¹ ιδουσα δε ραχηλ οτι ου τετοκεν τω ιακωβ και εζηλωσεν ραχηλ την αδελφην αυτης και ειπεν τω ιακωβ δος μοι τεκνα ει δε μη τελευτησω εγω

² εθυμωθη δε ιακωβ τη ραχηλ και ειπεν αυτη μη αντι θεου εγω ειμι ος εστερησεν σε καρπον κοιλιας

³ ειπεν δε ραχηλ τω ιακωβ ιδου η παιδισκη μου βαλλα εισελθε προς αυτην και τεξεται επι των γονατων μου και τεκνοποιησομαι καγω εξ αυτης

⁴ και εδωκεν αυτω βαλλαν την παιδισκην αυτης αυτω γυναικα εισηλθεν δε προς αυτην ιακωβ

⁵ και συνελαβεν βαλλα η παιδισκη ραχηλ και ετεκεν τω ιακωβ υιον

⁶ και ειπεν ραχηλ εκρινεν μοι ο θεος και επηκουσεν της φωνης μου και εδωκεν μοι υιον δια τουτο εκαλεσεν το ονομα αυτου δαν

⁷ και συνελαβεν ετι βαλλα η παιδισκη ραχηλ και ετεκεν υιον δευτερον τω ιακωβ

⁸ και ειπεν ραχηλ συνελαβετο μοι ο θεος και συνανεστραφην τη αδελφη μου και ηδυνασθην και εκαλεσεν το ονομα αυτου νεφθαλι

⁹ ειδεν δε λεια οτι εστη του τικτειν και ελαβεν ζελφαν την παιδισκην αυτης και εδωκεν αυτην τω ιακωβ γυναικα

¹⁰ εισηλθεν δε προς αυτην ιακωβ και συνελαβεν ζελφα η παιδισκη λειας και ετεκεν τω ιακωβ υιον

¹¹ και ειπεν λεια εν τυχη και επωνομασεν το ονομα αυτου γαδ

¹² και συνελαβεν ζελφα η παιδισκη λειας και ετεκεν ετι τω ιακωβ υιον δευτερον

¹³ και ειπεν λεια μακαρια εγω οτι μακαριζουσιν με αι γυναικες και εκαλεσεν το ονομα αυτου ασηρ

¹⁴ επορευθη δε ρουβην εν ημεραις θερισμου πυρων και ευρεν μηλα μανδραγορου εν τω αγρω και ηνεγκεν αυτα προς λειαν την μητερα αυτου ειπεν δε ραχηλ τη λεια δος μοι των μανδραγορων του υιου σου

¹⁵ ειπεν δε λεια ουχ ικανον σοι οτι ελαβες τον ανδρα μου μη και τους μανδραγορας του υιου μου λημψη ειπεν δε ραχηλ ουχ ουτως κοιμηθητω μετα σου την νυκτα ταυτην αντι των μανδραγορων του υιου σου

¹⁶ εισηλθεν δε ιακωβ εξ αγρου εσπερας και εξηλθεν λεια εις συναντησιν αυτω και ειπεν προς με εισελευση σημερον μεμισθωμαι γαρ σε αντι των μανδραγορων του υιου μου και εκοιμηθη μετ' αυτης την νυκτα εκεινην

¹⁷ και επηκουσεν ο θεος λειας και συλλαβουσα ετεκεν τω ιακωβ υιον πεμπτον

¹⁸ και ειπεν λεια εδωκεν ο θεος τον μισθον μου ανθ' ου εδωκα την παιδισκην μου τω ανδρι μου και εκαλεσεν το ονομα αυτου ισσαχαρ ο εστιν μισθος

¹⁹ και συνελαβεν ετι λεια και ετεκεν υιον εκτον τω ιακωβ

²⁰ και ειπεν λεια δεδωρηται μοι ο θεος δωρον καλον εν τω νυν καιρω αιρετιει με ο ανηρ μου ετεκον γαρ αυτω υιους εξ και εκαλεσεν το ονομα αυτου ζαβουλων

²¹ και μετα τουτο ετεκεν θυγατερα και εκαλεσεν το ονομα αυτης δινα

²² εμνησθη δε ο θεος της ραχηλ και επηκουσεν αυτης ο θεος και ανεωξεν αυτης την μητραν

²³ και συλλαβουσα ετεκεν τω ιακωβ υιον ειπεν δε ραχηλ αφειλεν ο θεος μου το ονειδος

²⁴ και εκαλεσεν το ονομα αυτου ιωσηφ λεγουσα προσθετω ο θεος μοι υιον ετερον

²⁵ εγενετο δε ως ετεκεν ραχηλ τον ιωσηφ ειπεν ιακωβ τω λαβαν αποστειλον με ινα απελθω εις τον τοπον μου και εις την γην μου

²⁶ αποδος τας γυναικας μου και τα παιδια περι ων δεδουλευκα σοι ινα απελθω συ γαρ γινωσκεις την δουλειαν ην δεδουλευκα σοι

²⁷ ειπεν δε αυτω λαβαν ει ευρον χαριν εναντιον σου οιωνισαμην αν ευλογησεν γαρ με ο θεος τη ση εισοδω

²⁸ διαστειλον τον μισθον σου προς με και δωσω

²⁹ ειπεν δε αυτω ιακωβ συ γινωσκεις α δεδουλευκα σοι και οσα ην κτηνη σου μετ' εμου

³⁰ μικρα γαρ ην οσα σοι ην εναντιον εμου και ηυξηθη εις πληθος και ηυλογησεν σε κυριος επι τω ποδι μου νυν ουν ποτε ποιησω καγω εμαυτω οικον

³¹ και ειπεν αυτω λαβαν τι σοι δωσω ειπεν δε αυτω ιακωβ ου δωσεις μοι ουθεν εαν ποιησης μοι το ρημα τουτο παλιν ποιμανω τα προβατα σου και φυλαξω

³² παρελθατω παντα τα προβατα σου σημερον και διαχωρισον εκειθεν παν προβατον φαιον εν τοις αρνασιν και παν διαλευκον και ραντον εν ταις αιξιν εσται μοι μισθος

³³ και επακουσεται μοι η δικαιοσυνη μου εν τη ημερα τη αυριον οτι εστιν ο μισθος μου ενωπιον σου παν ο εαν μη η ραντον και διαλευκον εν ταις αιξιν και φαιον εν τοις αρνασιν κεκλεμμενον εσται παρ' εμοι

³⁴ ειπεν δε αυτω λαβαν εστω κατα το ρημα σου

³⁵ και διεστειλεν εν τη ημερα εκεινη τους τραγους τους ραντους και τους διαλευκους και πασας τας αιγας τας ραντας και τας διαλευκους και παν ο ην λευκον εν αυτοις και παν ο ην φαιον εν τοις αρνασιν και εδωκεν δια χειρος των υιων αυτου

³⁶ και απεστησεν οδον τριων ημερων ανα μεσον αυτων και ανα μεσον ιακωβ ιακωβ δε εποιμαινεν τα προβατα λαβαν τα υπολειφθεντα

³⁷ ελαβεν δε εαυτω ιακωβ ραβδον στυρακινην χλωραν και καρυινην και πλατανου και ελεπισεν αυτας ιακωβ λεπισματα λευκα περισυρων το χλωρον εφαινετο δε επι ταις ραβδοις το λευκον ο ελεπισεν ποικιλον

³⁸ και παρεθηκεν τας ραβδους ας ελεπισεν εν ταις ληνοις των ποτιστηριων του υδατος ινα ως αν ελθωσιν τα προβατα πιειν ενωπιον των ραβδων ελθοντων αυτων εις το πιειν

³⁹ εγκισσησωσιν τα προβατα εις τας ραβδους και ετικτον τα προβατα διαλευκα και ποικιλα και σποδοειδη ραντα

⁴⁰ τους δε αμνους διεστειλεν ιακωβ και εστησεν εναντιον των προβατων κριον διαλευκον και παν ποικιλον εν τοις αμνοις και διεχωρισεν εαυτω ποιμνια καθ' εαυτον και ουκ εμιξεν αυτα εις τα προβατα λαβαν

⁴¹ εγενετο δε εν τω καιρω ω ενεκισσησεν τα προβατα εν γαστρι λαμβανοντα εθηκεν ιακωβ τας ραβδους εναντιον των προβατων εν ταις ληνοις του εγκισσησαι αυτα κατα τας ραβδους

⁴² ηνικα δ' αν ετεκον τα προβατα ουκ ετιθει εγενετο δε τα ασημα του λαβαν τα δε επισημα του ιακωβ

⁴³ και επλουτησεν ο ανθρωπος σφοδρα σφοδρα και εγενετο αυτω κτηνη πολλα και βοες και παιδες και παιδισκαι και καμηλοι και ονοι

³ και λαβουσα σαρα η γυνη αβραμ αγαρ την αιγυπτιαν την εαυτης παιδισκην μετα δεκα ετη του οικησαι αβραμ εν γη χανααν και εδωκεν αυτην αβραμ τω ανδρι αυτης αυτω γυναικα

¹ Save me, God, for the waters have come up to my neck!

² I sink in deep mire, where there is no foothold. I have come into deep waters, where the floods overflow me.

³ I am weary with my crying. My throat is dry. My eyes fail, looking for my God.

⁴ Those who hate me without a cause are more than the hairs of my head. Those who want to cut me off, being my enemies wrongfully, are mighty. I have to restore what I didn't take away.

⁵ God, you know my foolishness. My sins aren't hidden from you.

⁶ Don't let those who wait for you be shamed through me, Lord Yahweh of Armies. Don't let those who seek you be brought to dishonor through me, God of Israel.

⁷ Because for your sake, I have borne reproach. Shame has covered my face.

⁸ I have become a stranger to my brothers, an alien to my mother's children.

⁹ For the zeal of your house consumes me. The reproaches of those who reproach you have fallen on me.

¹⁰ When I wept and I fasted, that was to my reproach.

¹¹ When I made sackcloth my clothing, I became a byword to them.

¹² Those who sit in the gate talk about me. I am the song of the drunkards.

¹³ But as for me, my prayer is to you, Yahweh, in an acceptable time. God, in the abundance of your loving kindness, answer me in the truth of your salvation.

¹⁴ Deliver me out of the mire, and don't let me sink. Let me be delivered from those who hate me, and out of the deep waters.

¹⁵ Don't let the flood waters overwhelm me, neither let the deep swallow me up. Don't let the pit shut its mouth on me.

¹⁶ Answer me, Yahweh, for your loving kindness is good. According to the multitude of your tender mercies, turn to me.

¹⁷ Don't hide your face from your servant, for I am in distress. Answer me speedily!

¹⁸ Draw near to my soul, and redeem it. Ransom me because of my enemies.

¹⁹ You know my reproach, my shame, and my dishonor. My adversaries are all before you.

²⁰ Reproach has broken my heart, and I am full of heaviness. I looked for some to take pity, but there was none; for comforters, but I found none.

²¹ They also gave me gall for my food. In my thirst, they gave me vinegar to drink.

²² Let their table before them become a snare. May it become a retribution and a trap.

²³ Let their eyes be darkened, so that they can't see. Let their backs be continually bent.

²⁴ Pour out your indignation on them. Let the fierceness of your anger overtake them.

²⁵ Let their habitation be desolate. Let no one dwell in their tents.

²⁶ For they persecute him whom you have wounded. They tell of the sorrow of those whom you have hurt.

²⁷ Charge them with crime upon crime. Don't let them come into your righteousness.

²⁸ Let them be blotted out of the book of life, and not be written with the righteous.

²⁹ But I am in pain and distress. Let your salvation, God, protect me.

³⁰ I will praise the name of God with a song, and will magnify him with thanksgiving.

³¹ It will please Yahweh better than an ox, or a bull that has horns and hoofs.

³² The humble have seen it, and are glad. You who seek after God, let your heart live.

³³ For Yahweh hears the needy, and doesn't despise his captive people.

³⁴ Let heaven and earth praise him; the seas, and everything that moves therein!

³⁵ For God will save Zion, and build the cities of Judah. They shall settle there, and own it.

³⁶ The children also of his servants shall inherit it. Those who love his name shall dwell therein. For the Chief Musician. By David. A reminder.