4922. ‘Et ligavit super manu ejus dibaphum’: quod significet quod signaret illam, nempe potentiam, et quod ‘dibaphum’ sit bonum, constat ex significatione ‘ligare super manu’ quod sit signare potentiam, ‘manus’ enim est potentia, n. 4920; et ex significatione ‘dibaphi’ quod sit bonum, et quidem bonum spirituale; quod 'dibaphum' sit bonum spirituale, est quia coloris est coccinei, et color coccineus in altera ‘vita’ cum apparet, significat bonum spirituale, hoc est, bonum charitatis erga proximum; omnes enim colores in altera vita conspicui significant aliquid boni ac veri, nam existunt a luce caeli, quae in se est sapientia et intelligentia a Divino Domini; illius lucis variegationes seu modificationes sunt inde variegationes ac, ut ita dicatur, modificationes sapientiae et intelligentiae, proinde boni et veri; quod lux quae in caelo, sit ex sapientia et intelligentia Divina Domini, Qui ibi apparet ut sol, videatur n. 1053, 1521-1533, 1619-1632, 2776, 3138, 3167, 3190, 3195, 3222, 3223, 3225, 3337, 3339, 3340, 3485, 3636, 3643, 3862, 3993, 4180, ¹ 4214, 4302, 4405, 4408, 4413, 4415, 4523-4533; quod colores sint inde et quod illi sint variegationes et modificationes lucis illius, proinde intelligentiae et sapientiae, n. 1042, 1043, 1053, 1624, 3993, 4530, 4677, 4742.

[2] Quod ‘dibaphum ² ’ sit bonum spirituale, patet a locis in Verbo ubi nominatur, ut apud Jeremiam,

Si ergo vastata, quid facies? si indueris te dibapho, et ornaveris te ornatu auri, ... frustra pulchram reddes te, abhorrebunt te amatores, 4:30;

ibi de Jehudah; ‘induere te dibapho’ pro bono spirituali, ‘ornare ornatu auri’ pro bono caelesti: in libro 2 Samuelis,

Lamentatus David super Shaule et super Jonathane, et inscripsit ad docendum filios Jehudae arcum; ... filiae Israelis super Shaule flete, qui amicivit vos dibapho cum deliciosis, et imposuit ornatum auri super vestem vestram, i. [2 Sam. 1:17, 18, ] 24; ibi ‘docere arcum’, est ³ docere doctrinam amoris et charitatis, ‘arcus’ enim illam significat; ‘amicire dibapho’ pro bono spirituali, ut prius ⁴ , et ‘imponere ornatum auri super vestem’ pro bono caelesti. ⁵

[3] Quia illa significatio dibaphi fuit, etiam mandatum est ut dibaphum coccineum ⁶ adhiberetur super aulaeis habitaculi, super velo, super tegumento pro ostio tentorii, super tegumento ad portam atrii, super mensa facierum cum proficiscerentur, super Aharonis vestibus sanctitatis, ut super ephodo, pectorali judicii, super fimbriis pallii ephodi: super aulaeis habitaculi, Pro habitaculo facies decem aulaea, xylinum intertextum, et hyacinthinum, et purpuram, et coccineum dibaphum, Exod. 26:1: super velo, Facies velum hyacinthino et purpura, et coccineo dibapho, et xylino intertexto, Exod. 26:31: super tegumento pro ostio tentorii, Facies tegumentum pro ostio tentorii, hyacinthino et purpura et coccineo dibapho, et xylino intertexto, 26:36:

[4] super tegumento ad portam atrii, Pro porta atrii facies tegumentum... ex hyacinthino, et purpura, et coccineo dibapho, et xylino intertexto, opere acupictoris, Exod. 27:16:

super mensa facierum cum proficiscerentur, Cum proficiscuntur castra, expandent super mensam facierum pannum coccinei dibaphi, et operient tegumento pellis melis, Num. 4:8:

super ephodo, Facies, ephodum ex auro, hyacinthino, et purpura, et coccineo dibapho, xylino intertexto, opere artificis.... ⁷ Super baltheo similiter, Exod. 28:5, 6, 8 ⁸ : super pectorali judicii, Facies pectorale judicii, opere artificis, sicut opus ephodi, ex auro, hyacinthino, et purpura, et coccineo dibapho, et xylino intertexto, Exod. 28:15: super fimbriis pallii ephodi, Malogranata hyacinthini, et purpurae, et coccinei dibaphi, Exod. 28:33.

[5] Tentorium conventus cum arca quia repraesentabat caelum, idcirco illi colores mandati sunt, qui ⁹ significabant in suo ordine caelestia et spiritualia ibi, nempe ‘hyacinthinum et purpura’ caelestia bona et vera, coccineum ‘dibaphum’ et xylinum intertextum' spiritualia bona et vera; quisque scire potest qui Verbum sanctum credit, quod unumquodvis aliquid significet ¹⁰ ; et cui credit Verbum sanctum inde quod a Domino ¹¹ per caelum demissum fuerit, scire potest quod caelestia et spiritualia quae regni Ipsius, significata sint. Similiter quod in mundationibus leprae adhiberetur, Lignum cedri, coccinum, et hyssopus, Lev. 14:4, 6, 52: et quod super combustionem vaccae rufae ex qua aqua separationis;

Mitteretur lignum cedri, et hyssopus et dibaphus purpurae Num. 19:6.

[6] Profanatio boni et veri etiam per similia describitur apud Johannem, Vidi mulierem sedentem super bestia coccinea, plenam nominibus blasphemiae; et habebat capita septem, et cornu decem: erat mulier induta purpura et coccino, et inaurata auro, et lapide pretioso, et margaritis; habens aureum poculum in manu sua plenum abominationibus et immunditie scortationum, Apoc. 17:3, 4: et dein, Vae vae urbs magna, quae induta ¹² fuisti byssino, et purpureo, et coccineo, inaurata auro, et lapide pretioso, et margaritis, Apoc. 18:16;

ubi de ‘Babele’ per quam significatur profanatio boni, n. 1182, 1283, 1295, 1304, 1306-1308, 1321, 1322, 1326, ibi profanatio et boni et veri, quae est Babylonica ¹³ ; apud Prophetas Veteris Testamenti est ‘Babel’ profanatio boni, et ‘Chaldaea’ profanatio veri.

[7] ‘Coccinum ¹⁴ ’ in opposito sensu significat malum quod oppositum est bono spirituali, ut apud Esaiam,

Si fuerint peccata vestra sicut coccinea, sicut nix albescent, si libra fuerint sicut lana erunt, 1:18;

quod ‘coccineum’ id malum significet, est quia ‘sanguis’, etiam ex rubedine, significat in genuino sensu bonum spirituale seu charitatem erga proximum, at in opposito ¹⁵ violentiam charitati illatam, [n. 374, 1005].

Poznámky pod čarou:

4302. ‘Et is claudicans super femore suo’: quod significet quod vera nondum in illum ordinem disposita ut omnia simul cum bono intrarent bonum caeleste spirituale, constat ex significatione ‘claudicare’ quod sit in bono esse in quo nondum vera genuina, sed communia in quae vera genuina' insinuari possunt, et talia quae non cum veris genuinis discordant, de qua sequitur; in supremo autem sensu in quo de Domino, per ‘claudicare super femore’ significatur quod vera nondum in illum ordinem disposita fuerint ut omnia cum bono intrarent bonum caeleste spirituale; quod ‘femur’ sit bonum caeleste spirituale, videatur supra n. 4277, 4278.

[2] Quod ordinem in quo erunt vera cum intrant bonum, hic bonum caeleste spirituale, attinet, ille nec ad captum exponi potest, prius enim sciendum quid ordo, et dein qualis ordo veris, tum quid bonum caeleste spirituale, et dein quomodo illa per bonum in illud ¹ intrant; haec tametsi describerentur, usque tamen non paterent nisi illis qui in perceptione caelesti sunt, et nullatenus illis qui in sola perceptione naturali; qui enim in perceptione caelesti sunt, illi in luce caeli sunt quae a Domino, in qua luce est intelligentia et sapientia; qui autem in luce naturali sunt, non sunt in aliqua intelligentia et sapientia nisi quantum lux caeli in hanc lucem influit, et hanc disponit ut illa quae caeli sunt,

[3] appareant sicut in speculo, aut in quadam imagine repraesentativa, in illis quae lucis naturalis sunt, nam lux naturalis nihil veri spiritualis absque influxu lucis caeli sistit videndum: hoc solum de ordine in quo erunt vera ut intrare possint bonum, dici potest: quod omnia vera sicut bona, tam quoad communia quam quoad particularia, ² immo quoad singularissima, in caelo in illo ordine disposita sint ut unum spectet alterum in tali forma, sicut humani corporis membra, organa et viscera, seu illorum usus in communi, tum in particulari, ut et in singularissimis, se spectant mutuo, et faciunt ut unum sint; ipsum caelum inde, nempe ex ordine in quo sunt vera et bona, dicitur Maximus Homo; ipsa vita ejus est a Domino, Qui disponit ex Se omnia et singula in talem ordinem; inde caelum est similitudo et imago Domini; cum itaque vera in ordinem talem in qualem caelum, disposita sunt, tunc sunt in ordine caelesti ac intrare possunt bonum; vera et bona apud unumquemvis angelum in tali ordine sunt, et quoque vera et bona apud unumquemvis hominem qui regeneratur, in talem ordinem disponuntur: verbo, ordo caeli est dispositio verorum quae sunt fidei in bonis quae sunt charitatis erga proximum, et dispositio horum in bono quod est amoris in Dominum.

[4] Quod ‘claudicare’ sit in bono esse in quo nondum vera genuina, sed usque communia in quae illa insinuari possunt, et talia quae non cum veris genuinis discordant, ita quod ‘claudi’ sint qui in bono sunt sed non in genuino, propter ignorantiam veri, in quali bono sunt gentiles qui in charitate mutua vivunt, constare potest ab illis locis in Verbo ubi claudi et claudicantes in bono sensu nominantur ut apud Esaiam,

Aperientur oculi caecorum, et aures surdorum aperientur, tunc saliet sicut cervus claudus, et cantabit lingua mutus, 35:5, 6:

apud Jeremiam,

Ecce Ego adducens eos e terra septentrionis, et congregabo eos e lateribus terrae, inter eos caecus et claudus, gravida et pariens simul, 31:8:

apud Micham, In die illo, dictum Jehovae, colligam claudicantem, et impulsam congregabo, ... et ponam claudicantem in reliquias, et impulsam in gentem numerosam, et regnabit Jehovah super eos in monte Zionis, a nunc et in aeternum, 4:6, 7:

apud Zephaniam, Tempore illo salvabo claudicantem, et impulsam congregabo, et ponam eas in laudem et in nomen, 3:19;

quod in his locis ‘claudus et claudicans’ non sit claudus et claudicans, quisque videre potest, de illis enim dicitur quod salient, quod congregabuntur, quod ponentur in reliquias, quodque salvabuntur, sed patet quod per illos significentur qui in bono sunt et non ita in veris, quales sunt gentes probae, et quoque similes intra Ecclesiam.

[5] Tales etiam intelliguntur per claudos, ' de quibus Dominus apud Lucam, Jesus dixit, Quando feceris convivium, voca pauperes, mancos, claudos et caecos; tunc beatus eris, 14:13, 14:

et apud eundem,

Paterfamilias dixit servo suo, Abi ocius in plateas et vicos urbis, ac pauperes, et mancos, et claudos, et caecos, introduc huc, 14:21.

Antiqua Ecclesia distinxit proximum seu proximos erga quos charitatis opera praestarent, in classes, et quosdam vocarunt mancos, quosdam claudos, quosdam caecos, et quosdam surdos, et intellexerunt illos qui spiritualiter tales essent; sicut etiam quosdam esurientes, sitientes, peregrinos, nudos, aegrotos, captivos, Matth. 25:35, 36 ³ :

pariter viduas, pupillos, egenos, ‘pauperes, miseros’, per quos non alios intellexerunt quam qui quoad verum et bonum tales essent, et qui convenienter instruendi, ducendi in viam, et sic consulendi quoad animas; sed quia hodie charitas non facit Ecclesiam sed fides, ideo quid per illos intelligitur in Verbo, prorsus nescitur; cum tamen cuivis patet quod non intelligatur quod ad convivium vocandi sint manci, claudi et caeci, et quod non mandatum sit a patrefamilias quod tales introducendi, sed quod illi qui spiritualiter tales sunt, ⁴ tum quod in singulis quae Dominus locutus est, Divinum sit, proinde sensus caelestis et spiritualis:

[6] similiter per Domini verba apud Marcum, Si pes tuus scandalizat te, abscinde eum, bonum tibi ingredi in vitam claudum, quam duos pedes habentem conjici in gehennam ignis, in ignem inexstinguibilem, 9:45; Matth. xviii

8; per ⁵ ‘pedem qui abscindendus si scandalizaret’, intelligitur naturale quod jugiter se opponit spirituali, quod illud destruendum, si infringere vera conaretur; et sic quod propter discordantiam et dissuasionem naturalis hominis praestet in simplici bono esse, tametsi in negatione ⁶ veri; hoc significatur per ingredi claudum in vitam ⁷ ; quod ‘pes’ sit naturale, videatur n. 2162, 3147, 3761, 3986, 4280.

[7] Per ‘claudos’ in Verbo etiam significantur qui in nullo bono sunt et inde in nullo vero, ut apud Esaiam,

Tunc dividetur praeda, multiplicans claudicantes praedabuntur praedam, 33:23:

apud Davidem,

Quando ego claudico, laetantur et congregantur, congregantur contra me claudi, quos non novi, Ps. 35:15;

et quia per ‘claudum’ tales significabantur, etiam vetitum fuit sacrificare aliquod claudum, Deut. 15:21, 22; Mal. 1:8, 13;

ut et ⁸ quod non claudus aliquis ex semine Aharonis frangeretur sacerdotio, Lev. 21:18. Cum claudo similiter se habet ac cum caeco, ‘caecus’ enim significat in bono sensu illos qui in ignorantia veri sunt, et in opposito sensu illos qui in falsis, n. 2383.

[8] In lingua originali per aliam vocem exprimitur claudus et per aliam claudicans, et per ‘claudum’ in proprio sensu significantur qui in bono naturali sunt in quod vera spiritualia influere non possunt propter apparentias naturales et fallacias sensuum; et in opposito sensu illi qui in nullo bono naturali sunt sed in malo, quod prorsus impedit influxum veri spiritualis: per ‘claudicantem’ autem in proprio sensu significantur qui in bono naturali sunt in quod admittuntur communia vera, sed non particularia et singularia propter ignorantiam; in opposito autem sensu illi qui in malo sunt, ac ita ne quidem admittunt communia vera.

Poznámky pod čarou: