Bible

 

Exodus 6:1

Studie

       

1 Dixitque Dominus ad Moysen : Nunc videbis quæ facturus sim Pharaoni : per manum enim fortem dimittet eos, et in manu robusta ejiciet illos de terra sua.

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypsis Explicata # 573

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

573. [Vers. 16.] "Et numerus exercituum equitatus, duae myriades myriadum." - Quod significet falsa mali, ex quibus et pro quibus ratiocinationes, innumerabilia conspirantia contra vera boni, constat ex significatione "exercituum", quod sint falsa mali (de qua sequitur); ex significatione "equitatus", quod sint ratiocinia inde; (per "equos" enim significatur intellectus veri, et in opposito sensu intellectus perversus et deperditus (videatur supra, n. 355, 364, 372 [a] , 373, 381, 382); inde per "equitatum" in hoc sensu significantur ratiocinationes ex falsis, nam ratiocinationes ex falsis sunt intellectus perversi ac deperditi; vera enim faciunt intellectum, falsa autem destruunt illum): et ex significatione "duarum myriadum myriadum", quod sint innumerabilia conspirantia contra vera boni; (quod "myriades" significent innumerabilia et dicantur de veris, videatur supra, n. 336) et quia dicuntur" duae myriades myriadum" significantur innumerabilia conjuncta et conspirantia, nam "duo" significant conjunctionem, consensum et conspirationem (videatur supra, n. 283, 384): quod sit contra vera bona, est quia in sequentibus agitur de destructione veri per exercitus illius equitatus. Ex his constare potest quod per "numerum exercituum equitatus duae myriades myriadum", significentur falsa mali, ex quibus et pro quibus ratiocinationes, innumerabilia conspirantia contra vera boni.

[2] In Verbo pluries dicitur "exercitus", et quoque Dominus vocatur "Jehovah Exercituum" seu "Zebaoth"; et per "exercitus" ibi significantur vera ex bono pugnantia contra falsa ex malo, ac in opposito sensu falsa ex malo pugnantia contra vera ex bono. Quod per "exercitus" talia in Verbo significentur, est quia per "bella" in Verbo tam Historico quam Prophetico in Sensu interno significantur bella spiritualia, quae existunt contra infernum et contra diabolicam turbam ibi; et haec bella se referunt ad vera et bona contra falsa et mala; inde est quod "exercitus" significent omnia vera ex bono, et in opposito sensu omnia falsa ex malo: quod significent omnia vera ex bono constare potest ex eo, quod sol, luna, stellae, et quoque angeli dicantur "exercitus Jehovae", ex causa quia illa significant omnia vera ex bono in complexu; et quod filii Israelis, quia per illos significantur ecclesiae vera et bona, dicantur "exercitus": et quia omnia vera et bona a Domino sunt, et Ipse solus pugnat pro omnibus in caelo et pro omnibus in ecclesia contra falsa et mala quae ab inferno, ideo Ipse vocatur "Jehovah Zebaoth", hoc est, "Exercituum."

[3] Quod sol, luna, stellae dicantur "exercitus", constat a sequentibus his locis:

- Apud Mosen,

"Absoluti.. sunt caeli et terra, et omnis exercitus illorum" (Genesis 2:1);

Apud Davidem,

"Per Verbum Jehovae caeli facti sunt, et per spiritum oris Ipsius omnis exercitus eorum" (Psalmuss 33:6);

apud eundem,

"Laudate" Jehovam "omnes angeli Ipsius, laudate Ipsum omnes exercitus Ipsius, laudate Ipsum sol et luna, laudate Ipsum omnes stellae lucis" (Psalmuss 148:2, 3);

apud Esaiam,

"Contabescet omnis exercitus caelorum, et convolventur sicut volumen caeli, et omnis exercitus eorum decidet, sicut decidit folium de vite, et sicut decidens de ficu" (34:4);

apud eundem,

"Ego feci terram, et hominem super illa creavi;.... manus meae expanderunt caelos, et omni exercitui eorum praecepi" (45:12);

apud eundem,

"Tollite in altum oculos vestros, et videte quis creavit haec, qui educit in numero exercitum eorum, omnes nomine vocat" (40:26);

apud Jeremiam,

"Sicut non numeratur exercitus caelorum, et [non] mensuratur arena maris" (33:22):

in his locis sol, luna et stellae dicuntur "exercitus", quia per "solem" significatur bonum amoris, per "lunam" verum ex bono, et per "stellas" significantur cognitiones veri et boni; proinde per illa significantur bona et vera in omni complexu, quae "exercitus" vocantur quia resistunt malis et falsis, ac perpetuo vincunt ea sicut hostes.

[4] Apud Danielem,

Cornu unum hirci "crevit usque ad exercitum caelorum, et dejecit in terram de exercitu, et de stellis, et conculcavit ea: immo usque ad Principem exercitus extulit se, et Ipsi sublatum est juge, et projectum habitaculum sanctuarii Ipsius. Et exercitus traditus est super juge in praevaricationem, quia projecit veritatem in terram. .... Unus sanctus dixit, .... Quousque visio haec, juge et praevaricatio vastans, ut detur et sanctum et exercitus conculcationi? Et dixit.... , Usque ad vesperam mane" (8:10-14):

quid per "hircum" ibi, "ejus cornua", et hoc "cornu" quod crevit usque ad exercitum caelorum, significatur, videatur supra (n. 316 [c] 336 [b] , 535 1 ); quod per "exercitum caelorum", de quo dejecit in terram, intelligantur vera et bona caeli, nam agitur de statu ultimo ecclesiae, quando vera et bona caeli nihili penduntur ac rejiciuntur, quod significatur per quod "conculcaverit illa"; quare etiam sequitur quod "projecerit veritatem in terram": per "Principem exercitus" intelligitur Dominus, qui etiam "Jehovah Deus Zebaoth" seu "Exercituum" vocatur: quod omnis cultus ex bono amoris et veris fidei periturus, significatur per quod "Ipsi sublatum sit juge, et projectum habitaculum sanctuarii Ipsius": quod hoc futurum sit in fine ecclesiae, quando Dominus in mundum venturus, significatur per "usque ad vesperam mane"; per "vesperam" significatur ultimum tempus ecclesiae veteris, et per "mane" primum tempus ecclesiae novae.

[5] Quod angeli dicantur "exercitus", constat ex his locis:

- Apud Joelem,

"Jehovah edidit vocem suam coram exercitu suo, nam magna valde castra Ipsius" (2:11);

apud Sachariam,

"Castra ponam domui meae de exercitu, propter abeuntem et redeuntem, ut non transeat amplius super eos exactor" (9:8);

apud Davidem,

"Benedicite Jehovae omnes exercitus Ipsius, ministri Ipsius facientes Voluntatem Ipsius" (Psalmuss 103:21);

in Libro Primo Regum,

Michah propheta dixit ad regem, "Vidi Jehovam sedentem super throno suo, et universum exercitum caelorum stantem juxta Ipsum, a dextra Ipsius et a sinistra Ipsius, .... et dixit hic aliter et ille aliter" (22:19, 20);

in Apocalypsi,

"Exercitus Ipsius in caelo sequebantur Ipsum super equis albis, induti byssinum album et mundum" (19:14);

et alibi,

"Vidi bestiam et reges terrae, et exercitus eorum congregatos ad faciendum bellum cum Sedente super equo albo, et cum exercitu Ipsius" (19:19).

Quod angeli congregati seu consociatio illorum dicantur "exercitus", est quia per "angelos", similiter ac per "exercitus", significantur Divina vera et bona, quoniam sunt recipientes illorum a Domino (de qua re videatur supra, n. 130, 200, 302).

[6] Ex eo etiam est quod filii Israelis, quia per illos significantur ecclesiae vera et bona, dicantur "exercitus", ut in sequentibus locis:

- Apud Mosen,

"Jehovah dixit, Educite filios Israelis e tetra Aegypti juxta exercitus eorum" (Exodus 6:26);

Apud eundem,

"Educam exercitum meum, populum meum, filios Israelis, e terra Aegypti per judicia magna" (Exodus 7:4; 12:17);

apud eundem,

"Factum est in ipso die hoc exiverunt omnes exercitus Jehovae e terra Aegypti" (Exodus 12:41);

apud eundem,

Recensebis "omnem exeuntem in exercitum" (Numeri 1:3, seq.).

Quod castra metarentur circa Tentorium conventus, et quoque proficiscerentur juxta exercitus eorum (Numeri 2:3, 9, 2:16,] 24);

apud eundem,

Quod sumerentur Levitae ad exercendum militiam, ad faciendum opus in Tentorio conventus (Numeri 4:3, 23, 30, 39).

Quod filii Israelis dicti fuerint "exercitus Jehovae", erat quia repraesentabant ecclesiam, et significabant omnia vera et bona ejus (videatur in Arcanis Caelestibus, n. 5414, 5801, 5803, 5806, 5812, 5817, 5819, 5826, 5833, 5879, 5951, 6637, 6868, 7035, 7062, 7198, 7201, 7215, 7223, 2 7957, 8234, 8805, 9340). Quod dicantur "exercitus" in plurali, est quia unaquaevis tribus dicebatur "exercitus", ut constare potest apud Mosen, cum ei mandatum est ut recenseret omnes juxta exercitus eorum, quod recensiti sint juxta tribus (Numeri 1:3, seq.): similiter cum castra metabantur circum Tentorium conventus juxta tribus, dicitur "juxta exercitus eorum" (Numeri 2:3, 9. seq.). Quod tribus dictae fuerint "exercitus", est quia duodecim tribus simul sumptae repraesentaverunt omnia vera et bona ecclesiae, ac unaquaevis tribus aliquod universale essentiale ejus (de qua re videatur supra, n. 431).

[7] Ex his constare potest quod vera et bona caeli et ecclesiae intelligantur per "exercitus" in Verbo; ex quibus manifeste patet unde est

quod Jehovah in Verbo dicatur "Jehovah Zebaoth", et "Jehovah Deus Zebaoth", hoc est, "Exercituum" (Ut Esaias 1:9, 24; 2:12; 3:1, 15: cap. 5:7, 9, 16, 24; 6:3, 5; cap. 3 8:13-18, cap. 14:22, 23, 24, 27; 17:3; 25:6; 28:5, 22, 29; 29:6; 31:4, 5; 37:16; Jeremias 5:14; 38:17; 44:7; Amos 5:16 4 ; Haggaeus 1:9, 14; 2:4, 8, 23; Sacharia 1:3; Malachias 2:12: et pluries alibi).

[8] Ex his nunc patet quod per "exercitus" significata sint vera et bona caeli et ecclesiae in omni complexu: et quia pleraque in Verbo etiam oppositum sensum habent, ita quoque "exercitus", in quo sensu significant falsa et mala in omni complexu, ut in sequentibus locis:

- Apud Jeremiam,

"super tectis" domuum "suffiverunt omni exercitui caelorum, et libaverunt libamina diis aliis" (19:13);

apud Zephaniam,

"Adorant super tectis exercitum caelorum" (1:5);

apud Mosen,

"Ne incurves te et servias soli, lunae, stellis, et omni exercitui caelorum" (Deuteronomius 4:19; 17:3);

apud Jeremiam,

"Expandent" ossa extracta e sepulchris, "soli, lunae et omni exercitui caelorum, quae amaverant et quibus serviverant" (8:2):

per "exercitum caelorum" hic intelliguntur sol, luna et stellae, quia per illa significantur omnia bona et vera in complexu; hic autem omnia mala et falsa in complexu; nam per "solem" in opposito sensu, ut hic, significatur omne malum scaturiens ex amore sui, per "lunam" falsum fidei, et per "stellas" falsa in genere: (quod talia per "solem, lunam et stellas" in mundo naturali, cum illa adorantur loco Solis et Lunae caeli angelici, 5 significentur dira mala et falsa, videatur in opere De Caelo et Inferno 122, 123; ut et supra, n. 401 [g] , 402, 525 6 ): et quia vera ex bono pugnant contra falsa ex malo, ac vice versa falsa ex malo pugnant contra vera ex bono, ideo dicuntur "exercitus"; est enim pugna continua, nam mala et falsa exspirant continue ex infernis, conantia destruere vera ex bono quae in caelo et e caelo, ac continue resistunt: est enim ubivis in mundo spirituali aequilibrium inter caelum et inter infernum, et ubi aequilibrium ibi continue agunt binae vires contra se; una agit et altera reagit, ac continua actio et reactio est continua pugna, sed a Domino providetur aequilibrium (de quo videatur in opere De Caelo et Inferno 589-596 et n. 597-603): et quia continua talis pugna est inter caelum et infernum, ideo sicut omnia caeli vocantur "exercitus", ita quoque omnia inferni; omnia caeli se referunt ad bona et vera, et omnia inferni ad mala et falsa.

[9] Inde nunc est quod "exercitus" significent falsa mali in sequentibus locis:

- Apud Esaiam

"Ira Jehovae contra omnes gentes; et excandescentia contra omnem exercitum 7 eorum devovit 8 eos, tradidit 9 eos in mactationem" (34:2):

per "gentes" significantur mala, et per "exercitum" falsa ex malo; destructio eorum totalis significatur per quod " 10 eos devoverit et tradiderit mactationi."

[10] Apud eundem,

"Vox multitudinis in montibus, species populi magni, Vox tumultus regnorum gentium congregatarum, Jehovah Zebaoth ducit exercitum" (13:4):

"vox multitudinis in montibus " significat falsa ex malis; "multitudo" falsa, et "montes" mala: "species populi magni" significat apparentiam sicut veri ex bono; "species" apparentiam, "populus" illos qui in veris sunt, ita vera, et "magnum" praedicatur de bono: "vox tumultus regnorum gentium congregatarum" significat dissensum ecclesiae oriundum ex malis et inde falsis; "vox tumultus" significat dissensum, "regna" significant ecclesias quoad vera et quoad falsa, et "gentes congregatae" quoad mala et inde falsa conspirantia contra ecclesiae vera et bona: "Jehovah Zebaoth ducit exercitum" significat quod Dominus illud faciat; tribuitur hoc Domino, ut patet a versu sequenti quinto ibi, ubi dicitur, "Jehovah venit cum vasis irae suae ad perdendum omnem terram"; id tribuitur Domino, sicut malum, poena mali, et destructio ecclesiae, alibi, ex causa quia ita apparet; sensus enim litterae Verbi est secundum apparentias; sed per id in sensu spirituali intelligitur quod ipse homo ecclesiae hoc faciat.

[11] Apud Jeremiam,

"Ne parcite juvenibus, devotioni date universum exercitum ejus" (51:3):

haec de Babele; et per "Ne parcite juvenibus" significatur destructio falsorum confirmatorum; per "Devotioni date universum exercitum ejus" significatur totalis destructio falsorum ex malis quae illi, ita destructio Babelis. Falsa ex malo etiam significantur

Per exercitum Chaldaeorum, et per exercitum Pharaonis (Jeremias 37:7, 10, 11, seq.);

et apud Mosen,

"Reversae sunt aquae et operuerunt currus et equites cum universo exercitu Pharaonis" (Exodus 14:28; 15:4);

(quae explicata videantur supra, n. 355 [g] ; et in Arcanis Caelestibus, n. 8230, 8275).

[12] Apud Danielem,

"Revertetur rex septentrionis, et sistet multitudinem magnam prae priori, et sub fine temporum annorum veniet cum exercitu magno et cum opibus magnis.... excitabit vires suas et cor suum contra regem meridiei cum exercitu magno, et rex meridiei commiscebit se bello cum exercitu magno et valido admodum, sed non consistet" (11:13, 25):

agitur in illo capite de bello inter regem septentrionis et regem meridiei; et per "regem intelliguntur illi intra ecclesiam qui in falsis mali sunt, et per "regem meridiei" illi qui in veris boni; collisio et pugna in fine ecclesiae per bellum eorum in sensu spirituali describitur; quare per "exercitum regis septentrionis" intelliguntur falsa omnis generis, et per "exercitum regis meridiei" vera omnis generis.

[13] Apud Lucam,

"Quando videritis Hierosolymam exercitibus circumdatam, scite quod prope sit devastatio ejus" (21:20):

in eo capite loquitur Dominus de consummatione saeculi, per quam significatur ultimum tempus ecclesiae; per "Hierosolymam" intelligitur ecclesia quoad doctrinam, et per illam "exercitibus circumdatam" intelligitur illa a falsis occupata; quod tunc destructio ejus, et mox ultimum judicium, significatur per quod "tunc prope sit devastatio ejus." Creditur quod haec dicta sint de Hierosolymae destructione a Romanis; sed a singulis in illo capite patet quod de destructione ecclesiae in fine ejus agatur, ut quoque apud Matthaeum, cap. Matthaeum ccc24 a primo versu ad ultimum (quae omni in Arcanis Caelestibus explicata sunt): sed usque non obstat quin per illa verba in sensu litterae intelligatur destructio Hierosolymae, at illa destructio repraesentabat et inde significabat destructionem ecclesiae in fine ejus; singula in illo capite in sensu spirituali spectata id confirmant.

[14] Apud Davidem,

Deus deseruit et ignominiae tradidit nos, nec exivit in exercitibus nostris; reverti fecit nos retrorsum ab hoste (Psalmuss 44:10, 11 [B.A. 9, 10]):

quod "Deus non exiverit in exercitibus nostris" significat quod non tutatus sit illos, quia in falsis mali fuerunt; "exercitus" enim sunt falsa mali: quare etiam dicitur quod "eos deseruerit et ignominiae tradiderit", et quod "reverti fecerit eos ab hoste"; "hostis" est malum quod ab inferno.

[15] Apud Joelem,

"compensabo vobis annos quos consumpsit locusta, melolontha, et bruchus, et eruca, exercitus meus magnus quem misi inter vos" (2:25):

quod falsa et mala omnis generis significentur per "exercitum", manifeste patet, quoniam per noxia illa animalcula, "locustam", "melolontham", "bruchum" et "erucam", significantur falsa et mala vastantia seu consumentia vera et bona ecclesiae. (videatur supra, n. 543 [c] , ubi hic locus explicatus est, et ostensum quod locusta et bruchus" significent falsa [et mala] sensualis hominis.) Ex his nunc patet quid per "exercitus" in Verbo in utroque sensu significatur. Similia per "exercitus" significantur in historicis Verbi; nam in illis est sensus spiritualis aeque ac in propheticis, sed is minus elucet, quia mens in historicis detenta aegre potest elevari a mundanis ibi et videre spiritualia quae inibi recondita sunt.

Poznámky pod čarou:

1. The editors made a correction or note here.
2. The editors made a correction or note here.
3. The editors made a correction or note here.
4. The editors made a correction or note here.
5. The editors made a correction or note here.
6. The editors made a correction or note here.
7. The editors made a correction or note here.
8. The editors made a correction or note here.
9. The editors made a correction or note here.
10. The editors made a correction or note here.

  
/ 1232  
  

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 4286

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

4286. ‘Et dixit, Non Jacob dicetur amplius nomen tuum quin Israel’: quod significet Divinum caeleste spirituale nunc, et quod ‘Israel’ sit caelestis spiritualis homo qui in naturali, ita naturalis, ipse caelestis homo qui rationalis, est ‘Josephus’, constare potest ex illis quae de Jacobo et de Israele, et quoque de Josepho, sequuntur, prius enim dicendum quid hic caeleste spirituale: hodie quidem in Ecclesia notum est quod sit spiritualis homo et quod naturalis, seu quod sit internus homo et externus, sed quid spiritualis seu internus homo, nondum ita scitur, minus quid caelestis homo, et quod is distinctus sit a spirituali; et quia hoc non scitur, non 1 sciri potest quid coelestis spiritualis homo 2 , qui hic est ‘Israel’, quapropter paucis dicendum:

[2] quod tres caeli sint, notum est, nempe caelum intimum, medium, et ultimum, seu quod idem, tertium, secundum, et primum; caelum intimum seu tertium est caeleste, angeli enim ibi vocantur caelestes nam in amore in Dominum sunt ac inde conjunctissimi Domino, et quia ita, in sapientia sunt prae omnibus reliquis; sunt innocentes ac inde vocantur innocentiae et sapientiae; distinguuntur angeli illi in internos et externos; interni sunt magis caelestes quam externi. Caelum medium seu secundum est spirituale, angeli enim ibi vocantur spirituales quia in charitate erga proximum sunt, hoc est, in amore mutuo, qui talis est ut 3 unus alterum amet plus quam se, et quia tales, in intelligentia sunt, ac inde vocantur intelligentiae 4 ; hi quoque angeli distinguuntur in internos et externos, interni 5 sunt magis spirituales quam externi. Caelum autem ultimum seu primum est quoque caeleste et spirituale, sed non in eo gradu ac priores, naturale enim illis adhaeret, quapropter vocantur caelestes et spirituales naturales; sunt quoque in amore mutuo, sed non amant alios plus quam se sed sicut se; sunt in affectione boni et in cognitione veri; distinguuntur etiam hi in internos et externos.

[3] Quid autem caeleste spirituale, etiam paucis dicetur: caelestes spirituales vocantur illi qui mox supra spirituales dicti sunt, ac in medio seu secundo caelo sunt, caelestes nuncupantur ex amore mutuo, ac spirituales ex intelligentia inde; interni ibi sunt qui repraesentantur per ‘Josephum’, et quoque in Verbo vocantur ‘Josephus’, externi autem ibi sunt qui repraesentantur per ‘Israelem’, et quoque in Verbo vocantur ‘Israel’; illi nempe interni qui vocantur Josephus, participant ex rationali, externi autem qui vocantur Israel, participant ex naturali, nam sunt medii inter rationale et naturale; inde est quod dictum 6 quod ‘Israel’ sit caelestis spiritualis homo qui in naturali, ita naturalis, et quod ‘Josephus’ sit ipse caelestis spiritualis homo qui rationalis;

in universali enim sensu omne bonum quod est amoris et charitatis, vocatur caeleste, et omne verum quod inde est fidei et intelligentiae, dicitur spirituale.

[4] Haec dicta sunt ut sciatur quid Israel; sed ‘Israel’ in supremo sensu significat Dominum quoad Divinum caeleste spirituale; in interno autem sensu significat terra; regnum Domini spirituale in terra est Ecclesia quae Ecclesia spiritualis vocatur; et quia ‘Israel’ est regnum Domini spirituale, est quoque Israel 7 homo spiritualis, nam in unoquovis homine tali est regnum Domini, homo enim in minima forma est caelum, et quoque est Ecclesia, n. 4279. Quod Jacobum attinet, repraesentatur per illum in supremo sensu Dominus quoad 8 naturale tam caeleste quam spirituale 9 , et 10 in sensu interno regnum Domini quale est in ultimo seu primo caelo, proinde etiam illud Ecclesiae; bonum in naturali est quod hic caeleste vocatur, et verum ibi quod spirituale. ' Ex his constare potest quid per Israelem et per Jacobum 11 in Verbo significatur, et quoque cur Jacobus nominatus est 12 Israel.

[5] Sed haec quae dicta sunt, non possunt quin obscura appareant, ex causa imprimis quia paucis notum est quid spiritualis homo, et vix ulli quid caelestis, proinde quod inter spiritualem et caelestem hominem sit aliqua distinctio; causa quod id non notum sit, est quia non distincte percipitur bonum quod est amoris et charitatis, ac verum quod est fidei; quoque haec non percipiantur, est quia genuina charitas non amplius est; ubi: aliquid non est, ibi nec datur perceptio ejus; tum quia homo parum sollicitus est de illis quae sunt vitae post mortem, ita de illis quae sunt caeli, sed plurimum de illis quae sunt vitae in corpore, ita de illi quae sunt mundi; si homo sollicitus foret de illis quae sunt vitae post mortem, ita 13 de illis quae sunt caeli, tunc facile omnia illa quae supra dicta sunt, caperet, nam quod amat homo, hoc facile haurit et capi at aegre quod non amat.

[6] Quod aliud ‘Jacob’ significet et aliud ‘Israel’ patet manifeste ex Verbo, nam in historicis ejus, ut quoque in propheticis, nunc dicitur Jacob, nunc Israel, et quandoque uterque uno versu; exinde constare potest quod sensus internus Verbi sit, quod absque illo sensu nullatenus id sciri possit: quod Jacob nunc dicatur Jacob nunc Israel, constat 14 ab his sequentibus, Habitavit Jacob in terra peregrinationum patris sui:...

hae nativitates 15 Jacobi; Joseph filius septendecim annorum, ... et Israel amabat Josephum prae omnibus filiis suis, Gen. 37:1-3;

ubi Jacob primum vocatur ‘Jacob’, et mox ‘Israel’, et tunc Israel cum agitur de Josepho: alibi 16 Vidit Jacob quod esset frumentum in Aegypto, dixit Jacob filiis suis:... et venerunt filii Israelis ad emendum in medio venientium, Gen. 42:1, 5:

et postea, Ascenderunt ex Aegypto, et venerunt terram Canaan ad Jacobum patrem suum:... cum dicerent ad eum omnia verba Josephi, quae locutus est ad illos, revixit spiritus Jacobi patris illorum; et dixit Israel, Multum, adhuc Josephus filius meus vivus, Gen. 45:25, 27, 28:

amplius, Et profectus est Israel, et omne quod ei, ... dixit Deus Israeli in visionibus noctis, et dixit, Jacob, Jacob, qui dixit, Ecce me.... . Surrexit Jacob ex Beersheba, et deportarunt filii Israelis Jacobum patrem suum, Gen. 46:1,

2, 33; et in eodem capite, Haec nomina filiorum Israelis venientium in Aegyptum, Jacobi et filiorum ejus, Gen. 46:8: porro, Introduxit Joseph Jacobum patrem suum, et statuit eum ante Pharaonem:... Pharaoh dixit ad Jacobum, et dixit Jacob Pharaoni, Gen. 47:7-10;

et in eodem capite, Et habitavit Israel in terra Goshen... et vixit Jacob in terra Aegypti septendecim annis:... et appropinquarunt dies Israelis ad moriendum, vocavit filium suum Josephum, vers.

27-29: adhuc, Et nuntiatum Jacobo, et dixit, Ecce filius tuus Josephus venit ad te, et confirmavit se Israel, et sedit super lecto, et dixit Jacob ad Josephum, Deus Shaddai apparuit mihi in Luz, Gen. 48:2, 3;

ac Israel nominatur in eodem capite, vers. 8, 10, 11, 13, 14, 20,

21. et tandem, Vocavit Jacob filios suos, et dixit, Congregamini, ... et audite filii Jacobi, et audite ad Israelem patrem vestrum....

Et cum absolvisset Jacob praecipere filiis suis, Gen. 49:1,

2, 33; ex his manifeste constare potest quod Jacob nunc dicatur Jacob, nunc Israel, ac ita quod aliud sit Jacob, et aliud sit Israel, seu quod aliud significetur cum Jacob dicitur 17 , et aliud cum Israel, tum quod arcanum illud nullatenus sciri possit quam ex sensu interno.

[7] Quid autem Jacob significat et quid Israel, supra dictum est; in genere per ‘Jacobum’ in Verbo significatur externum Ecclesiae, et per ‘Israelem’ internum, unaquaevis enim Ecclesia habet externum et habet internum, seu est interna et est externa; et quia id quod est Ecclesiae significatur per Jacobum et per Israelem, et quia omne Ecclesiae est a Domino, inde in supremo sensu est tam Jacob quam Israel Dominus, ‘Jacob’ quoad Divinum naturale, ‘Israel’ quoad Divinum spirituale; inde externum quod est regni Domini et Ecclesiae Ipsius est ‘Jacob’, et internum est Israel'; ut constare ulterius potest ab his locis in quibus etiam uterque in suo sensu nominatur; in prophetia Jacobi, tunc Israelis, A manibus fortis Jacobi, inde pastor, lapis Israelis,

Gen. 49:24:

apud Esaiam,

Audi Jacob serve mi, et Israel quem elegi; ... [Ne time, serve mi Jacob, et Jeshurun quem elegi]; ... effundam spiritum Meum super semen tuum, et benedictionem Meam super natos tuos; ... hic dicet Jehovae, Ego; et hic vocabit se nomine Jacobi; et ille scribet manu sua Jehovae, et nomine Israelis cognominabit se, 44:1-3, 5; ibi manifeste ‘Jacob et Israel’ pro Domino, ac ibi ‘semen et nati Jacobi et Israelis’ pro illis qui in fide in Ipsum. In prophetia 18 Bileami apud Mosen,

Quis numerabit pulverem Jacobi, et numerum cum quarta parte Israelis? Num. 23:10:

ac iterum, Non divinatio contra Jacobum, nec praestigiae contra Israelem, hoc tempore dicetur Jacobo et Israeli, Quid fecerit Deus, ibid. vers. 23

adhuc, Quam bona sunt tabernacula tua, Jacob, habitacula tua, Israel, Num. 24:5: et iterum, Orietur stella ex Jacobo, et sceptrum ex Israele, ibid. vers. 17:

apud Esaiam,

Gloriam Meam alii non dabo, attende Mihi Jacob, et Israel vocate a Me; Ego idem, Ego primus, etiam Ego novissimus, 48:11, 12:

apud eundem,

Venturos radicabit Jacob, efflorescet et florebit Israel, et implebuntur facies orbis proventu, 27:6 19 :

apud Jeremiam,

Ne timeas serve mi Jacob, et ne terrearis Israel, quia ecce Ego servavi te e longinquo, 30:9, 10:

apud Micham, Colligendo colligam Jacobum omnem te, congregando congregabo reliquias Israelis, una ponam eos, sicut oves Bozrae, 2:12.

[8] Unde Jacob nominatus est Israel, constat ex ipsis verbis cum daretur illi id nomen, nempe ab his, Non Jacob dicetur amplius nomen tuum, quin Israel, quia ut princeps contendisti cum Deo e cum hominibus, et praevaluisti, Israel enim in lingua originali significat ‘contendentem ut princeps cum deo’, quibus significatur in sensu interno, quod vicerit in pugnis tentationum; tentationes enim ac pugnae 20 in tentationibus fuerunt per quas Dominus Humanum Suum Divinum fecit, n. 1737, 1813, et alibi; ac tentationes et victoriae in tentationibus sunt quae hominem spiritualem faciunt, quapropter Jacobus tunc primum Israel nominatus est, postquam luctatus est; quod ‘luctari’ sit tentari, videatur n. 4274; notum est quod Ecclesia, seu homo Ecclesiae Christianae 21 , se dicat Israelem, ' sed usque nemo in Ecclesia Israel est nisi qui spiritualis homo factus per tentationes, ipsum nomen etiam idem involvit. ' Quod postea confirmatum sit quod Jacob vocaretur Israel, constat a sequentibus ubi haec, Apparuit Deus ad Jacobum adhuc, in veniendo illo e Paddan Aram, et benedixit illi, et dixit illi Deus, Nomen tuum Jacob, non vocabitur nomen tuum amplius Jacob, verum Israel erit nomen tuum, et vocavit nomen ejus Israel, Gen.

35:9, 10;

causa hujus confirmationis dicetur infra.

Poznámky pod čarou:

1. nec

2. The Manuscript has this but altered to caeleste spirituale.

3. quod

4. adeo ut intelligentiae dicantur

5. The Manuscript inserts et.

6. dicatur

7. inde quoque Israel est

8. The Manuscript inserts Divinum.

9. naturale (evidently, a slip)

10. at

11. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

12. sit

13. The Manuscript inserts ac.

14. patet

15. generationes

16. Et vidit

17. dictus est

18. propheticis

19. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

20. victoriae

21. Christiana et homo illius Ecclesiae

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.