272. I imahu krune zlatne na glavama svojim. Da ovo označava sve istine koje Božansko dobro raspoređuje, a isto tako označava prethodna neba, vidi se iz značenja dvadeset i četiri starešine koji sede na dvadeset i četiri prestola, obučeni u bele haljine, što su sve istine u nebesima, stoga i sve u nebesima, kako u višim tako i u nižim, kao što je maločas objašnjeno (br. 270, 271); i iz značenja zlatne krune, što je Božansko dobro iz kojega se izvode istine, o čemu će se govoriti u onome što sledi. Sve su istine neba i crkve iz Božanskog dobra; istine koje nisu it tog izvora, nisu istine. Istine koje nisu od dobra, su kao školjke bez srži, i kao kuća u kojoj ne stanuju ljudi, nego divlje zveri; a takve su istine koje se nazivaju istinama vere, bez dobra ljubavi prema bližnjem; dobro ljubavi prema bližnjem je dobro od Gospoda, stoga dobro Božansko. Sada, pošto starešine na prestolima označavaju istine u nebesima, a zlatne krune dobro iz kojega se istine izvode, stoga su starešine viđene sa takvim krunama. Isto je označeno krunama careva; jer carevi, u reprezentativnom smislu, označavaju istine, a krune na njihovim glavama označavaju dobra iz kojih su istine izvedene (da carevi označavaju istine, može se videti gore, br. 31); otuda to da su krune od zlata, jer zlato na isti način označava dobro (vidi br. 242). Da krune označavaju dobro a otuda i mudrost, a da su istine stvari koje se krunišu, vidi se iz sledećih odlomaka.

Kod Davida:

Tu ću učiniti da uzraste rog Davidu, postaviću videlo pomazaniku svojemu. Neprijatelje ću njegove obući u sramotu. I na njemu će cvetati kruna njegova (Psalam 132:17, 18).

Ovde se Davidom i pomazanikom označava Gospod, kao što se može gore videti (br. 205); rogom se označava Njegova moć; videlom se označava Božanska istina od koje je Božanska inteligencija; krunom se označava Božansko dobro od kojega je Božanska mudrost, i od koje je Gospodova uprava; a neprijatelji koji će se obući u sramotu, su zla i obmane.

Ponovo:

Razgnjevio si se na pomazanika svojega; zanemario si savjet sa slugom svojim, bacio si na zemlju krunu njegovu (Psalam 89:38, 39.

Ovde se pomazanikom označava Gospod, a gnevom stanje iskušenja, u kojemu je On bio kada je bio u borbama s paklovima. Plač se tad opisuje gnjevom i osudom, kao u poslednjem iskušenju na krstu, kad se Gospod žalio da je napušten. Jer je krst bio poslednje iskušenje, ili borba s paklovima; a posle toga iskušenja On se obukao u Božansko dobro Božanske ljubavi, i tako ujedinio Božansko Ljudsko sa suštinskim Božanskim koje je bilo u Njemu. Ponovo, kod Isaije:

U to će vrijeme Jehova nad vojskama biti slavna kruna (vijenac) ostatku naroda svojega (28:5).

Ovde se ukrasnom krunom označava mudrost koja pripada dobru od Božanskog; a vencem krasnim označava se inteligencija koja pripada istinama od toga dobra. Ponovo;

Siona radi neću umuknuti i Jerusalima radi neću se umiriti, dokle ne izađe svjetlost kao pravda njegova i spasenje se njegovo razgori kao svijeća. I bićeš krasan vijenac u ruci Gospodnjoj i carska kruna u ruci Boga svojega (62:1, 3).

Ovde se Sionom i Jerusalimom označava crkva; Sionom, crkva koja je u dobru; a Jerusalimom, crkva koja je u istinama od toga dobra: otuda se naziva krasnom krunom u ruci Jehovinoj, i carskim vencem u ruci Božijoj. Krasna kruna označava mudrost, koja pripada dobru, a carski venac označava inteligenciju, koja pripada istini. I pošto se vencem označava mudrost, koja pripada dobru, stoga se kaže da je u ruci Jehovinoj; a pošto se vencem označava inteligencija, koja pripada istini, stoga se kaže da je u ruci Božijoj; jer gde se govori o dobru, koristi se reč Jehova, a gde se govori o istini, koristi s reč Bog (kao što se može videti u Nebeskim Tajnama, br. 2586, 2769, 6905).

Kod Jeremije:

Reci caru i carici: dolje sjedite, jer će se slavni vijenac skinuti s glave vaše (13:18).

Ovde se krasnim vencem označava mudrost koja pripada dobru, jer je lepota Božanska istina crkve (vidi Nebeske Tajne 9815). Ponovo:

Nesta radosti u srcu našem, igra naša pretvori se u žalost. Pade vijenac s glave naše (Plač, 15, 16).

Vencem za koji se kaže da je pao s glave, označava se mudrost onih koji pripadaju crkvi kroz Božansku istinu, čija je mudrost nestala, zajedno s unutrašnjim blaženstvom.

Kod Jezekilja:

I grivnu metnuh ti oko čela, i oboce u uši, slavan vijenac na glavu (16:12).

Jerusalimom, o kome se ovde govori, označava se crkva kada je tek ustanovljena. Obocem na nosu, označava se opažanje dobra; obocima naušima, opažanje istine i poslušnost; a vencem na glavi označava se mudrost iz toga.

Kod Jova:

Svukao je s mene slavu moju i skinuo vijenac s glave moje (19:9).

Ovde se slavom označava inteligencija koja izvire iz Božanske istine, a vencem mudrost iz nje. Isto tako, u Apokalipsi:

I vidjeh, I gle, konj bijel, i onaj koji sjeđaše na njemu imaše luk; i njemu se dade vijenac, i iziđe pobjeđujući, i da pobijedi (6:2).

Beli konj i onaj koji je sedio na njemu je Gospod kao Reč; luk označava doktrinu istine uz pomoć koje se On borio. Stoga je očito da je kruna, pošto se govori o Gospodu, Božansko dobro u koje je obukao svoje Ljudsko kao nagradu za pobedu.

I na drugome mestu:

I vidjeh, i gle, oblak bijel, i na oblaku sjeđaše kao Sin čovječiji, i imaše na glavi svojoj krunu zlatnu, i u ruci srp oštar (14:14). Beli oblak označava doslovni smisao Reči (vidi Nebeske Tajne, br. 4060, 4391, 5922, 6343, 8281); Sin čovečiji označava Gospoda kao Božansku istinu; zlana kruna, Božansko dobro od kojega je Božanska istina; a oštri srp označava rasipanje zla i obmane. Da kruna označava Božansko dobro od kojega je Božanska istina, bilo je predstavljeno zlatnom pločom, koja je bila na Aronovoj kapi (mitri), koja se nazivala krunom i krunicom, o kojoj se ovako piše u Izlasku:

I načini ploču od čistoga zlata, i na njoj izreži kao na pečatu: svetinja Jehovi. I veži je vrpcom od porfire za kapu, sprijed na kapi da stoji (28:36, 37).

(Da se ova ploča nazivala svetom krunom i krunicom, može se videti u Izlasku 29:6; 39:3; Levitska 8:9; ali šta je posebno time bilo označeno, može se videti u Nebeskim Tajnama, br. 9930-9936, gde se izrazi objašnjavaju.)