Bible

 

Numeri 8:24

Studie

       

24 Hæc est lex Levitarum : a viginti quinque annis et supra, ingredientur ut ministrent in tabernaculo fœderis.

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 8080

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

8080. ‘Et omnem primogenitum hominis in filiis tuis redimes’: quod significet quod vera fidei non addicanda sint Domino, sed bona ejus, constat ex significatione ‘primogeniti’ quod sit fides, de qua n. 352, 2435, 6344, 7035, 8042; ex significatione ‘filiorum’ quod sint vera, de qua n. 489, 491, 533, 1147, 2623, 3373; et ex significatione ‘redimere’ quod sit loco ejus aliud dare, ut supra n. 8077, 8078; quod sit quod non addicanda, sequitur ex sensu pleno qui horum verborum est, ‘Et omnem primogenitum hominis in filiis tuis non transire facies, hoc est, non sacrificabis, sed redimes’; ‘non 1 transire facere’ est non addicare, ut supra n. 2 8074, 8078; ex his patet quod per ‘omnem primogenitum hominis in filiis tuis redimes’ significetur quod vera fidei non addicanda sint Domino, sed loco 3 illorum aliud; quod hoc aliud sit bonum fidei, constare potest ex eo quod per ‘primogenitum’ in genere significetur bonum fidei, ut supra n. 8042, 8043, at cum dicitur ‘primogenitum hominis in filiis ejus’ quod sit verum fidei; nam fidei est verum et est bonum.

[2] Quod fidei bonum seu charitas sit hoc aliud quod pro 4 veris fidei addicandum sit Domino, etiam constare potest ex eo quod primogeniti filiorum Israelis non acceptati sint, sed loco illorum Levitae, et hoc ob causam quia per ‘Levi’ repraesentatum est bonum fidei seu charitas, n. 3875, 4497, 4502, 4503; quod tribus Levi acceptata sit loco omnium primogenitorum, videatur 5 Num. 3:12, 13, 40 ad fin. , 8:16-18; 6 quod bonum fidei sit hoc aliud quod addicandum Domino, etiam constare potest ex eo quod fides non sit fides absque charitate, n. 654, 724, 1162, 1176, 2231, 7 2343, 2349, 8 2429, 2839, 2982, 3146, 3325, 3849, 3865, 4368, 5351, 7039, 7082-7084, 7342 fin. , 7950; tum ex eo quod bonum fidei actualiter primo loco sit, at verum fidei modo apparenter, 9 n. 3539, 3548, 3556, 3563, 3570, 3576, 3603, 3701, 4925, 4926, 4928, 4930, 4977, 5351, 6256, 6269, 6272, 6273; ita quod charitas sit primogenitum, n. 3325, 3494, 4925, 4926, 4928, 4930.

[3] Quod verum fidei in se spectatum absque bono ejus non addicandum sit Domino, hoc est, dandum Ipsi, seu agnoscendum quod ab Ipso, est quia omne verum fidei nullam in se vitam habet priusquam fit bonum fidei; et verum fidei fit bonum fidei per velle illud et facere illud, 10 n. 7835; cum itaque fit bonum fidei, tunc agnoscitur a Domino quod sit Ipsius, nam Dominus dat fidem 11 mediate per bonum ejus; 12 omne etiam verum fidei apud hominem Ecclesiae spiritualis fit bonum fidei cum ille regeneratur; ac tunc primum fit Domini.

[4] Lex de redemptione 13 primogenitorum hominis lata est ob finem ne sacrificarent filios suos, quod in usum venit apud gentiles, apud quos statuta Ecclesiae Antiquae, quae Ecclesia repraesentativa fuit, remanserunt, sed temporis successu plane adulterata; quod primogeniti sanctificandi essent Deo, ex statutis Ecclesiae Antiquae fuit, sed per sanctificationem intelligere coeperunt sacrificationem; ad simile faciendum inclinaverunt quoque posteri Jacobi, quapropter lex illa coram illis explicata est, et ne id fieret, loco primogenitorum assumpti sunt Levitae, ut dictum est; lex illa explicata est secundum sensum ejus correspondentem in spirituali mundo, qui est quod vera fidei non sancta sint, ita nec sanctificanda seu addicanda 14 , sed bona fidei; sanctificatio etiam dein ita intellecta fuit, quod darent seu sisterent primogenitum Jehovae, et offerrent sacrificium pro illo, secundum haec apud Lucam, Cum impleti sunt dies purificationis illorum, juxta legem Moschis, deduxerunt Jesum in Hierosolymam, ut sisterent Domino, quemadmodum scriptum est in Lege Domini, quod omnis masculus aperiens uterum sanctum Domino vocandus esset, et ut darent sacrificium, 2:22-24.

Poznámky pod čarou:

1. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

2. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

3. ejus

4. vero

5. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

6. imprimis hoc

7. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

8. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

9. The Manuscript inserts cum regeneratur homo, .

10. The Manuscript inserts videatur.

11. The Manuscript inserts homini.

12. The Manuscript inserts per hoc influit.

13. primogeniti hominum

14. The Manuscript inserts Domino.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 4368

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

4368. ‘Si quaeso inveni gratiam in oculis tuis, et accipias munus meum e manu mea’: quod significet affectionis reciprocum ut insinuaretur, constat ex illis quae praecedunt et quae sequuntur; agitur enim de conjunctione boni cum veris in naturali, proinde de insinuatione affectionis a bono in verum; quod ideo renuentia muneris a Jacobo missi, nempe ut affectio vero insinuaretur, supra n. 4366 ostensum, ideo per illa quae proxime praecedunt, ‘ne quaeso’, significatur affectionis origo, n. 4367; 1 inde per haec verba, ‘si quaeso inveni gratiam in oculis tuis, et accipias munus meum e manu mea’, significatur affectionis reciprocum ut insinuaretur; nam ex bene velle, hoc est, ex affectione hoc dicit; inde in sequentibus dicitur quod ‘urserit illum’.

[2] Per affectionis reciprocum, quod a bono quod est Esau, insinuatur vero quod est Jacob, intelligitur affectio veri; sunt enim binae affectiones quae caelestes, nempe affectio boni et affectio veri, de quibus prius aliquoties actum est; affectio veri non aliunde trahit originem quam a bono; ipsa affectio est inde, nam verum a se non habet vitam, sed vitam accipit a bono; quapropter cum homo afficitur vero, non est a vero, sed a bono quod in verum influit et facit ipsam affectionem; hoc intelligitur hic per affectionis reciprocum ut insinuaretur. Notum est quod plures sint intra Ecclesiam qui afficiuntur Verbo Domini et lectioni ejus impendunt 2 multam operam, sed usque pauci sunt qui illum finem habent ut de vero instruantur; manent enim plerique in suo dogmate quod solum confirmare ex Verbo student; hi apparent sicut in affectione veri essent, sed non sunt; in affectione veri sunt solum illi qui amant instrui 3 de veris, hoc est, scire quid verum, et ob illum finem scrutari Scripturas: in hac affectione nullus est quam qui est in bono, hoc est, qui 4 in charitate erga proximum, et magis qui in amore in Dominum; apud hos ipsum bonum influit in verum et facit affectionem, nam Dominus in illo bono est praesens:

[3] hoc illustrari potest ab his exemplis: qui in bono genuinae charitatis sunt et legunt 5 illa verba quae Dominus dixit ad Petrum,

Ego tibi dico, quod tu sis Petrus, et super hac petra aedificabo Meam Ecclesiam, et portae inferni non praevalebunt ei: et dabo tibi claves regni caelorum, et quicquid ligaveris super terra, erit ligatum in caelis, et quicquid solveris super terra, erit solutum in caelis,

Matth. 16:15-19;

illi, nempe qui in affectione veri ex bono genuinae charitatis sunt, amant 6 instrui quid per illa verba intellectum sit, et cum audiunt quod per ‘petram’ ibi, super qua ‘aedificabitur Ecclesia’, significetur fides charitatis, et consequenter per ‘Petrum’, et quod sic illi fidei datae 7 sint claves aperiendi et claudendi caelum, videatur Praefatio ad caput xxii Gen. tunc gaudent et afficiuntur illo vero, quia sic soli Domino, a Quo fides 8 , est potestas illa; at qui non in affectione veri ex bono genuinae charitatis sunt, sed in affectione veri ex bono alio, et magis si ex amore sui et mundi, illi non afficiuntur illo vero, sed contristantur, ut et irascuntur, nam sacerdotio vindicare illud volunt; irascuntur quia sic privantur dominio, et contristantur 9 quia privantur condescendentia.

[4] Sit quoque pro exemplo: qui in affectione veri ex bono genuinae charitatis sunt, si audiunt quod charitas faciat Ecclesiam, non autem fides separata ab illa, id verum cum gaudio recipiunt; at qui in affectione veri ex amore sui et mundi sunt, non recipiunt. Et quoque, qui in affectione veri ex bono genuinae charitatis sunt, cum audiunt quod amor erga proximum non incohet a se sed a Domino, gaudent; at qui in affectione veri ex amore sui et mundi sunt, non recipiunt illud verum, sed acriter defendunt quod amor ille a se incohet; inde nec sciunt quid sit amare proximum ut seipsum. Qui in affectione veri ex bono genuinae charitatis sunt, cum audiunt quod beatum caeleste sit aliis benefacere ex bene velle, propter nullum finem sui, gaudent; at qui in affectione veri ex amore sui et mundi sunt, hoc non volunt, ne quidem capiunt.

[5] Qui in affectione veri ex bono genuinae charitatis sunt, cum instruuntur quod opera externi hominis nihil sint nisi procedant ab interno homine, ita a bene velle, recipiunt cum gaudio; at qui in affectione veri ex amore sui et mundi 10 sunt, opera externi hominis laudant, sed interni hominis bene velle non curant, immo nec sciunt quod interni hominis bene velle maneat post mortem, et quod opera externi hominis separata ab illo, sint mortua, et pereant; ita in omnibus reliquis; ab his 11 patet quod vera fidei nusquam conjungi 12 alicui possint nisi in bono genuinae charitatis sit, ita non nisi quam bono; tum quod omnis genuina affectio veri sit ab illo bono:

unusquisque hoc videre potest confirmatum ab experientia quae quotidie obvia est, nempe quod qui in malo sunt, non credant, sed quod qui in bono sunt 13 ; inde evidenter patet quod verum fidei conjungatur bono, et nusquam malo.

Poznámky pod čarou:

1. ita

2. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

3. in

4. The Manuscript inserts est.

5. est et legit

6. The Manuscript inserts illi.

7. dati, in the Manuscript, the First Latin Edition.

8. The Manuscript places this after illa.

9. alii

10. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

11. a quibus

12. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

13. non aliquid credant, et quod qui in bono sunt, credant

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.