909. Da ptica predstavlja ono što je u razumu, a zver ono što je u volji, a oboje je u unutrašnjem čoveku, i da sve što gmiže po zemlji predstavlja saobrazne stvari u spoljašnjem čoveku, očito je iz značenja ptice, kao što je pokazano (stav 40, 776), i zveri (stav 45, 46, 142, 143, 246).

Da sve što gmiže po zemlji označava saobrazne stvari u spoljašnjem čoveku, sada je očito, jer se ono što gmiže odnosi kako na ptice, ili ono što je u razumu, tako i na zveri, ili ono što je u volji. Pradrevni ljudi su čulne stvari i telesna zadovoljstva nazivali onim što gmiže, jer je to isto kao ono što gmiže po zemlji. Isto tako, oni su čovekovo telo smatrali sličnim zemlji ili polju, čak su ga i zvali zemlja ili polje, kao u ovome odlomku, gde je zemljom označen spoljašnji čovek.

______________

776. Da sve ptice po vrstama svojim označavaju svaku duhovnu istinu, ono što leti, prirodnu istinu, a ono što ima krila, čulnu istinu, jasno je iz onoga što je rečeno o pticama u stavu 40. Pradrevni ljudi su poredili čovekove misli s pticama, jer su u odnosu na volju misli nalik na ptice. Pošto se pominju ptice, ono što leti i ono što ima krila, i to sve jedno za drugim kao što ide redom intelektualno, racionalno i čulno u čoveku, da niko ne bi sumnjao u takvo značenje i da bismo to potvrdili, navešćemo nekoliko odlomaka iz Reči, iz kojih je jasno kako zveri znače sve ono što je rečeno. Tako kod Davida:

Postavio si ga gospodarom nad djelima ruku svojih, sve si metnuo pod noge njegove. I ovce i volove sve, i divlje zvijerinje, i ptice nebeske i ribe morske, što god ide morskim putovima. (Psalam 8:6-8).

Ovako se opisuje Gospod, koji vlada čovekom i onim što pripada čoveku. Inače, ko bi drugi vladao zverima i pticama? Ponovo:

Gore i humovi, rodna drveta i svi kedri, zvijeri i sva stoka, bubine i ptice krilate, neka hvale ime Gospodnje; jer je samo ime njegovo uzvišeno, slava njegova na zemlji i na nebu. (Psalam 149:9, 10, 13)

Rodno drvo označava nebeskog čoveka; kedar, duhovnog čoveka; divlja zvijer i stoka i ono što miče jesu njihova dobra, kao u istoriji pred nama; ono što leti jesu njihove istine; iz svega toga oni mogu da hvale ime Jehovino. Ni na koji način ne mogu to da rade divlje zveri, stoka, ono što se miče i što leti. Svetovni pisci to mogu smatrati hiperbolom, ali u Reči Gospodovoj nema ničeg hiperboličnog, nego samo onoga što nešto znači i predstavlja.

Kod Jezekilja:

I ribe morske i ptice nebeske i zvijeri poljske, i sve što gamiže po zemlji i svi ljudi po zemlji zadrhtaše od mene, i gore će se razvaliti i vrleti popadati, i svi će zidovi popadati na zemlju. (Jezekilj 38:20).

Potpuno je jasno šta se označava sa zvijeri i ptice; jer kakva bi to bila slava Jehovina da ribe, ptice i zveri zadrhte? Da li iko može pomisliti kako su one svete a da zaista nemaju sveto značenje? Kod Jeremije:

Pogledah, i nema čovjeka, i sve ptice nebeske odletješe. (Jeremija 4:25).

To označava dobrotu i istinu; čovjek isto tako označava dobrotu ljubavi. Ponovo:

Za ovijem gorama udariću u plač i u ridanje, i za torovima u pustinji u naricanje, jer izgorješe da niko ne prolazi niti se čuje glas od stada, i ptice nebeske i stada pobjegoše i otidoše. (Jeremija 9:10).

Ovo na sličan način znači da su sva istina i sva dobrota nestale. I ponovo:

Dokle će tužiti zemlja, i trava svega polja sahnuti sa zloće onijeh koji žive na njoj? Nesta sve stoke i ptica, jer govore: Ne vidi kraja našega. (Jeremija 12:4).

Ovde zvijeri označavaju dobrotu a ptice istinu, koje nestaju.

Kod Sofonija:

Uzeću ljude i stoku, uzeću ptice nebeske i ribe morske i kamen sablazni s bezbožnicima, i istrijebiću ljude sa zemlje, govori Jehova. (Sofonija 1:3).

Ovde ljudi i stoka znače ljubav i njena dobra; ptice nebeske i ribe morske, stvari u razumu, a to znači istine. Ove se nazivaju kamenom spoticanja ili sablazni, jer su dobro i istina kamen spoticanja ili sablazan bezbožnicima, ali stoka i ptice to nisu; a njima se opisuje čovek.

Kod Davida:

Site se drveta Jehovina, kedri livanski, koje si posadio. Na njima ptice viju gnijezda; stanak je rodni na jelama. (Psalam 104:16, 17)

Drveta Jehovina i kedri livanski odnose se na duhovnog čoveka; ptice, njegove racionalne ili prirodne istine koje su kao gnijezda. Štaviše, bio je to uobičajen izraz, da će ptice nastavati na granama u gnezdima, kao kod Jezekilja:

Na visokoj gori Izrailjevoj posadiću te, i pustiće grane, i rodiće i postati krasan kedar, i na granama njegovim u gnijezdima nastavaće svakojake ptice, u hladu grana njegovijeh nastavaće. (Jezekilj 17:23).

Drvo označava crkvu naroda, koja je bila duhovna; to je krasan kedar; svakojake ptice označavaju istine svih vrsta. Ponovo:

Na granama njegovijem vijahu gnijezda sve ptice nebeske, i pod granama njegovijem sve zvijeri poljske lezijahu se, i u hladu njegovu sjeđahu svi veliki narodi. (Jezekilj 31:6).

Ovo se kaže za Asur, koji je Duhovna crkva i naziva se kedar; ptice nebeske označavaju istine; zvijeri njena dobra.

Kod Danila:

Lišće mu bješe lijepo i rod obilat, i na njemu bješe hrane svemu; i zvijerje poljsko odmaraše se u hladu njegovu, i na granama njegovijem stanovahu ptice nebeske, i od njega se hranjaše svako tijelo. (Danijel 4:12, 21)

Ovde zvijerje predstavlja dobrotu, a ptice nebeske istinu, što mora da je jasno svakome; jer zašto bi inače ptice i zverinje obitavali tamo? A isti slučaj je i sa onim što kaže Gospod:

Kakvo je Carstvo Božje? Ono je kao zrno gorušično, koje uzevši čovjek baci u vrt svoj, i uraste i posta drvo veliko, i ptice nebeske useliše se u grane njegove. (Luka 13:19; Mateja 13:31, 32; Marko 4:31, 32)