6078. ‘Quia nullum pascuum gregi, qui servis tuis’: quod significet quod scientifica desint in quibus veri bona, constat ex significatione ‘pascui quod gregi’ quod sint scientifica in quibus veri bona, ita ‘nullum pascuum’ sunt scientifica in quibus non ¹ veri bona. Pascuum in sensu interno est id quod sustentat vitam spiritualem, et imprimis est verum scientificum, hoc enim desiderat anima hominis sicut corpus cibum; nutritiones inde sunt, quare ‘pascere’ est instrui, n. 5201; quod scientifica et vera sustentent ² animam hominis, patet manifeste a desideriis sciendi apud hominem, tum quoque a correspondentia ‘cibi’ cum scientificis, n. 1480, 3114, 4792, 5147, 5293, 5340, ³ 5342, 5576, 5579, 5915, quae correspondentia etiam se manifestat apud hominem cum vescitur cibis, si hoc fit inter loquendum et audiendum, aperiuntur vasa recipientia chylum et plenius nutritur quam si solus; vera spiritualia, et in illis instructiones talem effectum apud homines haberent si in affectione boni fuissent; quod vera nutriant vitam spiritualem, apprimis manifestum est apud spiritus bonos et angelos in caelo; hi et illi in continuo desiderio sciendi et sapiendi sunt, et cum spiritualis is cibus illis deest, sunt in desolatione, ac in vitae pigritia, inque fame, nec recreantur et in beatum vitae suae elevantur quam cum satisfit desideriis eorum. Ut autem scientifica cedant nutritioni salutiferae animae, erit in illis vita ex veri bonis; si non inde vita, scientifica quidem sustentant vitam interiorem hominis, sed vitam ejus naturalem, non autem spiritualem.

[2] Quod ‘pascuum’ in sensu interno sit id quod sustentat vitam hominis spiritualem, patet etiam ab aliis locis in Verbo, ut apud Esaiam,

Dedi te in foedus populi; ad restituendum terram, ... ad dicendum vinctis, Exite, eis qui in tenebris, Revelamini; super viis pascent, et in omnibus clivis pascuum eorum, Esai 49:8, 9 ⁴ ; ‘super viis pascere’ pro instrui in veris; quod ‘viae’ sint vera, videatur n. 627, 2333, et quod ‘pascere’ sit instrui, n. 5201; ‘in omnibus clivis pascuum’ pro sustentari ex bono, ‘clivi’ enim sicut ‘montes’ sunt bona amoris, n. 795, 796, 1430, 2722, 4210:

[3] apud Jeremiam,

Vae pastoribus perdentibus et dispergentibus gregem pascui Mei, 23:1;

‘pascuum’ pro talibus quae sustentant vitam spiritualem:

apud eundem,

Facti sunt principes Zionis sicut cervi, non invenerunt pascuum, Thren. 1:6;

‘non invenerunt pascuum’ pro quod non boni verum:

[4] apud Ezechielem,

Ego, Ego quaeram gregem Meum, ... in pascuo bono pascam eos, et in montibus celsitudinis Israelis erit caula eorum; ⁵ ita cubabunt in caula bona, et pascuum pingue pascent super montibus Israelis, 34:11, 14;

‘pascuum bonum et pingue super montibus Israelis’ pro bonis veri: apud eundem,

Num parum vobis, pascuum bonum depascitis, reliquum autem pascuorum vestrorum conculcatis pedibus, 34:18;

similiter:

apud Hoscheam,

Ego novi te in deserto, in terra siccitatis: cum pascuum eorum, tunc saturati sunt; saturati sunt, et elatum est cor eorum, (13:5, ) 6:

apud Joelem,

Suspirat bestia, perplexa sunt armenta bovis, eo quod non pascuum illis, etiam greges pecudum desolati sunt, 1:18:

apud Davidem,

Jehovah Pastor meus, ... in pascuo herbae cubare faciet me, ad aquas ⁶ quietum deducet me, animam meam recreabit, Ps. 23:1-3:

apud eundem,

Jehovah fecit nos, et non nos, populum Suum, et gregem pascui Sui; ⁷ ideo Ipsius nos, populus Ipsius, et grex pascui Ipsius, Ps. 100:3;

[5] ‘pascuum’ in illis locis pro veris in quibus homo instruitur, ibi pro talibus quae spectant vitam spiritualem; vita enim spiritualis talis est ut si deficit ei id pascuum, languescat et quasi marcescat, quasi corpus cum ei deficit cibus. Quod ‘pascuum’ sit bonum et verum quae recreant et sustentant animam seu spiritum hominis, liquet a Domini verbis apud Johannem, Ego sum ostium, per Me si quis introiverit, salvabitur; et ingredietur et egredietur, et pascuum inveniet, 10:9;

‘pascuum’ pro bonis et veris quae illis qui agnoscunt Dominum, et ab Ipso Solo quaerunt vitam.

Poznámky pod čarou:

5576. ‘Et fames ingravescebat’: quod significet desolationem ex indigentia spiritualium, constat ex significatione ‘famis’ quod sit defectus cognitionum boni et veri, de qua n. 3364, 5277, 5279, 5281, 5300, et inde desolatio, n. 5360, 5376, 5415; et quia desolatio existit ex penuria et inde indigentia spiritualium, per ‘famem’ etiam haec significatur. Fames in mundo spirituali seu in caelo, non est fames pro cibo, nam angeli materiali cibo non vescuntur, est hic cibus pro corpore quod circumfert homo in mundo, sed est fames pro tali cibo qui mentes eorum nutrit; is cibus est intelligere verum et sapere bonum, qui cibus vocatur cibus spiritualis; et quod mirum, etiam angeli nutriuntur illo cibo;

[2] quod constare mihi potuit ex eo quod infantes, qui infantes mortui sunt, ¹ postquam in caelo instructi sunt in veris quae intelligentiae et bonis quae sapientiae, non appareant amplius ut infantes sed ut adulti, et hoc secundum incrementum in bono et vero; tum ex eo quod angeli continuo desiderent illa quae intelligentiae et sapientiae sunt; et quando in vespera sunt, hoc est, in statu cum illa deficiunt, quod tantum sint in non felicitate respective, et quod tunc nihil plus esuriant et appetant quam ut e novo illucescat illis mane, et in vitam felicitatis quae est intelligentiae et sapientiae, redeant;

[3] quod intelligere verum et velle bonum sit cibus spiritualis, constare quoque potest cuivis qui reflectit; qui cibo materiali pro nutritione corporis fruitur, si simul quoque hilari animo est et in sermocinatione de talibus quae favent, tunc cibus materialis qui pro corpore, melius nutrit, indicium quod correspondentia sit inter cibum spiritualem qui animae, et ² cibum materialem qui corporis; et porro ex eo, qui in desiderio est imbuendi animum talibus quae scientiae, intelligentiae et sapientiae sunt, quando ab illis detinetur, quod tunc incipiat contristari et angi, et sicut is qui in fame, desiderare ut ad spiritualem suum cibum, ita ad nutritionem animae suae redeat.

[4] Quod cibus spiritualis sit qui nutrit animam, sicut cibus materialis corpus, constare quoque potest ex Verbo; ut apud Mosen,

Non per panem solum vivit homo, sed per omne enuntiatum oris Jehovae vivit homo, Deut. 8:3, Matth. 4:4;

‘enuntiatum oris Jehovae’ est in genere Divinum Verum quod procedit a Domino, ita omne verum sapientiae, in specie Verbum, in quo et ex quo illa quae sapientiae: et apud Johannem, Operamini cibum, non qui perit, sed cibum qui manet in vitam aeternam, quem Filius hominis vobis dabit, 6:27;

quod ‘ille cibus’ sit verum sapientiae quod procedit a Domino, constat;

[5] inde quoque sciri potest quid intelligitur per haec Domini verba in eodem capite: Caro Mea est vere cibus, et sanguis Meus vere est potus, ibid. vers. 55; quod nempe ‘caro Domini’ sit Divinum Bonum, n. 3813, et ‘sanguis Ipsius’ Divinum Verum, n. 4735; cum enim Dominus Humanum Suum totum Divinum fecit, tunc ‘caro’ non aliud est quam Divinum Bonum, et ‘sanguis’ Divinum Verum; quod in Divino non intelligendum materiale, constare potest, quapropter ‘cibus’ in supremo sensu, hoc est, cum praedicatur de Domino, est Bonum Divini Amoris ad salvandum genus humanum; hic cibus quoque est qui intelligitur per Domini verba apud Johannem, Jesus dixit discipulis, Ego cibum habeo quem edam, quem vos nescitis.... Cibus Meus est ut faciam voluntatem Ipsius Qui misit Me, et perficiam Ipsius opus, 4:32, 34; ‘facere voluntatem Ipsius Qui misit, et perficere Ipsius opus’ est salvare genus humanum; Divinum ex quo id, est Divinus Amor. Ex his nunc patet quid in sensu spirituali per ‘famem’ intelligitur.

Poznámky pod čarou: