10287. Ili namazao njime drugoga stranca. Da ovo označava povezivanje s onima koji ne priznaju Gospoda, to jest, koji su u zlima, i u obmanama od zla, vidi se iz značenja namazati nekoga, kada se radi o Božanskim Istinama, koje su označene mirišljavim uljem pomazanja, što označava povezati; i iz značenja drugoga, a to je onaj koji ne pripada Crkvi, to jest, koji ne priznaje Gospoda, to jest, koji je u zlima i obmanama. Jer onaj ko ne priznaje Gospoda, taj ne pripada Crkvi; a ko poriče Gospoda, taj je u zlima i obmanama; jer dobro i istina dolaze samo od Njega kao izvora. Da stranci označavaju ovakve, biće jasno iz odlomaka koji će biti ubrzo navedeni. Ali sada će nešto biti rečeno o povezivanju Božanskih Istina s obmanama od zla; ali ovo povezivanje postoji samo kod onih koji su prvo priznavali stvari koje pripadaju Crkvi, a posebno Gospodu, a posle ih odricali; jer se preko priznavanja istina Crkve i Gospoda, ostvaruje komunikacija s nebesima, a otuda se ostvaruje i otvaranje čovekovog unutrašnjeg prema nebu; a posle odricanjem dolazi do povezivanja istog [unutrašnjeg] s obmanama od zla; jer sve stvari koje čovek prizna, ostaju, jer se ništa ne gubi od onoga što je postalo njegovo preko priznavanja. Stanje čovekovo koji se oskrvnuo je takvo, da ima komunikaciju s nebesima, a u isto vreme s paklovima preko istina sa nebesima, a preko obmana od zla s paklovima; a posledica je raskidanje svega zbog čega nestaje sve što pripada unutrašnjem životu. Posle ovog raskidanja ovakve osobe više ne liče na ljude, neke su kao izgorele kosti u kojima kao da nema života. Pokazano je i rečeno ranije da su krivi za oskrvnuće oni koji prvo priznaju Božanske Istine, a posle ih poriču; vidi br. 1001, 1010, 1059, 6863, 6971, 9384).

Da oni koji odriču ove stvari od detinjstva, kao što su Jevreji, nisu krivi za profanaciju, vidi br. 593, 1001, 1010, 3489, 6963. I da Gospod čini sve da ne dođe do toga da čovek bude kriv za profanaciju, br. 301, 303, 1327, 1328, 2426, 3398, 3402, 3489, 6595. Ali treba znati da ima mnogo klasa i vrsta profanacije. Ima oni oji profanišu dobra Crkve, i onih koji profanišu njene istine; ima onih koji su krivi za mnoge profanacije, i onih koji su krivi za malo profanacija; ima ih koji su krivi za unutrašnju profanaciju, i onih koji su krivi za spoljašnju profanaciju; ima onih koji su krivi zbog verovanja koje je suprotno istinama i dobrima Crkve; ima onih koji to čine svojim životom, i onih koji to čine svojim bogoštovanjem. Otuda ima mnogo paklova profanatora, koji se razlikuju po vrstama profanacije. Paklovi onih koji profanišu dobra, otraga su; a paklovi onih koji profanišu istine, su ispod stopala i sa strana. Oni su dublji od ostalih paklova, i retko se otvaraju. Da stranci označavaju one koji ne priznaju i koji nisu voljni da priznaju Gospoda, bilo da su van Crkve, ili u njoj, stoga oni koji su u zlima, i u obmanama od zla, očito je iz mnogih odlomaka u Reči. Kaže se, oni koji ne priznaju Gospoda, stoga oni koji su u zlima i obmanama od zla, jer oni koji ne priznaju Gospoda, mora da su u zlima i obmanama od zla; jer je svako dobro i istina od dobra od Gospoda; stoga oni koji poriču Gospoda, oni su u zlima i obamnama od zla, u skladu s Gospodovim rečima kod Jovana,

Ako u mene ne uzverujete, umrećete u gresima svojim Jovan 8:24. Da su ovi stranci, vidi se iz sledećih odlomaka kod Isaije,

Zemlja je vaša pusta, gradovi vaši ognjem popaljeni: vaše njive jedu tuđini na vaše oči; i pustoš je kao što opustošavaju tuđini (stranci) (Isaija 1:7. Pod zemljom se u ovome odlomku ne misli na zemlju, niti se pod gradovima i njivom misli na gradove i na njivu; nego se pod zemljom označava Crkva, kao i njivom; gradovima, istine Crkve, koje se nazivaju doktrinama i za koje se kaže da su ognjem popaljene, kada su uništene zlima ljubavi prema sebi i svetu. Otuda je očito šta je označeno strancima koji jedu njive, naime, zlima i obmanama od zla koji razaraju Crkvu; a šta zemljom koja postaje pustoš.

Da zemlja označava Crkvu, vidi navedene odlomke, br. 9325; a slično i njiva, br. 566, 1068; da gradovi označavaju doktrine Crkve, stoga njene istine, br. 2268, 2451, 2712, 2943, 3126, 4492, 4493, a oganj [označava] zlo ljubavi prema sebi i svetu, br. 1297, 1861, 2446, 5071, 5215, 9241).

Kod Jeremije, Posramio se , što čusmo rug, što tuđini uđoše u svetinju doma Jehovinog Jeremija 51:51. Stranci koji ulaze u svetinju doma Jehovinog, označavaju zla i obmane od zla protivu istina i dobara Crkve. Oni iz naroda (Neznabožaca) koji su služili u Jevrejskoj Crkvi nazivali su se strancima; a narodima te zemlje označavala su se zla i obmane, br. 9320. Ponovo kod istoga proroka, Jer kažeš: nema nade; jer ljubim tuđine, i za njima ću ići Jeremija 2:25.

Ljubiti tuđine (strance) i ići za njima, označava ljubiti (voleti) zla i obmane od zla, i bogoštovati ih.

Kod Jezekilja, Bojite se mača; mač ću pustiti na vas; i izvešću vas iz njega, i daću vas u ruke tuđincima Jezekilj 11:8? 11:9); gde pustiti mač označava obmane o la koje se bore protivu istina od dobra. Dati u ruke tuđincima označava da treba da veruju i služe tim obmanama. Da mač označava istinu koja se bori protivu obmana, a u obrnutom smislu obmane koje se bore protivu istina, vidi br. 2799, 6353, 7102, 8294. Poginućeš smrću nevernika u rukama tuđinaca Jezekilj 28:10. Neobrezani su oni čiji su životi ispunjeni nečistim ljubavima i njihovim požudama, bez obzira koliko doktrina imaju, br. 2049, 3412, 3413, 4462, 7045, 7225; smrt ovih je duhovna smrt. Biti u rukama tuđinaca označava biti u zlima samima i obmanama od zala. Ponovo, Jerusalim je žena preljubočina, prima tuđince umesto muža svoga Jezekilj 16:32. Jerusalim žena prebočina označava Crkvu u kojoj je dobro iznevereno preljubom, primati tuđince označava priznavati zla i obmane zla u životu i doktrini. I kod Joila,

I Jerusalim će biti svet, i tuđinci neće više ići po njemu (Joilo 3:17). Isto tako Jerusalim u ovome odlomku označava Crkvu, ali onu u kojoj se priznaje Gospod. Ljudi žive u dobru, i veruju u istine koje su od Gospoda. Više neće biti tuđinaca koji bi po njemu išli, označava da zla i obamna od zla od pakla neće ulaziti. I kod Davida,

Jer tuđini ustaše na me, i silni traže dušu moju (Psalam 54:3). Tuđini i ovde označavaju zla i obmane od zla; silni ljudi označavaju iste koji napadaju dobra i istine. Oni koji obraćaju pažnju samo na smisao slova Reči, pod tuđincima razumeju one koji su izvan Crkve, i da su ovi ustali protivu Davida; pošto ništa vezano za ličnosti ne prolazi u nebesa, nego samo ono što je njima označeno, br. 8343, 8985, 9007; stoga, ne razumeju se tuđinci, nego tuđe stvari, a to su one koje su se otuđile od Crkve, stoga zla i obmane od zla, koja razaraju Crkvu. Pod Davidom , protivu kojega su ustali, opaža se Gospod, br. 1888, 9954. I kod Mojsija,

On ostavi Boga svojega, i prezre stenu spasenja svojega. Na revnost razdražiše ga tuđim bogovima (Zak. Ponovljeni 32:15, 16). Ostaviti Boga, i prezreti stenu spasenja, označava poricati Gospoda. Na revnost potaknut tuđincima (tuđim bogovima), označava zlima i obmanama od zla. Da stena označava Gospoda u pogledu istina vere, vidi br. 8581. Osim toga, na drugim mestima tuđinci označavaju zla i obmane, kao Isaija 25:2, 5; Jer. 30:8; Jezik ?? 31:12).

Pošto tuđinci (stranci) označavaju one koji su u zlima i obmanama od zla, a u apstraktnom smislu obmane i zla od obmana, stoga je tuđincima bilo zabranjeno da jedu osvećene stvari (Levitska 22:10); tuđincu nije bilo dopušteno da postane sveštenik, ili stražar u svetilištu; a ako bi to učinio, trebalo je da pogine (Brojevi 1:51; 3:10, 38; 18:7).

Isto tako , bilo je zabranjeno paliti od tuđe vatre, zgog čega su Nabab i Ahibu, sinovi Aronovi, izgoreli ognjem s neba (Levitska 10:1, 2); jer se svetom vatrom s oltara označavala Božanska Ljubav, a tuđom vatrom, paklenska ljubav, a otuda la i njihove požude, vidi br. 1297, 1861, 2446, 5071, 6314, 6832, 7575, 9141. Pominju se i stranci, što se izražava u izviornom jeziku drugim terminom od onoga koji se koristi za strance ; (prim. prev. alienigenae verovatno znači rođeni od stranaca, dok alieni označava samo strance) , a njima se označavaju obmane same, kao u Plaču (Lamentacijama), Opomeni se, o Jehova, što nas zadesi; pogledaj i vidi sramotu našu. Našljedstvo naše prevali se tuđincima, domovi naši inostrancima (alienima) Jeremijine tužbalice 5:1, 2). I kod Obadije,

Stranci odvođahu u ropstvo vojsku njegovu, i tuđinci ulažahu na vrata njegova, i bacahu ždreb za Jerusalim (stih 11). Bacati ždreb za Jerusalim označava razoriti Crkvu, i razasuti njene istine. I kod Sofonije,

I pohodiću knezove i carske sinove, i sve koji nose tuđinsko odelo –aliens Sofonija 1:8. Obučen u tuđinsko odelo označava one koji su u obmanama; jer knezovi i carski sinovi, koji će biti pohođeni, označavaju vodeće (glavne) istine, a u obrnutom smislu, glavne obmane. Da knezovi imaju ovo značenje, vidi br. 1482, 2089, 5044. Da carevi označavaju istine same, a u obrnuom smislu, obmane same, br. 2015, 2069, 3009, 4581, 5044, 5068, 6148. Otuda carski sinovi označavaju stvari otuda izvedene. I kod Davida,

Izbavi me i i izvadi me iz vode velike, i iz ruku tuđinaca; kojih usta govore ništave stvari, i kojih je desnica lažna (Psalam 144:7, 8, 11).

Da sinovi tuđinaca označavaju one koji su u obmanama, stoga obmane, sasvim je jasno, jer se kaže, desnica (ruka) je laž; jer ništavna stvar je obmana dokrine, a laž je obmana života, br. 9248.

9325. Ne će biti pometkinje i nerotkinje u zemlji tvojoj. Da ovo označava da će se dobra i istinenastaviti svojim redom u neprekidnom napredovanju, vidi se iz značenja nećebitipometkinje i nerotknje, što je napredovnje preporađanja svojim redom, stoga da će dobra i istine nastaviti da se razvijaju neprekidno (o čemu niže); i iz značenja zemlje, što je crkva (Da zemlja u Reči označava crkvu, vidi br. 566, 662, 8011, 8732). Razog zaštozemlja označava crkvu je to što je se tu misli na zemlju Hanansku, gde je bila crkva, i gde je bila i u pradrevna vremena (br. 3686, 4447, 4454, 6516, 8317); a u duhovnom svetu kad se pomene zemlja, ne opaža se nijedna zemlja, nego se opaža kvalitet nacije u njoj u pogledu religije. Iz svega ovoga se vidi šta je označeno u proročkim delovima Reči novimnebom i novom zemljom, naime, crkva unutrašnja i spoljašnja (br. 1850). 3355. 4535); jer ima unutrašnjih ljudi i spoljašnjih ljudi.

[2] Da se sa neće biti pometkinje ni nerotkinje u zemlji označava da će dobra i istine da se nastave u svom redu u neprekidnm napredovanju, je stoga što se svim stvarima koje se odnose n ađanje označavaju u unutrašnjem smislu Reči stvari koje pripadaju duhovnm rođenju, stoga preporodu (br. 2584, 3860, 3905, 3915).

Da su ovakve stvari označene rođenjima, jasno je iz mnogih odlomaka Reči, a otvoreno iz reči Gospodovih Nikodemusu: Odgovori im Isusu i reče: Zaista vam kažem: ako se ko nanovo ne rodi, ne može vidjeti carstva Božijega. Reče Nikodemus njemu: kako se može čovjek roditi kad je star? eda li može po drugi put ući u u utrobu matere svoje i roditi se? kako to može biti? isus reče: ti si učitelj u Izrailju, i to li ne znaš? (Jovan 3:3-6. 9-10); biti rođen od vode i duha označava kroz istine vere i dobra ljubavi (vidi odlomke navedene u br. 9274.

[3] Da su ovakve stvari označene u Reči rođenjima, je zbog korespondencije brakova na zemlji sa nebeskim brakom, koji je brak dobra i istine (o kojoj korespondencijei vidi gore, br. 2727-2759). Ali u sadašnje vreme malo ko zna, i malo ko hoće da prizna da ljubav istinki bračna silazi odatle, iz razloga što su zemaljske i telesne stvari pred očima, i one gase i guše celu misao o ovj korespondenciji. Pošto je ljubav koja je istinski bračna iz ovga izvora, stoga se u Reči rođenjima i rađanjima označavaju stvari novog rođenja i rađanja označavaju stvari novog rođenja i rađanja od Gospoda. Otuda tio , da otac, majka, sinovi, kćeri, i zetovi, i snahe, unuci, i mngi drugi srodnici koji potiču od brakova, označavaju dobra i istine i njihova grananja, kao što je često pokazano u ovim objašnjenjima. Iz svega ovoga se može videti da se sa neće biti pometkinje i nerotkinje među vama označava da će dobra i istine proisticati svojim redom u neprekidnom trajanju.

[4] Da se sa pometljivošću (prevremenim porođajima ili pobačajima) i jalovošću (nerotkinjama) označavaju stvari koje se odnose na pobačaje i jalovost (neplodnost) u duhovnom smislu, naime, izopačenje dobra i istine, vidi se iz sledećih odlomaka: Efraim, kad ga gledah, bješe kao Tir, posađen na ljupkome mjestu; ali će Efraim izvesti krvniku sinove svoje. Podaj im, O Jehova, utrobu pometljivu i dojke usahle. Za zloću njihovi izagnaću ih iz doma svojega (Osija 9:13-15); ako se ne zna šta je označeno u unutrašnjem smislu Efraimom, Tirom, krvnikom, sinovima, utrobom pometljivom, i usahlim dojkama, ne može se znati ni šta sadrže ove proročke reči. Da Efraim označava intelekt crkve, koji je intelekt prosvetljen u odnosu na dobra i istine vere kojima je poreklo u Reči, može se videti gore (br. 3607, 6767, 8902); i da sinovi označavaju istine vere (br. 489, 491, 533, 1147, 4257). Iz ovoga je jasno šta se označava Efraimom koji vodi sinove svoje krvniku. Da grudi označavaju osećanj obra i istine, može se videti (br. 6432); stoga grudi usahle označavaju da nema osećanja; a da ima na njihovom mestu zlih želja da se izopačuju [osećanja]. Iz ovoga je jasno šta se označava utrobom pometljivom, naime, izopačenje dobra i istine. Da svi ovi izrazi označavaju stvari duhovnog života, jasno je, jer se izjavljuje, zbog zloće djela njihovihizagnaću ih iz doma moga. Iz doma Jehovinog označava iz crkve i iz neba (b. (2233-2234, 3720, 5640).

[5] Kod Malahije: I zaprijetiću vas radi proždrljivcu, te vam ne će kvariti roda zemaljskoga, vinova loza u polju ne će vam biti nerodna, I zvaće vas blaženim svi narodim jer ćete biti zemlja mila (Mal. (3:11-12); vinova loza ne će vam niti nerodna označava da će se istine i dobra vere u crkvi nastaviti svojim redom; jer loza označava istinu i dobro duhovne crkve (br. 1069, 6375, 9277); a polje označava crkvu (br. 2971, 9139, 9295). Mila zemlja označava crkvu koja je preporođena kroz istine i dobra crkve; a što pokazuje šta je označeno sa bićete mila zemlja. (Da zemlja označava crkvu, može se videti gore.)

[6] Kod Mojsija: I ako ove zakone uzaslušate i uzdržite i ustvorite, i Jehova će Bog tvoj držati tebi zavjet i milost, za koju se zakleo ocima vašim. Bićeš blagosloven mimo sve narode: ne će biti u tebe ni muškoga ni ženskoga neploda, ni među stokom tvojom. I ukloniće između tebe svaku bolest, a od ljutih zala Egipatskih koja znaš, ne će ni jedno pustiti na tebe (Zak. Ponov. (7:12, 14-15); ne će biti muškoga neploda, ili ženskoga neploda označava da ne će biti nijednog bez života od istine i dobra; stoga da će biti duhovno živi. Pošto neplodanima ovo značenje, žene su se u drevno vreme smatrale lišenim života ako su bile neplodne; kao što je bila Rahela, koja je ovako o sebi govorila Jakovu: A Rahela vidjevši gdje ne rađa djece Jakovu, pozavidje sestri svojoj; i reče Jakovu: daj mi djece, ili ću umrijeti (Postanje 30:1; br. 3908.

[7] Neplodnim su tako isto označeni i oni koji nisu u dobru jer nisu u istinama, a ipak čeznu za istinama kako bi bili u dobru [pravom]; kao što je slučaj sa pravednimnarodima [Neznabošcima] izvan crkve; kao u ovim odlomcima: Veseli se, nerotkinjo, koja ne rađaš, zapjevaj i poklikni, ti koja ne trpiš muka od porođaja, jer pusta ima više djece nego li ona koja ima muža (Isa. (54:1). Jehova iz praha podiže ubogoga, i iz kala uzvišuje ništega. Od nerotkinje naseljava kuću, učinivši je radosnom majkom sinovima (Psalam 113:7-9).

[8] U Haninom proročanstvu kad je rodila Samuila: Koji bijahu siti, naimaju se za hljeb; a koji bijahu gladni, nijesu više; i nerotkinja rodi sedmero, a koja imaše djece, iznemože (1 Sam. (2:5). U gornjim odlomcima se nerotkinjom označavaju

Neznabošci koji se pozivaju u crkvu, i na koje se crkva prenosi kada stara crkva prestane, to jest, kada oni koji su ranije bili u crkvi, više nisu u veri, jer nisu u ljubavi prema bližnjem. Ova crkva je ono što se označava sonom koja ima mnogo djee, a koja iznemože, i onom koja ima muža, u odlomku kod Isaije. Ali druga crkva, to jest, nova crkva Neznabožaca označena je nerotkinjom i onomkoja je pusta a koja ima mnogo sinova, i onom koja rodi sedmerao , i koja napuni kućuradosna majka sinovima. Roditi sedmero označava biti preporođen potpuno; jer sedam ne znači sedam, nego potpuno (vidi br. 9228). Iz svega ovoga vidi se šta je označeno sledećim rečima Gospodovim: Jer, gle, idu dani u koje će se reći: blago nerotkinjama, i utrobama koje ne rodiše, i sisama koje ne dojiše (Luka 23:29); gde je predmet o kome se goori svršetak vremena, koji je poslednje vreme crkve.

[9] U drugoj knjizi o Carevima: Tada ljudi iz Jerihona rekoše Jelisiju: gle, dobro je živjeti u ovome gradu, kao što gospodar naš vidi; ali je voda zla a zemlja nerodna. A on im reče: donesite mi nov kutao [krčag], i metnite u nj soli. I donesoše mu. A on izide na izvor i baci u nj so, govoreći: ovako veli Jehova, Iscijelih ovu vodu, da ne bude više od nje smrti ni nerodnosti (2 o Carevima 2:19-21). Niko ne može znati šta se skriva u ovim rečima osim iz unutrašnjeg smisla; jer sva čuda koja se iznose u Reči, sakrivaju u sebi stvari koje pripadaju Gospodovom carstvu, ili crkvi (br. 7337, 7465, 9086); pa je stoga nužno znati šta je pretstavljeno Jelisijem, a šta Jerihonom, šta zlom vodom i nerodnom zemljom, što novim krčagom (kutlom) a šta solju u njemu, a šta izvorom vodenim u koji je so bačena. Da Jelisej pretstavlja Gospoda kao Reč, vidi br. 2762; da voda označava istine vere, br. 28, 2702, 8138, 8568; stoga da zla voda označava istine bez dobra, a nerodna zemlja označava dobro crkve koje stoga nije živo; novi kutao, to jest, nova posuda, označava poznavanja dobra i istine (br. 3968, 3979, 3318); so označava čežnju istine za dobrom (br. 9207); izvor vodeni označava čovekovo prirodno koje prima poznavanja istine i dobra, i koje se popravlja kroz čežnju za istinom radi dobra.

[10] Iz svega ovoga vidi se da ovo čudo sakriva u sebi popravak crkve i iživota uz pomoć Gospoda kroz Reč, i kroz čežnju za dobrom; koji se popravak postiže kada zbog ove čežnje čovekovo prirodno prima istine iz Reči. Da se ovo desilo blizu Jerihona, bilo je stoga što je ovaj grad smešten ne daleko od Jordana; a Jordanom se označava ono u čoveku crkve što prima istine, stoga se označava prirodno (br. 1585, 4255).

Da je čovekovo prirodno ono što prvo prima istine iz Reč d Gospoda, a daje poslednje koje se preporađa, i da kada se ono proporodi, ceo čovek je preporođen, bilo je označeno Gospodovim rečima Petru, kada je prao noge učenicima: Isus reče: opranome ne treba do samo noge oprati, jer je sav čist (Jovan 13:10); (da se stopalima [nogama] označavaju stvari prirodnog čoveka, i u opšte prirodno samo, vidi br. 2162, 3147, 5327-5328. {ign94}Jer da bi čovek bio proporođen{ign95} prirodni ili spoljašnji čovek mora biti u korespondenciji sa duhovnim ili unutrašnjim čovekom{ign95} vidi 2850, 3167, 3286, 3321, 3470, 3493, 3508, 3509, 3518, 3573, 3576, 3579, 3620, 3623, 3671, 3882, 3969, 4353, 4588, 4612, 4618, 5168, 5326, 5373, 5651, 6299, 6454, 7442, 7443, 8742-8747, 9043, 9046, 9061.)