5259. ‘Et locutus Pharaoh ad Josephum’: quod significet cogitationem caelestis spiritualis e naturali, constat ex illis quae supra n. 5251 dicta sunt, ubi similia, praeter solum quod ibi ¹ dicatur, ‘dixit Pharaoh ad Josephum’, hic autem ² locutus ad illum', ‘dixit’ enim significah perceptionem, ‘locutus’ autem cogitationem, n. 2271, 2287, 2619. Quod per ‘locutus Pharaoh ad Josephum’ significetur cogitatio caelestis spiritualis e naturali, et non vicissim, est quia id quod exterius est, nusquam cogitat ex se, sed ex interiore, seu quod idem, id quod inferius est, non nisi quam a superiore, tametsi dum interius seu superius cogitat in exteriore seu inferiore, apparet sicut exterius seu inferius ex se cogitaret, sed est fallacia; ³ se habet hoc, ⁴ sicut qui videt aliquid in speculo et non scit quod ibi speculum sit, ⁵ is putat quod ibi sit ubi apparet, cum tamen non ibi sit;

[2] quia nunc caeleste spiritualis est interius seu superius, et naturale est exterius seu inferius, inde per ‘locutus Pharaoh ad Josephum’ in sensu interno significatur cogitatio caelestis spiritualis e naturali. Verbo, nihil quod infra est, potest quicquam ex se, sed quod potest, hoc habet a superiore, et quia ita, sequitur evidenter quod a Supremo sit omne, hoc est, a Divino; consequenter quod homo ex intellectu cogitet, et ex voluntate agat, id a Supremo seu a Divino habeat, ⁶ at quod false cogitet et male agat, est ex forma quam sibi ipsi impressit; ⁷ sed quod vere cogitet et bene agat, est ex forma quam receperat a Domino; notum enim est quod una eademque potentia et vis ⁸ producat motus diversos secundum constructiones in mediis et extremis, ita in homine vita ex Divino diversas cogitationes et diversas actiones, secundum formas.

Poznámky pod čarou: