4448. ‘Shechem filius meus’: quod significet verum inde, constat ex repraesentatione ‘Shechemi’ quod sit verum interius, de qua n. 4430, ita verum inde, nempe ex bono quod est Hamor, n. 4447; omne enim verum Ecclesiae est a bono ejus, aliunde nusquam verum existit: hoc verum quod per ‘Shechemum’ repraesentatur, vocatur verum interius, estque in sua essentia non aliud quam bonum charitatis; Antiquissima enim Ecclesia quia caelestis, in bono amoris in Dominum fuit ac inde in perceptione omnis veri, nam homines illius Ecclesiae paene sicut angeli fuerunt; communicabant etiam cum illis, inde eorum perceptio; quapropter nec usquam ratiocinabantur de aliquo vero fidei, sed dicebant quia percipiebant e caelo, quod ita sit; ‘et’ hoc usque adeo ut ne quidem nominare voluerint fidem, sed loco ejus charitatem, ‘videatur’ n. 202, 337, 2715, 2718, 3246; inde est quod per verum interius hic intelligatur bonum charitatis; quod apud Hamorem Hivaeum et filium ejus Shechemum fuerint reliquiae illius Ecclesiae, videatur mox supra n. 4447.

[2] Aliter se ¹ habuit cum Ecclesia Antiqua, quae spiritualis; haec non in amore in Dominum fuit sicut Ecclesia Antiquissima, sed in charitate erga proximum, et ad ² charitatem non pervenire potuerunt quam per verum fidei, cujus nullam perceptionem habuerant sicut antiquissimi, ideo tunc inceptum fuit disquirere de vero num ita sit. De differentia inter caelestes qua perceptionem habuerunt et inter spirituales qui non habent, videatur n. 2088, 2669, 2708, 2715, 3235, 3240, 3246, 3887.

Poznámky pod čarou:

337. SENSUS INTERNUS

HIC quia de degeneratione Ecclesiae Antiquissimae, seu falsificatione doctrinae, et consequenter de haeresibus et sectis sub nominibus Caini et ejus descendentium, agitur, sciendum, quod nequaquam intelligi queat quomodo falsificata fuerit doctrina, seu quales fuerint haereses aut sectae illius Ecclesiae, nisi probe sciatur qualis vera Ecclesia; inde cognosci possunt. De Antiquissima Ecclesia prius satis multis actum est, et ostensum quod fuerit caelestis homo, et quod non agnoverit aliam fidem quam quae esset amoris in Dominum et erga proximum; per amorem illum a Domino habebant fidem seu perceptionem omnium quae erant fidei; quare nec voluerunt nominare fidem, ne separaretur ab amore, ut ostensum prius n. 200-203. Talis est caelestis homo; et quod talis, describitur per repraesentativa etiam apud Davidem ubi agitur de Domino, Qui dicitur ‘Rex’, et de caelesti homine, qui ‘filius Regis’, Judicia Tua Regi da, et justitiam Tuam filio Regis; ... ferent montes pacem populo, et colles in justitia; ... timebant Te cum sole, et ad facies lunae, generatio generationum; ... florebit in diebus illius justus, et multa pax, usque dum non luna, Ps. 72:1, 3, 5, 7; per ‘solem’ significatur amor; per ‘lunam’ fides; per ‘montes et colles’ Ecclesia Antiquissima; per ‘generationem generationum’ Ecclesiae postdiluvianae; ‘usque dum non luna’ dicitur quia fides erit amor; videantur quoque quae apud Esai. 30:26. Antiquissima Ecclesia fuit talis, et doctrina talis; hodie vero prorsus alia, nam fides hodie praecedit; sed per fidem charitas a Domino donatur, et tunc fit charitas principale; quare sequitur quod falsificata antiquissimo tempore fuit doctrina, cum confessi sunt fidem, et sic separarunt fidem ab amore: qui falsificarunt ita doctrinam, aut separarunt fidem ab amore, seu fidem solam confessi, ii tunc dicti ‘Cain’, et erat tale apud eos enorme.