2658. ‘Quia non hereditabit filius ancillae hujus cum filio me cum Jishako’: quod significet quod rationale mere humanum cum Rationali ipso Divino non posset communem vitam habere, neque quo: verum neque quoad bonum, constat a significatione ‘hereditare’ quod sit habere vitam alterius, de qua mox; ex significatione 'filii ancilla quod sit rationale mere humanum quoad verum et quoad bonum de qua n. 2657; et ex significatione ‘filii mei, Jishaki’ quod sit Rationali Divinum quoad verum, quod est ‘filius meus’, et quoad bonum, quod est ‘Jishakus’, de qua n. 2623, 2630; quod ‘Jishakus’ sit Rationale Divinum quoad bonum, ex significatione ‘risus’, ex quo nominatus, quod sit affectio veri seu bonum veri, constat a vers. 6, 7, 7, n. 2640, 2641, 2643; inde patet quod ‘non hereditabit filius ancillae hujus cum filio meo, cum Jishako’ sit quod rationale mere humanum cum Rationali Divino non possit communem vitam habere neque quoad verum neque' quoad bonum: quod communem vitam habere nequeat, constat ex eo solo quod Divinum sit ipsa vita, et sic habeat vitam in Se Ipso; mere humanum autem est organum vitae, et sic non habet vitam in seipso;

[2] Humanum Domini cum Divinum factum, non amplius fuit organum vitae seu recipiens vitae, sed fuit ipsa vita, qualis Ipsius Jehovae; e ipsa conceptione a Jehovah hoc primum habuit, quod clare ab Ipsius Domini verbis patet, apud Johannem, Quemadmodum Pater habet vitam in Se Ipso, ita dedit Filio habere vitam in Seipso, 5:26;

Divinum Humanum est quod vocatur ‘Filius’, n. 1729, 2159, 2628:

apud eundem,

In Ipso vita erat, et vita erat lux hominum, 1:4:

apud eundem,

Dixit Jesus, Ego sum via, veritas, et vita, 14:6:

apud eundem,

Jesus dixit, Ego sum resurrectio et vita, qui credit in Me, etsi moriatur, vivet, 11:25:

apud eundem,

Panis Dei est, qui descendit e caelo, et vitam dat mundo, 6:33;

quod autem homo non sit vita, sed organum seu recipiens vitae, videatur n. 2021, et alibi passim; exinde evidens esse potest quod cum Dominus etiam quoad Humanum Jehovah factus, illud quod non vita erat in se, hoc est, quod mere humanum, ablegaretur; hoc significatur per quod ‘illius ancillae non hereditare posset cum filio Jishako’.

[3] Quod ‘hereditare’ in sensu interno, cum praedicatur de Domino, sit vitam habere Patris, ita in Se Ipso, et cum praedicatur de hominibus, quod sit vitam habere Domini, hoc est, vitam accipere a Domino, constat a pluribus locis Verbi; vitam habere in Se Ipso est ipsum Esse vitae, hoc est, Jehovah; vitam autem habere Domini, seu vitam accipere a Domino, est recipere Dominum amore et fide, et quia illi sunt in Domino et sunt Domini, vocantur ‘heredes et filii Ipsius’.

[4] In Verbo Veteris Testamenti praedicatur ‘hereditas’ tam de caelesti seu bono, quam de spirituali seu vero, sed usque unum exprimitur alia voce quam alterum; illam vocem interpretari licet per ‘possidere hereditario’, hanc autem per ‘hereditare’; illa etiam vox in lingua originali involvit possessionem, haec autem derivationem inde, sicut se habet caeleste ad spirituale, seu bonum ad verum; in hoc versu, ubi per ‘Jishakum’ repraesentatur Divinum Rationale seu Divinum Humanum Domini, est vox possessionis ex jure hereditario, quia Domini Divinum Humanum est solus possessor heres, ut quoque Ipse docet in parabola, Matth. 21:33, 37, 38; Marcus 12:7; Luc. 20:14, et passim declarat quod ‘omnia Patris, Ipsius sint’.

[5] Quod ‘hereditario possidere’ et ‘hereditare’ in Verbo, cum praedicatur de hominibus, significet vitam accipere a Domino, proinde vitam aeternam seu caelum ¹ , nam illi soli caelum accipiunt qui vitam Domini recipiunt, constat ² apud Johannem, Qui vicerit, hereditario accipiet omnia, et ero illi Deus, et ille erit Mihi filius, Apoc. 21:7:

apud Matthaeum, Omnis qui reliquerit domos, aut fratres, aut sorores, ... propter nomen Meum, centuplum accipiet, et vitae aeternae sortietur hereditatem, 19:29; 25:34; Marcus 10:17; Luc. 18:18;

hic caelum vocatur vita aeterna, alibi simpliciter vita, ut Matth. 18:8, 9; 19:17; Joh. 3:36; 5:24, 29, ex causa quia Dominus est ipsa vita, et qui Ipsius vitam accipit, is est in caelo:

[6] apud Davidem,

Deus salvabit Zionem, et aedificabit civitates Jehudae, habitabunt ibi, et possidebunt hereditario eam, et semen servorum Ipsius hereditabunt eam, et amantes nomen Ipsius habitabunt in ea, Ps. 69:36, 37 [KJV Ps. 69:35, 36];

ubi ‘possidere hereditario’ praedicatur de iis qui in amore caelesti sunt, ‘hereditare’ de iis qui in amore spirituali:

[7] apud Esaiam,

Confidens in Me hereditabit terram, et possidebit hereditario montem sanctitatis Meae, 57:13;

similiter:

apud Mosen,

Deducam vos ad terram, super qua levavi manum Meam, ad dandum eam Abrahamo, Isaco, et Jacobo, et dabo eam in ³ possessionem hereditariam, Exod. 6:8;

haec in sensu litterae significant quod terra Canaan daretur iis possessionem hereditariam, quod etiam factum; at in sensu interno significant quod daretur caelum illis qui in amore et fide in Dominum sunt; nam sicut Dominus per ‘Abrahamum, Isacum, et Jacobum’ repraesentatur, ita significatur ipse amor et ipsa fides, proinde illi qui in amore et fide sunt, ita qui in Domino: ut quoque per Abrahamum, Isacum, et Jacobum cum quibus multi accumbent in regno caelorum apud Matthaeum 8:11;

in caelo enim prorsus ignoratur Abraham, Isac et Jacob, sed solum scitur quid per eos repraesentatur significatur, similiter ac quid per ‘accumbere seu comedere cum iis’; quod enim omnia nomina in Verbo significent res, videatur n. 1224, 1264, 1876, 1888, et quod ‘terra Canaan’ sit Canaan caelestis seu caelum, n. 1585, 1607, 1866, quod etiam simpliciter vocatur ‘terra’, n. 1413, 1607, 1733, 2571, sicut etiam apud Matthaeum, Beati miseri, quia ii hereditatem accipient terrae, 5:5.

Poznámky pod čarou:

2636. ‘Abraham filius centum annorum’: quod significet plenum statum unitionis, constat a significatione ‘centum’ quod sit plenum, de qua in mox sequentibus, et a significatione ‘annorum’ quod sit status, de qua n. 482, 487, 488, 493, 893, hic, status unitionis. Quid plenus status unitionis Divini Domini cum Humano Ipsius, seu quod idem, cum Rationali, nam humanum incipit in intimo rationalis, n. 2106, 2194, non ita ad captum dici potest, sed usque illustrari per illa quae apud hominem vocantur plenus status, cum reformatur et regeneratur:

[2] notum est quod homo non possit regenerari quam in ad adulta aetate, quia tunc primum ratione et judicio pollet, ac ita recipere potest ¹ bonum et verum a Domino; antequam in statum illum venit, praeparatur ille a Domino per id quod insinuentur ei talia quae inservire possint ei pro humo recipiendi semina veri et boni, quae sunt plure Status innocentiae et charitatis, tum etiam cognitiones boni et veri, et inde cogitationes, quod fit per plures annos antequam regeneratur; quando homo illis imbutus est, et sic praeparatus, tunc dicitur statu ejus plenus, nam tunc interiora disposita sunt ad recipiendum; apud hominem appellantur omnia illa quibus donatur a Domino ante regenerationem et per quae regeneratur, ‘reliquiae’, quae in Verbo significantur per numerum ‘decem’, n. 576, 1738, 2284, tum quoque per ‘centum’, cum plenus status est regenerationi ² , n. 1988:

[3] haec illustrationi esse possunt, quid significatur per plenum statum unitionis Humani cum Divino in Domino, nempe, cum Ipse ex propria potentis per pugnas tentationum et victorias, et per potentias Divinae sapientiae et intelligentiae, tantum Divini in Humano, hoc est, in Rationali Sibi comparavit, ut Ipsum Divinum unire posset Divino acquisito in Rationali: ut hic status repraesentaretur, factum est quod Abrahamo, tametsi per plures annos moratus in terra Canaane, non prius nasceretur Jishak, quam cum esset aetate centum annorum: haec sunt arcana quae in numero ‘centum annorum’, quae fuerunt Abrahamo, continentur.

[4] Quod numerus ‘centum’ significet plenum, constare quoque ³ potest ab aliis locis in Verbo, ut apud Esaiam,

Non erit inde amplius infans dierum, et senex qui non impleverit dies suos, nam puer filius centum annorum morietur, et peccator filius centum annorum maledicetur, 65:20;

ubi manifeste ‘centum’ pro pleno, nam dicitur ‘non erit amplius infans dierum ⁴ et senex, qui non impleverit dies ⁵ suos’, et 'puer ac peccator ⁶ , centum annorum, ' hoc est, cum plenus status ejus:

[5] apud Matthaeum, Omnis qui reliquerit domos, aut fratres, aut sorores, aut patrem, aut matrem, aut uxorem, aut liberos, aut agros, propter nomen Meum, centuplum accipiet, et vitae aeternae sortietur hereditatem, 19:29; Marcus 10:29, 30;

ubi ‘centuplum’ pro pleno, seu ‘mensura bona, pressa, agitata et superfluente’, Luc. 6:38:

[6] apud Lucam, Aliud semen cecidit super terram bonam, et enatum fecit fructum centuplum, 8:8; Matth. 13:8, 23; Marcus 4:20;

ubi ‘centum’ etiam pro pleno, qui numerus non dictus fuisset nisi id significavisset: sint aliter ubi Dominus per parabolam loquitur de debitoribus, quod Unus deberet centum batos olei, et alter centum coros tritici, Luc. 16:5-7 ⁷ ;

ita quoque alibi ubi centum nominatur; similiter se habet cum mille, de quo numero videatur n. 2575.

Poznámky pod čarou: