Arcana Coelestia # 2842
2842. ‘Et dixit, In Me juravi, dictum Jehovae’: quod significet confirmationem ex Divino irrevocabilem, nempe de illis quae sequuntur, constare potest a significatione ‘dicere, in Me jurare, et dicti Jehovae’ quae omnia involvunt confirmationem, et quidem ex Divino, hoc est, ex Ipso; Divinum nec aliunde quam ex Se Ipso confirmare potest, et quod confirmat, est irrevocabile, quia veritas aeterna; quicquid Jehovah seu Dominus loquitur, est veritas aeterna, Matth. 24:35, nam ex ipso Esse veri 1 venit; at quod juramento quasi confirmet, ut hic, et alibi in Verbo, non ideo est quod magis verum sit, sed est ideo quia ad tales qui non recipiunt verum Divinum nisi ita confirmatum; non enim aliam ideam de Jehovah seu Domino habent quam de homine, qui dicere potest, et mutare, 2 sicut pluries in Verbo legitur, 3 sed in sensu interno id aliter se habet. Quod Jehovah seu Dominus nusquam aliquid juramento confirmet, quisque scire potest, 4 at cum ipsum Divinum Verum, et ejus confirmatio, delabitur ad hominem talem, vertitur in simile juramenti; se habet hoc 5 sicut ignis comedens et fumus qui apparuit super monte Sinai coram oculis populi, cum descendit Jehovah seu Dominus, Exod. 19:18; Deut. 4:11, 12; 5:19-21 [KJV 22-24], gloria Ipsius in caelo, immo ipsa misericordia, ita apparuit coram populo ibi, qui in malo et falso, videatur n. 1861; similiter se habet cum 6 multis quae a Jehovah dicuntur dicta et facta, de quibus in Verbo; inde constare potest quod ‘in Me juravi, dictum Jehovae’ sit significativum confirmationis ex Divino irrevocabilis.
[2] Quod ‘jurare’ ubi praedicatur de Jehovah, significet confirmare apud hominem qui talis, constare potest a pluribus aliis locis in Verbo, ut apud Davidem,
Jehovah recordatur in aeternum foederis Sui, verbi praecepit in mille generationes, quod pepigit Abrahamo, et juramenti Sui Jishako, Ps. 105:8, 9:
similiter se habet cum foedere ac cum juramento, quod Jehovah seu Dominus non pangat foedus cum homine, sed cum agitur de conjunctione per amorem et charitatem, sistitur illud etiam actualiter ut foedus, videatur n. 1864:
apud eundem,
Juravit Jehovah, et non paenituit Ipsum, Tu Sacerdos in aeternum, juxta verbum Meum, Malchizedek, Ps. 110:4;
ubi de Domino, ‘juravit Jehovah’ pro confirmatione ex Divino irrevocabili, hoc est, quod veritas aeterna sit:
[3] apud eundem,
Pepigi foedus electo Meo, juravi Davidi servo Meo, usque aeternum firmabo semen tuum, et aedificabo in generationem et generationem thronum tuum, Ps. 89:3 [KJV Ps. 89:4];
ubi etiam de Domino; ‘ 7 pangere foedus electo, et jurare Davidi’ pro confirmatione irrevocabili seu veritate aeterna, ‘David’ pro Domino, n. 1888, ‘pangere foedus’ spectat Divinum Bonum, ‘jurare’ Divinum Verum:
apud eundem,
Non profanabo foedus Meum, et enuntiatum labiorum Meorum non mutabo, semel juravi in sanctitatem Meam, si Davidi mentiar, Ps. 89:35 [KJV Ps. 89:34];
ubi etiam ‘David’ pro Domino; ‘foedus’ quoque ibi spectat Divinum Bonum, ‘enuntiatum labiorum’ Divinum Verum, et hoc ob conjugium boni et veri, quod est in singulis Verbi, de quo n. 683, 793, 801, 2516, 2712:
[4] apud eundem,
Juravit Jehovah Davidi veritatem, a qua non recedet, De fructu ventris tui ponam in solio tibi, si custodiverint filii tui foedus Meum, et testimonium Meum, quod doceo eos, [Ps. 132:11], 12; ‘juravit Jehovah Davidi veritatem’ manifeste pro veritatis aeternae confirmatione, quare dicitur ‘e qua non recedet’; per ‘Davidem’ quod intelligatur Dominus, dictum est; juramentum 8 usque erat Davidi, 9 quia talis quod crediderit de se et de posteritate sua confirmatum esse, erat enim David in amore sui et posteritatis suae, et inde credidit quod de illo dictum, nempe, ut supra, quod ‘in aeternum firmaretur semen ejus’, et ‘in generationem et generationem thronus ejus’, cum tamen de Domino dictum:
[5] apud Esaiam,
Aquae Noahi hoc Mihi, quod juravi non transire aquas Noahi amplius super terram, ita juravi non succensere tibi,
54:9; 10 ubi ‘jurare’ pro ‘foedus pangere’ et juramento confirmare; quod foedus fuerit, non juramentum, videatur Gen. 9:11:
apud eundem,
Juravit Jehovah, dicendo, Si non, quemadmodum cogitavi, ita erit, 14:24:
apud eundem,
Juravit Jehovah in dextram Suam, et in brachium roboris Sui, 62:8:
apud Jeremiam,
Audite Verbum Jehovae omnis Jehudah, habitantes in terra Aegypti, Ecce Ego juravi in nomen Meum magnum, dixit Jehovah, si erit amplius nomen Meum invocatum in ore omnis viri Jehudae, dicentis, Vivus Dominus Jehovih in omni terra Aegypti, 44:26:
apud eundem,
In Me juravi, dictum Jehovae, quod in desolationem erit Bozrah, 49:13:
apud eundem,
Juravit Jehovah Zebaoth in animam Suam, Si non implevero te homine sicut brucho, 51:14:
apud Amos, Juravit Dominus Jehovih in sanctitatem Suam, quod ecce dies venientes, 4:2:
apud eundem,
Juravit Jehovah in celsitudinem Jacobi, Si oblitus fuero in aeternum Omnium factorum eorum, 8:7;
[6] in illis locis, quod ‘Jehovah juraverit per dextram Suam, per nomen Suum magnum, per Se, per animam Suam, per sanctitatem Suam, per celsitudinem Jacobi’ significant confirmationem quae in Jehovah seu Domino; confirmatio a Jehovah non dabilis est quam ex Ipso; ‘dextra Jehovae, nomen magnum Jehovae, anima Jehovae, sanctitas Jehovae, celsitudo Jacobi’ significant Divinum Humanum Domini, per Ipsum 11 fuit confirmatio.
[7] Quod Jehovah seu Dominus juraverit ‘dare terram Abrahamo, Isaco et Jacobo’, 12 seu posteris eorum, in sensu interno significat confirmationem quod daret regnum caeleste illis qui in amore et fide sunt in Ipsum; ii sunt qui intelliguntur in Verbi sensu interno per filios et posteros Abrahami, Isaci et Jacobi, seu patrum; quod etiam actualiter repraesentatum per id quod posteris eorum data sit terra Canaan, et quod Ecclesia tunc apud eos repraesentaret regnum Domini caeleste, ut quoque ipsa terra; quod ‘terra’ et ‘terra Canaan’ in sensu interno sit regnum Domini, videatur n. 1413, 1437, 1607; inde est quod dicatur apud Mosen,
Propterea ut prolongetis dies super humo, quam juravit Jehovah patribus vestris, ad dandum illis, et semini eorum, terram fluentem lacte et melle:... propterea ut multiplicentur dies vestri, et dies filiorum vestrorum super humo, quam juravit Jehovah patribus vestris ad dandum illis, juxta dies caelorum super terra, [Deut. 11:9], 21; ex his locis nunc constare potest quod ‘jurare Jehovae’ fuerit 13 repraesentativum confirmationis, et quidem irrevocabilis; ut manifestius adhuc patet apud Esaiam,
In Me juravi, exivit ex ore Meo justitiae verbum, et non revertetur, quod Mihi incurvabit se omne genu, jurabit omnis lingua, 45:23.
[8] Praeterea injunctum fuit illis qui ab Ecclesia repraesentativa Judaica fuerunt, cum juramento confirmarent foedera, pariter vota, ut et promissa, tum vadimonia, quod tunc jurarent in nomen Jehovae; quod hoc illis injunctum fuerit, tametsi modo permissum, erat causa ut sic quoque repraesentaretur confirmatio interni hominis; ita ut juramenta tunc in nomen Jehovae essent sicut cetera, nempe repraesentativa; quod injunctum, hoc est, permissum, constat apud Mosen,
Jehovam Deum tuam timebis, et Ipsi servies, et in nomen Ipsius jurabis, non ibitis post deos alios, Deut. 6:13, 14;
alibi apud eundem,
Jehovam Deum Num timebis, Ipsi servies et Ipsi adhaerebis, et in nomen Ipsius jurabis, Deut. 10:20:
apud Esaiam,
Qui benedicit sibi in terra, benedicet in Deo veritatis, et qui jurat in terra, jurabit in Deum veritatis, 65:16:
apud Jeremiam,
Si reverteris Israel, dictum Jehovae, ad Me revertaris, et si removes abominationes a faciebus Meis, ne vacilles, et jura, vivit Jehovah, in veritate, in judicio, et in justitia, 4:1[, 2]:
apud Eundem,
Si discendo 14 discent vias populi Mei, adjurandum in nomen Meum, ... et aedificabuntur in medio populi Mei, 12:16.
Quod etiam juraverint in nomen Jehovae, seu juraverint Jehovae, apud Esaiam,
Audite hoc, domus Jacobi, vocati nomine Israelis, et ex aquis Jehudae exiverunt, jurantes in nomen Jehovae, et Deum Israelis memorarunt, non in veritate, et non in justitia, 48:1:
apud eundem,
In die illo erunt quinque urbes in terra Aegypti, loquentes labiis Canaanis, et jurantes Jehovae Zebaoth, 19:18:
apud Joshuam,
Jurarunt principes congregationis Gibeonitis, per Jehovam Deum Israelis, 9:18, 19.
[9] 15 Inde constat quod permissum illis jurare per nomen Jehovae, seu per Jehovam; sed quod id nihil aliud fuerit quam repraesentativum confirmationis interni hominis, 16 constat; notum 17 autem est quod interni homines, hoc est, qui conscientiam habent, non opus habeant aliquid per juramentum confirmare, et quod nec confirment, juramenta illis sunt pudori; dicere quidem possunt cum aliqua asseveratione quod ita sit, ut et veritatem confirmare per rationes, sed jurare quod ita sit, nequeunt; habent internum vinculum quo ligati, nempe conscientiae; illi superaddere vinculum externum, quod est juramentum, est sicut illis irrogare quod non recti corde sint; internus homo etiam talis est ut ex libero amet loqui et agere, non autem ex coacto, internum enim apud eos cogit externum, non autem vicissim; quare qui conscientiam habent, non jurant, minus adhuc qui perceptionem boni et veri, hoc est, caelestes homines; hi ne quidem per rationes apud se et inter se confirmant, sed modo dicunt quod ita sit vel non ita sit, n. 202, 337, 2718, quare hi adhuc remotiores sunt a juramento;
[10] inde est, et quia juramenta inter repraesentativa erant quae abroganda, quod Dominus doceat quod omnino non jurandum, his verbis apud Matthaeum, Audivistis, quod dictum sit, Non pejerabis, solves vero Domino juramenta tua, Ego vero dico vobis, Non jurabis omnino, neque per caelum, quia thronus Dei est; neque per terram, quia scabellum pedum Ipsius est; neque per Hierosolymam, quia urbs est magni Regis; neque jurabis per caput tuum, quia non potes unum pilum album aut nigrum facere; esto vero sermo vester, immo immo, non non; quod ultra haec est, ex malo est, 5:33-37; intelligitur per haec quod prorsus non jurandum per Jehovam, nec per quicquam quod est Jehovae seu Domini.
Poznámky pod čarou:
1. The Manuscript inserts et ex origine veri, seu ex ipso Vero, .
2. The Manuscript inserts seu minari et usque paenitere, .
3. The Manuscript has cum tamen hoc fiat applicate ad hominem qui talis, et Jehovam nusquam paeniteat, Arcana Coelestia 587, 588;
4. The Manuscript inserts sed usque fit apud hominem, qui dubitat num ita sit, ita qui non recipit nisi more humano confirmatum sit;
5. simul, in the First Latin Edition
6. The Manuscript has permultis
7. The Manuscript has qui hic David, quod per Davidem in Verbo ac in psalmis intelligatur Dominus, videatur Arcana Coelestia 1888,
8. The Manuscript inserts tamen.
9. The Manuscript inserts qui.
10. The Manuscript has ibi
11. The Manuscript inserts ut per Verbum.
12. The Manuscript has et
13. The Manuscript has significativum
14. discant, in the First Latin Edition
15. The Manuscript has ex illis
16. The Manuscript has constare potest
17. The Manuscript has enim
Psalms 89
1
I will sing of the mercies of the LORD for ever: with my mouth will I make known thy faithfulness to all generations.
2
For I have said, Mercy shall be built up for ever: thy faithfulness shalt thou establish in the very heavens.
3
I have made a covenant with my chosen, I have sworn unto David my servant,
4
Thy seed will I establish for ever, and build up thy throne to all generations. Selah.
5
And the heavens shall praise thy wonders, O LORD: thy faithfulness also in the congregation of the saints.
6
For who in the heaven can be compared unto the LORD? who among the sons of the mighty can be likened unto the LORD?
7
God is greatly to be feared in the assembly of the saints, and to be had in reverence of all them that are about him.
8
O LORD God of hosts, who is a strong LORD like unto thee? or to thy faithfulness round about thee?
9
Thou rulest the raging of the sea: when the waves thereof arise, thou stillest them.
10
Thou hast broken Rahab in pieces, as one that is slain; thou hast scattered thine enemies with thy strong arm.
11
The heavens are thine, the earth also is thine: as for the world and the fulness thereof, thou hast founded them.
12
The north and the south thou hast created them: Tabor and Hermon shall rejoice in thy name.
13
Thou hast a mighty arm: strong is thy hand, and high is thy right hand.
14
Justice and judgment are the habitation of thy throne: mercy and truth shall go before thy face.
15
Blessed is the people that know the joyful sound: they shall walk, O LORD, in the light of thy countenance.
16
In thy name shall they rejoice all the day: and in thy righteousness shall they be exalted.
17
For thou art the glory of their strength: and in thy favour our horn shall be exalted.
18
For the LORD is our defence; and the Holy One of Israel is our king.
19
Then thou spakest in vision to thy holy one, and saidst, I have laid help upon one that is mighty; I have exalted one chosen out of the people.
20
I have found David my servant; with my holy oil have I anointed him:
21
With whom my hand shall be established: mine arm also shall strengthen him.
22
The enemy shall not exact upon him; nor the son of wickedness afflict him.
23
And I will beat down his foes before his face, and plague them that hate him.
24
But my faithfulness and my mercy shall be with him: and in my name shall his horn be exalted.
25
I will set his hand also in the sea, and his right hand in the rivers.
26
He shall cry unto me, Thou art my father, my God, and the rock of my salvation.
27
Also I will make him my firstborn, higher than the kings of the earth.
28
My mercy will I keep for him for evermore, and my covenant shall stand fast with him.
29
His seed also will I make to endure for ever, and his throne as the days of heaven.
30
If his children forsake my law, and walk not in my judgments;
31
If they break my statutes, and keep not my commandments;
32
Then will I visit their transgression with the rod, and their iniquity with stripes.
33
Nevertheless my lovingkindness will I not utterly take from him, nor suffer my faithfulness to fail.
34
My covenant will I not break, nor alter the thing that is gone out of my lips.
35
Once have I sworn by my holiness that I will not lie unto David.
36
His seed shall endure forever, and his throne as the sun before me.
37
It shall be established for ever as the moon, and as a faithful witness in heaven. Selah.
38
But thou hast cast off and abhorred, thou hast been wroth with thine anointed.
39
Thou hast made void the covenant of thy servant: thou hast profaned his crown by casting it to the ground.
40
Thou hast broken down all his hedges; thou hast brought his strong holds to ruin.
41
All that pass by the way spoil him: he is a reproach to his neighbours.
42
Thou hast set up the right hand of his adversaries; thou hast made all his enemies to rejoice.
43
Thou hast also turned the edge of his sword, and hast not made him to stand in the battle.
44
Thou hast made his glory to cease, and cast his throne down to the ground.
45
The days of his youth hast thou shortened: thou hast covered him with shame. Selah.
46
How long, LORD? wilt thou hide thyself for ever? shall thy wrath burn like fire?
47
Remember how short my time is: wherefore hast thou made all men in vain?
48
What man is he that liveth, and shall not see death? shall he deliver his soul from the hand of the grave? Selah.
49
Lord, where are thy former lovingkindnesses, which thou swarest unto David in thy truth?
50
Remember, Lord, the reproach of thy servants; how I do bear in my bosom the reproach of all the mighty people;
51
Wherewith thine enemies have reproached, O LORD; wherewith they have reproached the footsteps of thine anointed.
