10287. Ili namazao njime drugoga stranca. Da ovo označava povezivanje s onima koji ne priznaju Gospoda, to jest, koji su u zlima, i u obmanama od zla, vidi se iz značenja namazati nekoga, kada se radi o Božanskim Istinama, koje su označene mirišljavim uljem pomazanja, što označava povezati; i iz značenja drugoga, a to je onaj koji ne pripada Crkvi, to jest, koji ne priznaje Gospoda, to jest, koji je u zlima i obmanama. Jer onaj ko ne priznaje Gospoda, taj ne pripada Crkvi; a ko poriče Gospoda, taj je u zlima i obmanama; jer dobro i istina dolaze samo od Njega kao izvora. Da stranci označavaju ovakve, biće jasno iz odlomaka koji će biti ubrzo navedeni. Ali sada će nešto biti rečeno o povezivanju Božanskih Istina s obmanama od zla; ali ovo povezivanje postoji samo kod onih koji su prvo priznavali stvari koje pripadaju Crkvi, a posebno Gospodu, a posle ih odricali; jer se preko priznavanja istina Crkve i Gospoda, ostvaruje komunikacija s nebesima, a otuda se ostvaruje i otvaranje čovekovog unutrašnjeg prema nebu; a posle odricanjem dolazi do povezivanja istog [unutrašnjeg] s obmanama od zla; jer sve stvari koje čovek prizna, ostaju, jer se ništa ne gubi od onoga što je postalo njegovo preko priznavanja. Stanje čovekovo koji se oskrvnuo je takvo, da ima komunikaciju s nebesima, a u isto vreme s paklovima preko istina sa nebesima, a preko obmana od zla s paklovima; a posledica je raskidanje svega zbog čega nestaje sve što pripada unutrašnjem životu. Posle ovog raskidanja ovakve osobe više ne liče na ljude, neke su kao izgorele kosti u kojima kao da nema života. Pokazano je i rečeno ranije da su krivi za oskrvnuće oni koji prvo priznaju Božanske Istine, a posle ih poriču; vidi br. 1001, 1010, 1059, 6863, 6971, 9384).

Da oni koji odriču ove stvari od detinjstva, kao što su Jevreji, nisu krivi za profanaciju, vidi br. 593, 1001, 1010, 3489, 6963. I da Gospod čini sve da ne dođe do toga da čovek bude kriv za profanaciju, br. 301, 303, 1327, 1328, 2426, 3398, 3402, 3489, 6595. Ali treba znati da ima mnogo klasa i vrsta profanacije. Ima oni oji profanišu dobra Crkve, i onih koji profanišu njene istine; ima onih koji su krivi za mnoge profanacije, i onih koji su krivi za malo profanacija; ima ih koji su krivi za unutrašnju profanaciju, i onih koji su krivi za spoljašnju profanaciju; ima onih koji su krivi zbog verovanja koje je suprotno istinama i dobrima Crkve; ima onih koji to čine svojim životom, i onih koji to čine svojim bogoštovanjem. Otuda ima mnogo paklova profanatora, koji se razlikuju po vrstama profanacije. Paklovi onih koji profanišu dobra, otraga su; a paklovi onih koji profanišu istine, su ispod stopala i sa strana. Oni su dublji od ostalih paklova, i retko se otvaraju. Da stranci označavaju one koji ne priznaju i koji nisu voljni da priznaju Gospoda, bilo da su van Crkve, ili u njoj, stoga oni koji su u zlima, i u obmanama od zla, očito je iz mnogih odlomaka u Reči. Kaže se, oni koji ne priznaju Gospoda, stoga oni koji su u zlima i obmanama od zla, jer oni koji ne priznaju Gospoda, mora da su u zlima i obmanama od zla; jer je svako dobro i istina od dobra od Gospoda; stoga oni koji poriču Gospoda, oni su u zlima i obamnama od zla, u skladu s Gospodovim rečima kod Jovana,

Ako u mene ne uzverujete, umrećete u gresima svojim Jovan 8:24. Da su ovi stranci, vidi se iz sledećih odlomaka kod Isaije,

Zemlja je vaša pusta, gradovi vaši ognjem popaljeni: vaše njive jedu tuđini na vaše oči; i pustoš je kao što opustošavaju tuđini (stranci) (Isaija 1:7. Pod zemljom se u ovome odlomku ne misli na zemlju, niti se pod gradovima i njivom misli na gradove i na njivu; nego se pod zemljom označava Crkva, kao i njivom; gradovima, istine Crkve, koje se nazivaju doktrinama i za koje se kaže da su ognjem popaljene, kada su uništene zlima ljubavi prema sebi i svetu. Otuda je očito šta je označeno strancima koji jedu njive, naime, zlima i obmanama od zla koji razaraju Crkvu; a šta zemljom koja postaje pustoš.

Da zemlja označava Crkvu, vidi navedene odlomke, br. 9325; a slično i njiva, br. 566, 1068; da gradovi označavaju doktrine Crkve, stoga njene istine, br. 2268, 2451, 2712, 2943, 3126, 4492, 4493, a oganj [označava] zlo ljubavi prema sebi i svetu, br. 1297, 1861, 2446, 5071, 5215, 9241).

Kod Jeremije, Posramio se , što čusmo rug, što tuđini uđoše u svetinju doma Jehovinog Jeremija 51:51. Stranci koji ulaze u svetinju doma Jehovinog, označavaju zla i obmane od zla protivu istina i dobara Crkve. Oni iz naroda (Neznabožaca) koji su služili u Jevrejskoj Crkvi nazivali su se strancima; a narodima te zemlje označavala su se zla i obmane, br. 9320. Ponovo kod istoga proroka, Jer kažeš: nema nade; jer ljubim tuđine, i za njima ću ići Jeremija 2:25.

Ljubiti tuđine (strance) i ići za njima, označava ljubiti (voleti) zla i obmane od zla, i bogoštovati ih.

Kod Jezekilja, Bojite se mača; mač ću pustiti na vas; i izvešću vas iz njega, i daću vas u ruke tuđincima Jezekilj 11:8? 11:9); gde pustiti mač označava obmane o la koje se bore protivu istina od dobra. Dati u ruke tuđincima označava da treba da veruju i služe tim obmanama. Da mač označava istinu koja se bori protivu obmana, a u obrnutom smislu obmane koje se bore protivu istina, vidi br. 2799, 6353, 7102, 8294. Poginućeš smrću nevernika u rukama tuđinaca Jezekilj 28:10. Neobrezani su oni čiji su životi ispunjeni nečistim ljubavima i njihovim požudama, bez obzira koliko doktrina imaju, br. 2049, 3412, 3413, 4462, 7045, 7225; smrt ovih je duhovna smrt. Biti u rukama tuđinaca označava biti u zlima samima i obmanama od zala. Ponovo, Jerusalim je žena preljubočina, prima tuđince umesto muža svoga Jezekilj 16:32. Jerusalim žena prebočina označava Crkvu u kojoj je dobro iznevereno preljubom, primati tuđince označava priznavati zla i obmane zla u životu i doktrini. I kod Joila,

I Jerusalim će biti svet, i tuđinci neće više ići po njemu (Joilo 3:17). Isto tako Jerusalim u ovome odlomku označava Crkvu, ali onu u kojoj se priznaje Gospod. Ljudi žive u dobru, i veruju u istine koje su od Gospoda. Više neće biti tuđinaca koji bi po njemu išli, označava da zla i obamna od zla od pakla neće ulaziti. I kod Davida,

Jer tuđini ustaše na me, i silni traže dušu moju (Psalam 54:3). Tuđini i ovde označavaju zla i obmane od zla; silni ljudi označavaju iste koji napadaju dobra i istine. Oni koji obraćaju pažnju samo na smisao slova Reči, pod tuđincima razumeju one koji su izvan Crkve, i da su ovi ustali protivu Davida; pošto ništa vezano za ličnosti ne prolazi u nebesa, nego samo ono što je njima označeno, br. 8343, 8985, 9007; stoga, ne razumeju se tuđinci, nego tuđe stvari, a to su one koje su se otuđile od Crkve, stoga zla i obmane od zla, koja razaraju Crkvu. Pod Davidom , protivu kojega su ustali, opaža se Gospod, br. 1888, 9954. I kod Mojsija,

On ostavi Boga svojega, i prezre stenu spasenja svojega. Na revnost razdražiše ga tuđim bogovima (Zak. Ponovljeni 32:15, 16). Ostaviti Boga, i prezreti stenu spasenja, označava poricati Gospoda. Na revnost potaknut tuđincima (tuđim bogovima), označava zlima i obmanama od zla. Da stena označava Gospoda u pogledu istina vere, vidi br. 8581. Osim toga, na drugim mestima tuđinci označavaju zla i obmane, kao Isaija 25:2, 5; Jer. 30:8; Jezik ?? 31:12).

Pošto tuđinci (stranci) označavaju one koji su u zlima i obmanama od zla, a u apstraktnom smislu obmane i zla od obmana, stoga je tuđincima bilo zabranjeno da jedu osvećene stvari (Levitska 22:10); tuđincu nije bilo dopušteno da postane sveštenik, ili stražar u svetilištu; a ako bi to učinio, trebalo je da pogine (Brojevi 1:51; 3:10, 38; 18:7).

Isto tako , bilo je zabranjeno paliti od tuđe vatre, zgog čega su Nabab i Ahibu, sinovi Aronovi, izgoreli ognjem s neba (Levitska 10:1, 2); jer se svetom vatrom s oltara označavala Božanska Ljubav, a tuđom vatrom, paklenska ljubav, a otuda la i njihove požude, vidi br. 1297, 1861, 2446, 5071, 6314, 6832, 7575, 9141. Pominju se i stranci, što se izražava u izviornom jeziku drugim terminom od onoga koji se koristi za strance ; (prim. prev. alienigenae verovatno znači rođeni od stranaca, dok alieni označava samo strance) , a njima se označavaju obmane same, kao u Plaču (Lamentacijama), Opomeni se, o Jehova, što nas zadesi; pogledaj i vidi sramotu našu. Našljedstvo naše prevali se tuđincima, domovi naši inostrancima (alienima) Jeremijine tužbalice 5:1, 2). I kod Obadije,

Stranci odvođahu u ropstvo vojsku njegovu, i tuđinci ulažahu na vrata njegova, i bacahu ždreb za Jerusalim (stih 11). Bacati ždreb za Jerusalim označava razoriti Crkvu, i razasuti njene istine. I kod Sofonije,

I pohodiću knezove i carske sinove, i sve koji nose tuđinsko odelo –aliens Sofonija 1:8. Obučen u tuđinsko odelo označava one koji su u obmanama; jer knezovi i carski sinovi, koji će biti pohođeni, označavaju vodeće (glavne) istine, a u obrnutom smislu, glavne obmane. Da knezovi imaju ovo značenje, vidi br. 1482, 2089, 5044. Da carevi označavaju istine same, a u obrnuom smislu, obmane same, br. 2015, 2069, 3009, 4581, 5044, 5068, 6148. Otuda carski sinovi označavaju stvari otuda izvedene. I kod Davida,

Izbavi me i i izvadi me iz vode velike, i iz ruku tuđinaca; kojih usta govore ništave stvari, i kojih je desnica lažna (Psalam 144:7, 8, 11).

Da sinovi tuđinaca označavaju one koji su u obmanama, stoga obmane, sasvim je jasno, jer se kaže, desnica (ruka) je laž; jer ništavna stvar je obmana dokrine, a laž je obmana života, br. 9248.

5215. Šturijeh opženih istočnim vjetrom. Ovo označava da su puni požuda, što se vidi iz značenja opženih istočnim vjetrom, naime, izgorelim od vatre požuda. Jer istočni vjetar i istok, u istinskom smislu, su ljubav ka Gospodu i ljubav ka bližnjemu (br. 101, 1250, 3249, 3762); otuda u obrnutom smislu, oni su ljubav prema sebi i ljubav prema svetu, stoga zle želje i požude; jer ove pripadaju ovim poslednjim ljubavima. Vatra se odnosi na ove stvari iz razloga datoga gore (br. 5071), pa stoga se opržen odnosi na njih.

2. Jer postoje dva izvora topline, kao i svetlosti; jedan je toplina sunca u svetu, a drugi je izvor sunce neba koje je Gospod. Poznato je da sunce sveta izliva toplinu u svet i u sve stvari u njemu; ali da sunce neba izliva toplinu u celo nebo, to nije tako dobro poznato. Ali to se može znati ako se razmisli o toplini unutar čoveka, nazvanoj životna (vitalna) toplina, koja nema ništa zajedničko sa toplinom ovoga sveta. Iz ovoga se može znati da je prethodna toplina različita od topline ovoga sveta; da je ona živa, dok ona druga nije živa; i da stoga što je duhovna toplina živa, ona zagreva čovekovo unutrašnje, naime, njegovu volju i razum, i čini ga sposobnim da voli i da oseća. Iz ovoga razloga su želje, ljubavi, i osećanja duhovna toplina, i tako se i nazivaju. Da su te stvari toplina, sasvim je jasno, jer toplina izbija na sve strane iz živih tela, i po najvećoj hladnoći; a isto tako, kada želje i osećanja, to jest, ljubavi postanu toplije, i telo biva toplije u istom stepenu. To je toplina koja se u Reči naziva gorenje, vatra, i plamen; a u istinskom smislu to je nebeska i duhovna ljubav, ali u obrnutom smislu telesna i zemaljska ljubav. Iz ovoga je očito da opržen istočnim vjetrom ovde znači izgoreo na vatri požuda, a kada se to kaže o spoljašnjim-znanjima, koja su ovde šturi klasovi žita, to znači da su puni požuda.

3. Da istočni vjetar (ustok) označava požude i fantazije, vidi se iz odlomaka u kojima se pominje u Reči, kao kod Davida: Pusti nebom ustoku (istočni vjetar) i navede silom svojom jug; i kao prahom zasu ih mesom, o kao pijeskom morskim pticama krilatijem (Psalam 78:26, 27); da se mesom koje je doneo vetar označavaju zle želje, a pticama krilatijem njihove fantazije, jasno je iz Mojsija (Brojevi 11:31-35), gde se kaže da se mesto gde su ljudi bili pobijeni pomorom zbog jedenja mesa, nazivalo grob požuda, jer su tu pogrebeni oni koji su bili obuzeti požudama. (prim. prev. Pogledaj Knjigu o Brojevima pogl 11:31-35, o iskustvu Hebreja u pustinji, po izlasku iz Egipta, kada ih je Jehova hranio manom i prepelicama).

4. Kod Jezikilja: Eto, posađen je, hoće li napredovati? i neće li se sasvijem posušiti čim ga se dohvati ustoka (istočni vjetar)? Posušiće se u brazdi gdje je posađen Jezekilj 17:10).

Opet: Ali bi iščupana i na zemlju bačena, i ustoka osuši rod njezin; osušiše se i polomiše se jaki prutovi njezini, i oganj ih proždrije. I izađe oganj iz pruta grana njezinijeh i proždrje rod njezin da nema na njoj pruta jaka za palicu vladalačku. To je naricanje, i biće naricanje (19:10); ustoka (istočni vjetar) ovde olznačava ono što pripada požudama.

Kod Isaije: S mjerom ga je karao, kad ga je odbacio, kad ga je odnio silnijem vjetrom svojim istočnijem (Isaija 27:8.

5. Kod Ozeja: Rodan će biti među braćom svojom; ali će doći istočni vjetar, vjetar Jehovin koji ide od pustinje, i usahnuće izvor, i studenac će mu zasušiti; on će odnijeti blago od svijeg dragih zaklada Osija 13:15. ; istočni vetar i ovde označava ono što pripada požudama. Slično kod Jeremije: Kao ustokom razmetnuću ih pred neprjateljem; leđa a ne lice pokazaću im u nevolji njihovoj Jeremija 18:17. 6.

Kod Davida: Istočnm vjetrom razbićeš brodove Tarsiske (Psalam 48:7).

Kod Isaije: Ali si ostavio svoj narod, dom Jakovljev, jer su puni zala istočnijeh i gataju kao Filisteji, mili su im sinovi tuđinski (Isaija 2:6).

Kod Ozeja: Efraim se hrani vjetrom, i ide za ustokom; svaki dan množi laž i pogibao; i hvataju vjeru s Asircem, i nose ulje u Egipat (Ozeja 11:2); vjetar ovde označava fantazije, a istočni vjetar, požude.

Slično je značenje istočnoga vjetra u unutrašnjem smislu kad se govori da je odneo skakavce kad ih je odneo u more (Izlazak 10:13, 19); a sto tako da su njime (ustokom) bile podeljene vode mora Sufa (Crvenog Mora) (Izlazak 14:21).