Die Bibel

 

Genezo 8

Lernen

   

1 Kaj Dio rememoris Noan, kaj cxiujn bestojn kaj cxiujn brutojn, kiuj estis kun li en la arkeo; kaj Dio venigis venton sur la teron, kaj la akvo kvietigxis.

2 Kaj fermigxis la fontoj de la abismo kaj la aperturoj de la cxielo, kaj cxesigxis la pluvo el la cxielo.

3 Kaj iom post iom reforigxis la akvo de sur la tero, kaj la akvo komencis malmultigxi post la paso de cent kvindek tagoj.

4 Kaj la arkeo haltis en la sepa monato, en la dek-sepa tago de la monato, sur la montoj Ararat.

5 Kaj la akvo konstante malpliigxadis gxis la deka monato; en la unua tago de la deka monato montrigxis la suproj de la montoj.

6 Kaj post kvardek tagoj Noa malfermis la fenestron de la arkeo, kiun li faris.

7 Kaj li ellasis korvon, kaj gxi elflugis, forflugadis kaj revenadis, gxis forsekigxis la akvo sur la tero.

8 Kaj li ellasis de si kolombon, por vidi, cxu jam malfortigxis la akvo sur la tero.

9 Sed la kolombo ne trovis ripozejon por siaj piedoj, kaj gxi revenis al li en la arkeon, cxar akvo estis sur la suprajxo de la tuta tero. Kaj li etendis sian manon kaj prenis la kolombon kaj envenigis gxin al si en la arkeon.

10 Kaj li atendis ankoraux aliajn sep tagojn, kaj li denove ellasis la kolombon el la arkeo.

11 Kaj revenis al li la kolombo en tempo vespera, kaj jen gxi havis en sia busxo desxiritan folion de olivarbo; kaj Noa konvinkigxis, ke la akvo malfortigxis sur la tero.

12 Kaj li atendis ankoraux aliajn sep tagojn, kaj li ellasis la kolombon, kaj cxi tiu jam ne plu revenis al li.

13 Kaj en la sescent-unua jaro, en la unua tago de la unua monato, forsekigxis la akvo sur la tero; kaj Noa malfermis la tegmenton de la arkeo, kaj li vidis, ke sekigxis la suprajxo de la tero.

14 Kaj en la dua monato, en la dudek-sepa tago de la monato, la tero elsekigxis.

15 Kaj Dio diris al Noa jene:

16 Eliru el la arkeo, vi kaj via edzino kaj viaj filoj kaj la edzinoj de viaj filoj kune kun vi;

17 cxiujn bestojn, kiuj estas kun vi, el cxiu karno, el la birdoj kaj brutoj, kaj el cxiuj rampajxoj, kiuj rampas sur la tero, elirigu kune kun vi; kaj ili movigxu sur la tero kaj fruktu kaj multigxu sur la tero.

18 Kaj eliris Noa kaj liaj filoj kaj lia edzino kaj la edzinoj de liaj filoj kune kun li.

19 CXiuj bestoj, cxiuj rampajxoj, kaj cxiuj birdoj, cxio, kio movigxas sur la tero, laux siaj familioj, eliris el la arkeo.

20 Kaj Noa konstruis altaron al la Eternulo, kaj li prenis el cxiuj puraj brutoj kaj el cxiuj puraj birdoj kaj oferis bruloferojn sur la altaro.

21 Kaj la Eternulo flaris la agrablan odoron, kaj la Eternulo diris en Sia koro: Mi ne plu malbenos la teron pro la homo, cxar la penso de la homa koro estas malbona jam de lia juneco; kaj Mi ne batos plu cxion vivantan, kiel Mi faris.

22 De nun tiel longe, kiel la tero ekzistos, semado kaj rikoltado, malvarmo kaj varmo, somero kaj vintro, tago kaj nokto ne cxesigxos.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #900

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

900. In the second month. That this signifies the whole state before regeneration, is evident from the signification of “two” in the Word. “Two” signifies the same as “six” that is, the combat and labor which precede regeneration; thus here the whole state which precedes the completion of man’s regeneration. Periods of time, great and small, are commonly distinguished in the Word as “threes” or “sevens” and are called “days” “weeks” “months” “years” or “ages.” “Three” and “seven” are holy, “two” and “six” which precede, are not holy, but are relatively profane, as before shown (n. 720). “Three” and “seven” are both sacred for the additional reason that they are predicated of the last judgment, which is to come on the “third” or on the “seventh” day. The last judgment comes to everyone when the Lord comes, both in general and in particular. For example, there was a last judgment when the Lord came into the world, and there will be a last judgment when He shall come in glory; there is a last judgment when He comes to any man whatever in particular; and there is also a last judgment for everyone when he dies. This last judgment is what is meant by the “third day” and the “seventh day” which is holy to those who have lived well, but not holy to those who have lived ill. Thus the “third day” or the “seventh day” is predicated as well of those who are adjudged to death, as of those who are adjudged to life; and therefore these numbers signify what is not holy to those who are adjudged to death, and what is holy to those who are adjudged to life. “Two” and “six” preceding three and seven, have relation to and signify in general all that state which precedes. This is the signification of “two” and of “six” in application to any subject, and to any matter that is the subject of which they are predicated, as is more clearly evident from what now follows about the number twenty-seven.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.