Die Bibel

 

Genezo 12

Lernen

   

1 Kaj la Eternulo diris al Abram: Iru el via lando, el inter via parencaro, kaj el la domo de via patro, al la lando, kiun Mi montros al vi.

2 Kaj Mi faros vin granda popolo, kaj Mi benos vin kaj grandigos vian nomon, kaj vi estos beno.

3 Kaj Mi benos viajn benantojn, kaj viajn malbenantojn Mi malbenos, kaj benigxos per vi cxiuj gentoj de la tero.

4 Kaj Abram iris, kiel la Eternulo diris al li, kaj kun li iris Lot. Kaj Abram havis la agxon de sepdek kvin jaroj, kiam li eliris el HXaran.

5 Kaj Abram prenis sian edzinon Saraj kaj sian nevon Lot, kaj ilian tutan havon, kiun ili akiris, kaj la homojn, kiujn ili akiris en HXaran; kaj ili eliris, por iri al la lando Kanaana; kaj ili venis en la landon Kanaanan.

6 Kaj Abram trapasis la landon gxis la loko SXehxem, gxis la kverko More; kaj la Kanaanidoj tiam logxis en la lando.

7 Kaj la Eternulo aperis al Abram, kaj diris: Al via idaro Mi donos cxi tiun teron. Kaj li konstruis tie altaron al la Eternulo, kiu aperis al li.

8 Kaj de tie li translogxigxis al la monto, kiu estas oriente de Bet-El, kaj arangxis sian tendon tiamaniere, ke Bet-El estis okcidente kaj Aj oriente; kaj li konstruis tie altaron al la Eternulo kaj pregxadis al la Eternulo.

9 Kaj Abram iris pluen, cxiam pluen al sudo.

10 Kaj estis malsato en la lando. Kaj Abram malsupreniris Egiptujon, por tie logxi kelktempe, cxar malfacila estis la malsato en la lando.

11 Kaj kiam li estis jam proksime de Egiptujo, li diris al sia edzino Saraj: Mi scias ja, ke vi estas virino belaspekta;

12 kaj kiam la Egiptoj vin vidos, ili diros: Tio estas lia edzino; kaj ili mortigos min, kaj vin ili lasos viva.

13 Diru do, ke vi estas mia fratino, por ke al mi estu bone pro vi kaj por ke mia animo restu viva pro vi.

14 Kaj kiam Abram venis Egiptujon, la Egiptoj vidis, ke la virino estas tre bela;

15 kaj vidis sxin la eminentuloj de Faraono, kaj ili lauxdis sxin al Faraono; kaj oni prenis la virinon en la domon de Faraono.

16 Kaj al Abram estis bone pro sxi, kaj li havis sxafojn kaj bovojn kaj azenojn kaj sklavojn kaj sklavinojn kaj azeninojn kaj kamelojn.

17 Kaj la Eternulo punis per grandaj suferoj Faraonon kaj lian domon pro Saraj, la edzino de Abram.

18 Kaj Faraono alvokis Abramon, kaj diris: Kion vi faris al mi? kial vi ne diris al mi, ke sxi estas via edzino?

19 kial vi diris: SXi estas mia fratino? Kaj mi prenis sxin al mi kiel edzinon. Kaj nun jen estas via edzino; prenu kaj foriru.

20 Kaj Faraono ordonis pri li al homoj, kaj ili forkondukis lin kaj lian edzinon kaj lian tutan havon.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #1461

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

1461. And Abram went down into Egypt to sojourn. That this signifies instruction in knowledges [cognitiones] from the Word is evident from the signification of “Egypt,” and from the signification of “sojourning.” That “Egypt” signifies the memory-knowledge of knowledges, and that “to sojourn” signifies to be instructed, will be seen presently. That in His childhood the Lord was instructed as are other men, is evident from the passages in Luke that were adduced in the explication of verse 9, in n. 1457); and also from what has been said just above concerning the external man, which cannot be reduced to correspondence and agreement with the internal except by means of knowledges. The external man is corporeal and sensuous; nor does it receive anything celestial and spiritual unless knowledges are implanted in it, as in ground; for in these celestial things can have their recipient vessels. But the knowledges must be from the Word. Knowledges from the Word are such that they are open from the Lord Himself; for the Word itself is from the Lord through heaven, and the Lord’s life is in all things of the Word, both in general and in particular, although it does not so appear in the external form. Hence it may be seen that in His childhood the Lord did not will to imbue Himself with any other knowledges than those of the Word, which was open to Him, as before said, from Jehovah Himself, His Father, with whom He was to be united and become One; and this the more, because nothing is said in the Word that does not in its inmosts have regard to Him, and that has not first come from Him; for the Human Essence was only a something that was added to His Divine Essence that was from eternity.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.