10182. ‘Ex illo cornua ejus’: quod significet veri potentias ex bono amoris et charitatis, constat ex significatione ‘cornuum’ quod sint potentiae veri, de qua n. 2832, 9719-9721; quod ex bono amoris e charitatis, est quia omnis potentia veri inde est; quapropter etiam cornua continuabantur ipsi altari, seu ex illo erant; altare enim hoc erat repraesentativum auditionis et receptionis omnium cultus quae ex amore et charitate a Domino, n. 10177.

[2] Quod omnis potentia sit veri ex bono amoris, non capere possunt illi qui de potentia solum materialem ideam habent, quapropter dicendum est quomodo cum illa se habet: in caelis est omnis potentia ex Divino Vero procedente ex Divino Bono Domini; inde angelis est potentia, angeli enim sunt ¹ receptiones Divini Veri a Domino, n. 1752, 4295, 8192; per potentiam quae inde, illi tutantur hominem ² , removendo inferna ab illo, nam unus angelus valet contra mille qui ex infernis; haec potentia est quae intelligitur per claves Petri, sed per Petrum, qui ibi vocatur petra, intelligitur Dominus quoad verum ³ fidei ex bono amoris, videatur Praefatio ad Gen. xxii, et n. ⁴ 3750, 4738, 6000, 6073 fin. , 6344 fin. , 10087, et quod ‘petra’ sit Dominus quoad verum fidei ⁵ , n. 8581.

[3] Divini Veri potentia etiam intelligitur per ‘vocem Jehovae’ apud Davidem,

Vox Jehovae super aquis, vox Jehovae in virtute, vox Jehovae frangit cedros, vox Jehovae incidit flammam ignis, vox Jehovae ⁶ trepidare facit desertum, vox Jehovae denudat silvas; Jehovah robur populo Suo dat, Ps. 29 [3-5, 7-9, 11];

quod ‘vox Jehovae’ sit ⁷ Divinum Verum procedens a Divino Bono Ipsius, videatur n. 9926:

[4] potentia Divini Veri ⁸ etiam intelligitur per Verbum apud Johannem, Omnia per Verbum facta sunt, et sine Ipso factum est nihil quod factum est, 13; quod ‘Verbum’ sit ⁹ Divinum Verum procedens a Divino Bono, videatur n. 9987; ideo quoque Dominus cum in mundo fuit, Se primum fecit Divinum Verum, quod etiam intelligitur per quod Verbum caro factum sit, ibid. ¹⁰ vers. 14; quod Dominus tunc Se fecerit Divinum Verum, erat causa ¹¹ ut pugnaret contra omnia inferna et subjugaret illa, et sic ¹² redigeret omnia ibi, et simul ¹³ in caelis in ordinem n. 9715, 9809, 10019, 10152 ¹⁴ .

[5] Quod veris ex bono sit omnis potentia, et vice versa ¹⁵ , quod falsi ex malo sit nulla potentia, notissimum est in altera vita; inde est quod malis qui ex mundo illuc veniunt, ¹⁶ auferatur fides persuasiva, ut e cognitio omnis veri, et sic relinquuntur falsis sui mali.

[6] Quod talis potentia veris ex bono sit, non capere possunt illi qui ideam veri et ejus fidei habent sicut de solo cogitativo; cum tamen cogitativum hominis ex voluntario ejus facit omne robur corporis, quod si inspiraretur a Domino per Divinum Suum Verum, foret homini robur Simsonis; sed beneplacet Domino ut homini ^{17 18} sit robur per fidem ex amore quoad illa quae ejus spiritus sunt, et ad salutem aeternam conducunt. Ex his constare potest quid intelligitur per potentiam veri e bono, quae per cornua altarium tam holocausti quam suffitus significatur ¹⁹ .

[7] Quod ‘cornua’ significent potentiam illam, constat ex locis is Verbo ubi ‘cornua’ nominantur, ut apud Ezechielem,

In die illo crescere faciam cornu domui Israelis, 29:21:

apud Amos,

Nonne per fortitudinem nostram sumpsimus nobis cornua? Amos 5:13 ²⁰ : in libro Primo Samuelis, Jehovah dabit robur regi ²¹ Suo et exaltabit cornu uncti Sui, 2:10:

apud Davidem,

Jehovah exaltavit cornu populi Sui, Ps. 148:14:

apud eundem,

Omnia cornua impiorum amputabo; exaltentur cornua justi Ps. 75:11 [KJV 10:

apud Jeremiam,

Dominus abscidit in excandescentia irae Suae omne cornu Israelis; et exaltavit cornu inimicorum tuorum, Threni 2:3, 17:

apud Ezechielem,

Latere et umero impellitis, et cornibus vestris feritis omnes oves infirmas, donec disperseritis eas foras, 34:21:

apud Sachariam, Vidi quattuor cornua: dixit angelus, Haec cornua quae disperserunt Jehudam, Israelem, et Hierosolymam; fabri venerunt ²² ad dejiciendum cornua gentium, attollentium cornu contra terram Jehudae, 2:1-4 [KJV 1:18-21];

apud Moschen, Cornua ²³ monocerotis cornua ejus, his populos feriet una ad fines terrae, Deut. 33:17;

quod in his locis per ‘cornua’ significetur potentia, patet, et quidem potentia in utroque sensu, nempe veri contra falsum et falsi contra verum, nam ubivis ibi in sensu interno agitur de statu Ecclesiae:

[8] similiter apud Amos, In die illo visitabo super altaria Bethelis, et ex scindentur cornua altaris, et cadent in terram, 3:14;

per ‘altaria Bethelis’ et per ‘cornua ejus’ significantur mala et falsa destruentia bonum et verum Ecclesiae, de quibus dicitur quod exscindentur.

[9] Ex his constare potest quid intelligitur per ‘cornua’, quorum tam frequens mentio fit apud Danielem et apud Johannem in Apocalypsi:

apud Danielem,

Quod bestiae essent decem cornua, et quoque ei cornu loquens, 7:8, 11, 20, quod cornu faceret bellum cum sanctis, et praevaleret, usque dum venit Filius hominis, vers. ²⁴ 11, 21, 22, 24; et de cornibus arietis, et de cornibus hirci caprarum, per quae bellum inter se facerent, 8:3-21;

et apud Johannem, Quod draconi essent decem cornua, Apoc. 12:3, similiter bestiae e mari ascendenti, 13:1, ²⁵ tum bestiae coccineae, 17:12, ubi etiam dicitur quod decem cornua sint decem reges, vers. 13, 14, 14; ²⁶ similiter apud Danielem 7:24;

quod per ‘reges’ in Verbo significentur vera et in opposito sensu falsa, videatur n. 1672, 2015, 2069, 3009, 4575, 4581, 4966, 5044, 5068, 6148.

[10] Quia per ‘cornu’ significatur verum in sua potentia et in opposito sensu falsum destruens verum, ideo ²⁷ cornu tribuitur loquela, Apoc. 9:13; Dan. ²⁸ 7:8; Ps. 22:22 [KJV Ps. 22:21].

[11] Quod reges uncti fuerint oleo ex cornu, 1 Sam. 16:1, 13; 1 Reg. 1:39, repraesentabat verum ex bono in sua potentia, cornua enim sunt vera in sua potentia, ²⁹ oleum est bonum, et reges ³⁰ illi qui in veris ex bono; quod ‘oleum’ sit bonum, videatur n. 886, 9780, et quod ‘reges’ sint illi qui in veris ex bono, ita abstracte vera ex bono, n. 6148; inde quoque est quod ³¹ cornu dicatur germinare, Ps. 132:17 ³² , quoniam omnis germinatio spiritualis est veri ex bono; quare etiam olim cornua germinantia fecerunt. Quod omnis potentia sit bono per verum, seu quod idem, sit ³³ vero ex bono, videantur citata n. x10019.

Poznámky pod čarou:

10177. ‘Et facies altare suffitionis suffimenti’: quod significet repraesentativum auditionis et receptionis gratae omnium cultus quae ex amore et charitate a Domino, constat ex significatione ‘altaris suffitionis suffimenti ¹ ’ quod sit repraesentativum talium cultus quae elevantur ad Dominum; ² quod sint quae ex amore et charitate, patebit in sequentibus; per ‘altare’ significatur simile quod per super eo, quoniam altare est continens, et id quod super eo est contentum, ac continens et contentum ³ unam rem faciunt, sicut mensa ac panis qui super ea, scyphus ac vinum quod in illo.

[2] Quod altare ⁴ pro suffitu factum sit, et non mensa, erat causa quia altaria apud gentem Israeliticam principalia repraesentativa cultus ex amore erant, ignis enim erat super illis, et per ‘ignem’ significatur amor et charitas ex quibus cultus; quod altaria fuerint principalia repraesentativa cultus ⁵ , videatur n. 4192, 4541, 8623, 8935, 8940, 9714.

[3] Quod altare suffitus repraesentaverit auditionem et receptionem omnium cultus quae ex amore et charitate, erat quia per fumum et inde per fumigationem significabatur id quod elevatur in altum, ac per odorem fumi id quod gratum est, proinde id quod auditur et recipitur a Domino; et id solummodo gratum est, et recipitur a Domino, quod ex amore et charitate est; inde quoque erat quod altare illud obductum fuerit auro, et dictum altare aureum, nam ‘aurum’ significat bonum amoris et charitatis, videantur citata n. 9874, et n. 9874, ⁶ 9881.

[4] Quod id solum gratum sit, et ideo ⁷ audiatur et recipiatur a Domino, quod ex amore et charitate est, est quia amor facit totum hominem, homo ⁸ enim talis est qualis ejus amor; inde est quod angeli in caelis sint amores et charitates in forma; ipsa forma illis inde est forma humana, quoniam Dominus, Qui est in illis et format illos, quoad Divinum Humanum ⁹ est ipse Divinus Amor; inde est quod ex faciebus illorum, ex loquela eorum, et ex gestibus illorum, et praecipue ex sphaeris affectionum, quae ex illis ad distantiam effluunt, percipiatur clare, quales sunt quoad amorem;

[5] et quia amor in Dominum et charitas erga proximum sunt a Domino, et quia amor est conjunctio spiritualis, ideo quicquid inde procedit, auditur et recipitur a Domino; sanctum autem et pium quod non inde est, quidem auditur sed non recipitur grate, est enim sanctum et pium hypocriticum, nam est solum externum absque interno; et sanctum externum absque interno non penetrat quam ad primum limen caeli, et ibi dissipatur; sanctum autem externum ex interno penetrat usque in caelum, secundum interni quale, ita ad Dominum; nam sanctum ¹⁰ externum absque interno est solum ex ore et ex gestibus, at sanctum externum ex interno est simul ex corde ¹¹ ; de hoc et illo sancto, videantur quae n. 8252-8257 dicta et ostensa sunt.

[6] In tentorio ¹² extra velum erat mensa super qua panes facierum, erat quoque candelabrum cum lucernis, et erat altare suffitus; per panes facierum repraesentabatur amor in Dominum, per lucernas candelabri repraesentabatur charitas et fides, et per suffitum super altari ¹³ repraesentabatur cultus inde; quapropter ¹⁴ suffiebatur quovis mane et quavis vespera, cum adornabantur lucernae; inde etiam patet quod per suffitionem repraesentatus fuerit cultus Domini ex amore et charitate; per ipsum tentorium in quo illa, repraesentabatur caelum, ubi omnis cultus talis est; quod panes repraesentaverint bonum caeleste, quod est bonum amoris in Dominum, videatur n. 9545, quod candelabrum repraesentaverit bonum spirituale, quod est bonum charitatis erga proximum et bonum fidei, n. 9548-9561, et quod tentorium repraesentaverit caelum, n. 9457, 9481, 9485, 9784, 9963.

[7] Cum dicitur cultus, intelligitur id sanctum, quod fit per preces, adorationes, confessiones, et per similia quae ex internis, quae sunt amoris et charitatis, procedunt, illa cultus sunt quae intelliguntur ¹⁵ per ‘suffitionem’, ut constare potest a sequentibus his locis:

apud Davidem,

Acceptae sunt preces meae, suffimentum coram Te, Ps. 141:2:

apud Johannem, Quattuor animalia et viginti quattuor seniores ceciderunt ante Agnum, habentes quilibet citharas, et phialas aureas plenas suffimentis, quae sunt preces sanctorum, Apoc. 5:8:

apud eundem,

Angelus habens turibulum aureum, et dati sunt ¹⁶ illi suffitus multi, ut daret precibus sanctorum omnium super altare aureum, quod coram throno; ascendit fumus suffituum e precibus sanctorum, Apoc. 8:3, 4;

[8] quia per suffitum ¹⁷ significabatur cultus et ejus elevatio, ita auditio et receptio a Domino, ideo mandabatur a Moscheh, ut sumerent acerras cum ture, et suffirent coram Jehovah, ut inde scirent quem Jehovah eligeret, ita quem audiret, Num. 16:1 seq. ; et cum ¹⁸ murmuravit populus, quod Aharon ¹⁹ cucurrerit in medium congregationis cum suffitu, cum plaga incepit, et sic sedaverit ²⁰ illam, Num. 17:11-13 [KJV Num. 16:46-48]: apud Malachiam, Ab ortu solis usque ad occasum magnum erit nomen Jehovae apud gentes, et in omni loco suffitus allatus nomini Meo, et minhah munda, 1:11;

additur ‘minhah munda’ quia per eam significatur bonum amoris, n. 10137 apud Moschen, Filii Levi docebunt judicia Jacobum, et legem Tuam Israelem; ponent suffitum in nasum Tuum, et holocaustum super altare Tuum, Deut. 33:10;

dicitur ‘ponere suffitum in nasum’ quia per ‘nares’ significatur perceptio, n. 4624-4634; additur hic ‘holocaustum’, quia per id etiam ²¹ significatur quod ex bono amoris.

[9] Per ‘suffire’ autem in opposito sensu significatur cultus ex amoribus contrariis, qui sunt amores sui et mundi, ut per suffire diis aliis, Jer. 1:16, 44:3, 5;

per suffire idolis, Ezech. 8:11, 16:18;

et per adolere suffimentum balibus, 2:13.

[10] Quoniam suffitiones significabant talia quae elevantur sursum et quae acceptantur a Divino, ideo etiam apud gentiles inter eorum religiosa adhibitae fuerunt; quod tura, turibula, et acerrae apud gentem Romanam, et alibi, in usu fuerint, ex historicis notum est; religiosum tale derivatum est ex Antiqua Ecclesia, quae per plures regiones Asiae, ut per Syriam, Arabiam, Babyloniam, Aegyptum, ²² Canaanem, extensa fuit; illa Ecclesia fuerat Ecclesia repraesentativa, ita consistens in externis quae repraesentabant interna, quae sunt caelesti et spiritualia; ab illa Ecclesia translata sunt plura religiosa ad gentes circumcirca, et inter illa quoque suffitiones, inde per Graeciam in Italiam; similiter etiam ignes perpetui, quibus custodiendis praeponebant castas virgines, quas Vestas vocabant.

[11] Suffitiones ²³ in Antiqua Ecclesia, et inde in Israelitica, parabantur ex fragrantibus, ut ex stacte, onyche, galbano, et ture, ex causa quia odor significabat ²⁴ perceptionem, et odor fragrans perceptionem gratam, videatur ²⁵ n. 925, 1514, 1517-1519, 3577, 4624-4634, 4748, 10054; ‘tus’ autem in specie significat verum fidei ²⁶ , ideo cum tus nominatur in Verbo, adjungitur etiam oleum, panis, minhah, vel ²⁷ aurum, per quae significatur bonum ²⁸ amoris, ut apud Esaiam,

Omnes e Scheba venient, aurum et tus portabunt, et laudes Jehovae annuntiabunt, 60:6:

similiter illi qui ex oriente venerunt apud Matthaeum, Venerunt sapientes ex orientalibus, quaerentes Dominum tunc natum, aperientes thesauros suos, et obtulerunt aurum, tus, et myrrham, 2:1, 2, 11; quod illi qui ex oriente, et filii orientis dicti fuerunt, in Verbo significent illos qui in cognitionibus boni et veri erant, videatur n. 3249, 3762; similiter Scheba, n. 1171, 3240; quod ‘aurum’ significet bonum amoris, citata n. 9874 et n. 9881:

[12] apud Jeremiam,

Adferent holocaustum et sacrificium, et minham, et tus, 17:26;

per ‘minham’ similiter significatur bonum amoris, n. 9992, 10137; inde patet quod per ‘tus’ in Verbo ²⁹ significetur verum quod fidei, nam in Verbo ubi dicitur de bono, etiam dicitur de vero, ob conjugium caeleste, quod est boni et veri, in singulis ibi, videantur citata n. 9263, 9314; inde quoque erat quod super minhah esset oleum et quoque tus, Lev. 2:1, 2, 15, non autem ³⁰ super minhah quae pro peccato, Lev. 5:11, et super minhah zelotypiae, Num. 5:15;

quod non super his minhis, erat quia dabantur pro expiatione a malis, et quamdiu homo in expiatione est, non recipere potest bonum amoris et verum fidei, mala enim obstant; aliter post expiationem seu remotionem illorum. Quoniam bonum quod amoris non dabile est nisi etiam simul verum quod fidei, bonum enim producit verum, ac in vero comparat sibi suum quale, et format se; inde erat quod super omni minhah esset tus; et quoque super panibus facierum, qui super mensa in tentorio conventus, Lev. 24:7, ‘panes’ enim significabant bonum amoris, n. 3478, 3813, 4211, 4217, 4735, 4976, 8410, 9323, 9545, 10040, 10137.

Poznámky pod čarou: