Arcana Coelestia # 10050
10050. ‘Et crura ejus’: quod significet purificationem exteriorum quae naturalis hominis, constat ex significatione 'lavare crura quod sit purificatio naturalis hominis; quod ‘lavare’ sit purificare 1 , videatur mox supra n. 10049; et ex significatione ‘crurum’ quod sint exteriora quae naturalis hominis; quod ‘crura’ significent illa 2 , est quia simul intelliguntur pedes, nam crura bestiarum sunt quattuor, et cohaerent pedibus, et ‘pedes’ ex correspondentia significant naturale seu 3 externum hominis, videatur n. 2162, 3147, 4 3761, 4938-4952.
[2] Simile per ‘crura’ significatur apud Amos, Sicut eripuit pastor ex ore leonis duo crura, aut particulam auris, sic eripientur filii Israelis habitantes in Samaria, in angulo lecti, et in extremitate spondae, 3:12;
per ‘leonem’ hic significantur qui vastant Ecclesiam, per ‘crura’ externum ejus, quod etiam est naturalis hominis, per ‘ 5 particulam auris’ apperceptivum ejus, per ‘habitantes in Samaria’ illi qui in cultu externo sunt; ‘angulus lecti et extremitas spondae’ est infimum naturale, quod est sensuale externum, et ejus verum et bonum.
[3] Per ‘crura’, ubi agitur de statua Nebuchadnezaris apud Danielem,
quod caput ejus esset ex auro puro, pectus et bracchia ex argento, venter et latus ex aere, crura ex ferro, ac pedes partim ex ferro et partim ex argilla, 2:32, 33, significatur verum fidei in externo seu naturali homine, quod etiam est ‘ferrum’, videatur n. 10030; quod ‘crura’ hic distinguantur a pedibus, est causa quia crura se aliter habent apud hominem quam apud bestias.
Poznámky pod čarou:
1. purificatio
2. quod per crura significetur naturale is deleted, but nothing has been inserted in its place.
3. quod
4. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.
5. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.
Deuteronomium 29
1
Hæc sunt verba fœderis quod præcepit Dominus Moysi ut feriret cum filiis Israël in terra Moab : præter illud fœdus, quod cum eis pepigit in Horeb.
2
Vocavitque Moyses omnem Israël, et dixit ad eos : Vos vidistis universa, quæ fecit Dominus coram vobis in terra Ægypti Pharaoni, et omnibus servis ejus, universæque terræ illius,
3
tentationes magnas, quas viderunt oculi tui, signa illa, portentaque ingentia,
4
et non dedit vobis Dominus cor intelligens, et oculos videntes, et aures quæ possunt audire, usque in præsentem diem.
5
Adduxit vos quadraginta annis per desertum : non sunt attrita vestimenta vestra, nec calceamenta pedum vestrorum vetustate consumpta sunt.
6
Panem non comedistis, vinum et siceram non bibistis : ut sciretis quia ego sum Dominus Deus vester.
7
Et venistis ad hunc locum : egressusque est Sehon rex Hesebon, et Og rex Basan, occurrentes nobis ad pugnam. Et percussimus eos,
8
et tulimus terram eorum, ac tradidimus possidendam Ruben et Gad, et dimidiæ tribui Manasse.
9
Custodite ergo verba pacti hujus, et implete ea : ut intelligatis universa quæ facitis.
10
Vos statis hodie cuncti coram Domino Deo vestro, principes vestri, et tribus, ac majores natu, atque doctores, omnis populus Israël,
11
liberi et uxores vestræ, et advena qui tecum moratur in castris, exceptis lignorum cæsoribus, et his qui comportant aquas :
12
ut transeas in fœdere Domini Dei tui, et in jurejurando quod hodie Dominus Deus tuus percutit tecum :
13
ut suscitet te sibi in populum, et ipse sit Deus tuus sicut locutus est tibi, et sicut juravit patribus tuis, Abraham, Isaac, et Jacob.
14
Nec vobis solis ego hoc fœdus ferio, et hæc juramenta confirmo,
15
sed cunctis præsentibus et absentibus.
16
Vos enim nostis quomodo habitaverimus in terra Ægypti, et quomodo transierimus per medium nationum, quas transeuntes
17
vidistis abominationes et sordes, id est, idola eorum, lignum et lapidem, argentum et aurum, quæ colebant.
18
Ne forte sit inter vos vir aut mulier, familia aut tribus, cujus cor aversum est hodie a Domino Deo nostro, ut vadat et serviat diis illarum gentium : et sit inter vos radix germinans fel et amaritudinem.
19
Cumque audierit verba juramenti hujus, benedicat sibi in corde suo, dicens : Pax erit mihi, et ambulabo in pravitate cordis mei : et absumat ebria sitientem,
20
et Dominus non ignoscat ei : sed tunc quam maxime furor ejus fumet, et zelus contra hominem illum, et sedeant super eum omnia maledicta, quæ scripta sunt in hoc volumine : et deleat Dominus nomen ejus sub cælo,
21
et consumat eum in perditionem ex omnibus tribubus Israël, juxta maledictiones, quæ in libro legis hujus ac fœderis continentur.
22
Dicetque sequens generatio, et filii qui nascentur deinceps, et peregrini qui de longe venerint, videntes plagas terræ illius, et infirmitates, quibus eam afflixerit Dominus,
23
sulphure, et salis ardore comburens, ita ut ultra non seratur, nec virens quippiam germinet, in exemplum subversionis Sodomæ et Gomorrhæ, Adamæ et Seboim, quas subvertit Dominus in ira et furore suo.
24
Et dicent omnes gentes : Quare sic fecit Dominus terræ huic ? quæ est hæc ira furoris ejus immensa ?
25
Et respondebunt : Quia dereliquerunt pactum Domini, quod pepigit cum patribus eorum, quando eduxit eos de terra Ægypti :
26
et servierunt diis alienis, et adoraverunt eos, quos nesciebant, et quibus non fuerant attributi :
27
idcirco iratus est furor Domini contra terram istam, ut induceret super eam omnia maledicta, quæ in hoc volumine scripta sunt :
28
et ejecit eos de terra sua in ira et in furore, et in indignatione maxima, projecitque in terram alienam, sicut hodie comprobatur.
29
Abscondita, Domino Deo nostro ; quæ manifesta sunt, nobis et filiis nostris usque in sempiternum, ut faciamus universa verba legis hujus.
