109. "Vincenti dabo edere de arbore vitae." - Quod significet qui corde recipit implebitur bono amoris et inde gaudio caelesti, constat ex significatione "vincere", quod sit corde recipere (de qua Sequitur); ex significatione "edere", quod sit appropriari et conjungi (de qua n. 2187, 2343, 3168, 3813, 5643); et ex significatione "arboris vitae", quod sit bonum amoris et inde gaudium caeleste (de qua etiam sequitur).

Quod "vincere" sit corde recipere, est quia omnis, qui recepturus est vitam spiritualem, pugnabit contra mala et falsa quae sunt vitae ejus naturalis; et quando illa vincit, tunc bona et vera, quae sunt vitae spiritualis, recipit corde: recipere corde est voluntate et amore, nam "cor" in Verbo significat illa (videatur n. 2930, 3313, 7542, 8910, 9050, 9113, 10336); quapropter recipere corde est ex voluntate seu amore facere illa; hoc intelligitur per "vincere."

[2] Quod "arbor vitae" significet bonum amoris et inde gaudium caeleste, est quia "arbores" significant talia quae sunt apud hominem in ejus interioribus, quae mentis seu animi ejus sunt, "frondes" et "folia" illa quae sunt cognitionum veri et boni, ac "fructus" ipsa bona vitae. Haec significatio "arborum" trahit suam originem ex mundo spirituali, ibi enim apparent arbores omnis generis: et arbores, quae apparent, correspondent interioribus angelorum et spirituum, quae sunt mentis eorum; arbores pulcherrimae et fructiferae, illorum interioribus qui in bono amoris et inde in Sapientia sunt; arbores minus pulchrae et fructiferae, illis qui in bono fidei; at arbores solum foliaceae et absque fructibus, illis qui modo in cognitionibus veri sunt; ac arbores tetrae cum fructibus malignis, illis qui in cognitionibus sunt et in malo vitae; illis autem qui non in cognitionibus et in malo vitae sunt, non apparent arbores, sed loco illarum saxa et arenae. Hae apparentiae in mundo spirituali actualiter fluunt ex correspondentia; nam interiora quae mentis eorum sunt per tales effigies sistuntur actualiter coram oculis eorum. (Sed haec melius videri possunt ex binis articulis in opere De Caelo et Inferno: in primo, ubi agitur De Correspondentia Caeli cum omnibus Telluris, n. 103-115; et in altero, ubi agitur De Repraesentativis et Apparentiis in Caelo, n. 170-176; et in sequentibus ibi, n. 177-190.)

[3] Inde nunc est quod in Verbo toties nominentur "arbores"; per quas ibi significantur ea apud homines quae sunt mentis eorum: et inde quoque est quod in primis capitibus Geneseos dicantur "binae arbores" in horto Edenis positae, una quae vocatur "Arbor Vitae", et altera quae "Arbor Scientiae." Per "arborem vitae" ibi significatur bonum amoris in Dominum, et inde gaudium caeleste, quae erant illis qui tunc ab ecclesia, et intelliguntur per "Hominem et ejus Uxorem"; et per "arborem scientiae" significatur jucundum cognitionum absque alio usu quam ut audiant docti et captent famam eruditionis solum propter honorem aut lucrum.

Quod "arbor vitae" etiam significet gaudium caeleste, est quia bonum amoris in Dominum, quod in specie per illam arborem significatur, gaudium caeleste in se habet (videatur in opere De Caelo et Inferno 395-414: et in Doctrina Novae Hierosolymae, n. De 230-239).

[4] Quod "arbores", quae toties nominantur in Verbo, significent interiora hominis quae mentis et animi ejus sunt, et illa quae super arboribus, ut "folia" et "fructus", talia quae ex illis, constare potest a sequentibus his locis:

"Dabo in deserto cedrum schittim, et myrtum, et arborem olei; ponam in solitudine abietem, taedam et buxum" (Esaias 41:19);

ibi agitur de ecclesiae instauratione.

"Gloria Libani ad te veniet, abies, taeda et buxus simul, ad decorandum locum sanctuarii mei" (Esaias 60:13).

"Cognoscant omnes arbores agri, quod Ego Jehovah humiliem arborem altam, exaltem arborem humiliem, arefaciam arborem viridem, et germinare faciam arborem aridam" (Ezechiel 17:24);

"Ecce Ego in te incendam ignem, qui comedet in te arborem viridem, et omnem arborem aridam" (Ezechiel 21:3 [B.A. 20:47]);

"Vitis exaruit, et ficus languet, malus punica etiamque palma et malus, omnes arbores agri exsiccatae sunt; exaruit gaudium de filiis hominum" (Joel 1:12);

"Cum angelus clanxit, facta est grando et ignis, ... qui cecidit super terram, et tertia pars arborum combusta est" (Apocalypsis 8:7);

¹ Nebuchadnezar vidit in somnio "arborem in medio terrae, cujus altitudo magna, ... folium pulchrum, flos multus, et cibus omnibus in ea" (Daniel 4:7-12).

(Quia arbores in genere significant talia quae apud hominem, ac interiora quae mentis ejus sunt faciunt, et sic quoque spiritualia quae ecclesiae, et haec et illa varia sunt, ideo tot species arborum nominantur, et unaquaeque species significat aliquod differens; quid variae species significant, ostensum est in Arcanis Caelestibus: ut quid arbor olei", n. 9277, 10261; quid "cedrus", n. 9472, 9486, 9528, 9715, 10178; quid "vitis", n. 1069, 5113, 6375, 6378, 9277; quid "ficus", 217, 4231, 5113: et sic porro.)

[5] Insuper illa quae sunt super arboribus, ut folia et fructus, significant talia quae apud hominem, "folia" vera apud illum, et "fructus" bona; ut in sequentibus:-

"Erit sicut arbor plantata juxta aquas, et juxta fluvium emittit radices;... erit folium ejus viride... nec cessabit a ferendo fructum" (Jeremias 17:8);

Juxta fluvium exeuntem e Domo Dei" ascendit super ripa hinc et hinc arbor cibi, cujus non decidit folium, neque consumitur fructus ejus; in menses suos renascitur; quia aquae ejus e sanctuario exeunt; unde fructus ejus in cibum, et folium ejus in medicamentum" (Ezechiel 47:12);

"In medio plateae et fluvii (exeuntis e throno Dei et Agni) hinc et hinc arbor vitae faciens fructus duodecim, per mensem quemvis reddens fructum suum, et folia arboris ad sanitatem gentium" (Apoc. 22 [1,] 2);

"Beatus vir, ... cujus in lege beneplacitum;... erit sicut arbor plantata juxta rivos aquarum, quae fructum suum dabit in tempore suo, et folium non decidit" (Psalm. 1 (1, 2,) 3);

"Ne timete, ... quia arbor feret fructum, ficus atque vitis dabit vim suam" (Joel 2:22);

"Saturantur arbores Jehovae, cedri Libani quas plantavit" (Psalmuss 104:16);

"Laudate Jehovam arbores fructus, et omnes cedri" (Psalm. 148:7, 9).

[6] Quia "fructus" significabant bona vitae apud hominem, ideo in Ecclesia Israelitica, quae erat ecclesia repraesentativa, mandatum fuit ut fructus arborum, sicut ipsi homines, circumciderentur; de quibus ita legitur:

Fructus arboris inservient esui praeputiabitur in Terra Canaan, "et erunt praeputiati tribus annis;... et anno quarto erit omnis fructus sanctus, laudes Jehovae; quinto autem comedentur" (Leviticus 19:23-25).

Quia "fructus arboris" significabant bona vitae, ideo etiam mandatum est,

Ut in Festo Tabernaculorum acciperent fructus arboris honoris, et ramos, ac laetarentur coram Jehovah, et sic feriarentur festum (Leviticus 23:40, 41);

per "tabernacula" enim significabantur bona amoris caelestis, et inde sanctus cultus (n. 414, 1102, 2145, 2152, 3312, ² 4391, 10545); et per "Festum Tabernaculorum" significabatur implantatio illius boni seu amoris (n. 9296). Quia "fructus" significabant bona amoris, quae sunt bona vitae, ideo

Inter benedictiones erat, quod arbor agri daret fructum suum; et inter maledictiones quod non daret fructum (Levit. 26:4, 20 ³ ).

Et ideo quoque vetitum fuit, cum obsideretur aliqua urbs,

Ne securim mitterent in aliquam arborem fructus boni (Deuteronomius 20:19, 20).

Ex his nunc constare potest quod per "fructus" significentur bona amoris, seu quod idem, bona vitae, quae etiam "opera" vocantur; ut quoque in his locis apud Evangelistas:

"Securis ad radicem arboris jacet; omnis arbor non faciens fructum. bonum exscindetur et in ignem conjicietur" (Matthaeus 3:10; 7:16-21);

"Aut facite arborem bonam et fructum bonum, aut facite arborem putrem et fructum putrem; ex fructu enim cognoscitur arbor" (Matthaeus 12:33; Luca 6:43, 44);

"Omnis palmes non ferens fructum, ⁴ auferetur, omnis autem fructum ferens putabitur, ut plus fructus ferat" (Johannes 15:2-8);

"Ficum habebat aliquis in vinea sua plantatam; venit fructum quaerens in ea, sed non invenit; dicit ad vinitorem, Ecce tribus annis venio quaerens fructum ex ficu et non invenio; exscinde eam; quid terram infrugiferam reddet?" ( ⁵ Luc. 13:6-9);

"Jesus vidit ficum juxta viam; venit ad illam, et nihil invenit in ea nisi folia tantum; dixit, Nunquam ex te fructus erit; et arefacta est statim ficus" (Matthaeus 21:19; Marcus 11:13, 14, 20);

"ficus" significat naturalem hominem et ejus interiora, et "fructus" bona ejus (n. 217, 4231, 5113); "folia" autem significant cognitiones (n. 885): inde patet, quid significatur per quod ficus arefacta sit quia Dominus in ea solum folia invenit, et non fructus. Haec omnia allata sunt ut sciatur quid significatur per "arborem vitae in medio paradisi Dei", quod nempe bonum amoris procedens a Domino, et inde gaudium caeleste.

Poznámky pod čarou:

3813. Quod ‘carnem’ attinet, significat illa in sensu supremo Proprium Divini Humani Domini, quod est Divinum Bonum, in sensu respectivo proprium ‘hominis voluntarium’ vivificatum a Proprio Divini Humani Domini, hoc est, a Divino Bono Ipsius; hoc proprium est quod vocatur proprium caeleste, quod in se est solius Domini appropriatum illis qui in bono ¹ sunt et inde in vero; tale proprium est angelis qui in ² caelis, et hominibus qui quoad interiora sua seu quoad spiritum sunt in regno Domini; at in opposito sensu ‘caro’ significat proprium hominis voluntarium, quod in se non nisi quam malum est, et quia non vivificatum a Domino vocatur mortuum, et inde homo ille dicitur mortuus.

[2] Quod ‘caro’ sit in supremo sensu Proprium Divini Humani Domini, ita Divinum Bonum Ipsius, constat a Domini verbis apud Johannem, Jesus dixit, Ego sum panis vivens qui e caelo descendit, si quis comederit ex hoc pane, vivet in aeternum. Panis quem Ego dabo, caro Mea est, quam Ego dabo pro mundi vita. Pugnarunt inter se invicem Judaei, dicentes, Quomodo potest Hic dare carnem ad ³ edendum? Dixit ergo illis Jesus, Amen, amen, dico vobis, nisi comederitis carnem Filii hominis, et biberitis Ipsius sanguinem, non habebitis vitam in vobis ipsis: qui manducat Meam carnem, et bibit Meum sanguinem, habet vitam aeternam, et Ego resuscitabo illum extremo die, nam caro Mea est vere cibus, et sanguis Meus est vere potus, qui manducat Meam carnem, et bibit Meum sanguinem, in Me manet, et Ego in illo; ... hic est panis qui e caelo descendit,

6:51-58;

quod hic ‘caro’ sit Proprium Divini Humani Domini, ita Divinum Bonum, manifeste patet, estque illa quae in Sancta Cena vocatur ‘corpus’; quod corpus ibi seu caro sit Divinum Bonum, et sanguis Divinum Verum, videatur n. 1798, 2165, 2177, 3464, 3735; et quia panis et vinum idem significant cum carne et sanguine, ‘panis’ nempe Divinum Bonum Domini, et ‘vinum’ Divinum Verum Ipsius,

⁴ ideo haec loco illorum mandata sunt'; inde est quod Dominus dicit, ‘Ego sum panis vivens, panis quem Ego dabo, caro Mea est; qui manducat Meam carnem, et bibit Meum sanguinem, in Me manet et Ego in illo, hic est panis qui e caelo descendit’; ‘comedere’ quod sit communicari, conjungi, et appropriari, videatur n. 2187, 2343, 3168, 3523 f. , 3596.

[3] Idem repraesentabatur in Ecclesia Judaica per quod ‘carnem sacrificiorum comederent Aharon, filii ejus, et ipsi qui sacrificabant, ⁵ ac alii qui mundi erant, et quod hoc sanctum esset’, videatur Exod. 12:7-9; 29:30-34; Lev. 7:15-21;

8:31; Deut. 12:27; 16:4; ⁶ quare ‘si immundus comederet de carne illa, exscinderetur e populis suis’, Lev. 7:21;

quod haec dicta sint ‘panis’, videatur n. 2165; quod caro illa ‘caro sanctitatis’ vocata sit, Jer. 11:15; Hagg. 2:12;

et ‘caro muneris, quae super mensis in regno Domini’, Ezech. 40:43, ubi de novo Templo; per quod cultus Domini in regno Ipsius significari constat.

[4] Quod ‘caro’ in sensu respectivo sit proprium voluntarium apud hominem a Divino Bono Domini vivificatum, constat quoque ab his locis;

apud Ezechielem,

Dabo illis cor unum; et spiritum novum dabo in mediovestri, et removebo cor lapidis e carne eorum, et dabo illis cor carnis, 11:19; 36:26;

‘cor lapidis e carne eorum’ pro voluntario et proprio non vivificato, ‘cor carnis’ pro voluntario et proprio vivificato; quod ‘cor’ sit repraesentativum boni voluntarii, videatur n. 2930, 3313, 3635:

apud Davidem,

Deus, Deus meus Tu, mane quaero Te, sitit anima mea Tibi, desiderat Te caro mea in terra siccitatis, et lassus sine aquis, Ps. 63:2 [KJV 1):

apud eundem,

Desiderat anima mea erga atria Jehovae, cor meum et caro mea jubilant erga Deum vivum, Ps. 84:3 ⁷ [KJV 2):

[5] apud Hiobum, Cognovi Redemptorem meum, vivit, et postremum superpulvere surget, et post cute mea circumdabuntur haec, et ex carne mea videbo Deum, Quem ego videbo mihi, et oculi mei videbunt, et non alius, 19:25-27;

‘cute circumdari’ pro naturali, quale secum homo post mortem habet, de qua n. 3539; ‘ex carne videre Deum’ pro ex proprio vivificato, ideo dicit, ‘Quem ego videbo mihi, et oculi mei videbunt, et non alius’; quia in antiquis Ecclesiis notum fuit quod ‘caro’ significaret proprium, et Liber Hiobi est liber Ecclesiae Antiquae, n. 3540 f. , ⁸ ita ex significativo de his, ut de pluribus aliis, secundum morem illius temporis, locutus est: qui itaque inde deducunt quod ipsum cadaver a quatuor ventis colligetur, et resurget, non sciunt sensum internum Verbi; qui sensum internum norunt, sciunt quod in alteram vitam venturi sint corpore, sed puriore, sunt enim ibi corpora puriora, nam se mutuo vident, inter se mutuo loquuntur, omni sensu quali in corpore gaudent, sed exquisitiore; corpus quod homo circumfert in terra, est pro usibus ibi, ideo consistit ex ossibus et carne, ⁹ et corpus quod spiritus in altera vita circumfert, est pro usibus ibi, et non consistit ex ossibus et carne, sed ex talibus quae illis correspondent, videatur n. 3726.

[6] Quod ‘caro’ in opposito sensu significet proprium hominis voluntarium, quod in se non nisi quam malum est, constat ex his locis;

apud Esaiam,

Vir carnem brachii sui comedent, 9:19 [KJV 20):

apud eundem,

Cibabo oppressores ¹⁰ tuos carne ipsorum, et sicut musto sanguine eorum inebriabuntur, 49:26:

apud Jeremiam,

Cibabo ¹¹ eos carne filiorum eorum, et carne filiarum eorum, et vir carnem socii sui comedent, 19:9:

apud Zachariam,

Reliquae comedent quaelibet carnem alterius, 11:9:

apud Mosen,

Castigabo vos ¹² septuplo propter peccata vestra, et comedatis carnem filiorum vestrorum, et carnem filiarum vestrarum comedetis, Lev. 26:28, 29;

proprium voluntarium seu natura hominis ita describitur, est enim non nisi quam malum et inde falsum, ita odium contra vera et bona, quae significantur per comedere carnem brachii sui, carnem filiorum et filiarum, carnem alterius:

[7] apud Johannem, Vidi unum angelum stantem in sole, qui clamavit voce magna, dicens omnibus avibus volantibus in medio caelo, Venite et congregamini ad cenam magni Dei, ut comedatis carnes regum, et carnes chiliarchorum, et carnes fortium, et carnes equorum et sedentium super illis, et carnes omnium liberorum et servorum, et parvorum et magnorum, Apoc. 19:17, 18; Ezech. 39:17-20;

quod per ‘carnes regum, chiliarchorum, fortium, equorum et sedentium super illis, liberorum et servorum’ non significentur talia, unicuique constare potest, ita quod per ‘carnes’ significentur alia quae hactenus ignota sunt; quod mala quae ex falsis, et mala ex quibus falsa, quae ex proprio voluntario hominis, ex singulis patet.

[8] Quia falsum quod ex proprio intellectuali hominis resultat, in sensu interno est ‘sanguis’, et malum quod ex proprio voluntario ejus, est ‘caro’, Dominus de homine regenerando ita loquitur, Quotquot receperunt, dedit illis potestatem, ut filii Dei essent, credentibus in nomen Ipsius, qui non ex sanguinibus, neque e voluntate carnis, neque e voluntate viri, sed ex Deo nati sunt, Joh. 1:12, 13;

inde est quod per ‘carnem’ in genere intelligatur omnis homo, videatur n. 574, 1050 f. ; nam sive hominem dicas, sive proprium hominis, idem est.

[9] ¹³ Quod per ‘carnem’ in supremo sensu significetur Divinum Humanum Domini, ¹⁴ patet a loco supra allato, et quoque ab hoc apud Johannem, Verbum caro factum est, et habitavit in nobis, et vidimus gloriam Ipsius, gloriam sicut unigeniti a Patre, 1:14;

ex hac carne vivificatur omnis caro, hoc est, ex Divino Humano Domini omnis homo, per appropriationem amoris Ipsius, quae appropriatio significatur per ‘comedere carnem Filii hominis’, Joh.

6:51-58;

et per comedere panem in Sancta Cena, panis enim est corpus seu caro, Matth. 26:26, 27.

Poznámky pod čarou: