222. I napisaću na njemu ime Boga svojega. Da ovo označava koliko je u skladu sa Božanskom istinom koja je usađena u život, vidi se iz značenja napisati na nekome, kada se kaže da to čini Gospod, što označava usaditi u život, o čemu ćemo govoriti ubrzo, a isto tako iz značenja imena, što označava kvalitet njihovog stanja (o čemu vidi gore, br. 148); i iz značenja od Boga, što označava Božansku istinu koja proizilazi od Gospoda u nebu, pa je tako i Gospod u nebu (vidi br. 220); jer Gospod je iznad neba, jer se pokazuje onima koji su u nebu kao Sunce (kao što se može videti u delu, Nebo i Pakao 116-125). Božansko proizlazeće od Sunca neba, koje se naziva Božanskom istinom, je ono što se u Reči označava Bogom; otuda to da se anđeli nazivaju bogovima, i da je izraz Bog, u jevrejskom jeziku, Elohim, u množini. Iz ovih se razmatranja jasno vidi zašto Gospod ovde kaže, ime Boga moga (br. 219), i u onome što sledi, napisaću na njemu ime grada Boga moga, novoga Jerusalima, koji silazi iz neba od Boga (br. 223).

Razlog da pisanje na nekome označava usađivanje u život je to, što pisati znači staviti nešto na papir iz sećanja, iz misli i uma, da bi se sačuvalo; stoga, u duhovnom smislu, to označava ostati u čovekovom životu, jer je upisano i usađeno u njemu. Tako se prirodni smisao ovoga izraza okrenuo u duhovni smisao; jer prirodno je pisati na papiru ili u knjizi, a duhovo je upisati u život, što se radi onda kada se to usađuje u veru i ljubav; jer ljubav i vera sačinjavaju duhovni život čoveka.

Zato što napisati označava usaditi u život, stoga se kaže za Jehovu, ili Gospoda, da On piše, i da je napisao knjigu, čime se označava ono što jeupisano od Gospoda u čovekovom duhu, to jest, u srcu i duši, ili, što je isto, u njegovoj ljubavi i veri. Kao kod Davida:

Ni jedna kost moja nije bila tebi sakrivena, iako sam sazdan tajno. Zametak moj vidješe oči tvoje, u knjizi je tvojoj sve to zapisano, i dani zabilježeni, kad ih još nije bilo ni jednoga (Psalam 139:15, 16).

Ponovo:

Neka se izbrišu iz knjige živijeh, s pravednicima neka ne budu zapisani (Psalam 69:28).

Kod Danila:

Svi će se izbaviti koji budu upisani u knjizi (12:1).

Kod Mojsija:

Izbriši me iz knjige svoje, koju si napisao. A Jehova reče Mojsiju: ko mi je zgriješio, onoga ću izbrisati iz knjige svoje (Izlazak 32:32, 33).

U Apokalipsi:

I vidjeh u desnici onoga što sjeđaše na prijestolu knjigu napisanu iznutra i spolja, zapečaćenu sa sedam pečata (5:1)

Ponovo:

I pokloniše se svi koji žive na zemlji, kojima imena nijesu zapisana u životnoj knjizi Jagnjetovoj, koje je zaklano od postanja svijeta (13:8; 17:8).

I opet:

I vidje gdje se knjige otvoriše. I druga se knjiga otvori, koja je knjiga života; i sud primiše mrtvaci kao što je napisano u knjigama, po djelima svojim, i ko se ne nađe upisan u knjizi života, bačen bi u jezero ognjeno (20:12, 13, 15).

I opet:

I nijedan neće ući u Novi Jerusalim osim koji je upisan u Jagnjetovu knjigu života (21:27).

Iz ovoga ne treba razumeti da su osobe upisane u knjizi života, nego da su sve stvari vere i ljubavi upisane u čovekovom duhu (kao što se vidi iz onoga što je rečeno o ovome predmetu u delu, Nebo i Pakao 41-469). Da pisati, u Reči, označava upisati i usaditi u život, vidi se isto tako iz drugih odlomaka gde se to pominje; kao kod Jeremije:

Staviću zakon moj u njih, i napisaću ga na srcima njihovim (31:33).

Staviti zakon u njih, označava Božansku istinu u njih, označava iznutra u čoveka (kao što se može videti, Nebeske Tajne, br. ?074, 2940, 2973); a napisati na njihovim srcima, to je utisnuti na njihovu ljubav, jer srce označava ljubav (vidi Nebeske Tajne 7542, 9050, 10336).

Kod Jezekilja:

I prorok vidje savijenu knjigu. I razvi se preda mnom, i bješe ispisana iznutra i spolja. I bješe u njoj upisan plač i naricanje i jauk (2:9, 10; 3:1-3).

Savijena knjiga napisana iznutra i izvana označava stanje crkve u to vreme, stoga kvalitet života onih koji su pripadali crkvi; stoga savijena knjiga, koja se ovde pominje, slična je onoj knjizi života pomenutoj gore; i pošto je njihov život bio lišen dobara ljubavi i istina vere, kaže se, da je U njoj upisan plač i naricanje i jauk.

Zakonom koji je bio napisan na kamenim pločama prstom Božijim (Izlazak 31:18; Zak. Ponov. 4:13;9:10)

bilo je označeno da zakon mora da bude uveden (utisnut) u život (Nebeske Tajne 9416); zakonom se, u uskom smislu, označavaju zapovesti Dekaloga, ali u širem smislu, cela Reč (vidi Nebeske Tajne 6752, 7463). Kamenom se označava istina, a tamo označava Božansku istinu (vidi Nebeske Tajne 643, 1298, ?72, 6426, 8609, 10376). Isto je označeno riječima zakona napisanog na dvanaest kamenova izvađenih iz Jordana (Zak. Ponov. 27:2-4, 8; Jošua 4:3 i sledeći stihovi).

Kod Jezekilja:

Sine čovječiji, uzmi jedno drvo, i napiši na njemu: Judi i svima sinovima Izraljevim, drugovima njegovijem. Pa onda uzmi drugo drvo, i na njemu napiši: Josifu drvo Jefremovo i svega doma Izrailjeva, drugova njegovijeh. I sastavi ih jedno s drugim da budu kao jedna palica u mojoj ruci (37:16, 17).

Šta ove stvari označavaju niko ne može da zna ukoliko ne zna šta je predstavljeno Judom, a šta Jefremom, a šta Josifom. Judom je predstavljeno nebesko carstvo Gospodovo, a Josifom, njegovo duhovno carstvo; pisanjem njima da drvenim palicama, označava se stanje ljubavi, a otuda život jednog i drugog carstva. Njihova se povezanost u jedno nebo označava njihovim spajanjem u jedan komad, koji može da bude u mojoj ruci /u ruci proroka, odnosno Gospoda/. Značenje je slično značenju Gospodovih reči,

I druge ovce imam koje nisu od ovoga sada; i njih moram dovesti; da bude jedno stado i jedan pastir (Jovan 10:16).

Razlog da je pisano na drvetu je to, što drvo označava dobro, i ono je to što povezuje. (I ove će stvari biti jasnije iz onoga što je pokazano u Nebeskim Tajnama, da Gospodovo carstvo pre njegovog dolaska nije bilo kao posle njegovog dolaska, br. 6372, 8054; da su duhovni posebno bili izbavljeni Gospodovim dolaskom u svijet, i da su se tada povezali s onima koji su bili u Njegovom nebeskom carstvu u jedno nebo, br. 2661, 2716, 2833, 3969, 6854, 7035, 7091, 7828, 9684. Da postoje dva carstva, nebesko i duhovno, i tri neba, i da su ona povezana u jedno nebo, može se videti u delu, Nebo i Pakao 20-28, 1:29-40. Da se Judom, u reprezentativnom smislu, označava Gospodovo nebesko carstvo, Nebeske Tajne 3654, 381, 5583, 6363; da se Josifom označava Gospodovo duhovno carstvo, br. 3969, 3971, 6417; da se Jefremom označava Intelektualno duhovne crkve, br. 3969, 5354, 6222, 6238, 6296; da se drvetom označava dobro ljubavi, br. 643, 3720, 8354.)

Kod Isaije:

Ovaj će reći: ja sam Jehovin; a onaj će se zvati po imenu Jakovljevu, a drugi će se pisati svojom rukom da je Jehovin, i prezivaće se imenom Izrailjevim (44:5).

Ove se stvari kažu o Gospodu i Njegovom Božanskom Ljudskom; a Jakovom i Izrailjem, gde se govori o Gospodu, označava se Njegovo Ljudsko; a da je bilo Jehova, označeno je rečima: Ja sam Jehovin, kao i pisanjem svojom vlastitom rukom Jehovin. (Da se, u najvišem smislu, Izrailjem i Judom označava Gospod, može se videti, Nebeske Tajne 4286, 4570, 6424.)

Kod Jeremije:

O Jehova, nado Izrailjeva; svi koji te ostavljaju neka se posrame; koji odstupaju od mene, neka se zapišu na zemlji, jer ostaviše izvor žive vode. Iscijeli me, o Jehova, i biću izbavljen! (17:13, 14).

Zapisati se na zenlji, je biti osuđen zbog stanja života, jer se zemljom označava ono što je osuđeno (vidi, Nebeske Tajne, 2327, 7418, 8306). Otuda se vidi šta je označeno Gospodovim pisanjem prstom po zemlji, kao što je zabeleženo kod Jovana:

A književnici i fariseji dovedoše k njemu ženu uhvaćenu u preljubi, i postaviše je na srijedu. I rekoše mu: učitelju, ova je žena uhvaćena sad u preljubi; a Mojsije nam u zakonu zapovijedi da takove kamenom ubijamo; šta ti kažeš? Ovo pak rekoše kušajući ga da bi ga imali za što okriviti. A Isus, saže se dolje i pisaše prstom po zemlji (ne gledajući na njih). A kad ga jednako pitahu, ispravi se i reče im: koji je među vama bez grijeha, neka najprije baci kamen na nju. Pa se opt saže i pisaše po zemlji. A kad oni to čuše, pokarani budući od svoje savjesti, izlažahu jedan za drugijem počevši od starješina do pošljednjeg; i osta Isus sam i žena stojeći po sredini. A kad se Isus ispravi, a ne vidjevši ni jednoga do ženu samu, reče: gdje su oni koji te tužahu? Ni jedan te ne osudi? A ona reče: ni jedan, Gospode! A Isus reče: ni ja te ne osuđujem; Idi, i odsele ne griješi (8:3-11).

Gospodovim pisanjem po zemlji, označava se i ono što je označeno gore kod Jeremije, gde se kaže, Koji odstupaju od mene, neka se zapišu na zemlji, naime, da su i oni podjednako osuđeni zbog preljuba; stoga Isus kaže: Onaj koji je među vama bez grijeha, neka baci prvi kamen na nju.

To što je Gospod dva puta pisao po zemlji u hramu, označava, u duhovno msmislu, njihovu osudu zbog preljuba. Jer su Književnici i Fariseji bili oni koji su preljubočinili dobra i falsifikovali istine Riječi, stoga i crkve; a preljube, u duhovnom smislu, su preljubočinjenja dobra i falsifikovanja istine (kao što se može videti gore, br. 141, 161); stoga je On taj narod nazvao preljubočinskim giješnim pokoljenjem (Marko 8:38).

6854. Kojom ih muče Egipćani (silazim da ih osobodim od ruke Egipćana), označava da se spustio da bi ih oslobodio moći lažnog spoljašnjeg znanja, koje nastoji da uništi istine Crkve. Ovo se vidi iz značenja sići, što označava spustiti se dole, o čemu će biti govora niže; iz značenja osloboditi, što označava odvojiti, jer onaj ko odvaja od obmana, taj oslobađa; iz značenja ruke, koja označava moć (vidi br. 878, 5544); i iz značenja Egipćana, što su lažna spoljašnja znanja, koja su suprotna istinama Crkve (vidi br. 6651, 6683), stoga koja nastoje da ih unište. Št e tiče okolnosti da Gospod silazi, to je ovakav slučaj: za Gospoda se kaže da silazi, ili spušta, kada dolazi da sudi (br. 1311); a isto tako kada se spušta u niže stvari, ovde, u one koje pripadaju duhovnoj Crkvi, a koje su označeni sinovima Izrailjevim, jer unutrašnji smisao govori o tome kako su ih obmane mučile, i kako su kasnije bili oslobođeni, i tako uvedeni u nebo. Ali u sadržaju ovoga i sledećih stihova postoji, u unutrašnjem smislu, još veća misterija, koja još nijepoznata u Crkvi, pa će zbog toga biti otkrivena. Oni koji senazivaju duhovnima, a to su oni koji ne moguda se preporode u voljnom delu, nego samo u intektualnom delu, a u koji intelektualni deo Gospod usađuje novu volju, koja se slaže sa doktrinom njihove Crkvei; - ovi, naime, duhovni, bili su spaseni Gospodovim dolaskom u svet. Razlog je u tome, što Božansko, koje je prolazilo kroz nebo a koje je bilo Božansko Ljudsko pre Gospodoog dolaska, nije moglo da dopre do njih, zato što učenja (doktrine) njihove Crkve većim delom nisu bile istinite pa stoga ni dobro, koje uglavnom pripada volji, nije bilo dobro (br. 6427). Pošto su ovi mogli bigi spaseni samo Gospodovim dolaskom, stoga nisu mogli ni biti uzdignuti u nebo pre toga; stoga, u međuvremenu, bili su držani u nižoj zemlji na mestima koje se u Reči nazivaju jamama. Ova zemlja bila je opkoljena paklovima u kojim se bile obmane, koje su ove mučile (prim. prev. ove u tz nižoj zemlji, koji su pretstavljeni sinovima Izrailjevim kao robovima u Egiptu); ali Gospod ih je štitio. Ali kada je Gospod došao u svet, On je oslobodio te koji su bili u jamama, i podigao ih u nebo (prim. prev. U Hrišćanskoj doktrini, Gospod je posle smrti makrstu a pre Uskrsnuća, posetio i utešio one koji se ovde opisuju kao sužnji u nižoj emlji ili u jamama, to isjest u hadesu ili adu, što je prehrišćanski naziv za podzemni svet); osimtoga, od njih je formirao duhovno nebo, koje je drugo nebo. To je ono na šta se misli pod Gospodovim silaskom onima koji su bili ispod, i oslobađanjem onih koji su bili u stegama. Ovo je misterija koja se u unutrašnjem smislu, opisuje u ovom i sledećim stihovima. Vidi što je pokazano o duhovnima, naime, da su duhovni u zatamnjenju u pogledu istine i dobra vere, br. 2708, 2715, 6289; da Gospodovo Božansko Ljudsko unosi svetlost u njihovu tamu, br. 2716, 4402; dapošto su u tami, njih jako muče oni iz paklova, ali da ih Gospod uvek štiti, br. 6419; da se duhovni ne mogu preporoditi u voljnm delu, nego samo u intelektualnom delu, i da Gospod oblikuje novu volju u njima, br. 863, 875, 895, 5113; da su duhovni spaseni Gospodovi olaskom u svet, br. 2833, 2834, 3969. U proročkoj Reči, pominju se sužnji (u svezama i u jami), i da ih Gospod oslobađa; pod kojima se misli upravo na ove o kojima je reč. Kao kod Isaije,

Ja Jehova dozvah te u pravdi i držaću te za ruku, i čuvaću te, i učiniću da budeš zavjetnarodu, vidjelo narodima; da otvoriš oči slijepcima, da izvedeš sužnje iz zatvora i iz tamnice koji sjede u tami (Isaija 42:6, 7). Ponovo, I čuvaću te i daću da budeš zavjet narodu da utvrdiš zemlju i naslijediš opustjelo našljedstvo; da kažeš sužnjima: izidite; onima koji su u mraku: pokažite se. Oni će pokraj putova pasti, i paša će im biti po svijem visokim mjestima (Isaija 49:8, 9); govoreći o onima koji su držani u nižoj zemlji do Gospodovog dolaska, a koji su tada bili uzdignuti u nebo; i u opšte, svi oni koji su u dobru, a nad kojima vladaju obmane, od kojih oni žele da se oslobode.

Kod Zaharije, A ti, za krv zavjeta tvojega pustih sužnje tvoje iz jame, gdje nema vode Zaharija 9:11).

Kod Isaije, I skupiće se kao što se skupljaju sužnji u jamu, i bićezatvoreni u tamnicu, i poslije mnogo vremena biće pohođeni (Isaija 24:22. Ovde sužnji u jami imaju isto značenje. Ponovo, Jer me Jehova pomaza da javljamdobre glase krotkima, posla me da zavijem rane u srcu, da oglasim sužnjima slobodu i zarobljenima da će im se otvoriti tamnica; da oglasim godinu milosti i dan osvege Boga našega, da utješim sve žalosne (Isaija 61:1, 2). Ponovo, Narod koji hodi u tami vidjeće vidjelo veliko, i onima koji sjede u zemlji gdje je samrtni sjen zasvijetleće vidjelo (Isaija 9:2.