Bible

 

Genesis 44

Studie

   

1 Præcepit autem Joseph dispensatori domus suæ, dicens : Imple saccos eorum frumento, quantum possunt capere : et pone pecuniam singulorum in summitate sacci.

2 Scyphum autem meum argenteum, et pretium quod dedit tritici, pone in ore sacci junioris. Factumque est ita.

3 Et orto mane, dimissi sunt cum asinis suis.

4 Jamque urbem exierant, et processerant paululum : tunc Joseph accersito dispensatore domus, Surge, inquit, et persequere viros : et apprehensis dicito : Quare reddidistis malum pro bono ?

5 scyphus, quem furati estis, ipse est in quo bibit dominus meus, et in quo augurari solet : pessimam rem fecistis.

6 Fecit ille ut jusserat : et apprehensis per ordinem locutus est.

7 Qui responderunt : Quare sic loquitur dominus noster, ut servi tui tantum flagitii commiserint ?

8 pecuniam, quam invenimus in summitate saccorum, reportavimus ad te de terra Chanaan : et quomodo consequens est ut furati simus de domo domini tui aurum vel argentum ?

9 apud quemcumque fuerit inventum servorum tuorum quod quæris, moriatur, et nos erimus servi domini nostri.

10 Qui dixit eis : Fiat juxta vestram sententiam : apud quemcumque fuerit inventus, ipse sit servus meus, vos autem eritis innoxii.

11 Itaque festinato deponentes in terram saccos, aperuerunt singuli.

12 Quos scrutatus, incipiens a majore usque ad minimum, invenit scyphum in sacco Benjamin.

13 At illi, scissis vestibus, oneratisque rursum asinis, reversi sunt in oppidum.

14 Primusque Judas cum fratribus ingressus est ad Joseph (necdum enim de loco abierat) omnesque ante eum pariter in terram corruerunt.

15 Quibus ille ait : Cur sic agere voluistis ? an ignoratis quod non sit similis mei in augurandi scientia ?

16 Cui Judas : Quid respondebimus, inquit, domino meo ? vel quid loquemur, aut juste poterimus obtendere ? Deus invenit iniquitatem servorum tuorum : en omnes servi sumus domini mei, et nos, et apud quem inventus est scyphus.

17 Respondit Joseph : Absit a me ut sic agam : qui furatus est scyphum, ipse sit servus meus : vos autem abite liberi ad patrem vestrum.

18 Accedens autem propius Judas, confidenter ait : Oro, domini mi, loquatur servus tuus verbum in auribus tuis, et ne irascaris famulo tuo : tu es enim post Pharaonem

19 dominus meus. Interrogasti prius servos tuos : Habetis patrem aut fratrem ?

20 et nos respondimus tibi domino meo : Est nobis pater senex, et puer parvulus, qui in senectute illius natus est : cujus uterinus frater mortuus est : et ipsum solum habet mater sua, pater vero tenere diliget eum.

21 Dixistique servis tuis : Adducite eum ad me, et ponam oculos meos super illum.

22 Suggessimus domino meo : Non potest puer relinquere patrem suum : si enim illum dimiserit, morietur.

23 Et dixisti servis tuis : Nisi venerit frater vester minimus vobiscum, non videbitis amplius faciem meam.

24 Cum ergo ascendissemus ad famulum tuum patrem nostrum, narravimus ei omnia quæ locutus est dominus meus.

25 Et dixit pater noster : Revertimini, et emite nobis parum tritici.

26 Cui diximus : Ire non possumus : si frater noster minimus descenderit nobiscum, proficiscemur simul : alioquin illo absente, non audemus videre faciem viri.

27 Ad quæ ille respondit : Vos scitis quod duos genuerit mihi uxor mea.

28 Egressus est unus, et dixistis : Bestia devoravit eum : et hucusque non comparet.

29 Si tuleritis et istum, et aliquid ei in via contigerit, deducetis canos meos cum mœrore ad inferos.

30 Igitur si intravero ad servum tuum patrem nostrum, et puer defuerit (cum anima illius ex hujus anima pendeat),

31 videritque eum non esse nobiscum, morietur, et deducent famuli tui canos ejus cum dolore ad inferos.

32 Ego proprie servus tuus sim qui in meam hunc recepi fidem, et spopondi dicens : Nisi reduxero eum, peccati reus ero in patrem meum omni tempore.

33 Manebo itaque servus tuus pro puero in ministerio domini mei, et puer ascendat cum fratribus suis.

34 Non enim possum redire ad patrem meum, absente puero : ne calamitatis, quæ oppressura est patrem meum, testis assistam.

   

Bible

 

Genesis 42:21

Studie

       

21 et locuti sunt ad invicem : Merito hæc patimur, quia peccavimus in fratrem nostrum, videntes angustiam animæ illius, dum deprecaretur nos, et non audivimus : idcirco venit super nos ista tribulatio.

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 5828

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

5828. ‘Et dixi, Verumtamen discerpendo discerptus est’: quod significet apperceptionem quod a malis et falsis perierit, constat a significatione ‘dicere’ quod sit perceptio, de qua saepius et a significatione ‘discerpi’ quod sit a malis et falsis perire, nempe bonum internum quod per ‘Josephum’ repraesentatur, n. 5805: quod ‘discerpi’ id significet, est quia in mundo spirituali non alia datur discerptio quam boni a malis et falsis; se habet hoc sicut mors et quae mortis sunt, haec in sensu spirituali significant non mortem naturalem sed mortem spiritualem, quae est damnatio; nam alia mors non est 1 in mundo spirituali; similiter ‘discerptio’ in sensu spirituali non significat discerptionem qualis est quae fit a feris, sed discerptionem boni a malis et falsis; etiam ‘ferae quae discerpunt’ in sensu spirituali significant mala cupiditatum et falsa inde, haec etiam in altera vita repraesentantur per ‘feras’.

[2] Bonum quod a Domino continue influit apud hominem, non nisi quam a malis et inde falsis, et a falsis et inde malis, perit; ut primum enim bonum illud 2 continuum per internum hominem 3 ad externum seu naturalem, venit, obviam ei fit malum et falsum, per quae bonum sicut a feris variis modis discerpitur et exstinguitur, inde 4 influxus boni per internum hominem inhibetur et sistitur, consequenter 5 mens interior, per quam influxus, clauditur, et modo tantum spirituale per illam admittitur ut naturalis homo possit ratiocinari et loqui, sed tunc solum ex terrestribus, corporeis et mundanis, et quidem contra bonum et verum, aut simulate seu dolose 6 secundum illa.

[3] Universalis lex est quod influxus se accommodet 7 secundum effluxum, sique inhibetur effluxus, quod inhibeatur influxus; per internum hominem est influxus 8 boni et veri a Domino, per externum erit effluxus, nempe in vitam, 9 hoc est, in exercitio charitatis, quando is effluxus est, tunc continuus est influxus a caelo, 10 hoc est, per caelum a Domino; at si non datur effluxus, sed in externo seu naturali homine resistentia, hoc est, malum et falsum, quae bonum 11 influens discerpunt et exstinguunt, sequitur ex lege universali supra memorata quod influxus se accommodet ad effluxum; proinde quod 12 retrahat se influxus boni, et sic claudatur internum per quod influxus, et per occlusionem illam fit stupiditas in spiritualibus, usque adeo ut homo qui talis, nihil sciat de vita aeterna, nec scire velit; et demum fit insania ut objiciat falsa contra vera, et illa dicat vera et haec falsa, et objiciat mala contra bona, et illa faciat bona et haec mala;

[4] 13 ita discerpit prorsus bonum. In Verbo memoratur passim ‘discerptum’, et per id in sensu proprio significatur id quod perit a falsis ex malis; quod autem perit ex malis, hoc vocatur ‘cadaver’; at cum solum discerptum dicitur, tunc significatur utrumque, unum enim involvit significationem alterius, 14 aliter quum unum dicitur cum altero, distinguitur enim tunc 15 . Quia discerptum in spirituali sensu significabat id quod perierat a falsis ex malis, ideo 16 prohibitum fuit in Ecclesia repraesentativa ne ullum discerptum comederent; quod nequaquam ita 17 prohibitum fuisset nisi spirituale id malum 18 intelligeretur in caelo; alioquin quid mali inesset 19 discerptam a fera carnem 20 comedere?

[5] De discerptis quod non comederentur, ita 21 apud Mosen,

Adeps cadaveris 22 et adeps discerpti fiet pro omni usu, modo comedendo non comedetis illum, Lev. 7:24:

apud eundem,

Cadaver et discerptum non comedet, ut polluatur eo, Ego Jehovah, Lev. 22:8:

apud eundem,

Viri sanctitatis eritis Mihi, ideo carnem in agro 23 discerptam non comedetis, canibus projicietis eam, Exod. 22:30 [KJV 31]:

apud Ezechielem,

Ah Domine Jehovih, dicit propheta, ecce anima mea 24 non polluta, et cadaver et discerptum non comedi a juventute mea huc usque, ut non venerit in os meum caro abominationis, 4:14;

ex his patet quod abominatio fuerit ‘comedere discerptum’, non quia discerptum erat sed quia significabat boni discerptionem a falsis quae a malis, ‘cadaver’ autem boni mortem a malis.

[6] Discerptio boni a falsis et malis etiam in his locis apud Davidem in sensu interno intelligitur, Similitudo impii sicut leo, desiderat discerpere, et sicut leo juvenis, qui sedet in latibulis, Ps. 17:12:

alibi, Aperuerunt contra me os suum, leo discerpens et rugiens, Ps. 22:14 [KJV Ps. 22:13]:

et adhuc alibi, Ne rapiant sicut leo animam meam, discerpens sed non eripiens, Ps. 7:3;

‘leo’ pro illis qui vastant Ecclesiam. Supra, ubi de Josepho agitur, quod venditus a fratribus et tunica ejus tincta sanguine ad patrem missa, etiam 25 tunc pater ejus dixit, Tunica filii mei, fera mala comedit illum, discerpendo discerptus est Joseph, Gen. 37:33;

quod ‘discerptus’ sit a falsis quae a malis dissipatus, videatur ibi, n. 4777.

Poznámky pod čarou:

1. ibi

2. The Manuscript alters this to continue.

3. in

4. quia nulla receptio, fit quod influxus ... inhibeatur et sistatur

5. quod mens ... claudatur ... admittatur

6. cum illis

7. ad

8. The Manuscript inserts nempe.

9. et in exercitia

10. et

11. influere conans

12. retrahet, in the First Latin Edition.

13. The Manuscript inserts at.

14. cum solum absque altero dicitur, aliter cum unum

15. The Manuscript inserts ut in locis qui mox sequuntur.

16. The Manuscript inserts tam severe.

17. The Manuscript inserts severe.

18. The Manuscript inserts in illo esset et id.

19. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

20. edere

21. Moses

22. aut

23. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

24. The Manuscript and the First Latin Edition omit.

25. Jacob

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.