10405.

4. A on uzev iz ruku njihovih. Da ovo označava ono što povlađuje njihovom propriumu, vidi se iz značenja doneti Aronu, što označava sakupiti u jedno one stvari iz smisla slova u Reči koje povlađuje spoljašnjim ljubavima i njihovim načelima. Da je ovo označeno donošenjem Aronu zlatnih obolaca koji su bili u ušima njihovih žena, sinova, i kćeri, vidi se iz onoga što je gore pokazano, br. 10402.

9043. Tako da izađe iz nje djete. Da ovo označava, da ako se ipak potvrdi u Prirodnom, vidi se iz značenjaizaći, kada se govori o oblikovanju dobra od istina, što je izlaziti (rađati se) od unutrašnjeg ili duhovnog čoveka u spoljašnjeg ili prirodnog (o čemu niže); I iz značenja djeteta (izdanka), što su dobra od istina priznatih poznavanjem I opažanjem, I tako potvrđenih; jer se u duhovnom smilu rađanjem označava priznanje u veri I činu (br. 3903, 3915, 3919, 6585). Ovde je ovakav slučaj: Čovek koji je nanovo začet, kao da je nošen u materici, rođen, to jest, biva preporođen, on prvo izvlači iz od doktrine crkve, ili iz Reči, stvari koje pripadaju veri I ljubavi prema bližnjem, koje on tada pohranjuje među spoljašnji nanjima u memoriji spoljašnjeg ili prirodnog čoveka; iz ove, te se stvari pozivaju u unutrašnjeg čoveka, I pohranjuju u njegovoj memoriji. (Da čovek ima dve memorije, vidi br. 2469-2494). Ovo je početak duhovnog života kod čoveka, ali on još nije preporođen. Da bi se preporodio, spoljašnji ili prirodni movek mora da se slaže i uklapa s njegovim unutrašnjim čovekom. (Da čovek nije nanovo rođen sve dok I njegov spoljašnji ili prirodni čovek nije nanovo rođen, vidi br. 8742-8747, I da spoljašnji čovek mora da se nanovo rodi od Gospoda kroz unutrašnjeg, br. 3286, 3321, 3493, 4588, 5651, 8746; I da 2je čovek nanovo rođen kad je njegov prirodni čoven nanovo rođen, br. 7442, 7443.) Sada, pošto se stvari koje se odnose na preporod izražavaju u Reči preko stvari koje se odnose na rađanje ili porod čoveka od njegovih roditelja u svetu, može se videti iz prosesa rađanja opisanoga gore, šta je označeno I na šta se misli u duhovnom smislu začećem, razvojem u materici, I izlaženjem iz materice, I djetetom (izdankom), naime, da se izlaženjem iz materice označava izlaženje iz unutrašnjeg čoveka u spoljašnjeg ili prirodnog, I da dijete označava duhovno dobro, to jest, dobro ljubavi prema bližnjemu iz istina vere, iz unutrašnjeg čoveka u spoljašnjem ili prirodnog čoveka. Kada je dobro u prirodnom čoveku, tada je on nov; njegov život je tada od dobra, a njegov oblik je od istine iz dobra; I on je kao anđeo, jer anđeli imaju svoj život od dobra, a svoj oblik od istina, koji oblik je ljudski oblik. Ali ovo je paradoks prirodnom čoveku.