440. "Ex tribu Menassis duodecim millia signati." - Quod significet bona vitae in de, constat ex repraesentatione et inde significatione "tribus Menassis", quod sit voluntarium ecclesiae, et inde bonum vitae; quod sit bonum vitae est quia hoc cum voluntario ecclesiae seu hominum ecclesiae unum facit; quod enim homo vult, hoc facit dum potest; factum enim non est nisi quam voluntas agens, ut constare potest ex eo, quod factum cesset quando voluntas, et quod perstet quamdiu voluntas; quod voluntas hominis regenerati facit, hoc vocatur bonum vitae: inde nunc est quod quia per "Menassen" et ejus tribum significatur voluntarium ecclesiae, etiam significetur bonum vitae. Succedit etiam bonum vitae ex charitate erga proximum post regenerationem, quae significantur per "Ascherem et Naphthali", sicut effectus ex sua causa; nam qui in charitate erga proximum sunt, regenerantur a Domino; et qui regenerati sunt in bono vitae sunt, agunt enim ex charitate, et omnis actio ex charitate est bonum vitae.

[2] Sunt duo quae faciunt ecclesiam, nempe verum doctrinae et bonum vitae; utrumque erit apud hominem ut sit homo ecclesiae: haec duo repraesentata sunt, et inde significantur in Verbo, per "Ephraimum" et "Menassen"; verum doctrinae per "Ephraimum", et bonum vitae per "Menassen." Verum doctrinae etiam vocatur intellectuale ecclesiae, ac bonum vitae vocatur voluntarium ejus; nam verum est intellectus, et bonum est voluntatis: inde est quod etiam per "Ephraimum" et "Menassen" significentur intellectuale et voluntarium ecclesiae; per "Ephraimum" intellectuale, et per "Menassen" voluntarium ejus. Ut talia repraesentarentur et inde significarentur per Ephraimum et Menassen, nati sunt Josepho in terra Aegypti; per "Josephum" enim significatur caeleste spirituale, seu ipsum regnum spirituale quod regno caelesti adjunctum est, et per "terram Aegypti" significatur naturale; quare bonum voluntatis in naturali natum ex caelesti spirituali significatur per "Menassen", et verum intellectus in naturali etiam inde natum significatur per "Ephraimum." De nativitate eorum ita legitur apud Mosen,

"Et Josepho natum, duo filii antequam venit annus famis, quos peperit ei Asenath filia Potiphaerae sacerdotis On: et vocavit Joseph nomen primogeniti Menasseh, quia oblivisci me fecit Deus omnis laboris mei, et omnis domus patris mei: et nomen secundi vocavit Ephraim, quia fructificari me fecit Deus in terra afflictionis meae" (Genesis 41:50-52):

quid per illa verba in sensu spirituali intelligitur, videatur in Arcanis Caelestibus (n. ¹ 5347, 5356); nempe quod per nomen primogeniti "Menasseh" intelligatur novum voluntarium in naturali et quale ejus, et per nomen secundi "Ephraim" novum intellectuale in naturali et quale ejus; seu quod idem, per "Menassen" bonum novi naturalis hominis, et per "Ephraim" verum ejus (videatur ibi n. 5351, 5354).

[3] Quod illa per" Menassen" et "Ephraimum" significentur, constare etiam potest ex eo, quod illi a Jacobo assumpti fuerint sicut Reuben et Simeon, de qua re ita apud Mosen,

"Dixit Jacob ad Josephum, ...Nunc duo filii tui nati tibi in terra Aegypti, usque ad venire me ad te in Aegyptum, mihi illi; Ephraim et Menasche sicut Reuben et Simeon erunt mihi;...super nomine fratrum suorum vocabuntur in hereditate sua" (Genesis 48:3, 5, 6):

quoniam per "Reubenem" significatur verum intellectu, quod est verum doctrinae, et per "Simeonem" significatur verum voluntate, quod est bonum vitae, ideo dicit Jacob, quod "Ephraim et Menasche essent illi sicut Reuben et Simeon", proinde "Ephraim" intellectuale verum, et "Menasche" voluntarium bonum. (Sed haec amplius explicata videantur in Arcanis Caelestibus, n. 6234-6241.)

[4] Simile etiam constare potest a benedictione Ephraimi et Menassis a Jacobo tunc Israele, quae talis,

Israel "benedixit Josepho, et dixit, Deus coram quo ambularunt patres mei, Abraham et Jischak, Deus pavens me ab illo usque ad diem hunc; Angelus redimens me ab omni malo, benedicat pueris, et Vocabitur in illis nomen meum, et nomen patrum meorum, Abrahami et Jischaki; et crescant in multitudinem in medio terrae" (Genesis 48:15, 16):

quod etiam hic per "Ephraimum" intelligatur verum intellectuale, et per "Menassen" bonum voluntarium, utrumque in naturali, videatur in Arcanis Caelestibus (n. 6274-6285). Et quoque a benedictione Ephraimi et Menassis a Mose, quae talis,

De Josepho, "Primogenito bovis ejus honor illi, et cornua monocerotis cornua ejus, his populos feriet una ad fines terrae; et hi myriades Ephraimi et chiliades Menassis" (Deuteronomius 33:17),

quae explicata videantur supra (n. 316 [d] et 336 [b]).

Quod "Ephraim" significet intellectum veri, et "Menasche" voluntatem boni, utrumque in naturali, constare etiam potest ex his locis:

Apud Esaiam,

"In excandescentia Jehovae Zebaoth obscurata est terra, et factus est populus sicut cibus ignis; vir fratri suo non parcent, et si deciderit ad dextram esuriet tamen, et si comederit ad sinistram non saturabuntur; vir carnem brachii sui comedent, Menascheh Ephraimum, et Ephraimus Menaschen; una illi contra" ² Jehovam (9:18-20 [B.A. 19-21]):

quod hic per quod "Menascheh comedet Ephraimum et Ephraimus Menaschen" significetur quod periturum sit omne bonum et verum ecclesiae, et quod bonum per falsum et verum per malum, videatur supra (n. 386 [b] , ubi singula explicata sunt).

[5] Apud Davidem,

"Mihi Gilead et Mihi Menascheh, et Ephraim robur capitis mei; Jehudah legislator meus" (Psalmuss 60:9 [B.A. 7] , et 108:9 [B.A. 8]):

per "Menaschen" hic significatur bonum ecclesiae, per "Ephraimum" verum ejus, et per "Gilead" naturale; et quoniam potentia Divina est vero ex bono in naturali, ideo dicitur "Ephraim robur capitis mei": quod Divina potentia sit per verum ex bono in naturali, est quia naturale est ultimum, in quod interiora, quae sunt spiritualia et caelestia, influunt, ac ubi simul sunt et subsistunt; sunt itaque ibi in pleno, in quo et ex quo est omnis operatio Divina; inde est quod Verbi sensui litterae, quia is est naturalis, insit potentia Divina (de qua videatur supra, n. 346; et in Arcanis Caelestibus n. 9836): ex his constare potest unde est quod Ephraim dicatur "robur capitis Jehovae": quod Jehudah dicatur "legislator Ipsius", est quia per "Jehudam" significatur Divinum Verum internum, seu Verbum in sensu spirituali, ac simile per "legislatorem" et "legem."

[6] Apud eundem,

"Pastor Israelis, adverte aurem, qui ducis sicut gregem Josephum; qui sedes super cherubis, effulge; coram Ephraimo, Benjamine et Menasche excita potentiam tuam, ac ito in salutem nobis" (Ps. 80 [2,] 3 [B.A. 1, 2]):

ex sensu spirituali patet quod haec verba contineant supplicationem ad Dominum ut instruat illos qui ab ecclesia, ac ducat per vera ad bonum, ita ad caelum; Dominus dicitur "Pastor Israelis" ex eo quod instruat et ducat; quare dicitur "Qui ducis sicut gregem Josephum"; per "Josephum" intelliguntur illi ab ecclesia qui in veris ex bono sunt: "qui sedes super cherubis" significat Dominum supra caelos, unde emittit lucem quae illustrat mentes; quare dicitur "Effulge": ut lux veri penetret usque ad illos qui in naturali vero et bono sunt, ita ad ultimos in ecclesia, significatur per "Coram Ephraimo, Benjamine et Menasche excita potentiam tuam"; per "Ephraimum" intelliguntur illi qui in naturali vero; naturale verum est quale est verum Verbi in sensu litterae; per "Menaschen" intelliguntur qui in naturali bono, quod est jucundum faciendi bonum et discendi verum; per "Benjaminem" intelligitur conjunctivum veri et boni, seu medium conjungens in naturali; per "excitare potentiam" intelligitur usque eo penetrare luce; ut salventur, significatur per "Ito in salutem nobis."

[7] Quoniam omne bonum quod est naturali homini, influit a Domino per spiritualem, et absque illo influxu non datur aliquod bonum in naturali; et quia per "Menaschen" repraesentabatur et inde significatur bonum in naturali homine ex origine spirituali, ideo data est tribui illi hereditas trans seu extra Jordanem et quoque cis seu intra Jordanem; nempe dimidiae tribui trans seu extra Jordanem, et dimidiae tribui cis seu intra Jordanem (Videatur Numeri 32:33, 39, 40; Deuteronomius 3:13; Joshua 13:29-31; 17:5-13, 16-18): per terram trans seu extra Jordanem repraesentabatur et significabatur ecclesia externa, quae est apud homines in naturali homine; per terram autem cis seu intra Jordanem representabatur et significabatur ecclesia interna, quae est apud homines in spirituali homine (de qua re videatur supra, n. 434 [c]) ac bonum est quod facit ecclesiam; ac id bonum influit immediate e spirituali homine in naturalem, et absque illo influxu non est ecclesia apud hominem; haec causa est quod tribui Menassis, per quam significabatur bonum ecclesiae, data sit hereditas tam intra quam extra Jordanem. Quod bonum spirituale influat in bonum naturale immediate, in verum autem naturale mediate, videatur in Arcanis Caelestibus (n. 3314, 3573, 3576, 3616, 3969, 3995, 4563); et inde quod parallelismus sit inter bonum spirituale et bonum naturale, non autem inter verum spirituale et verum naturale (n. 1831, 1832, 3514, 3564).

Quod "Menascheh" significet bonum ecclesiae seu bonum vitae, quod idem est cum bono voluntatis, constare potest ex repraesentatione et inde significatione "Ephraimi", quod sit verum ecclesiae, seu verum doctrinae, quod idem est cum vero intellectus; erant enim fratres, et bonum ac verum in Verbo dicuntur fratres.

(Quod "Ephraim" significet verum doctrinae, ac inde intellectuale ecclesiae, videatur in Arcanis Caelestibus, n. 5354, ubi plura loca e verbo, ubi Ephraim nominatur, allata et explicata sunt; ac praeterea ibi, n. 3969, 6222, 6234, 6238, 6267, 6296.)

Poznámky pod čarou:

316. "Habentem cornua septem." - Quod significet cui omnipotentia, constat ex significatione " ¹ cornus", quod sit potentia veri contra falsum, at cum de Domino, quod sit omnis potentia seu omnipotentia; quod Agnus visus sit habere cornua numero "septem", erat quia per "septem" significantur omnia, et praedicantur de sancto (videatur supra, n. 257).

Quod "cornu" et "cornua" significent potentiam, est quia potentia animalium cornutorum, ut boum, arietum, hircorum, et aliorum, in cornibus consistit.

Quod "cornu" seu "cornua" significent potentiam veri contra falsum, ac in supremo sensu, ubi de Domino, omnipotentiam, ac in opposito sensu potentiam falsi contra verum, constat ex pluribus locis in Verbo; et quia inde patet quid significant "cornua" in Verbo, quorum mentio toties fit apud Danielem, et quoque in Apocalypsi, et quia adhuc in usu sunt in coronatione regum, velim illa in medium afferre:-

[2] Apud Ezechielem,

"In die illo crescere faciam cornu domui Israelis, et tibi dabo apertionem oris in medio eorum, ut cognoscant quod Ego Jehovah" (29:21);

"crescere faciam cornu domui Israelis", significat verum in abundantia; "domus Israelis" est ecclesia; quia id significatur per "cornu" et ejus crescentiam, ideo etiam dicitur, "Et tibi dabo apertionem oris", per quod intelligitur praedicatio veri.

[3] In Libro Primo Samuelis,

"Exaltavit se cornu in Jehovah, dilatatum est os meum contra inimico meos, quia laetata sum in salute tua. .... Dabit robur ² Regi suo, et exaltabit cornu Uncti sui" (2:1, 10);

propheticum Channae: per "Exaltavit se cornu in Jehovah" significatur quod illam impleverit Divinum Verum, et id potens reddiderit contra falsa: et quia id significatur, ideo dicitur "Dilatatum est os meum contra inimicos meos"; "dilatatio oris" est praedicatio veri cum potentia, et "inimici" sunt falsa quae Divinum Verum dispergunt: per "dabit robur ³ Regi suo, et exaltabit cornu Uncti sui", significatur omnipotentia Domini ex Divino Bono per Divinum Verum, nam "robur" in Verbo dicitur de potentia boni, et "cornu" de potentia veri, et "Unctus Jehovae" est Dominus quoad Divinum Humanum cui omnipotentia (videatur n. 3008, 3009, 9954).

[4] Apud Davidem,

Jehovah "exaltavit cornu populi sui, laudem omnibus sanctis suis, filiis Israelis, populo propinquo suo" (Psalmuss 148:14);

per "Exaltavit cornu populi sui", significatur quod impleverit Divinis veris: quare dicitur, "laudem sanctis suis, filiis Israelis, et populo propinquo suo"; "sancti" enim dicuntur qui in Divinis veris sunt, quoniam Divinum Verum est quod vocatur "sanctum" (videatur supra, n. 204); "Israel" est ecclesia quae in veris, "filii ejus" sunt vera, ac "populus" etiam praedicatur de illis qui in veris sunt, et "propinquus" dicitur qui per illa conjunctus est Domino.

[5] Apud eundem,

"Jehovah Deus Zebaoth, .... decus fortitudinis eorum Tu, et per beneplacitum tuum exaltabis cornu nostrum" (8, 17]);

"exaltare cornu" etiam hic significat implere Divino Vero et per id potentia facere contra falsa; quare dicitur, "Jehovah Deus Zebaoth, ... decus fortitudinis eorum Tu"; "decus" etiam in Verbo dicitur de ecclesia et de doctrina veri ibi.

[6] Apud eundem,

"Bonus vir miserans et mutuo dans;.... justitia ejus stat in perpetuum, cornu ejus exaltabitur cum gloria" (Psalmuss 112:5, 9);

quod "cornu" significet Divinum Verum, patet ex eo, quod dicatur "Justitia ejus stat in perpetuum, et cornu ejus exaltabitur cum gloria"; "justitia" in Verbo dicitur de bono, quare "cornu" de vero, nam in singulis Verbi est conjugium boni et veri; etiam "gloria" significat Divinum Verum.

[7] Apud Habakuk,

"Splendor" Jehovae Dei "sicut lux erit, cornua e manu Ipsius Ipsi, et ibi occultatio roboris Ipsius" (3:4);

quia "cornua" significant Divinum Verum cum potentia, ideo dicitur "Splendor" Jehovae Dei "sicut lux, et in cornibus occultatio roboris Ipsius"; per "splendorem" Jehovae et "lucem" significatur Divinum Verum; et per "occultationem roboris Ipsius in cornibus" significatur omnipotentia Divini Boni per Divinum Verum, nam omnis potentia boni est per verum, et in Divino Vero latet omnipotentia quae est Divini Boni.

[8] Apud Davidem,

"Inveni Davidem servum meum, oleo sanctitatis unxi eum, cum quo manus mea firma erit, et brachium meum corroborabit Eum:.... veritas et misericordia mea cum Illo et in nomine meo exaltabitur cornu Ejus " (Psalmuss 89:21, 22, 25 [B.A. 20, 21, 24]);

per "Davidem" intelligitur Dominus quoad Divinum Verum (videatur supra, n. 205); et per "exaltabitur cornu Ipsius" intelligitur Ipsius Divina potentia quae Ipsi est per Divinum Verum ex Divino Bono; quare dicitur, "Veritas et misericordia mea cum Illo"; "misericordia" in Verbo, cum de Jehovah seu Domino, significat Divinum Bonum Divini Amoris: quia per "Davidem" intelligitur Dominus quoad Divinum Verum procedens ex Divino Humano Ipsius, ideo dicitur, "David servus meus"; per "servum" in Verbo non intelligitur servus in communi sensu, sed quicquid inservit, ac praedicatur de Vero quia inservit bono ad usum, hic ad potentiam.

[9] Apud eundem,

"Germinare faciam cornu Davidi, disponam lucernam Uncto meo" (Psalmuss 132:17);

etiam hic per "Davidem" intelligitur Dominus quoad Divinum Verum, et quoque per "Unctum"; per "germinare facere cornu Ipsi", significatur multiplicatio Divini Veri in caelis et in terris ab Ipso; quapropter etiam dicitur", Disponam lucernam Uncto meo", per quod simile intelligitur: quod Dominus quoad Divinum Verum procedens ex Divino Bono Ipsius dicatur "Lucerna", videatur supra (n. 62).

[10] Apud eundem,

"Jehovah robur meum, .... petra mea, propugnaculum meum, .... Deus rupes mea in qua confido, scutum meum et cornu salutis meae" (Psalmuss 18:2, 3 [B.A. 1, 2] ; 2 Sam. 22 [2,] 3);

"robur" et "petra", cum de Jehovah seu Domino, ut hic, significant omnipotentiam; "propugnaculum" et "rupes" in qua confidit, significant tutelam; "scutum" et "cornu salutis" significant salvationem inde: "robur", "propugnaculum" et "scutum" in Verbo praedicantur de Divino Bono; "petra", "rupes" et "cornu" praedicantur de Divino Vero; inde per illa significatur omnipotentia, tutela et salvatio quae sunt Divino Bono per Divinum Verum.

[11] Apud Lucam,

"Benedictus" Dominus Deus Israelis, quod inviserit et redemerit populum suum, et erexerit cornu salutis in domo Davidis.... ; ut servaret nos ex inimicis nostris" (1:68, 69, 71 ⁴ );

propheticum Zachariae de Domino et Ipsius adventu: "cornu salutis in domo Davidis" significat omnipotentiam salvandi per Divinum Verum ex Divino Bono; "cornu" est illa omnipotentia, "domus Davidis" est ecclesia Domini: "inimici", ex quibus servaret, sunt falsa mali; sunt enim haec inimici ex quibus Dominus servat illos qui Ipsum recipiunt; quod non alii inimici fuerint a quibus Dominus servavit illos qui ibi intelliguntur per populum Ipsius, notum est.

[12] Apud Micham,

"Surge et tritura, filia Zionis, quia cornu tuum faciam ferrum, et ungulas tuas faciam aes, ut comminuas populos multos" (4:13):

"Surge et tritura, filia Zionis", significat dissipationem mali apud illos qui ab ecclesia ("triturare" est dissipare, et "filia Zionis" est ecclesia quae in affectione boni); "cornu tuum faciam ferrum", significat Divinum Verum validum et potens: simile significat "ungulas tuas faciam aes"; "ungulae" sunt vera in ultimis: "ut comminuas populos multos", significat ut dispergas falsa, "populi" enim praedicantur de veris, et in opposito sensu de falsis.

[13] Apud Sachariam,

"Vidi et ecce quatuor cornua, .... quae disperserunt Jehudam, Israelem et Hierosolymam. Ostendit mihi...quatuor fabros, ...et dixit, Ista cornua quae disperserunt Jehudam, sicut vir non tollit caput suum, venerunt hi ad terrendum illos, ad dejiciendum cornua gentium, attollentium cornu contra terram Jehudae, ad dispergendum eam" (2:1-4 [B.A. 1:18-21]);

describitur per illa vastatio ecclesiae, et dein restauratio ejus: per "Jehudam, Israelem et Hierosolymam" significatur ecclesia et ejus doctrina; "cornua" quae disperserunt illos, significant falsa mali quae ecclesiam vastarunt; "fabri" significant similia quae ferrum, nempe verum in ultimis quod validum et potens, ita similia quae "cornu ferreum"; quare dicitur de illis, "Venerunt hi...ad dejiciendum cornua gentium, attollentium cornu contra terram Jehudae"; "cornua gentium" sunt falsa mali quae vastarunt ecclesiam, quae dissipanda sunt ut restauretur.

[14] In Threnis,

"Dominus.... destruxit in excandescentia sua munimenta filiae Jehudae, projecit in terram, profanavit regnum et principes ejus, abscidit in excandescentia irae omne cornu Israelis" (Threnis 2:2, 3);

agitur ibi de vastatione ecclesiae totali: ultimum tempus quando devastata est, significatur per "excandescentiam irae Domini"; et vastatio ejus totalis describitur per quod "destruxerit munimenta filiae Jehudae, projecerit in terram, profanaverit regnum et principes ejus"; "filia Jehudae" est ecclesia, "munimenta" ejus sunt vera ex bono, "regnum et principes" sunt vera doctrinae ejus: inde patet quid significatur per "abscidit omne cornu Israelis", quod nempe omnem potentiam veri ecclesiae resistendi contra falsa mali.

[15] Apud Danielem,

Danieli visae in somnio "quatuor bestiae ascendentes ex mari;".... quarta robusta valde, cui dentes ferri, comedit et contrivit, .... et decem cornua illi: "et attendi, et ecce aliud cornu parvum ascendit inter ea, et tria de cornibus prioribus eradicata sunt coram eo; oculi sicut oculi hominis in cornu hoc, et os loquens magna:.... vidi quod cornu hoc faceret bellum cum sanctis, et praevaluisset eis, .... et quod verba contra Altissimum loqueretur:.... quoad cornua decem, sunt decem reges et tres reges humiliabit" (7:3, 7, 8, 20, 21, 23, [25,] 30):

quod per "cornua" hic intelligantur falsa quae destruunt vera ecclesiae, seu potentia falsorum contra vera, patet; per "bestiam ascendentem ex mari" significatur amor sui, ex quo omnia mala; hic, amor imperandi super caelum et terram, cui inserviunt sancta pro mediis; qualis amor est qui intelligitur per "Babylonem" in Apocalypsi.

Quod "ex mari" visa sit ascendere, est quia per "mare" significatur naturalis homo separatus a spirituali, ille enim tunc talis est ut nihil plus cupiat quam imperare omnibus, et imperium confirmare ex sensu litterae Verbi; "decem cornua" significant falsa omnis generis, nam "decem" sunt omnia; quare etiam dicitur quod "decem cornua decem reges sint", "reges" enim significant vera, et in opposito sensu, ut hic, falsa. "Cornu parvum" quod ascendit inter ea, coram quo tria de cornibus prioribus eradicata. sunt, significat plenariam perversionem Verbi per applicationem sensus litterae ejus ad confirmandum amorem dominii. Hoc cornu dicitur "parvum", quia non apparet quod pervertatur Verbum; et quod non apparet coram visu spiritus hominis seu coram intellectu ejus, hoc animadvertitur vel sicut nullum vel sicut parvum; in mundo spirituali talis apparentia est non apprehensibilium nisi a paucis. "Cornua tria" quae coram illo eradicata sunt, significant vera Verbi ibi, quae sic per falsificationes destructa sunt; illa vera etiam significantur per "tres reges" quos humiliavit; per "tria" non significantur tria sed plenarium, ita quod vera plane destructa sint. Quia cornu illud significat perversionem Verbi quoad sensum litterae ejus, et hic sensus apparet coram oculis hominum sicut ita et non aliter intelligendus, ita a nemine contradicendus, ideo dicitur de cornu hoc, quod "oculi sicut oculi hominis in illo, et os loquens magna"; "oculi" significant intellectum, et "oculi sicut oculi hominis" intellectum sicut veri, et "os" significat inde cogitationem et loquelam. Ex his nunc videri potest quid per omnia et singula ibi intelligitur, ut quid per quod "bestia ascendens ex mari, cui decem cornua et dentes ferri, comederit et contriverit", per quod "cornu parvum ascenderit inter illa, coram quo tria de cornibus eradicata sunt, in quo oculi sicut oculi hominis, et os loquens magna", et per quod "faceret bellum cum sanctis et praevaluisset eis", et quod "loqueretur verba contra Altissimum", et quod "cornua" totidem essent "reges."

[16] Apud eundem,

"Vidi in visione.... arietem unum, .... cui duo cornua, et cornua alta, unum tamen altius altero, sed altum ascenderat posterius; feriebat versus occidentem, septentrionem et meridiem. .... Tunc ecce hircus caprarum venit ab occidente super facies omnis terrae: .... huic cornu aspectus inter oculos ejus:.... hic cucurrit cum ariete in furore roboris sui, .... et fregit duo cornua ejus et projecit eum in terram, et conculcavit eum:.... sed fractum est cornu magnum hirci, et ascenderunt quatuor loco ejus, juxta quatuor ventos caelorum: mox ex uno de illis exivit cornu unum de exiguo, et crevit valde versus meridiem, et versus ortum et versus decus, et crevit usque ad exercitum caelorum, et dejecit in terram de exercitu, .... et conculcavit ea, immo usque ad Principem exercitus se extulit;.... et projectum est habitaculum sanctuarii Ejus, quia projecit veritatem in terram" (8 ⁵ 21221, 25):

hic describitur alterum quod vastat ecclesiam, nempe sola fides. Per "arietem" significatur bonum charitatis et inde fides, et per "hircum" fides separata a charitate, seu sola fides, seu quod idem, illi qui in eis sunt: per "cornua" eorum significantur vera ex bono et falsa ex malo, pugnantia; vera ex bono per "cornua arietis", et falsa ex malo per "cornua hirci": per quod arieti fuerint "duo cornua alta, unum altius altero, et altius ascendens posterius", significatur verum fidei ex bono charitatis; et hoc visum est secundum influxum boni et veri apud hominem et spiritum, omne enim bonum recipitur posterius, et omne verum anterius, quoniam cerebellum formatum est ad recipiendum bonum quod voluntatis, ac cerebrum ad recipiendum verum quod intellectus: per "occidentem, septentrionem et meridiem" quo feriebat, significantur bona et vera quae recipiunt illi qui in charitate et inde fide sunt, per quae dispergunt mala et falsa: per "hircum caprarum", quod "venerit [ab occidente] super facies omnis terrae", significatur fides separata a charitate oriunda a malo vitae; "hircus caprarum" est illa fides, "occidens" est malum vitae, et "terra" est ecclesia: quod "ei cornu aspectus inter oculos", significat quod ex propria intelligentia: quod "cucurrerit cum ariete in furore roboris sui, et fregerit duo cornua ejus, et projecerit eum in terram, et conculcaverit eum", significat quod prorsus destruxerit charitatem et inde fidem, destructa enim charitate etiam destruitur fides, quoniam haec ex illa est: quod "fractum sit cornu magnum hirci", et quod "ascenderint quatuor loco ejus, juxta quatuor ventos caelorum", significat omnia falsa conjuncta malis inde; "cornua" significant falsa mali, "quatuor" conjunctionem illorum, et "quatuor venti caelorum" omnia tam falsa quam mala: quod "ex uno de illis exiverit cornu unum de exiguo", significat justificationem per illam, haec enim nascitur a principio de sola fide; "de exiguo" dicitur quia hoc non apparet sicut falsum: quod hoc cornu "creverit valde versus meridiem, et versus ortum et versus decus, et creverit usque ad exercitum caelorum, et dejecerit in terram de exercitu, et conculcaverit ea", significat quod destruxerit omnia vera et bona ecclesiae; "meridies" est ubi verum est in luce, "ortus et decus" sunt ubi bonum est in claro per verum, "exercitus caelorum" sunt omnia vera et bona caeli et ecclesiae, "dejicere exercitum in terram, et conculcare ea", significat prorsus destruere: quod usque "ad Principem exercitus se extulerit", et quod "projectum sit habitaculum sanctuarii Ejus", significat negationem Divini Humani Domini, et inde ecclesiae vastationem; "Princeps exercitus" est Dominus quoad Divinum Humanum, quia ex illo procedunt omnia vera et bona quae faciunt ecclesiam; "habitaculum sanctuarii" est ecclesia ubi illa sunt; quod sint vera, quae intelliguntur, destructa a falsis, patet, nam dicitur, "Projecit veritatem in terram." Quod talia significentur per "arietem" et "hircum" et per eorum "cornua", patet manifeste ex apparentiis in mundo spirituali; nam quando tales ibi qui se confirmaverunt in doctrina de sola fide, et de justificatione per illam, disceptant cum illis qui in doctrina de charitate et inde fide sunt, tunc ⁶ aliis qui e longinquo stant apparent hirci aut hircus cum similibus cornibus, et cum simili insultu et furore contra arietes seu arietem, et quoque apparet quod stellas sub pedibus suis conculcet; haec visa quoque mihi sunt, et simul astantibus, qui inde confirmati sunt quod talia intelligantur apud Danielem; et quoque quod similia intelligantur

per "oves a dextris" et per "hircos a sinistris" (Matthaeus 25:32 ad fin. ):

nempe per "oves" illi qui in bono charitatis sunt, et per "hircos" qui in sola fide. Ab his quae ex Daniele allata sunt, aliquatenus constare potest quid significatur in Apocalypsi, per

Quod draco visus sit habere cornua decem (12:3);

Quod bestia e mari ascendens visa sit quoque habere cornua decem (13:1);

Et quod visa sit mulier insidens bestiae coccineae habenti capita septem et cornua decem; de qua dixit angelus", Decem cornua, quae vidisti, decem reges sunt" (17:3, 7, 12);

sed de his in explicatione eorum in sequentibus.

[17] Quod potentia falsi contra verum significetur per "cornu" et "cornua", etiam patet a sequentibus his locis:

Apud Jeremiam,

"Excisum est cornu Moabi, et brachium ejus fractum est" (48:25);

per "Moabum" significantur qui in bonis spuriis et inde in veris falsificatis, quae in se sunt falsa; destructio horum falsorum significatur per "excisum est cornu Moabi", et destructio illorum malorum per "brachium ejus est fractum."

[18] In Threnis,

Jehovah "laetificavit super te hostem, exaltavit cornu inimicorum tuorum" (2:17 ⁷ );

per "hostem" intelligitur malum, et per "inimicos" falsa mali; "exaltare cornu inimicorum" est ut falsa valeant super vera et destruant ea.

[19] Apud Ezechielem,

"Latere et humero impellitis, cornibus vestris feritis omnes oves infirmatas, donec disperseritis eas foras" (34:21);

"latere et humero impellere", est omni vi et conatu; "cornibus ferire oves infirmatas donec disperseritis eas foras", significat per falsa destruere probos qui nondum in veris ex bono sunt, at usque desiderant esse.

[20] Apud Amos,

"Die quo visitaturus sum praevaricationes Israelis super illum, visitabo super altaria Bethelis, ut exscindantur cornua altaris, et cadant in terram" (3:14);

per "altaria Bethelis" significatur cultus ex malo, et per "cornua altaris" significantur falsa ejus mali; quae quod destruenda significatur per quod "cornua exscindentur, et cadent in terram."

[21] Apud eundem,

"Qui laetantur super non re; qui dicunt, Nonne per fortitudinem nostram sumpsimus nobis cornua?" (6:13);

per "fortitudinem nostram sumere cornua", significat per vires propriae intelligentiae assumere falsa per quae destruentur vera.

[22] Apud Davidem,

"Dixi gloriabundis, Ne gloriemini, et impiis, Ne attollite cornu, ne attollite in altum cornu vestrum, ne loquimini collo duro: .... omnia cornua impiorum amputabo; exaltabuntur cornua justi" (Psalmuss 75:5, 6, 11 [B.A. 4, 5, 10]);

per "attollere cornu in altum", significatur fortiter defendere falsum contra verum; quare etiam dicitur, "Ne loquimini collo duro"; per "amputare cornua eorum", significatur falsa eorum destruere; et per "exaltare cornua justi" significatur potentia et valida reddere vera boni.

[23] Quia per "alta reddere" et per "exaltare cornua" significatur implere veris, et ea potentia et valida reddere contra falsa, ideo etiam illa vera vocata sunt "cornua monocerotis", ex causa quia haec alta sunt:

-Ut apud Mosen,

"Primogenito bovis ejus honor illi, et cornua monocerotis cornua ejus; his populos feriet una ad fines terrae; et hi myriades Ephraimi et chiliades Menascheh" (Deuteronomius 33:17);

haec de Josepho, per quem in supremo sensu repraesentatur Dominus quoad Divinum spirituale, seu quoad Divinum Verum in caelo; inde per "Josephum" etiam significantur qui in regno spirituali Domini sunt (videatur n. 3969, 3971, 4669, 6417): "primogenitum bovis honor illi", significat bonum amoris spiritualis; "cornua monocerotis cornua ejus", significant vera in sua plenitudine et in sua potentia inde; "ferire populos ad fines terrae", significat instruere veris omnes qui ab ecclesia, et per illa dissipare falsa; per "myriades Ephraimi et chiliades Menascheh", significatur copia et abundantia veri ac inde sapientiae, et copia et abundantia boni et inde amoris; "Ephraim" in Verbo significat intellectuale ecclesiae quod est veri, et "Menascheh" significat voluntarium ecclesiae quod est boni (videatur n. 3969, 5354, 6222, 6234, 6238, 6267, 6296), et per "myriades et chiliades" significantur plurima, ita copia et abundantia.

[24] Apud Davidem,

"Serva me ex ore leonis, et ex cornibus monocerotum exaudi me" (Psalmuss 22:22 [B.A. 21]);

per "leonem" significatur falsum fortiter destruens verum; et per "cornua monocerotum" significantur vera quae praevalent contra falsa.

[25] Apud eundem,

"Sicut monocerotis cornu meum" (Psalmuss 92:11 [B.A. 10]);

"sicut monocerotis cornu" significat verum quoad plenitudinem et potentiam.

[26] In Apocalypsi,

"Et sextus angelus clanxit, et audivi vocem ex quatuor cornibus altaris aurei, quod est in conspectu Dei" (9:13):

altare suffitus, quod etiam vocabatur "altare aureum", erat repraesentativum auditionis et receptionis omnium cultus, quae ex amore et charitate a Domino, ita repraesentativum talium cultus quae elevantur a Domino; cornua altaris repraesentabant vera procedentia ex bono amoris; inde patet, cur audita est vox ex quatuor cornibus altaris, vera enim sunt per quae bonum agit et loquitur.

[27] Quoniam altaria repraesentabant cultum Domini ex bono amoris, et omnis cultus qui vere cultus fit ex bono amoris per vera, ideo altaribus erant cornua. Quod altari suffitus, constat apud Mosen:

Facies quatuor cornua super altari suffitus, ex illo erunt, et obduces illa auro (Exodus 30:2, 3, 10; 37:25, 26);

et quod altari holocausti, alibi apud eundem,

"Facies cornua super quatuor angulis" altaris holocausti, "ex ipso erunt cornua ejus" (Exodus 27:2; 38:2):

quod cornua ex ipso altari essent, significabat quod vera, quae cornua repraesentabant, procedent ex bono amoris quod ipsum altare repraesentabat, omne enim verum est ex bono; quod essent quatuor et in singulis angulis, significabat quod essent pro quatuor plagis in caelo, per quas significantur omnia veri ex bono.

[28] Quoniam omnes expiationes et purificationes fiunt per vera ex bono, ideo expiabatur super cornibus altarium,

Super cornibus altaris suffimenti (Exodus 30:10; Leviticus 4:7);

Et super cornibus altaris holocausti (Leviticus 4:25, 30, 34; 8:15; 9:9; 16:18).

Et quia omnis Divina tutela est per vera ex bono,

Ideo etiam qui fecerunt mala, et timuerunt mortem, apprehenderunt cornua altaris, et servati sunt (1 Regnum 1:50, 51, 53);

Sed qui meditato et ex voluntate malum fecerunt, non servati sunt (1 Regnum 2:28-31).

Porro quia "cornua" significabant vera ex bono, ideo etiam, cum ungebantur reges, fiebat hoc per oleum ex cornu:

Quod ita unctus sit David, videatur 1 Samuelis 16:1, 13;

Et quod ita Salomo, 1 Regnum 1:39;

"oleum" significabat bonum amoris. Ex hac significatione cornuum, quam antiqui noverunt, receptum fuit facere cornua germinantia et fragrantia; inde vox "cornucopia."

Poznámky pod čarou: