3974. Stih 26. Daj mi žene moje. Da ovo označava da osećanja prema istini pripadaju Prirodnom; i da moju djecu označava da su to učinile istine koje otuda potiču, jasno je iz značenja žena ili robinja, što su osećanja prema istini; njegova

žena Lija, osećanje prema spoljnoj istini; a Rahela, osećanje prema unutarnjoj istini (o kojoj vidi često gore); i iz značenja dece, što su istine koje proizilaze; jer se decomkoja su ođena od robinja označavaju istine koje proizilaze; a sinovima se označavaju istine (br. 489, 491, 533, 1147, 2623, 3373); a decom koja su rođena odrobinja, istine koje proističu. Bila je to odredba muđu drevnima da robinje, koje su date slugama za žene, pripadaju gospodaru kod kojega služe, kao i deca koja su rođena od njih; to je očito kod Mojsija: Ako kupiš roba Jevrejina, šest godina neka ti služi, a sedme neka otide slobodan bez otkupa. Ako ga gospodar njegov oženi, i žena mu rodi sinove ili kćeri, žena s djecom svojom neka bude gospodaru njegovu, a on neka otide sam (Izlazak. (21:2, 4). Ovo je bila odredba i u Drevnoj Crkvi, pa je tako Labanu bila poznata, stoga je on za sebe tražio robinje (žene) i decu Jakovljevu, kao što je jasno iz sledećeg poglavlja: A Laban odgovori Jakovu i reče: ove su kćeri moje kćeri, i ovi su sinovi moji sinovi, i ova stoka moja stoka, i što god vidiš je moje; pa šta bih učinio danas kćerima svojim ili sinovima njihovijem koje rodiše? (Postanje 31:43). Zato što je Jakov znao ovo, rekao je Labanu, Daj mi žene moje i djecu moju. Ali ta odredba, kako što stoji kod Mojsija na navedenome mestu, predstavlja pravo unutrašnjeg ili racionalnog čoveka da prisvoji dobra i istine spoljašnjeg ili prirodnog čoveka; jer je muškarcem slugom bila predstavljena istina Prirodnog kakva je na početku, pre nego li su uvedene prave istine. Istina koja se stekne u početku nije istina, ali izgleda kao istina, ali ona ipak, kao što je pokazano, služi kao sredstvo da se uvedu prave istine i dobra; pa stoga, kada se se dobra i istine ustanove preko ovih, ili preko njihovih usluga, one se odbacuju, a zadržavaju se prava dobra i istine koje su stečene. Bilo je to radi ove SEKCIJA 2 reprezentacije da je ovaj zakon o slugama (robovima) ustanovljen. Ali što se tiče Jakova, on nije bio kupljeni sluga (rob), jer je bio iz bolje porodice nego li Laban. On je kupio svojim službom kćeri od Labana, kao i decu koja su od njih rođena; jer je to bila njegova plata. Labanova misao, dakle, nije bila u skladu s istinom. Pored toga, robom Jevrejinom bila je označena istina koja služi za uvođenje pravih dobara i istina, a njegovom ženom bilo je označeno osećanje prema prirodnom dobru. S Jakovom je bilo drugačije. Njime je predstavljeno dobro prirodne istine; a njegovim ženama osećanje prema istini; Niti je predstavljeno Labanom ono što je predstavljeno gospodarem u zakonu koji je naveden o robu Jevrejinu, naime, o racionalnom; nego sporedno dobro (vidi br. 3612, 3665, 3778); koje nije pravo dobrom SEKCIJA 3 nego izgleda kao pravo, a služi za uvođenje istina (br. 3665, 3778), koje su stoga bile Jakovljeve (istine). Ove stvari, koje se ovde izlažu, zaista su takve da ih malo ko može shvatiti; jer malo njih zna šta je istina i dobro prirodnog, i da se ovi razlikuju od istine i dobra racionalnog. Još se manje zna da dobra i istine koje nisu prave, da izgledaju kao prave, ali da moguda posluže za uvođenje pravih dobara i istina, pogotovo u početku preporoda. Međutim, pošto je ovo sadržano u unutrašnjem smislu ovih reči, kao i u unutrašnjem smislu onih reči koje slede o Labanovom stadu, preko kojega je Jakov stekao stado za sebe, o njima ne treba ćutati. Možda ima i onih koji mogu da ih shvate. Oni koji žele da znaju takve stvari, to jest, koji su u osećanju za duhovno dobro i istinu, oni su prosvetljeni u pogledu ovakvih stvari.