Neu-christliche Bibelstudien

Die Bibel

 

Γένεση 26

Lernen

   

1 Εγεινε δε πεινα εν τη γη, εκτος της προτερας πεινης, της γενομενης επι των ημερων του Αβρααμ. Και υπηγεν ο Ισαακ προς τον Αβιμελεχ, βασιλεα των Φιλισταιων, εις Γεραρα.

2 Εφανη δε εις αυτον ο Κυριος και ειπε, Μη καταβης εις Αιγυπτον· κατοικησον εν τη γη την οποιαν θελω σοι ειπει·

3 παροικει εν τη γη ταυτη, και εγω θελω εισθαι μετα σου, και θελω σε ευλογησει διοτι εις σε και εις το σπερμα σου θελω δωσει παντας τους τοπους τουτους· και θελω εκπληρωσει τον ορκον, τον οποιον ωμοσα προς Αβρααμ τον πατερα σου·

4 και θελω πληθυνει το σπερμα σου ως τα αστρα του ουρανου, και θελω δωσει εις το σπερμα σου παντας τους τοπους τουτους, και θελουσιν ευλογηθη εν τω σπερματι σου παντα τα εθνη της γης·

5 επειδη ο Αβρααμ υπηκουσεν εις την φωνην μου, και εφυλαξε τα προσταγματα μου, τας εντολας μου, τα διαταγματα μου και τους νομους μου.

6 Και κατωκησεν ο Ισαακ εν Γεραροις.

7 Ηρωτησαν δε οι ανδρες του τοπου περι της γυναικος αυτου· και ειπεν, Αδελφη μου ειναι· διοτι εφοβηθη να ειπη, Γυνη μου ειναι· λεγων, Μηπως με φονευσωσιν οι ανδρες του τοπου δια την Ρεβεκκαν· επειδη ητο ωραια την οψιν.

8 Και αφου διετριψεν εκει πολλας ημερας, Αβιμελεχ ο βασιλευς των Φιλισταιων, κυψας απο της θυριδος ειδε, και ιδου, ο Ισαακ επαιζε μετα Ρεβεκκας της γυναικος αυτου.

9 Εκαλεσε δε ο Αβιμελεχ τον Ισαακ και ειπεν, Ιδου, βεβαιως γυνη σου ειναι αυτη· δια τι λοιπον ειπας, Αδελφη μου ειναι; Και ειπε προς αυτον ο Ισαακ, διοτι ειπον, Μηπως αποθανω εξ αιτιας αυτης.

10 Και ειπεν ο Αβιμελεχ, Τι ειναι τουτο, το οποιον εκαμες εις ημας; παρ' ολιγον ηθελε κοιμηθη τις εκ του λαου μετα της γυναικος σου, και ηθελες φερει εφ' ημας ανομιαν.

11 Και προσεταξεν ο Αβιμελεχ εις παντα τον λαον, λεγων, Οστις εγγιση τον ανθρωπον τουτον η την γυναικα αυτου, θελει εξαπαντος θανατωθη.

12 Εσπειρε δε ο Ισαακ εν τη γη εκεινη και εσυναξε κατ' εκεινον τον χρονον εκατονταπλασια· και ευλογησεν αυτον ο Κυριος.

13 Και εμεγαλυνετο ο ανθρωπος και επροχωρει αυξανομενος, εωσου εγεινε μεγας σφοδρα·

14 και απεκτησε προβατα και βοας και δουλους πολλους· εφθονησαν δε αυτον οι Φιλισταιοι.

15 Και παντα τα φρεατα, τα οποια εσκαψαν οι δουλοι του πατρος αυτου επι των ημερων Αβρααμ του πατρος αυτου, ενεφραξαν ταυτα οι Φιλισταιοι και εγεμισαν αυτα χωμα.

16 Και ειπεν ο Αβιμελεχ προς τον Ισαακ, Απελθε αφ' ημων, διοτι εγεινες δυνατωτερος ημων σφοδρα.

17 Και απηλθεν εκειθεν ο Ισαακ και εστησε την σκηνην αυτου εν τη κοιλαδι των Γεραρων και κατωκησεν εκει.

18 Και ηνοιξε παλιν ο Ισαακ τα φρεατα του υδατος, τα οποια εσκαψαν επι των ημερων Αβρααμ του πατρος αυτου, οι δε Φιλισταιοι ενεφραξαν αυτα μετα τον θανατον του Αβρααμ· και ωνομασεν αυτα κατα τα ονοματα, με τα οποια ο πατηρ αυτου ειχεν ονομασει αυτα.

19 Και εσκαψαν οι δουλοι του Ισαακ εν τη κοιλαδι και ευρηκαν εκει φρεαρ υδατος ζωντος.

20 Ελογομαχησαν δε οι ποιμενες των Γεραρων μετα των ποιμενων του Ισαακ, λεγοντες, Ιδικον μας ειναι το υδωρ· και ωνομασε το φρεαρ Εσεκ· διοτι εφιλονεικησαν μετ' αυτου.

21 Και εσκαψαν αλλο φρεαρ και ελογομαχησαν και περι αυτου· δια τουτο ωνομασεν αυτο Σιτνα.

22 Και μετοικησας εκειθεν εσκαψεν αλλο φρεαρ, και περι τουτου δεν ελογομαχησαν· και ωνομασεν αυτο Ρεχωβωθ, λεγων, διοτι τωρα επλατυνεν ημας ο Κυριος και ηυξησεν ημας επι της γης.

23 Και εκειθεν ανεβη εις Βηρ-σαβεε.

24 Και εφανη εις αυτον ο Κυριος την νυκτα εκεινην, και ειπεν, Εγω ειμαι ο Θεος Αβρααμ του πατρος σου· μη φοβου, διοτι εγω ειμαι μετα σου, και θελω σε ευλογησει και θελω πληθυνει το σπερμα σου, δια Αβρααμ τον δουλον μου.

25 Και ωκοδομησεν εκει θυσιαστηριον και επεκαλεσθη το ονομα του Κυριου· και εστησεν εκει την σκηνην αυτου· εσκαψαν δε εκει οι δουλοι του Ισαακ φρεαρ.

26 Τοτε ο Αβιμελεχ υπηγε προς αυτον απο Γεραρων, και Οχοζαθ ο οικειος αυτου, και Φιχολ ο αρχιστρατηγος της δυναμεως αυτου.

27 Και ειπε προς αυτους ο Ισαακ, Δια τι ηλθετε προς εμε, αφου σεις με εμισησατε και με εδιωξατε απο σας;

28 οι δε ειπον, Ειδομεν φανερα, οτι ο Κυριος ειναι μετα σου, και ειπομεν, Ας γεινη τωρα ορκος μεταξυ ημων, μεταξυ ημων και σου, και ας καμωμεν συνθηκην μετα σου,

29 οτι δεν θελεις καμει κακον εις ημας, καθως ημεις δεν σε ηγγισαμεν, και καθως επραξαμεν εις σε μονον καλον, και σε εξαπεστειλαμεν εν ειρηνη· τωρα συ εισαι ευλογημενος του Κυριου.

30 Και εκαμεν εις αυτους συμποσιον· και εφαγον και επιον.

31 Και εσηκωθησαν ενωρις το πρωι, και ωμοσεν ο εις προς τον αλλον· τοτε ο Ισαακ εξαπεστειλεν αυτους, και απηλθον απ' αυτου εν ειρηνη.

32 Και την ημεραν εκεινην ηλθον οι δουλοι του Ισαακ και ανηγγειλαν προς αυτον περι του φρεατος το οποιον εσκαψαν, και ειπαν προς αυτον, Ευρηκαμεν υδωρ.

33 Και ωνομασεν αυτο Σαβεε· δια τουτο ειναι το ονομα της πολεως Βηρ-σαβεε εως της σημερον.

34 Ητο δε ο Ησαυ ετων τεσσαρακοντα, οτε ελαβεν εις γυναικα Ιουδιθ, την θυγατερα Βεηρι του Χετταιου, και Βασεμαθ, την θυγατερα Αιλων του Χετταιου·

35 και αυται ησαν πικρια ψυχης εις τον Ισαακ και την Ρεβεκκαν.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #3368

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

3368. Go not down into Egypt; dwell in the land of which I tell thee. That this signifies that He should not go down to memory-knowledges, but to rational things which being enlightened by the Divine are appearances of truth, is evident from the signification of “Egypt,” as being memory-knowledge (n. 1164-1165, 1186, 1462); and from the signification of “land,” as being here rational things which when enlightened by the Divine are appearances of truth; for the land which is here meant is Gerar, where Abimelech king of the Philistines was, and by “Gerar” is signified faith; by “Abimelech,” the doctrine of faith that looks to rational things; and by the “king of the Philistines,” doctrinal things (n. 3363, 3365); so that the “land,” namely, Gerar where Abimelech was, has the above signification in the internal sense.

[2] For the signification of “land” is various (n. 620, 636, 1066), denoting the quality of the nation of which it is predicated (n. 1262). But in the proper sense “land” signifies the church (n. 3355); and because it signifies the church, it signifies also those things which are of the church, consequently the doctrinal things of charity and faith; thus also rational things which being enlightened by the Divine are appearances of truth; for that these appearances are the truths of the church, thus its doctrinal things, may be seen above (n. 3364, 3365). Whether you say rational things enlightened by the Divine, or appearances of truth, or celestial and spiritual truths such as are in the Lord’s kingdom in the heavens, or in heaven, and such as are in His kingdom on the earths, or in the church, comes to the same thing; and the same are also called doctrinal things, but this from the truths that are in them. The angelic and human rational is and is called rational from appearances of truth that are enlightened by the Divine, and without these it is not rational; thus rational things are these appearances of truth.

[3] The reason why it is here said that He should not go down into Egypt, that is, not to memory-knowledges, is that memory-knowledges have already been treated of; for Abraham’s sojourning in Egypt represented the Lord’s instruction in His childhood in memory-knowledges (n. 1502). As regards the arcanum that He should not go down into Egypt, but should sojourn in the land of Gerar, that is, that He should not look to memory-knowledges, but to rational things, the case is this: All appearances of truth that have what is Divine in them belong to the rational, insomuch that rational truths and appearances of truth are the same; whereas memory-knowledges belong to the natural, insomuch that natural truths and memory-truths are the same. Rational truths, or appearances of truth, cannot possibly be and come forth except from the influx of the Divine into the rational, and through rational things into the memory-knowledges which are of the natural. The things which then take place in the rational appear in the natural; just as an image of many things appears all together in a mirror; and thereby they are presented before the man, and also before an angel; before an angel however they are not presented so evidently in the natural as they are with those who are in the world of spirits and are in the spiritual natural, and hence these have representatives of truth.

[4] The case is similar with every man, for as before said the man who is in good is a little heaven, or what is the same is an image of the Grand Heaven; and because Divine truth cannot inflow immediately into memory-knowledges, which are of the natural man, but only through rational things, as before said, therefore it is here said that Isaac should not go down into Egypt, but should reside in the land of Gerar. But a clear idea cannot be had concerning these things unless the nature of influx is known, and also the nature of ideas; and therefore of the Lord’s Divine mercy these things will be treated of at the close of the chapters, where experiences are related.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org