Neu-christliche Bibelstudien

Die Bibel

 

Γένεση 35

Lernen

   

1 Και ειπεν ο Θεος προς τον Ιακωβ, Σηκωθεις αναβηθι εις Βαιθηλ και κατοικησον εκει· και καμε εκει θυσιαστηριον εις τον Θεον, οστις εφανη εις σε οτε εφευγες απο προσωπου Ησαυ του αδελφου σου.

2 Και ειπεν ο Ιακωβ προς τον οικον αυτου και προς παντας τους μεθ' εαυτου, Εκβαλετε τους θεους τους ξενους τους μεταξυ σας, και καθαρισθητε και αλλαξατε τα ενδυματα σας·

3 και σηκωθεντες, ας αναβωμεν εις Βαιθηλ· και εκει θελω καμει θυσιαστηριον εις τον Θεον, οστις μου επηκουσεν εν τη ημερα της θλιψεως μου και ητο μετ' εμου εν τη οδω, καθ' ην επορευομην.

4 Και εδωκαν εις τον Ιακωβ παντας τους ξενους θεους, οσοι ησαν εις τας χειρας αυτων, και τα ενωτια τα εις τα ωτια αυτων· και εκρυψεν αυτα ο Ιακωβ υπο την δρυν, την πλησιον της Συχεμ.

5 Μετα ταυτα ανεχωρησαν· και επεπεσε τρομος του Θεου επι τας πολεις τας κυκλω αυτων· και δεν κατεδιωξαν οπισω των υιων του Ιακωβ.

6 Ηλθε δε ο Ιακωβ εις Λουζ, την εν τη γη Χανααν, ητις ειναι η Βαιθηλ, αυτος και πας ο λαος ο μετ' αυτου.

7 Και ωκοδομησεν εκει θυσιαστηριον, και εκαλεσε το ονομα του τοπου Ελ-βαιθηλ· διοτι εκει εφανερωθη εις αυτον ο Θεος, οτε εφευγεν απο προσωπου του αδελφου αυτου.

8 Απεθανε δε η Δεβορρα, η τροφος της Ρεβεκκας, και εταφη παρακατω της Βαιθηλ, υπο την δρυν· και ωνομασθη η δρυς Αλλον-βακουθ.

9 Εφανη δε παλιν ο Θεος εις τον Ιακωβ, αφου επεστρεψεν απο Παδαν-αραμ, και ευλογησεν αυτον.

10 Και ειπε προς αυτον ο Θεος, Το ονομα σου ειναι Ιακωβ· δεν θελεις ονομαζεσθαι πλεον Ιακωβ, αλλα Ισραηλ θελει εισθαι το ονομα σου· και εκαλεσε το ονομα αυτου Ισραηλ.

11 Ειπε δε προς αυτον ο Θεος, Εγω ειμαι ο Θεος ο Παντοκρατωρ· αυξανου και πληθυνου· εθνος, και πληθος εθνων θελουσι γεινει εκ σου, και βασιλεις θελουσιν εξελθει εκ της οσφυος σου·

12 και την γην, την οποιαν εδωκα εις τον Αβρααμ και εις τον Ισαακ, εις σε θελω δωσει αυτην· και εις το σπερμα σου μετα σε θελω δωσει την γην ταυτην.

13 Και ανεβη ο Θεος απ' αυτου, εκ του τοπου οπου ελαλησε μετ' αυτου.

14 Και εστησεν ο Ιακωβ στηλην εν τω τοπω οπου ελαλησε μετ' αυτου, στηλην λιθινην· και εκαμεν επ' αυτην σπονδην και επεχυσεν επ' αυτην ελαιον.

15 Και εκαλεσεν ο Ιακωβ το ονομα του τοπου, οπου ελαλησε μετ' αυτου ο Θεος, Βαιθηλ.

16 Μετα ταυτα ανεχωρησαν απο Βαιθηλ· και ενω εμενεν ολιγον διαστημα δια να φθασωσιν εις Εφραθα, εγεννησεν η Ραχηλ· και υπεφερε μεγαλον αγωνα εις την γενναν αυτης.

17 Ενω δε ευρισκετο εις τον σκληρον αγωνα της γεννας, ειπε προς αυτην η μαια, Μη φοβου, διοτι και ουτος σου ειναι υιος·

18 και ενω παρεδιδε την ψυχην διοτι απεθανεν, εκαλεσε το ονομα αυτου Βεν-ονι· ο δε πατηρ αυτου εκαλεσεν αυτον Βενιαμιν.

19 Και απεθανεν η Ραχηλ και εταφη εν τη οδω της Εφραθα, ητις ειναι Βηθλεεμ.

20 Και εστησεν ο Ιακωβ στηλην επι του ταφου αυτης· αυτη ειναι η στηλη του ταφου της Ραχηλ μεχρι της σημερον.

21 Σηκωθεις δε ο Ισραηλ, εστησε την σκηνην αυτου περαν του Μιγδωλ-εδερ.

22 Και οτε κατωκει ο Ισραηλ εν τη γη εκεινη, υπηγεν ο Ρουβην και εκοιμηθη μετα της Βαλλας παλλακης του πατρος αυτου· και ηκουσε τουτο ο Ισραηλ. Ησαν δε οι υιοι του Ιακωβ δωδεκα·

23 οι υιοι της Λειας, Ρουβην, ο πρωτοτοκος του Ιακωβ, και Συμεων και Λευι και Ιουδας και Ισσαχαρ και Ζαβουλων·

24 οι υιοι της Ραχηλ, Ιωσηφ και Βενιαμιν·

25 οι δε υιοι της Βαλλας, θεραπαινης της Ραχηλ, Δαν και Νεφθαλι·

26 και οι υιοι της Ζελφας, θεραπαινης της Λειας, Γαδ και Ασηρ· ουτοι ειναι οι υιοι του Ιακωβ, οιτινες εγεννηθησαν εις αυτον εν Παδαν-αραμ.

27 Ηλθε δε ο Ιακωβ προς Ισαακ τον πατερα αυτου εις Μαμβρη, εις Κιριαθ-αρβα, ητις ειναι η Χεβρων, οπου ο Αβρααμ και ο Ισαακ ειχον παροικησει.

28 Και ησαν αι ημεραι του Ισαακ εκατον ογδοηκοντα ετη.

29 Και εκπνευσας ο Ισαακ απεθανε και προσετεθη εις τον λαον αυτου, γερων και πληρης ημερων· και εθαψαν αυτον Ησαυ και Ιακωβ οι υιοι αυτου.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #4539

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

4539. Arise, go up to Bethel. That this signifies that the perception is concerning the Divine natural, is evident from the signification of “arising,” as being elevation (see n. 2401, 2785, 2912, 2927, 3171, 4103), here the elevation of the natural to the Divine; from the signification of “to go up,” as being more toward the interiors (of which in what follows); and from the signification of “Bethel,” as being the Divine in the natural, or in the ultimate of order (n. 4089). For in the original language “Bethel” means the “house of God,” and as the house of God is where the knowledges of good and truth are, by “Bethel” in the proximate sense are signified these knowledges (as shown above, n. 1453). But as the interiors are terminated and closed in the ultimates of order, and are together there, and as it were dwell together in one house; and as the natural in man is the ultimate with him in which his interiors are terminated, therefore by “Bethel” or the “house of God” is properly signified the natural (n. 3729, 4089), and indeed the good therein, for in the internal sense a “house” is good (n. 2233, 2234, 3720, 3729); moreover knowledges are in the natural, or in the ultimate of order.

[2] That “to go up” denotes toward the interiors is because interior things are what are called higher things (n. 2148), and therefore when progress toward interior things is treated of in the internal sense, the expression “to go up” is employed, as “to go up” from Egypt to the land of Canaan, and in the land of Canaan itself “to go up” to the interior parts, and from all parts of it to Jerusalem, and in Jerusalem itself to the house of God there. For example “to go up” from the land of Egypt to the land of Canaan, in Moses:

Pharaoh said to Joseph, Go up and bury thy father; and Joseph went up, and all the servants of Pharaoh went up with him; and there went up with him both chariots and horsemen (Genesis 50:6-7, 9).

And in the book of Judges:

And the angel of Jehovah went up from Gilgal to Bochim, and he said, I made you go up out of Egypt (Judg. 2:1);

for by “Egypt” in the internal sense is signified that memory-knowledge which is to serve for apprehending the things of the Lord’s kingdom; and by the “land of Canaan” is signified the Lord’s kingdom. And as memory-knowledges are lower, or what is the same, are exterior, and the things of the Lord’s kingdom are higher, or what is the same, interior, therefore one is said “to go up from Egypt to the land of Canaan,” and on the other hand “to go down from the land of Canaan to Egypt” (Genesis 42:2-3; 43:4-5, 15).

[3] In the land of Canaan itself “to go up” to its interior parts, in Joshua:

Joshua said, Go up and spy out the land; and the men went up and spied out Ai; and they returned unto Joshua and said unto him, Let not all the people go up; let about two thousand men or about three thousand men go up; so there went up thither of the people about three thousand men (Josh. 7:2-4);

as the “land of Canaan” signifies the Lord’s kingdom, the parts which were more remote from its ultimate boundaries signified things interior, and therefore the expression “to go up” is here used. In like manner from all the surrounding parts to Jerusalem; and in Jerusalem to the house of God (1 Kings 12:27-28; 2 Kings 20:5, 8; Matthew 20:18; Mark 10:33; Luke 18:31 other places). For Jerusalem was the inmost of the land, because by it was signified the Lord’s spiritual kingdom; and the house of God was the inmost of Jerusalem, because by it was signified the Lord’s celestial kingdom, and in the supreme sense the Lord Himself. Hence men spoke of “going up” to them. From all this it is evident what is signified by “arise, go up to Bethel,” namely, progress toward the interiors, which is the subject treated of in this chapter (n. 4536).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org