2935. ‘Det mihi speluncam Machpelae’: quod significet obscuram fidei, constat a significatione ‘speluncae’ quod sit obscurum, de qua n. 2463; et a significatione ‘Machpelae’ quod sit fides quae in obscuro. Quod ‘spelunca’ significet obscurum, inde est quia locus est tenebrosus; cum dicitur ‘spelunca montis’, ut Gen. 19:30, quod ‘Lot habitaret in spelunca montis’, tunc est obscurum boni, at cum dicitur spelunca agri Machpelae, tunc est obscurum veri; hic quia dicitur spelunca Machpelae, et Machpelah erat ubi ager in cujus fine spelunca, est obscurum veri, seu quod idem, obscurum fidei, inde quoque patet quod ‘Machpelah’ sit fides quae in obscuro.

[2] Qui regenerantur, et fiunt spirituales, sunt quam maxime in obscuro quoad verum; bonum quidem a Domino apud illos influit, sed non ita verum, quare inter Dominum et bonum apud hominem datur parallelismus et correspondentia, non autem inter verum, videatur n. 1832; causa primaria est quia non sciunt quid bonum, et tametsi scirent, usque non ex corde credunt, et quamdiu bonum illis in obscuro est, tamdiu etiam est verum, nam ex bono omne verum; sed clarius, quod Dominus sit ipsum Bonum, et quod omne quod est amoris in Ipsum et charitatis erga proximum, sit bonum, et omne quod id asserit et confirmat sit verum, non sciunt nisi perquam obscure; immo etiam dubia fovent, et ratiocinia admittunt contra illa; et quamdiu in tali statu sunt, lux veri a Domino influere non potest; immo de Domino ut de homine alio, non ut de Deo cogitant, de amore in Ipsum ex amore quodam mundano; quid affectio genuina charitatis erga proximum vix sciunt, immo quid charitas, et quid proximus, cum tamen haec essentialia sunt; inde patet quantum in obscuro sunt spirituales, et adhuc magis ante regenerationem, de quo statu hic agitur.