40
donec confiteantur iniquitates suas, et majorum suorum, quibus prævaricati sunt in me, et ambulaverunt ex adverso mihi.
Leviticus 26:40
Apocalypsis Revelata # 748
748. "Et carnes ejus comedent, et illam comburent igne," significat quod mala et falsa quae propria Religiosi istius sunt, ex odio damnabunt et apud se destruent, et ipsum Religiosum devovebunt et apud se delebunt. - Haec de Protestantibus, qui ita facturi sunt cum Meretrice, hoc est, cum Religioso Catholico Romano. Per "carnes ejus comedere" significatur propria Religiosi istius, quae sunt mala et falsa, ex odio damnare apud se et destruere, de quo sequitur; et per "illam comburere igne" significatur ipsum Religiosum ut prophanum devovere et apud se delere; quod "igne comburere" id sit, est quia poena prophanationis sancti fuit combustio; quare ex Lege Divina fuit, quod Qui prophanabant Nomen Jehovae colendo alios deos, illi et omnia illorum comburerentur igne, (Deuteronomius 13:13-19 (B.A. 12-18);
ideo Moses Vitulum aureum, quem filii Israelis profane colebant, combussit igne, (Exodus 32:(20); Deuteronomius 9:21);
Et bini filii Aharonis, quia prophanabant sancta, ex igne e caelo consumpti sunt, (Leviticus 10:1-6);
nec aliud per "ignem et rogum in Topheth" quam ignis Inferni, qui est illis qui prophanant sancta, significatur, (Esaias 30:33; Jeremias 7:11, 31-32; 1 19:5-6; 2 Regnum 23:10),
colebant enim ibi Molechum per nefandum sacrificium. Quoniam per "Bestiam quartam" (apud Danielem 7), significatur Religiosum quod prophanat Verbum et inde sancta Ecclesiae (717) 2 , ideo dicitur quod "combusta sit igne," (Daniel 7:11). Nunc quia cultus prophanus est colere hominem loco Domini, ideo hic dicitur quod ipsam Meretricem "combusserint igne," per quod significatur quod ipsum Religiosum devoverint et apud se deleverint. Quod per "carnes ejus comedere" significetur mala et falsa, quae propria Religiosi istius sunt, ex odio damnare et apud se destruere, est quia id per "carnes comedere" 3 significatur; per "carnes" enim significantur propria alicujus, quae se referunt ad bona et vera, et in opposito sensu ad mala et falsa, et per "comedere" significatur consumere, ita delere. Quod per "carnem" significetur proprium alicujus, quod in se est malum, constat ex his locis:
"Spiritus est qui vivificat, caro non prodest quicquam," (Johannes 6:63);
"Quod natum est ex carne, hoc caro est; quod generatum est a spiritu, spiritus est," (Johannes 3:6);
"Quotquot receperunt, dedit illis potestatem ut filii Dei essent, qui non ex sanguinibus, neque ex voluntate carnis," (Johannes 1:12-13);
"Deus recordatus quod caro illi, spiritus qui abivit non reverteretur," (Psalm. 78:39);
"Aegyptus homo et non Deus, et equi ejus caro et non spiritus," (Esaias 31:3);
Scortata est Hierosolyma "cum filiis Aegypti magnis carne," (Ezechiel 16:26);
Jesus dixit Petro, "Caro et sanguis non haec revelavit tibi," (Matthaeus 16:17);
"Maledictus qui confidet homini, et ponit carnem brachium suum," (Jeremias 17:5).
Quia "caro" significat proprium hominis, ac illi qui odio habent alterum propria ejus aggrediuntur, animo destruendi illa, ideo per "carnes comedere" id significatur, ut quoque in his locis:
"Moriens moriatur, et exscindendo exscindatur, reliquae comedent quaelibet Carnem alterius," (Sacharias 11:9);
"Comedent Israelem omni ore; vir Carnem brachii sui comedent, Menasche Ephraimum, et Ephraimus Menaschen, (Esaias 9:11, 19-20 (B.A. 12, 20-21));
"Cibabo oppressores tuos Carne eorum," (Esaias 49:26);
"Quisque Carnem socii sui comedent," (Jeremias 19:9). 4
"Comedere carnem filiorum et filiarum," (Jeremias 19:9; Leviticus 26:29; Deuteronomius 28:53) 5 ,
significatur destruere vera et bona apud se; per "filios" enim significantur vera, et per "filias" bona, videatur supra (139, 543, 546, 612). Praeterea in Verbo dicitur "omnis caro, et per id significatur omnis homo, (Genesis 6:12-13, 17, 10; Esaias 40:5-6; 49:26; 66:16, 23-24; Jeremias 25:31; 32:27; 45:5; Ezechiel 20:48; 21:4-5 (B.A. 20:48-49)).
Poznámky pod čarou:
1. 31, 32 pro "32, 33"
2. 717 pro "751"
3. carnes comedere pro "carnes ejus comedere"
4. xix. pro "xvi."
5. Jeremias 19:9; Leviticus 26:29; Deuteronomius 28:53 pro "Jeremias 17:5; 19:19"
Deuteronomium 9
1
Audi, Israël : tu transgredieris hodie Jordanem, ut possideas nationes maximas et fortiores te, civitates ingentes, et ad cælum usque muratas,
2
populum magnum atque sublimem, filios Enacim, quos ipse vidisti et audisti, quibus nullus potest ex adverso resistere.
3
Scies ergo hodie quod Dominus Deus tuus ipse transibit ante te, ignis devorans atque consumens, qui conterat eos, et deleat atque disperdat ante faciem tuam velociter, sicut locutus est tibi :
4
ne dicas in corde tuo, cum deleverit eos Dominus Deus tuus in conspectu tuo : Propter justitiam meam introduxit me Dominus ut terram hanc possiderem, cum propter impietates suas istæ deletæ sint nationes.
5
Neque enim propter justitias tuas, et æquitatem cordis tui ingredieris, ut possideas terras earum : sed quia illæ egerunt impie, introëunte te deletæ sunt : et ut compleret verbum suum Dominus, quod sub juramento pollicitus est patribus tuis, Abraham, Isaac, et Jacob.
6
Scito ergo quod non propter justitias tuas Dominus Deus tuus dederit tibi terram hanc optimam in possessionem, cum durissimæ cervicis sis populus.
7
Memento, et ne obliviscaris, quomodo ad iracundiam provocaveris Dominum Deum tuum in solitudine. Ex eo die, quo egressus es ex Ægypto usque ad locum istum, semper adversum Dominum contendisti.
8
Nam et in Horeb provocasti eum, et iratus delere te voluit,
9
quando ascendi in montem, ut acciperem tabulas lapideas, tabulas pacti quod pepigit vobiscum Dominus : et perseveravi in monte quadraginta diebus ac noctibus, panem non comedens, et aquam non bibens.
10
Deditque mihi Dominus duas tabulas lapideas scriptas digito Dei, et continentes omnia verba quæ vobis locutus est in monte de medio ignis, quando concio populi congregata est.
11
Cumque transissent quadraginta dies, et totidem noctes, dedit mihi Dominus duas tabulas lapideas, tabulas fœderis,
12
dixitque mihi : Surge, et descende hinc cito : quia populus tuus, quem eduxisti de Ægypto, deseruerunt velociter viam, quam demonstrasti eis, feceruntque sibi conflatile.
13
Rursumque ait Dominus ad me : Cerno quod populus iste duræ cervicis sit :
14
dimitte me ut conteram eum, et deleam nomen ejus de sub cælo, et constituam te super gentem, quæ hac major et fortior sit.
15
Cumque de monte ardente descenderem, et duas tabulas fœderis utraque tenerem manu,
16
vidissemque vos pecasse Domino Deo vestro, et fecisse vobis vitulum conflatilem, ac deseruisse velociter viam ejus, quam vobis ostenderat :
17
projeci tabulas de manibus meis, confregique eas in conspectu vestro.
18
Et procidi ante Dominum sicut prius, quadraginta diebus et noctibus panem non comedens, et aquam non bibens, propter omnia peccata vestra quæ gessistis contra Dominum, et eum ad iracundiam provocastis :
19
timui enim indignationem et iram illius, qua adversum vos concitatus, delere vos voluit. Et exaudivit me Dominus etiam hac vice.
20
Adversum Aaron quoque vehementer iratus, voluit eum conterere, et pro illo similiter deprecatus sum.
21
Peccatum autem vestrum quod feceratis, id est, vitulum, arripiens, igne combussi, et in frusta comminuens, omninoque in pulverem redigens, projeci in torrentem, qui de monte descendit.
22
In incendio quoque, et in tentatione, et in Sepulchris concupiscentiæ provocastis Dominum :
23
et quando misit vos de Cadesbarne, dicens : Ascendite, et possidete terram, quam dedi vobis, et contempsistis imperium Domini Dei vestri, et non credidistis ei, neque vocem ejus audire voluistis :
24
sed semper fuistis rebelles a die qua nosse vos cœpi.
25
Et jacui coram Domino quadraginta diebus ac noctibus, quibus eum suppliciter deprecabar, ne deleret vos ut fuerat comminatus :
26
et orans dixi : Domine Deus, ne disperdas populum tuum, et hæreditatem tuam, quam redemisti in magnitudine tua, quos eduxisti de Ægypto in manu forti.
27
Recordare servorum tuorum Abraham, Isaac, et Jacob : ne aspicias duritiam populi hujus, et impietatem atque peccatum :
28
ne forte dicant habitatores terræ, de qua eduxisti nos : Non poterat Dominus introducere eos in terram, quam pollicitus est eis, et oderat illos : idcirco eduxit, ut interficeret eos in solitudine :
29
qui sunt populus tuus et hæreditas tua, quos eduxisti in fortitudine tua magna, et in brachio tuo extento.
