3906. I Rahela pozavidje sestri svojoj. Da ovo označava ljutnju da ona (unutarnja istina) nije priznata kao što je priznata spoljašnja istina, vidi se iz značenja pozavideti, što je izraz ljutnje, a to je bilo stoga što ona nije rađala kao Lija; iz reprezentacije Rahele, što je unutarnja istina (vidi br. 3905), i iz značenja sestre, koja je ovde Lija, a što je spoljašnja istina. (Da je Lija spoljašnja istina, vidi gore, br. 3793, 3819). Ovakav je slučaj s onima koji se nanovo rađaju: Oni učeći saznaju šta je unutrašnja istina, ali je u početku ne priznaju s takvom verom da bi po njoj i živeli. Jer je unutrašnja istina povezana s duhovnim osećanjem, koje ne može da utiče sve dok se spoljašnja istina nije prilagodila tako da korespondira (da je saobrazna) s unutrašnjom. Uzmite kao primer ovu unutrašnju istinu: Svo dobro je od Gospoda, a ono što je od čovekovog propriuma, to nije dobro. U početku preporoda ovo se može znati, ali to još nije priznato u veri i u delu; jer priznati to u veri i u delu je opažati da je tako, i osećati da se hoće da bude tako; i to u svako dobrom delu; isto tako, to je opažati da dobro čovekovog pripriuma gleda sebe, to jest sebe pre svih drugih, a to je preziranje drugih; a pored toga, to je i osećanje samo-zasluge za dobro koje činimo. Ovo je unutar spoljašnje istine pre nego se s njom sjedini unutrašnja istina; a do ovog sjedinjavanja ne može doći sve dok se to ne prestane čibiti sebe radi, i dok se ne počne osećati za dobro bližnjega. Iz ovoga se vidi šta je označenoljutnjom što unutarnja istina još nije priznata kao spoljašnja istina.

3905. Stih 1. A Rahela vidjevši da ne rađa djece Jakovu. Da ovo označava da unutarnja istina još nije priznata, vidi se iz reprezentacije Rahele, koja je osećanje unutarnje istine, ili sama unutarnja istina (br. 3758, 3782, 3793, 3819); iz značenja roditi, što je priznati u veri i u delu (o čemu vidi niže); i iz reprezentacije Jakova, što je dobro prirodne istine (o kojem br. 3669, 3677, 3829, i celo prethodno poglavlje). Razlog da je rađati priznati u veri i u delu, je to što rođenja u Reči označavaju duhovna rođenja (br. 1145, 1255, 3860, 3868). Duhovno rođenje je priznavanje vere u istini i dobru; ovde, priznavanje u veri i u delu, naime, priznavanje unutarnje istine koja je predstavljena Rahelom. Pošto ništa nije priznato u veri sve dok čovek ne živi u skladu s njom, iz toga se razloga kaže, priznavanje u veri i u delu. Istine vere, koje se ne nauče da bi se živelo po njima (da bi se vršile), pridružuju se osećanjima za zlo i obmanu; iz kojega razloga one ne pripadaju veri kod čoveka koji ih nauči, nego su iznutra protivu nje.