Die Bibel

 

Genesis 11

Lernen

   

1 En de ganse aarde was van enerlei spraak en enerlei woorden.

2 Maar het geschiedde, als zij tegen het oosten togen, dat zij een laagte vonden in het land Sinear; en zij woonden aldaar.

3 En zij zeiden een ieder tot zijn naaste: Kom aan, laat ons tichelen strijken, en wel doorbranden! En de tichel was hun voor steen, en het lijm was hun voor leem.

4 En zij zeiden: Kom aan, laat ons voor ons een stad bouwen, en een toren, welks opperste in den hemel zij, en laat ons een naam voor ons maken, opdat wij niet misschien over de ganse aarde verstrooid worden!

5 Toen kwam de HEERE neder, om te bezien de stad en den toren, die de kinderen der mensen bouwden.

6 En de HEERE zeide: Ziet, zij zijn enerlei volk, en hebben allen enerlei spraak; en dit is het, dat zij beginnen te maken; maar nu, zoude hun niet afgesneden worden al wat zij bedacht hebben te maken?

7 Kom aan, laat Ons nedervaren, en laat Ons hun spraak aldaar verwarren, opdat iegelijk de spraak zijns naasten niet hore.

8 Alzo verstrooide hen de HEERE van daar over de ganse aarde; en zij hielden op de stad te bouwen.

9 Daarom noemde men haar naam Babel; want aldaar verwarde de HEERE de spraak der ganse aarde, en van daar verstrooide hen de HEERE over de ganse aarde.

10 Deze zijn de geboorten van Sem: Sem was honderd jaren oud, en gewon Arfachsad, twee jaren na den vloed.

11 En Sem leefde, nadat hij Arfachsad gewonnen had, vijfhonderd jaren; en hij gewon zonen en dochteren.

12 En Arfachsad leefde vijf en dertig jaren, en hij gewon Selah.

13 En Arfachsad leefde, nadat hij Selah gewonnen had, vierhonderd en drie jaren; en hij gewon zonen en dochteren.

14 En Selah leefde dertig jaren, en hij gewon Heber.

15 En Selah leefde, nadat hij Heber gewonnen had, vierhonderd en drie jaren, en hij gewon zonen en dochteren.

16 En Heber leefde vier en dertig jaren, en gewon Peleg.

17 En Heber leefde, nadat hij Peleg gewonnen had, vierhonderd en dertig jaren; en hij gewon zonen en dochteren.

18 En Peleg leefde dertig jaren, en hij gewon Rehu.

19 En Peleg leefde, nadat hij Rehu gewonnen had, tweehonderd en negen jaren; en hij gewon zonen en dochteren.

20 En Rehu leefde twee en dertig jaren, en hij gewon Serug.

21 En Rehu leefde, nadat hij Serug gewonnen had, tweehonderd en zeven jaren; en hij gewon zonen en dochteren.

22 En Serug leefde dertig jaren, en gewon Nahor.

23 En Serug leefde, nadat hij Nahor gewonnen had, tweehonderd jaren; en hij gewon zonen en dochteren.

24 En Nahor leefde negen en twintig jaren, en gewon Terah.

25 En Nahor leefde, nadat hij Terah gewonnen had, honderd en negentien jaren; en hij gewon zonen en dochteren.

26 En Terah leefde zeventig jaren, en gewon Abram, Nahor en Haran.

27 En deze zijn de geboorten van Terah: Terah gewon Abram, Nahor en Haran; en Haran gewon Lot.

28 En Haran stierf voor het aangezicht zijns vaders Terah, in het land zijner geboorte, in Ur der Chaldeen.

29 En Abram en Nahor namen zich vrouwen; de naam van Abrams huisvrouw was Sarai, en de naam van Nahors huisvrouw was Milka, een dochter van Haran, vader van Milka, en vader van Jiska.

30 En Sarai was onvruchtbaar; zij had geen kind.

31 En Terah nam Abram, zijn zoon, en Lot, Harans zoon, zijns zoons zoon, en Sarai, zijn schoondochter, de huisvrouw van zijn zoon Abram, en zij togen met hen uit Ur der Chaldeen, om te gaan naar het land Kanaan; en zij kwamen tot Haran, en woonden aldaar.

32 En de dagen van Terah waren tweehonderd en vijf jaren, en Terah stierf te Haran.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #1295

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

1295. And they said a man to his fellow. That this signifies that it was begun, or that they had begun, follows from the connection. In this verse the third state of the church is treated of, when falsities had begun to reign; and in fact from cupidities. There are two beginnings of falsities, one from ignorance of truth, the other from cupidities. Falsity from ignorance of truth is not so pernicious as falsity from cupidities. For the falsity of ignorance arises either from one’s having been so instructed from childhood, or from having been diverted by various occupations so that one has not examined whether what professes to be true is really so, or from not having had much faculty of judging concerning what is true and what is false. The falsities from these sources do not inflict much harm, provided the man has not much confirmed and thus persuaded himself, being incited thereto by some cupidity so as to defend the falsities; for by doing this he would make the cloud of ignorance dense, and turn it into darkness so that he could not see the truth.

[2] But the falsity of cupidities exists when the origin of the falsity is the cupidity or love of self and of the world; as when one seizes upon some point of doctrine and professes it in order to captivate minds and lead them, and explains or perverts the doctrine in favor of self, and confirms it both by reasonings from memory-knowledges, and by the literal sense of the Word. The worship derived from this is profane, however holy it may outwardly appear; for inwardly it is not the worship of the Lord, but the worship of self. Nor does such a man acknowledge anything as true except insofar as he can explain it so as to favor himself. Such worship is that which is signified by “Babel.” But the case is different with those who have been born and brought up in such worship, and who do not know that it is false, and who live in charity. In their ignorance there is innocence, and in their worship there is good from charity. The profanity in worship is not predicated so much from the worship itself, as from the quality of the man who is in the worship.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.