10137. ‘Et libamen quadrantis hinis vini’: quod significet verum spirituale quantum ad conjunctionem, constat ex significatione ‘vini’ quod sit verum, de qua n. 1071, 1798, 6377, hic verum spirituale correspondens bono spirituali ex caelesti, quod per ‘similam mixtam oleo’, de qua mox supra n. 10136, significatur; nam in Verbo ubi agitur de bono etiam agitur de vero, et quidem de vero ejusdem generis ex quo bonum, ex causa quia omnia et singula in caelo, et quoque in mundo, se referunt ad bonum et ad verum, et ad utrumque ut sint aliquid, nam bonum absque vero non est bonum, et verum absque bono non est verum, videantur citata n. 9263, 9314; inde est quod cum offerebatur minhah, quae erat panis, ^{1 2} offerretur etiam libamen quod erat vinum; similiter in Sancta Cena; inde est quod per ‘libamen vini’ hic intelligatur verum correspondens bono quod per minham, de qua mox supra, significatur; et ex significatione ‘quadrantis hinis’ quod sit quantum satis ad conjunctionem, de qua mox supra n. 10136.

[2] Quisque videre potest quod per minham, quae erat panis, et per libamen, quod erat vinum, non mere panis et vinum intelligatur, sed quod aliquid Ecclesiae et caeli, ita spiritualia et caelestia, quae sunt caeli et Ecclesiae ³ ; ad quid alioquin fuisset, super ignem altaris mittere panem et vinum? an hoc gratum fuisset Jehovae, seu an hoc Ipsi odor quietis, ut dicitur ⁴ ? et an hoc potuisset expiare hominem? qui sancte cogitat de Verbo, non cogitare potest quod tale terrestre beneplaceret Jehovae nisi altius et interius Divinum inesset; qui credit quod Verbum Divinum sit et spirituale ubivis, credere omnino debet quod in singulis ibi lateat arcanum caeli; sed quod hactenus non notum fuerit ubinam id arcanum latet, est causa quia non notum fuit quod sensus internus, qui spiritualis et Divinus, sit in singulis ibi; et quod angeli sint apud unumquemvis hominem, qui percipiunt cogitata ejus ⁵ , et Verbum, cum ab illo legitur, spiritualiter capiunt, et quod per illos a Domino sanctum tunc influat, et sic quod per illos conjunctio caeli sit cum homine, proinde conjunctio Domini per caelos cum illo; ob illam causam tale Verbum homini datum est, per quod ita ⁶ prospici potest ejus saluti a Domino, et non aliter.

[3] Quod ‘minhah’ quae panis, significet bonum amoris, et quod ‘libamen’, quod vinum, significet bonum fidei, et quod ita percipiantur ⁷ ab angelis, constare potest ab omnibus illis quae de minhah et de libamine memorantur in Verbo, ut apud Joelem,

Excisa est minhah et libamen e ⁸ domo Jehovae; luxerunt sacerdotes ministri Jehovae, devastatus est ager, luxit terra, quia devastatum est frumentum, exaruit mustum, languet oleum, vitis exaruit, et ficus languet; ejulate, ministri altaris ⁹ , quia prohibita est e domo Dei vestri ¹⁰ minhah et libamen; quia propinquus est dies Jehovae, et sicut devastatio a Schaddai venit, 1:9-15;

agitur ibi de ultimo tempore Ecclesiae, quando ibi non amplius est bonum amoris et verum fidei, quod ¹¹ significatur per quod ‘propinquus ¹² dies Jehovae, et sicut devastatio a Schaddai venit’;

[4] inde patet quod per minham et libamen, quae excisa e domo Jehovae, per agrum qui devastatus, per terram quae luget, per frumentum quod etiam devastatum, per mustum quod exaruit, per oleum quod languet, et quod per vitem et ficum, significentur talia quae sunt Ecclesiae et caeli; quid autem significant docet sensus internus; inde ¹³ patet quod per ‘agrum’ significetur Ecclesia quoad receptionem veri, videatur n. 3766, 4982, 7502, 7571, 9295, per ‘terram’ Ecclesia quoad bonum, citata n. 9325, per ‘frumentum’ ¹⁴ omne bonum Ecclesiae, n. 5295, 5410, 5959, per ‘mustum’ omne verum Ecclesiae, n. 3580, per ‘oleum’ bonum amoris, n. 4582, 4638, 9780, per ‘vitem’ bonum Ecclesiae spiritualis interius, n. 5113, 6376, 9277, ¹⁵ per ‘ficum’ bonum ¹⁶ exterius, n. 217, 4231, 5113; inde patet quod ‘minhah et libamen’ sint cultus ex bono amoris et ex bono fidei:

[5] apud Malachiam, Minham non acceptabo e manibus vestris; nam ab ortu solis usque ad occasum ejus magnum nomen Jehovae inter gentes; et in omni loco suffitus allatus nomini Meo, et minhah munda, 1:10, 11;

quod nec ibi per ‘minham’ intelligatur minhah, nec per ‘suffitum’ suffitus, patet, nam agitur de Ecclesia apud gentes, apud quas tamen non minhah; dicitur enim ¹⁷ , Ab ortu solis ad occasum ejus magnum nomen Jehovae inter gentes, et ¹⁸ in omni loco minhah munda et suffitus ¹⁹ ; quod ‘suffitus’ sit adoratio ex bono fidei, videatur n. 9475:

[6] similiter apud Davidem,

Acceptae sunt ²⁰ preces meae, suffitus coram Te, sublatio manuum mearum, minhah vesperae, Ps. 141:2;

[7] ‘minhah vesperae’ est bonum amoris in externo homine:

apud Esaiam,

Incaluistis in diis sub omni arbore viridi, etiam illis effudisti libamen; ascendere fecisti munus, offers munus regi in oleo; et multiplicas aromata tua; ac humilias te ad infernum, 57:5, 6, 9; agitur ibi de cultu ex malis et falsis quae ab inferno; ‘dii’ in sensu interno sunt falsa, nam qui coluerunt alios deos, quidem nomine vocabant illos, sed usque erant falsa ex malis quae colebant; ²¹ quod dii alieni in Verbo sint ²² falsa, videatur n. 4402 fin. , 8941; ‘arbor viridis’ est omne perceptivum, ²³ cognitivum, et confirmativum falsi ²⁴ , n. 2722, 2972, 4552, 7692, ²⁵ ‘viride’ est sensitivum, n. 7691, ‘incalescere’ est ardor cultus, ‘ignis’ enim, ex quo incalescentia, est amor in utroque sensu, n. 5215, 6832, 7575, ‘effundere libamen’ est cultus ex falsis mali, ‘offerre munus regi in oleo’ est colere satanam ex malis, ‘munus in oleo’ est minhah, et ‘rex’ est falsum; ‘multiplicare aromata’ est multiplicare suffitus, per quos significantur adorationes ²⁶ , n. 9475;

[8] quare etiam dicitur quod humiliet se ad infernum; ex his constare potest quod ‘minhah’, quae erat panis, et ‘libamen’, quod erat vinum, significent talia quae sunt Ecclesiae et caeli ²⁷ , nempe cibum et potum caelestem, similia quae ²⁸ panis et vinum in Sancta Cena; ob causam supra dictam ²⁹ , ut caelum se conjungat cum homine per Verbum, consequenter Dominus per caelum mediante Verbo ³⁰ ; cum ³¹ Divinum Verbi in talibus consistit, tunc id ³² non solum nutrit mentes humanas sed etiam mentes angelicas, et facit ut caelum et mundus unum sint.

[9] Ex his ³³ constare quoque potest quod omnia et singula quae de minhah et libamine, seu de pane et vino, in Verbo dicta et mandata sunt, intus in se contineant Divina arcana; sicut quod minhah esset similago super quam oleum, et quoque tus, et quod omnino saliretur, et quod esset azyma seu infermentata; quodque alia ratio compositionis ejus esset cum sacrificabatur agnus, alia cum aries, alia cum juvencus, et quoque alia in sacrificiis reatus et peccati, quam in sacrificiis reliquis; similiter alia ratio vini in libamine ³⁴ ; nisi singula involvissent arcana caeli, nequaquam talia applicate ad varia cultus mandata fuissent.

[10] Ut haec varia sub unum intuitum sistantur, licet offerre illa in suo ordine, In sacrificiis et holocaustis ³⁵ eucharisticis erat ⁴ pro unoquovis agno minhah ex una decima ephae similaginis mixtae quarta hinis olei; et vinum in libamen quarta hinis. Pro unoquovis ariete erat ³⁶ minhah ex duabus decimis similaginis, et tertia hinis olei; ex vino in libamen tertia hinis. Pro unoquovis juvenco erat ³⁶ minhah ex duabus decimis similaginis mixtae oleo, dimidio hinis, et ex vino in libamen dimidium hinis, Num. 15:4-12, xxviii [9, ] 10-12, 20, 21, 28, 29, 29:3, 4, 9, 10, 14, 15, 18, 21, 24, 27, 30, 33, 37; quod pro agno alia ratio quantitatis similaginis, olei, et vini esset quam pro ariete et juvenco, erat causa quia agnus significabat bonum innocentiae intimum, aries bonum innocentiae medium, et juvencus bonum innocentiae ultimum seu externum; sunt enim tres caeli, intimum, medium, et ultimum, inde quoque tres gradus boni innocentiae sunt; ejus crescentia a primo ad ultimum per crescentem rationem similaginis, olei, et vini, significatur; sciendum est quod bonum innocentiae sit ipsa anima caeli, quia id bonum est solum receptivum amoris, charitatis, et fidei, quae faciunt caelos; quod ‘agnus’ sit bonum innocentiae intimum, videatur n. 3994, 10132, quod ‘aries’ sit bonum innocentiae medium seu interius, n. 10042, et quod ‘juvencus’ sit bonum innocentiae ultimum seu externum, n. 9391, 9990.

[11] In sacrificiis autem pro confessione erat minhah ex placentis azymis mixtis oleo, ex ³⁷ laganis azymis unctis oleo, ex similagine bullata placentae mixtae oleo; praeter placentas panis fermentatas, Lev. 7:11, 12;

et in sacrificiis reatus ac peccati, erat minhah ex decima ephae similaginis ³⁸ , sed non oleum et tus super illam, Lev. 5:11;

quod non oleum et tus super minham sacrificii peccati et reatus daretur, erat causa quia per ‘oleum’ significatur bonum amoris, et per ‘tus’ verum illius boni, et per ‘sacrificium peccati et reatus’ significatur purificatio et expiatio a malis et inde falsis ³⁹ , quae ideo non cum bono et inde vero commiscenda erant.

[12] Praeterea de minhah Aharonis et filiorum ejus die quo ungerentur, videatur Lev. 6:13-15 [KJV 20-22], de minhah primitiarum messis, Lev. 2:14, 15, 23:10, 12, 13, 17, de minhah Naziraei, Num. vi, de minhah zelotypiae, Num. v, deque minhah mundati a lepra, Lev. xiv, deque minhah cocta in clibano ⁴⁰ , de minhah sartaginis, et de minhah cacabi, Lev. 2:4-7;

quod nullum fermentum erit in minhah, nec ullum mel, et quod minhah omnino saliretur, ibid. vers. ⁴¹ 11, 13; quod non fermentum et mel esset in minhah, erat causa quia ‘fermentum’ in sensu spirituali est falsum ex malo, et ‘mel’ ⁴² jucundum externum ita commixtum cum jucundo amoris mundi, per quod etiam fermentant bona et vera caelestia, et sic dissipantur; et quod omnino saliretur, erat causa quia ‘sal’ significabat verum desiderans bonum, ita conjungens utrumque; quod ‘fermentum’ sit falsum ex malo, videatur n. 2342, 7906, 8051, 9992, quod ‘mel’ sit jucundum externum, ita amoris in utroque sensu ⁴³ , n. 5620, et quod ‘sal’ sit verum desiderans bonum, n. 9207.

Poznámky pod čarou:

9198. ‘Ullam viduam’: quod significet qui in bono absque vero [sunt] et usque desiderant verum, constat ex significatione ‘viduae’ quod sit bonum absque vero et tamen desiderans verum; quod ‘vidua’ id sit, est quia per virum significatur verum, et per ¹ ejus ‘mulierem’ bonum, quapropter ‘mulier viri vidua facta’ significat bonum absque vero. At ‘vidua’ in sensu adhuc interiore significat verum absque bono, causa est quia ‘maritus’ ² in eo sensu significat bonum et ³ ejus ‘uxor’ verum, videatur n. 3236, 4510, 4823; in hoc sensu Dominus a Divino Bono vocatur ‘Maritus’ ac ‘Sponsus’, et regnum Ipsius atque ⁴ Ecclesia ea receptione Divini Veri quod procedit a Domino, vocatur uxor ac sponsa, ' n. 9182; sed quia hic non de caelesti Ecclesia Domini agitur sed de spirituali, per ‘viduam’ significatur qui in bono et non in vero est ⁵ , et usque desiderat verum; similiter se habet cum ‘orphano’; is in intimo seu caelesti sensu significat illos qui in bono sunt ac desiderant verum ⁶ ; videantur quae de significatione ‘viduae’ et ‘orphani’ in sensu caelesti allata et explicata sunt, n. 4844; quibus addere licet quae Dominus de vidua in ‘Sarepta’ dicit apud Lucam,

Amen dico vobis quod nullus propheta acceptus sit in patria sua; in veritate dico vobis, multae viduae erant in diebus Eliae in Israel, cum clausum fuit caelum per annos tres et menses sex, dum fuit fames magna super totam terram, ad nullam tamen earum missus est Elias nisi ad Sareptam Sidonis, ad mulierem viduam, 4:[24, ] 25, 26;

[2] quia omnia quae Dominus locutus est ex Divino locutus est, ideo ⁷ sensum internum habent, et in eo sensu agitur de Ipso Domino, deque regno Ipsius et de Ecclesia; quod itaque in eo sensu ⁸ intellectum sit a Domino per illa quae locutus est de vidua in Sarepta Sidonis, patet si evolvuntur: Quod nullus propheta acceptus sit in patria sua significat quod Dominus ac Divinum Verum quod ab Ipso, minus recipiatur et ametur corde intra Ecclesiam quam extra illam; locutus ⁹ est ad Judaeos, apud quos tunc Ecclesia; quod Dominus ibi minus receptus fuerit quam a gentibus, quae extra Ecclesiam erant, notum est; similiter in Ecclesia hodie, quae ab Ipso Christiana vocatur; in hac quidem Dominus receptus est ¹⁰ doctrina, sed usque a paucis ¹¹ agnitione cordis, et ab adhuc paucioribus ex affectione amoris; aliter a gentibus conversis extra Ecclesiam, hae Ipsum colunt et adorant ut suum unicum Deum, et dicunt ore atque cogitant corde, quod Ipsum pro Deo agnoscant quia apparuit in forma humana, n. 5256; contrarium est intra Ecclesiam; ibi, quia homo natus est, aegre agnoscitur pro Deo ex corde; hi Humanum Ipsius faciunt simile sui humani ¹² , tametsi sciunt Patrem Ipsius Jehovam fuisse, et non hominem; ex his patet quid in sensu interno intellectum sit per ‘quod nullus propheta acceptus sit in patria’. ‘Propheta’ in eo sensu est Dominus quoad Divinum Verum, ita quoad doctrinam Ecclesiae; quod ‘propheta’ sit docens, et in sensu abstracto doctrina, et cum de Domino, quod sit Divinum Verum seu ¹³ Verbum, videatur supra n. 9188 fin.

[3] Multae viduae erant in diebus Eliae in Israele in sensu interno significat statum tunc agnitionis veri Divini ex Verbo in Ecclesia, ‘viduae’ enim sunt qui in bono absque vero, ut supra dictum est, ‘Elias’ est Dominus quoad Verbum, ‘dies Eliae’ sunt ¹⁴ status receptionis veri Divini ex Verbo tunc, et ‘Israel’ est Ecclesia ¹⁵ ; quod ‘Elias’ repraesentaverit Dominum quoad Verbum, videatur Praefatio ad Gen. xviii, et n. 2762, 247 fin. , 8029, quod ‘dies’ sint status, n. 93, 288, 3462, 3785, 4850, 6110, 8426, et quod ‘Israel’ sit Ecclesia, n. 4286, 6426, 6637, 8805.

[4] Cum clausum fuit caelum per annos tres et menses sex significat vastationem internae Ecclesiae plenariam, ‘caelum’ enim est internum Ecclesiae, ‘anni tres et menses sex’ sunt ad plenum; quod ‘caelum’ sit internum Ecclesiae, videatur n. 1733, 1850, 3355, 4535; hoc ‘clausum’ dicitur cum vastatum seu non amplius; quod ‘anni tres et menses sex’ sint ad plenum, constat ex significatione ‘dierum 1260’ in Apocalypsi 11:3, et 12:6, qui dies faciunt tres annos et sex menses, quod sint ad plenum seu usque ad finem; similiter a significatione ‘dierum trium et dimidii’, Apoc. 11:9, 10 [, 11]; tum a significatione ‘temporis et temporum et dimidii temporis’ in Apoc. 12:14;

et apud Danielem 12:7, quod sint ad plenum, seu usque ad finem.

[5] Dum fames magna super totam terram significat vastationem quoque externae Ecclesiae, nam ‘fames’ est defectus ¹⁶ et desolatio veri et boni, n. 3364, 5277, 5279, 5281, 5300, 5360, 5376, 5415, 5576, 6110, 7102, et ‘terra’ est externa Ecclesia ¹⁷ , n. 1262, 1413, 1733, 1850, 2117, 2118 fin. , 3355, 4535, 5577, 8011, 8732.

Ad nullam tamen earum missus est Elias significat Dominum quoad Verbum, ita Verbum Domini, non ad alios, quia non alibi receptum, ‘Elias’ enim, ut supra dictum, est Dominus quoad Verbum.

[6] Nisi ad Sareptam Sidonis ad mulierem viduam significat quam ad illos qui in bono sunt et desiderant verum; ‘Sarepta Sidonis’ dicitur quia ‘Sidon’ significat cognitiones boni et veri, n. 1201; quod ‘mulier vidua’ sit qui in bono est et desiderat verum, patet inde, imprimis ex illis quae de ea memorantur in libro Regum Primo, ubi haec, Elias venit ad Sareptam Sidonis ad mulierem viduam, ut sustentaret illum ¹⁸ , dixit ad illam, ut sumeret sibi parum aquae ut biberet, dein ut sumeret sibi ¹⁹ frustum panis in manu; dixit quod ei sit tam parum farinae in cado, et tam parum olei in lenticula, ut modo sit sibi et filio placenta; dixit Elias, Fac mihi inde placentam parvam priore loco, et educ mihi, ac tibi et filio tuo fac posteriore loco: fecit illa ita; et cadus farinae non consumptus est, et lenticula olei non defecit, 17:9-15;

[7] oboedientia, et desiderium boni ²⁰ ad verum ²¹ describitur per quod ex mandato dederit prophetae aquam, et dein ²² ex suo pauco priore loco fecerit illi placentam, et posteriore loco sibi et ²³ filio suo; et quod inde locupletata sit bono veri, per quod ²⁴ , cadus farinae non consumptus sit, et lenticula olei non defecerit; aqua enim in sensu interno est verum, n. ²⁵ 2702, 3058, 3424, 4976, 5668, 8568, ‘farina’ est verum ex bono, n. 2177, ‘oleum’ est bonum amoris, n. 886, 4582, 4638, et ‘placenta’ ex illis est verum conjunctum suo bono ²⁶ , n. 7978; ex his ²⁷ liquet quod ‘vidua’ sit qui in bono et desiderat verum; bonum ac ejus desiderium ad verum describitur per charitatem erga prophetam, majorem quam erga se et filium; ‘propheta’ est doctrina veri, ut supra ostensum est.

[8] Ex his patet quale est Verbum, quod nempe intus in se recondat arcana caeli, quae non ²⁸ apparent in littera, cum tamen in singulis quae Dominus Ipse locutus est cum fuit in mundo, et quae prius locutus est per prophetas, sint caelestia et Divina prorsus ²⁹ elevata a sensu litterae; et hoc non solum ³⁰ in singulis vocibus sed etiam in singulis syllabis vocum, immo in singulis apicibus cujusvis syllabae; sed quod ita sit, quis credit ³¹ ? et tamen res certa est ³² mihi prorsus testata et indubia facta, de qua, ex Divina Domini Misericordia, alibi.

Poznámky pod čarou: