¹ En er was honger in dat land, behalve den eerste honger, die in de dagen van Abraham geweest was; daarom toog Izak tot Abimelech, de koning der Filistijnen, naar Gerar.

² En de HEERE verscheen hem en zeide: Trek niet af naar Egypte; woon in het land, dat Ik u aanzeggen zal;

³ Woon als vreemdeling in dat land, en Ik zal met u zijn, en zal u zegenen; want aan u en uw zaad zal Ik al deze landen geven, en Ik zal den eed bevestigen, dien Ik Abraham uw vader gezworen heb.

⁴ En Ik zal uw zaad vermenigvuldigen, als de sterren des hemels, en zal aan uw zaad al deze landen geven; en in uw zaad zullen gezegend worden alle volken der aarde,

⁵ Daarom dat Abraham Mijn stem gehoorzaam geweest is, en heeft onderhouden Mijn bevel, Mijn geboden, Mijn inzettingen en Mijn wetten.

⁶ Alzo woonde Izak te Gerar.

⁷ En als de mannen van die plaats hem vraagden van zijn huisvrouw, zeide hij: Zij is mijn zuster; want hij vreesde te zeggen, mijn huisvrouw; opdat mij misschien, zeide hij, de mannen dezer plaats niet doden, om Rebekka; want zij was schoon van aangezicht.

⁸ En het geschiedde, als hij een langen tijd daar geweest was, dat Abimelech, de koning der Filistijnen, ten venster uitkeek, en hij zag, dat, ziet, Izak was jokkende met Rebekka zijn huisvrouw.

⁹ Toen riep Abimelech Izak, en zeide: Voorwaar, zie, zij is uw huisvrouw! hoe hebt gij dan gezegd: Zij is mijn zuster? En Izak zeide tot hem: Want ik zeide: Dat ik niet misschien om harentwil sterve.

¹⁰ En Abimelech zeide: Wat is dit, dat gij ons gedaan hebt? Lichtelijk had een van dit volk bij uw huisvrouw gelegen, zodat gij een schuld over ons zoudt gebracht hebben.

¹¹ En Abimelech gebood het ganse volk, zeggende: Zo wie deze man of zijn huisvrouw aanroert, zal voorzeker gedood worden!

¹² En Izak zaaide in datzelve land, en hij vond in datzelve jaar honderd maten; want de HEERE zegende hem.

¹³ En die man werd groot, ja, hij werd doorgaans groter, totdat hij zeer groot geworden was.

¹⁴ En hij had bezitting van schapen, en bezitting van runderen, en groot gezin; zodat hem de Filistijnen benijdden.

¹⁵ En al de putten, die de knechten van zijn vader, in de dagen van zijn vader Abraham, gegraven hadden, die stopten de Filistijnen, en vulden dezelve met aarde.

¹⁶ Ook zeide Abimelech tot Izak: Trek van ons; want gij zijt veel machtiger geworden, dan wij.

¹⁷ Toen toog Izak van daar, en hij legerde zich in het dal van Gerar, en woonde aldaar.

¹⁸ Als nu Izak wedergekeerd was, groef hij die waterputten op, die zij ten tijde van Abraham, zijn vader, gegraven, en die de Filistijnen na Abrahams dood toegestopt hadden; en hij noemde derzelver namen naar de namen, waarmede zijn vader die genoemd had.

¹⁹ De knechten van Izak dan groeven in dat dal, en zij vonden aldaar een put van levend water.

²⁰ En de herders van Gerar twistten met Izaks herders, zeggende: Dit water hoort ons toe! Daarom noemde hij de naam van die put Esek, omdat zij met hem gekeven hadden.

²¹ Toen groeven zij een andere put, en daar twistten zij ook over; daarom noemde hij deszelfs naam Sitna.

²² En hij brak op van daar, en groef een andere put, en zij twistten over dien niet; daarom noemde hij deszelfs naam Rehoboth, en zeide: Want nu heeft ons de HEERE ruimte gemaakt, en wij zijn gewassen in dit land.

²³ Daarna toog hij van daar op naar Ber-seba.

²⁴ En de HEERE verscheen hem in denzelven nacht, en zeide: Ik ben de God van Abraham, uw vader; vrees niet; want Ik ben met u; en Ik zal u zegenen, en uw zaad vermenigvuldigen, om Abrahams, Mijns knechts, wil.

²⁵ Toen bouwde hij daar een altaar, en riep den Naam des HEEREN aan. En hij sloeg aldaar zijn tent op; en Izaks knechten groeven daar een put.

²⁶ En Abimelech trok tot hem van Gerar, met Ahuzzat, zijn vriend, en Pichol, zijn krijgsoverste.

²⁷ En Izak zeide tot hen: Waarom zijt gij tot mij gekomen, daar gij mij haat, en hebt mij van u weggezonden?

²⁸ En zij zeiden: Wij hebben merkelijk gezien, dat de HEERE met u is; daarom hebben wij gezegd: Laat toch een eed tussen ons zijn, tussen ons en tussen u, en laat ons een verbond met u maken:

²⁹ Zo gij bij ons kwaad doet, gelijk als wij u niet aangeroerd hebben, en gelijk als wij bij u alleenlijk goed gedaan hebben, en hebben u in vrede laten trekken! Gij zijt nu de gezegende des HEEREN!

³⁰ Toen maakte hij hun een maaltijd, en zij aten en dronken.

³¹ En zij stonden des morgens vroeg op, en zwoeren de een den ander; daarna liet Izak hen gaan, en zij togen van hem in vrede.

³² En het geschiedde ten zelfde dage, dat Izaks knechten kwamen, en boodschapten hem van de zaak des puts, dien zij gegraven hadden, en zij zeiden hem: Wij hebben water gevonden.

³³ En hij noemde denzelven Seba; daarom is de naam dier stad Ber-Seba, tot op dezen dag.

³⁴ Als nu Ezau veertig jaren oud was, nam hij tot een vrouw Judith, de dochter van Beeri, den Hethiet, en Basmath, de dochter van Elon, den Hethiet.

³⁵ En deze waren voor Izak en Rebekka een bitterheid des geestes.

¹ Aleph. Ik ben de man, die ellende gezien heeft door de roede Zijner verbolgenheid.

² Aleph. Hij heeft mij geleid en gevoerd in de duisternis, en niet in het licht.

³ Aleph. Hij heeft Zich immers tegen mij gewend, Hij heeft Zijn hand den gansen dag veranderd.

⁴ Beth. Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt, Hij heeft mijn beenderen gebroken.

⁵ Beth. Hij heeft tegen mij gebouwd, en Hij heeft mij met galle en moeite omringd.

⁶ Beth. Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die over lang dood zijn.

⁷ Gimel. Hij heeft mij toegemuurd, dat ik er niet uit gaan kan; Hij heeft mijn koperen boeien verzwaard.

⁸ Gimel. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn gebed.

⁹ Gimel. Hij heeft mij wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen, Hij heeft mijn paden verkeerd.

¹⁰ Daleth. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen plaatsen.

¹¹ Daleth. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt.

¹² Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij den pijl als ten doel gesteld.

¹³ He. Hij heeft Zijn pijlen in mijn nieren doen ingaan.

¹⁴ He. Ik ben al mijn volk tot belaching geworden, hun snarenspel den gansen dag.

¹⁵ He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt.

¹⁶ Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft mij in de as nedergedrukt.

¹⁷ Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.

¹⁸ Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.

¹⁹ Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den alsem en galle.

²⁰ Zain. Mijn ziel gedenkt er wel terdege aan, en zij bukt zich neder in mij.

²¹ Zain. Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen;

²² Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;

²³ Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.

²⁴ Cheth. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.

²⁵ Teth. De HEERE is goed dengenen, die Hem verwachten, der ziele, die Hem zoekt.

²⁶ Teth. Het is goed, dat men hope, en stille zij op het heil des HEEREN.

²⁷ Teth. Het is goed voor een man, dat hij het juk in zijn jeugd draagt.

²⁸ Jod. Hij zitte eenzaam, en zwijge stil, omdat Hij het hem opgelegd heeft.

²⁹ Jod. Hij steke zijn mond in het stof, zeggende: Misschien is er verwachting.

³⁰ Jod. Hij geve zijn wang dien, die hem slaat, hij worde zat van smaad.

³¹ Caph. Want de Heere zal niet verstoten in eeuwigheid.

³² Caph. Maar als Hij bedroefd heeft, zo zal Hij Zich ontfermen, naar de grootheid Zijner goedertierenheden.

³³ Caph. Want Hij plaagt of bedroeft des mensenkinderen niet van harte.

³⁴ Lamed. Dat men al de gevangenen der aarde onder Zijn voeten verbrijzelt;

³⁵ Lamed. Dat men het recht eens mans buigt voor het aangezicht des Allerhoogsten;

³⁶ Lamed. Dat men een mens verongelijkt in zijn twistzaak; zou het de Heere niet zien?

³⁷ Mem. Wie zegt wat, hetwelk geschiedt, zo het de Heere niet beveelt?

³⁸ Mem. Gaat niet uit den mond des Allerhoogsten het kwade en het goede?

³⁹ Mem. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.

⁴⁰ Nun. Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons wederkeren tot den HEERE.

⁴¹ Nun. Laat ons onze harten opheffen, mitsgaders de handen, tot God in den hemel, zeggende:

⁴² Nun. Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest, daarom hebt Gij niet gespaard.

⁴³ Samech. Gij hebt ons met toorn bedekt, en Gij hebt ons vervolgd; Gij hebt ons gedood, Gij hebt niet verschoond.

⁴⁴ Samech. Gij hebt U met een wolk bedekt, zodat er geen gebed doorkwam.

⁴⁵ Samech. Gij hebt ons tot een uitvaagsel en wegwerpsel gesteld, in het midden der volken.

⁴⁶ Pe. Al onze vijanden hebben hun mond tegen ons opgesperd.

⁴⁷ Pe. De vreze en de kuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de verbreking.

⁴⁸ Pe. Met waterbeken loopt mijn oog neder, vanwege de breuk der dochter mijns volks.

⁴⁹ Ain. Mijn oog vliet, en kan niet ophouden, omdat er geen rust is;

⁵⁰ Ain. Totdat het de HEERE van den hemel aanschouwe, en het zie.

⁵¹ Ain. Mijn oog doet mijn ziele moeite aan, vanwege al de dochteren mijner stad.

⁵² Tsade. Die mijn vijanden zijn zonder oorzaak, hebben mij als een vogeltje dapperlijk gejaagd.

⁵³ Tsade. Zij hebben mijn leven in een kuil uitgeroeid, en zij hebben een steen op mij geworpen.

⁵⁴ Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben afgesneden!

⁵⁵ Koph. HEERE! Ik heb Uw Naam aangeroepen uit den ondersten kuil.

⁵⁶ Koph. Gij hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn zuchten, voor mijn roepen.

⁵⁷ Koph. Gij hebt U genaderd ten dage, als ik U aanriep; Gij hebt gezegd: Vrees niet!

⁵⁸ Resch. Heere! Gij hebt de twistzaken mijner ziel getwist, Gij hebt mijn leven verlost.

⁵⁹ Resch. Heere! Gij hebt gezien de verkeerdheid, die men mij aangedaan heeft, oordeel mijn rechtzaak.

⁶⁰ Resch. Gij hebt al hun wraak gezien, al hun gedachten tegen mij.

⁶¹ Schin. HEERE! Gij hebt hun smaden gehoord, en al hun gedachten tegen mij;

⁶² Schin. De lippen dergenen, die tegen mij opstaan, en hun dichten tegen mij den gansen dag.

⁶³ Schin. Aanschouw hun zitten en opstaan; ik ben hun snarenspel.

⁶⁴ Thau. HEERE! geef hun weder die vergelding, naar het werk hunner handen.

⁶⁵ Thau. Geef hun een deksel des harten; Uw vloek zij over hen!

⁶⁶ Thau. Vervolg ze met toorn, en verdelg ze van onder den hemel des HEEREN.