264. Shvaćeno u duhovnom smislu, zatrudneti i rađati sinove u Reči odnosi se na misli i promisli srca, a sinovi se odnose na istine, što se jasno vidi kod Ozije:

Efraimova će slava odletjeti ko ptica od rođenja i od utrobe i od začetka. Ako li i ohrani sinove svoje, ja ću učiniti da budu bez djece, da ne ostane nijedan; teško njima kad odstupim od njih. (Osija 9:11, 12)

Ovde Efraim označava inteligentnu osobu ili shvatanje istine; a sinovi istine same. Slično se kaže za Efraima i za inteligentnu osobu, koja je postala nerazumna:

Bolovi kao u porodilje spopašće ga, sin je nerazuman, jer ne bi toliko vremena ostao u utrobi. (Osija 13:13).

A kod Isaije:

Stidi se, Sidone, jer govori more, sila morska veli: Ne mučim se porođajem, ne rađam, ne odgajam momaka, ne podižem djevojaka. Kao što se ožalostiše kad čuše za Egipat, tako će se ožalostiti kad čuju za Tir. (Izaija 23:4, 5)

Ovde Sidon označava one koji su poznavali istine, ali su ih razrušili kroz doslovni smisao, pa su tako postali jalovi. Opet, kod istoga proroka, govoreći o ponovnom rođenju, gde su isto tako istine vere označene sinovima:

Ona se porodi prije nego osjeti bolove, prije nego joj dođoše muke, rodi djetića. Ko je igda čuo to? Ko je video tako što? Može li zemlja roditi u jedan dan? Može li se narod roditi u jedan put? A Sion rodi sinove svoje čim osjeti bolove. Eda li ja, koji otvaram matericu, ne mogu roditi? Veli Gospod; eda li ću ja, koji dajem da se rađa, biti bez poroda? Veli Bog tvoj. (Izaija 66:7-9).

Gospod naziva dobrotu i istinu začete u nebeskom braku sinovima, kao kod Mateje:

A odgovarajući reče im: Koji sije dobro sjeme, ono je sin čovječji a njiva je svijet; a dobro sjeme sinovi su carstva, a kukolj sinovi su zla. (Mateju 13:37, 38)

On naziva istine i dobra vere koja spasava sinovima Avramovim (Jovan 8:39); zato što seme, kao što se kaže u stavu 255, označava veru, a sinovi, koji potiču od toga semena, jesu dobra i istine vere. Otuda i Gospod, budući i Sam seme, Sebe Samog naziva Sinom čovečjim, to jest verom Crkve.