Quod ‘mortuus est Haran super facies Terahi, patris sui, in terra nativitatis suae, in Ur Chaldaeorum’ significet quod interior cultus obliteratus sit et factus mere idololatricus, constat a significatione ‘Haranis, Terahi, nativitatis, et Ur Chaldaeorum’, tum quod ‘mortuus dicatur super facies Terahi patris sui’. Quod cultus interior obliteratus seu nullus factus sit, ita se res habet: quod apud aliquam gentem non possit Ecclesia e novo existere priusquam ita vastata sit ut nihil mali et falsi remaneat in cultu ejus interno; quamdiu malum est in cultu interno, impediuntur illa quae bona et vera sunt quae internum ejus cultum constituent; nam quamdiu sunt mala et falsa, non possunt recipi bona et vera; quod constare potest ex eo quod qui in aliqua haeresi nati sunt et se in falsis ejus confirmarunt ita ut sibi prorsus persuaserint, difficile, si usquam, possint perduci ad recipiendum vera quae eorum falsis contraria sunt; aliter vero gentes quae non sciunt quid verum fidei, et usque in charitate vivunt: quae causa fuit quod Ecclesia Domini non potuisset restaurari apud Judaeos, sed apud gentes quae nullas cognitiones fidei habuerunt: illi per falsa obtenebrant prorsus lucem veritatis, et sic exstinguunt; hae vero non ita, nam non norunt quid verum fidei, et quod non norunt, nec possunt obtenebrare et exstinguere. Quia nunc nova Ecclesia restauranda erat, illi apud quos bona et vera fidei implantanda essent, assumpti sunt; apud quos omnis cognitio boni et veri fidei obliterata fuit, et sicut gentes, idololatrae externi facti sunt. De Teraho et Abramo supra ostensum est quod tales fuerint, nempe coluerint alios deos, et ignoraverint Jehovam, proinde quid bonum et verum fidei; ita aptiores facti ad recipiendum semen veritatis quam alii in Syria, apud quos adhuc manserunt cognitiones; quod apud quosdam manserint, constat a Bileamo qui fuit de Syria, qui non solum Jehovam coluit sed etiam sacrificavit et simul propheta fuit. Haec nunc sunt quae continentur in hoc versu, nempe quod interior cultus obliteratus sit, et factus mere idololatricus.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.