3707. Quod ‘erit semen tuum sicut pulvis terrae’ significet quod Divinum Verum naturale esset sicut bonum naturale, constat a significatione ‘seminis’ quod sit verum, de qua mox supra n. 3706, inde ‘semen tuum’ seu Jacobi, est Divinum Verum Naturale, per ‘Jacobum’ enim repraesentari Divinum Naturale Domini, supra ostensum est; et ex significatione ‘pulveris terrae’ quod sit bonum, de qua n. 1610; inde ‘erit semen tuum sicut pulvis terrae’ est in sensu interno quod Divinum Verum naturale erit sicut Divinum Bonum naturale. Quod ‘pulvis terrae’ significet bonum, inde est quia per ‘terram’ significatur regnum Domini, ¹ proinde bonum, ut mox supra n. 3705 ostensum; pulvis illius terrae ² est ideo bonum, sed bonum naturale, quia per terram, ut quoque ibi ostensum, significatur id quod inferius est in regno Domini, ita naturale, cum caelum, quando quoque nominatur, id quod interius ³ seu rationale: inde est quod fructificatio boni et multiplicatio veri passim in Verbo exprimatur per quod ⁴ semen erit sicut stellae caelorum, et sicut pulvis terrae; per ‘stellas caelorum’ tunc significantur rationalia, et per ‘pulverem terrae’ naturalia, quae ita crescent. Quid sit, quod verum naturale erit sicut bonum naturale, in sequentibus, ex Divina Domini Misericordia, explicabitur.

Poznámky pod čarou:

1322. ‘Ut non audiant vir labium socii sui’: quod significet quod omnes discordes seu quod unus contra alterum, constare potest ab ipsis verbis; ‘non audire labium socii’ est non agnoscere quod alter loquitur, et in sensu interno non agnoscere quod alter docet seu doctrinam ejus, nam ‘labium’ est doctrina, ut ostensum supra ad vers. 1;

ore quidem agnoscunt sed non corde, sed concordia oris nihil est cum discordia cordis; se habet hoc sicut cum malis spiritibus in altera vita qui similiter ac boni in societates distincti sunt, sed conjuncti tenentur per id quod alligati similibus phantasiis et cupiditatibus, sic ut unum agant in eo ut persequantur vera et bona; ita est commune quoddam quo simul continentur; sed ut primum hoc commune dissolvitur, unus ruit in alterum, et jucundum eorum tunc consistit in eo ut socium et socios crucient; similiter se habet cum doctrina et cultu tali in mundo; agnoscunt doctrinale et rituale satis conjunctim, sed commune quod eos continet, est cultus sui, et quantum participare queunt de communi tali tantum agnoscunt; at quantum non possunt participare aut spem habere participandi tantum dissolvuntur, ex causa de qua mox prius, quod nulli talium aliquod verum, sed unicuique falsum pro vero et malum pro bono; hoc nunc est quod ‘vir non audiat labium socii sui’.