3322. ‘Propterea vocavit nomen ejus Edom’: quod significet inde quale ejus quoad bonum cui adjuncta doctrinalia veri, constat ex significatione ‘vocare nomen’ seu vocare nomine quod sit quale, de qua n. 144, 145, 1754, 1896, 2009, 2724, 3006; et ex repraesentatione ‘Edomi’; in Verbo passim memoratur Esau, tum quoque Edom, et per ‘Esau’ ibi significatur bonum naturalis antequam illi nempe bono ita conjuncta sunt ¹ doctrinalia veri, tum quoque bonum vitae ² ex influxu e rationali; et per ‘Edomum’ significatur bonum naturalis cui adjuncta sunt doctrinalia veri; at in opposito sensu significat ‘Esau’ malum amoris sui antequam ei nempe amori sui ita ³ adjuncta sunt falsa, ⁴ et ‘Edom’ malum illius amoris cum ei illa ³ adjuncta sunt pleraque nomina in Verbo etiam oppositum sensum habent, ut saepius ostensum, ex causa quia eadem quae fuerunt bona et vera in Ecclesiis successu temporis in mala et falsa per adulterationes varias ⁵ degenerantur: quod per Esavum et Edomum illa significentur, constare potest ex his locis;

[2] apud Esaiam,

Quis hic qui venit ex Edom, conspersus vestes e Bozra, honorabilis in vestitu suo, incedens in multitudine roboris sui?... quare rubicundus quoad vestem ⁶ tuam, et vestes ⁷ tuae sicut calcantis in torculari? Torcular calcavi solus, et de populis nullus vir mecum, circumspexi sed nullus auxilians, et obstupui et nemo fulciens, et salvavit me brachium meum, 63:1-3, 5; ibi quod ‘Edom’ sit Dominus, manifeste constat; et quod sit Dominus quoad Divinum Bonum Divini Naturalis ⁸ , patet, nam agitur de conjunctione boni et veri in Humano Domini, et de pugnis tentationum per quas illa conjunxit; ‘vestes’ ibi quod sint vera naturalis hominis, seu vera inferiora respective, videatur n. 2576, et ‘rubicundus’ quod sit bonum naturalis, n. 3300; quod Dominus propria potentia per pugnas tentationum vera ibi conjunxerit bono, describitur per quod ‘torcular calcavit solus de populis nullus vir mecum, circumspexi sed nullus auxilians, obstupui nemo fulciens salvavit me brachium meum; ’ ‘brachium’ quod sit potentia 878:

[3] in libro Judicium, Jehovah, cum exivisti e Seir, cum egressus es ex agro Edomi, terra contremuit, etiam caeli stillarunt, etiam nubes stillarunt [aquas], montes defluxerunt, 5:4, 5;

‘egredi ex agro Edomi’ paene simile significat ac apud Esaiam ‘venire ex Edom’: pariter apud Mosen,

Jehovah de Sinai venit, et exortus est de Seir illis, Deut. 33:2:

apud eundem,

Video Ipsum, et non jam, conspicio Ipsum et non propinquus; orietur stella e Jacobo, et surget sceptrum ex Israele... et erit Edomus hereditas, et erit hereditas Seir, hostium illius, et Israel faciens robur, et dominabitur de Jacobo, et perdet reliquum ex urbe, Num. 24:17-19;

ubi de Adventu Domini in mundum, Cujus Humana Essentia dicitur ‘stella e Jacobo, et sceptrum ex Israele’; ‘Edomus et Seir, quae hereditas’ pro Divino Bono Divini Naturalis Domini; quod ‘fiet hereditas hostium illius’ pro quod successurum loco illorum quae prius in Naturali fuerunt; dominum tunc super vera ibi intelligitur per quod ⁹ dominabitur super Jacobo, et perdet reliquum ex urbe'; quod ‘Jacobus’ sit verum naturalis, n. 3305, et quod ‘urbs’ sit doctrinale, n. 402, 2268, ¹⁰ 2449, 2712, 2943, 3216; super haec dicitur ‘dominari’ cum subordinata et subjecta sunt bono, et prius quam ita, vocantur hostes, quia continue repugnant, ut supra n. ¹¹ 3321 ostensum:

[4] apud Amos, In die illo erigam tentorium Davidis collapsum, et obsepiam rupturas eorum, et destructa ejus restituam, et aedificabo eam juxta dies aeternitatis, ut possideant reliquias Edomi, et omnes gentes, super quas vocatum est nomen Meum, 9:11, 12;

‘tentorium Davidis’ pro Ecclesia et cultu Domini, ‘reliquiae Edomi’ pro illis qui in bono sunt intra Ecclesiam, ¹² gentes super quas vocatum est nomen Ipsius' pro illis qui in bono extra Ecclesiam; quod gentes sint qui in bono, n. 1259, 1260, 1416, 1849:

apud Davidem,

Super Edomum mittam calceum meum.... Quis deducet me ad urbem munitionis? quis ducet me usque ad Edomum? nonne Tu Deus? Ps. 60:10-12 [KJV Ps. 60:8-10];

‘Edomus’ pro bono naturalis; quod sit bonum naturalis, patet ex significatione ‘calcei’ quod sit infimum naturale, n. 1748:

[5] apud Danielem,

In tempore finis collidetur cum eo rex meridiei, ideo quasi procella irruet in eum rex septentrionis cum curru, ... et inundabit, et penetrabit; et cum venerit in terram decoris, multi corruent; tu tamen eripientur e manu ejus, Edom et Moab, et primitiae filiorum Ammonis, 11:40, 41;

agitur ibi de statu ultimo Ecclesiae; ‘rex septentrionis’ pro falsis, seu quod idem, pro illis qui in falsis; ‘Edom’ pro illis qui in simplici bono, quod est bonum quale apud eos qui externam Ecclesiam Domini ¹³ constituunt; pariter ‘Moabus et filii Ammonis’, n. 2468, et quia uterque, nempe Edomus et Moabus, significant illos qui in bono naturali, ideo multis in locis uterque simul ¹⁴ nominatur, sed differentia est quod ‘Edomus’ sit bonum naturalis cui ¹⁵ adjuncta doctrinalia veri, ‘Moabus’ autem bonum naturale, quale etiam apud illos apud quos non conjuncta sunt; illi et hi externa forma apparent similes, sed non interna.

[6] Inde nunc patet cur dictum, Quod non abominarentur Edomitam, quia frater, ne Aegyptium quia peregrini in terra ejus fuerunt, Deut. 23:8 [KJV 7];

quia per ‘Edomitam’ significatur bonum naturalis, et per ‘Aegyptium’ vera ejus quae sunt scientifica, n. 1164, 1165, 1186, 1462, ideo in bono sensu uterque nominatur. Inde etiam patet cur Jehovah ad Mosen dixerit, Quod non miscerent manus cum filiis Esavi, et non daretur filiis Jacobi e terra eorum usque ad vestigium volae pedis, Deut. 2:4-6.

[7] In opposito autem sensu per Esavum et Edomum repraesentantur illi qui deflectunt e bono per id quod prorsus contemnant verum, nec volunt ut aliquid veri fidei ¹⁶ adjungatur, quod principaliter fit ex causa amoris sui, quare in opposito sensu per Esavum et Edomum significantur illi; quod etiam repraesentatum est per quod Rex Edomi cum populo numeroso ac manu forti exiret, et renueret permittere Israeli transire per terminum suum, Num.

20:14-22;

hoc malum, nempe amoris sui, quod tale ¹⁷ sit ut non admittat vera fidei, ita nec doctrinalia veri, variis in locis in Verbo per ‘Esavum et Edomum’ describitur, et simul status Ecclesiae cum talis fit; ut apud Jeremiam,

Contra Edomum, ... num nulla amplius sapientia in Temane?

num periit consilium ab intelligentibus? num putida facta est sapientia eorum? fugite, averterunt se, profundarunt se ad habitandum, habitatores Dedanis, quia calamitatem Esavi adducam super eum; ... Ego denudabo Esavum, revelabo occulta ejus, et abscondi non possit, devastatum est semen ejus, et fratres ejus, et vicini ejus; ... relinque orphanos tuos, Ego vivificabo, et viduas tuas, super Me confidant; ... erit Edomus in vastitatem, omnis qui transit praeter eam, obstupescet et sibilabit super omnibus plagis ejus, 49:7, 8, 10, 11, 17

seq. :

[8] apud Davidem,

Dicunt... Non memoretur nomen Israelis amplius, quia consultant corde una, super te foedus ¹⁸ pangunt tentoria Edomi, et Jishmaelitae, et Moabus, et Hagraei, Ps. 83:5-7 [KJV 4-6]:

apud Obadiam,

Sic dixit Dominus Jehovih Edomo, Ecce parvum dedi te in gentibus, contemptus tu valde; superbia cordis tui decepit te, habitans in fissuris petrae, altitudine sedis tuae, qui dicis in corde tuo, Quis detrahet me in terram? Si exaltaveris te sicut aquila, et si inter stellas posueris nidum, inde detraham te.... Quomodo perquisiti Esau, investigata abdita eorum, ... Nonne in die illo perdam sapientes ex Edomo, et intelligentes e monte Esavi? Ut consternentur fortes tui Teman, et exscindatur vir de monte Esavi a caede. Propter violentiam fratris tui Jacobi operiet te pudor, et exscinderis in aeternum, ... Erit domus Jacobi ignis, et domus Josephi flamma, et domus Esavi in stipulam, et accendent eos, et consument eos, et non erit residuum domui Esavi, ... et hereditabunt meridionales montem Esavi, ¹⁹ Obad 1:1-4, 6, 8-10, 18, 19, 21;

‘Edom et Esau’ ibi pro malo naturalis hominis ex amore sui oriundo, quod contemnit et rejicit omne verum, unde ejus devastatio:

[9] apud Ezechielem,

Fili hominis, pone facies tuas contra montem Seir, et propheta contra illum, et dic illi, Sic dixit Dominus Jehovih, Ego contra te mons Seir, et extendam manum Meam contra te, et dabo te vastitatem et devastationem, ... quia est tibi inimicitia aeternitatis, et fluere facis filios Israelis super manus gladii, in tempore interitus eorum, in tempore iniquitatis finis, ... quia dixisti de duabus gentibus, et de duabus terris, Mihi sunt, et hereditabimus eam, et Jehovah ibi est:et cognosces quod Ego Jehovah audiverim omnes contumelias tuas, quas dixisti contra montes Israelis, ... vastitas ²⁰ eris mons Seir, et omnis Edom tota,

35:2-5, 8-10, 12, 15; ibi manifeste patet quod ‘Edom’ in opposito sensu sint illi qui contemnunt, rejiciunt et contumeliis afficiunt bona et vera spiritualia, quae sunt ‘montes Israelis’:

[10] apud eundem,

Sic dixit Dominus Jehovih, Si non in igne zeli Mei locutus sim super reliquias gentium, et super Edomum totam, qui dederunt terram Meam sibi in hereditatem cum gaudio omnis cordis, cum contemptu animae, 36:5;

similiter, ‘dare terram sibi in hereditatem’ pro vastare Ecclesiam, ²¹ hoc est, bonum et verum quae sunt Ecclesiae:

[11] apud Malachiam, Verbum Jehovae contra Israelem, Amavi vos, dixit Jehovah, et dicitis, In quo amasti nos? nonne frater Esau Jacobo? et amo Jacobum, et Esavum odio habeo, et pono montem ejus vastitatem, 1:1-3;

ibi ‘Esau’ pro malo naturalis quod non admittit verum spirituale quod est ‘Israel’, n. 3305, et doctrinale veri quod est ‘Jacob’, n. 3305, et propterea vastatur, quod est ‘odio habere’; quod non aliud sit ‘odio habere’, patet ab illis quae supra de Esavo et Edomo in bono sensu e Verbo allata sunt: cum autem verum non se ²² adjungi patitur bono, tunc de Jacobo vicissim dicitur, ut apud Hoscheam,

Ad visitandum super Jacobum vias ejus, secundum opera ejus retribuet ei, in utero supplantavit fratrem suum, 12:3, 4.

Poznámky pod čarou:

1416. ‘Faciam te in gentem magnam’: quod significet regnum in caelis et in terris, constare potest a significatione ‘gentis’ quod in sensu interno sit caeleste amoris et bonum inde, ita omnes in universo quibus est caeleste amoris et charitatis; hic quia agitur de Domino in sensu interno, intelligitur omne caeleste et omne bonum inde, ita Ipsius regnum, quod apud illos est qui in amore et charitate sunt in supremo sensu Ipse Dominus est ‘gens magna’ quia est Ipsum caeleste et Ipsum Bonum; omne enim bonum amoris et charitatis ab Ipso solo, quare etiam Dominus est ipsum Suum regnum, hoc est, Omne in omnibus Sui regni, ut quoque agnoscitur ab omnibus angelis in caelo; inde nunc constat quod ‘faciam te in gentem magnam’ significet regnum Domini in caelis et in terris.

[2] Quod ‘gens’ in sensu interno ubi agitur de Domino deque caelestibus amoris, significet Ipsum et omnia caelestia, constare quoque potest ab illis quae de significatione ‘gentis et gentium n. 1258, 1259 adducta sunt; quod quoque adhuc ab his confirmari potest; de Abrahamo in sequentibus, Non vocabitur amplius nomen tuum Abram, et erit nomen tuum Abraham, quia patrem multitudinis gentium dedi te Gen. 17:5;

ex Jehovae nomine est sumpta vocula ‘h’ in Abrahamo, ob repraesentationem Jehovae seu Domini. Similiter de Sarai, Non vocabis nomen ejus Sarai, sed Sarah nomen ejus, et benedicam illi, et etiam dabo ex ea tibi filium, ita benedicam illi, et erit in gentes, reges populorum ex illa erunt, Gen. 17:[15], 16; ubi ‘gentes’ pro caelestibus amoris, ‘reges populorum’ pro spiritualibus fidei inde, quae solius Domini.

[3] De Jacobo pariter, Non vocabitur nomen tuum amplius Jacob, sed Israel erit nomen tuum, et vocavit nomen ejus Israel, et dixit Deus, Ego Deus ¹ fulminator, cresce et multiplicare, gens et congregatio gentium fiet ex te, et reges ex lumbis tuis exibunt, Gen. 35:10, 11;

ubi ‘Israel’ pro Domino, Qui quod Ipse Israel in supremo sensu, aliquibus notum est, et cum Ipse, patet quod ‘gens et congregatio gentium, et reges ex lumbis Ipsius’ sint caelestia et spiritualia amoris, quare omnes qui in caelestibus et spiritualibus amoris. De Ismaele, filio Abrami ex Hagare, Filium ancillae in gentem ponam eam, quia semen tuum est, Gen. 21:13, 18;

quid per Ismaelem repraesentatur, ibi loci videbitur; ‘semen Abrami’ est ipse amor, ex quo gens de Ismaelis generatione praedicatur.

[4] Quod ‘gens’ significet caelestia amoris, constat apud Mosen,

Si audiendo audiveritis vocem Meam, et custodiveritis foedus Meum, et eritis Mihi peculium ex omnibus populis, et vos eritis Mihi regnum sacerdotum, et gens sancta, Exod. 19:5, 6;

ubi ‘regnum sacerdotum’ quod est regnum Domini in caelis et in terris ex caelestibus amoris praedicatum, appellatur manifeste ‘gens sancta’; regnum autem Domini ex Regio Ipsius praedicatum est ex spiritualibus amoris, et appellatur ‘populus sanctus’, quare ‘reges ex lumbis’, ut supra, sunt spiritualia:

apud Jeremiam,

Si recesserint statuta haec a coram Me, dictum Jehovae, etiam semen Israelis cessabunt, ut non sit gens coram Me omnibus diebus, 31:36;

[5] ‘semen Israelis’ pro caelesti charitatis, qua cessante non amplius est gens coram Domino:

apud Esaiam,

Populus ambulantes in tenebris viderunt lucem magnam, multiplicasti gentem, 9:2, 3;

de Ecclesia gentium in specie, in genere de omnibus qui in ignorantia sunt et in charitate vivunt, qui sunt ‘gens’ quia regni Domini:

apud Davidem,

Ut videam bonum electorum Tuorum, ut laeter in laetitia gentis Tuae, ut glorier in hereditate Tua, Ps. 106:5;

ibi manifeste ‘gens’ pro regno Domini. Significatio gentis, quod sit caeleste amoris et bonum inde, ex perceptivo illo ortum est, quod Antiquissimae Ecclesiae homines distincti essent in domos, familias et gentes, et sic percipiebant regnum Domini, et quia regnum Domini, percipiebant ipsum caeleste; ex perceptivo illo ortum est significativum, ex hoc repraesentativum.

Poznámky pod čarou: