5895. ‘Quibus nulla aratio et messis’: quod significet quod interea non appariturum bonum et inde verum, constat a significatione ‘arationis’ quod sit praeparatio a bono ad recipiendum vera, de qua sequitur; et a significatione ‘messis’ quod sint vera a bono, nam messis est seges jam matura quando colligitur, inde messis est verum quod ex bono; antequam hoc verum existit, quidem apparent vera sed sunt vera per quae bonum, non autem vera ex bono; homo qui ex vero agit, ¹ in veris per quae bonum est; at qui ex bono agit, ² in veris quae ex bono est. Quod ‘aratio’ dicatur esse bonum, est quia ‘ager qui aratur’ significat Ecclesiam quoad bonum, n. 2971, ita bonum quod est Ecclesiae, n. 3310, 3317, 4982; inde ‘arare’ est praeparatio a bono ad recipiendum vera; ‘boves’ etiam quibus ³ arabatur, significant bona in naturali, n. 2180, 2566, 2781.

[2] ⁴ Quia illa significatio arationis fuit, interdictum fuit in Ecclesia repraesentativa ' ⁵ ne' ararent bove et asino simul', Deut. 22:10, quod nusquam interdictum fuisset nisi propter aliquam causam ex interiore ita ex spirituali mundo; quid mali alioquin foret si ararent illi simul? et quid dignum in ⁶ tali lege in Verbo? causa ex interiore seu ex spirituali mundo est quod 'arare bove' significet bonum in naturali, et ‘arare asino’ verum ibi; quod ‘asinus’ sit verum scientificum, ita verum in naturali, videatur n. ⁷ 5492, 5741; causa interior seu spiritualis hujus mandati ⁸ fuit quod angeli non potuerint separatam ideam boni et veri habere; conjuncta erunt et facient unum; quapropter non spectare voluerunt arationem talem a bove et asino; angeli caelestes ne quidem cogitare volunt de vero separato a bono, omne enim verum apud illos est in bono, ita quoque illis verum est bonum; ob eandem causam etiam ⁹ interdictum fuit, ‘ne induerent mixtam vestem ex lana et lino simul’, ibid. vers. 11; ‘lana’ enim significabat bonum, et ‘linum’ verum.

[3] ¹⁰ Quod arare, et quoque occare, serere, metere, significent talia quae sunt boni et illius veri, constat ¹¹ apud Hoscheam,

Equitare faciam Ephraimum, arabit Jehudah, occabit illi Jacob, seminate vobis secundum justitiam, metite secundum pietatem, novate vobis novale; et tempus ad quaerendum Jehovam, donec veniat et doceat justitiam, 10:11, 12;

‘equitare’ praedicatur de Ephraimo quia ‘equitare’ est intellectu frui, et ‘Ephraim’ est intellectuale Ecclesiae; ‘arare’ autem praedicatur de Jehudah, quia ‘Jehudah’ est bonum Ecclesiae:

[4] ¹² apud Amos, Num current in petra equi? num arabit bobus? quod convertistis in fel judicium, et fructum justitiae in absinthium, 6:11, 12;

'num current in petra ‘equi’ pro num intellecturus est verum fidei, ‘petra’ enim in sensu spirituali est fides, Praef. ad Gen. xxii, et equi' sunt illa quae intellectus, n. 2761, 2762, 3217, 5321; ‘num arabit bobus’ pro num facturus bonum; quod ‘boves’ sint bonum in naturali, videatur ¹³ n. 2180, 2566, 2781; quod hoc non fieri posset, significatur per verba quae sequuntur ‘quia convertistis in fel judicium, et fructum justitiae in absinthium’:

[5] apud Lucam, Dixit Jesus, Nemo injiciens manum suam in aratrum, sed videns retrorsum, dispositus est ad regnum Dei, 9:62;

haec ¹⁴ significant eadem cum illis quae Dominus dicit apud Matthaeum, Qui super domo est, ne descendat ad tollendum quid e domo sua: et qui in agro, ne revertatur retro ad tollendum vestimenta sua, 24:17, 18; ¹⁵ sensus illorum verborum est, qui in bono est, non inde se conferet ad illa quae sunt doctrinalium fidei, videatur n. 3652 ubi haec explicata sunt: ita ‘qui injicit manum in aratrum’ est qui in bono est, sed ‘videns retrorsum’ est qui tunc spectat ad doctrinalia fidei et sic relinquit bonum; quia ita, displicuit Eliae quod Elisha qui in agro arans, cum vocatus, ¹⁶ peteret ut prius oscularetur patrem suum et matrem suam; dixit enim Elias, Abi, redi, quid namque feci tibi? 1 Reg. 19:19-21.

In opposito sensu ¹⁷ 'aratio' significat malum quod delet bonum, ita vastationem, ut apud Jeremiam ¹⁸ ,

Zion ager arabitur, et Hierosolyma acervi erunt, et mons domus in excelsa silvae ¹⁹ , ²⁰ 26:18, Mich. 3:12.

Poznámky pod čarou:

2762. Quod ‘equus’ intellectuale significet, non aliunde veniet quam ex repraesentativis in altera vita; multoties ibi in mundo spirituum videntur equi et hoc cum multa varietate, et quoque insidentes equis et quoties apparent, significant intellectuale; sunt talia repraesentativa continua apud spiritus. Ex repraesentativo ‘equi’ quod sit intellectuale, est quod cum memorantur equi in Verbo, spiritus et angeli qui apud hominem, ilico sciant quod sit intellectuale de quo agitur: inde etiam est quod quibusdam spiritibus, ex quodam orbe aliunde, cum imbuti intelligentia et sapientia, e mundo spirituum elevantur in caelum, appareant equi lucidi sicut ignei; qui etiam mihi, cum illi sublati, visi sunt;

[2] inde quid per ‘currum igneum et equos igneos’ qui visi Elisaeo, cum Elias ascendit per turbinem in caelos, significatur, mihi constare potuit; tum quoque quid per exclamationem Elisaei tunc, Pater mi, pater mi, currus Israelis et equites ejus, 2

Reg. 2:11, 12: et per quod Joash rex Israelis similiter dixerit ad Elisaeum cum moreretur, Pater mi, pater mi, currus Israelis et equites ejus, 2

Reg. 13:14: quod per Eliam et Elisaeum repraesentatus sit Dominus quoad Verbum, alibi, ex Divina Domini Misericordia, dicetur, nempe doctrina amoris et charitatis ex Verbo per ‘currum igneum’, et doctrina fidei inde per ‘equos igneos’; doctrina fidei est idem ac intellectus Verbi quoad interiora seu sensus internus.

[3] Quod currus et equi appareant in caelis apud spiritus et angelos, constare non solum potest ex eo quod visi prophetis, ut Zachariae 1:8-10; 6:1-7 ¹ , et aliis, sed etiam puero Elisaei, de quo ita in libro Regum, Aperuit Jehovah oculos pueri Elisaei, et vidit, et ecce mons plenus equis, et currus ignei circumcirca Elisaeum, 2. Reg. 6:17.

Praeterea, ubi ² in mundo spirituum mansio est intelligentium et sapientum, currus et equi continue apparent, ex causa, ut dictum, quia per currus et equos repraesentantur illa quae sapientiae et intelligentiae sunt. Quod resuscitati post mortem, qui intrant in alteram vitam, repraesentatum sibi videant juvenem insidentem equo et dein descendentem ex equo, et quod per illud significetur quod cognitionibus boni et veri, antequam ³ in caelum venire possint, instruendi, videatur in Parte Prima n. 187, 188. Quod ‘currus et equi’ illa significaverint, notissimum fuit in Ecclesia Antiqua, ut quoque constare potest a libro Hiobi, qui est liber Antiquae Ecclesiae, ubi haec, Oblivisci fecit eum Deus sapientiam, et non impertitus est ei intelligentiam, juxta tempus in altum elevavit se, deridet equum et equitem illius 39:17-19.

[4] Ex Antiqua Ecclesia significatio ‘equi’ quod sit intellectuale, derivata est ad sapientes circumcirca, etiam in Graeciam; inde habuerunt, cum describerent solem, per quem significatus est amor, n. 2441, 2495, quod posuerint ibi sapientiae suae et intelligentiae deum, et ei tribuerint currum et quatuor equos igneos; et cum describerent deum maris, quia per mare ⁴ significatae sunt scientiae in communi, n. 28, 2120, ⁵ quod etiam illi dederint equos: et cum describerent ortum scientiarum ex intellectuali, quod finxerint equum volantem qui ungula rupit fontem ubi virgines quae scientiae; et per equum Trojanum nec aliud significatum fuit quam artificiale ex intellectu eorum destruendi muros. Hodie quidem, cum describitur intellectuale, ex recepto ab antiquis illis more, describi solet per equum volantem seu Pegasum, et eruditio per fontem, sed vix aliquis novit quod ‘equus’ in sensu mystico significet intellectum, et ‘fons’ verum; minus quod significativa illa ab Ecclesia Antiqua ad gentiles derivata sint.

Poznámky pod čarou: