6426. ‘Exinde pastor, lapis Israelis’: quod significet quod inde omne bonum et verum spirituali regno, constat a significatione ‘pastoris’ quod sit qui ducit ad bonum charitatis per verum fidei, de qua n. 343, 3795, 6044, hic in supremo sensu quia de Domino, est ipsum bonum et verum; ex significatione ‘lapidis’ quod sit verum, de qua n. 1298, 3720, 3769, 3771, 3773, 3789, 3798; et ex repraesentatione ‘Israelis’ quod sit Ecclesia spiritualis, de qua n. 3305, 4286, nam ‘Israel’ est bonum spirituale seu bonum veri, n. 4286, 4598, 5801, 5803, 5806, 5812, 5817, 5819, 5826, 5833; et quia bonum veri est ipsum essentiale Ecclesiae spiritualis, idcirco per ‘Israelem’ Ecclesia spiritualis significatur, et in superiore sensu regnum spirituale Domini: ¹ ex his patet quod per ‘exinde pastor, lapis Israelis’ significetur quod inde omne bonum et verum spirituali regno Domini.

[2] Quod ‘lapis Israelis’ sit in supremo sensu Dominus quoad verum quod regno Ipsius spirituali, est quia per ‘lapidem’ ² in genere significatur templum, et in specie fundamentum ejus, et per ‘templum’ significatur Divinum Humanum Domini, ut ³ constat apud Johannem 2:19, 21;

et quoque per ‘fundamentum’ ejus, apud Matthaeum 21:42, 44; et apud Esai. 28:16. Quod ‘lapis’ in supremo sensu sit Dominus quoad Divinum Verum quod regno Ipsius spirituali, patet apud Davidem,

Lapis quem rejecerunt architecti, factus est in caput anguli; a cum Jehovah factum est hoc; ille est mirabilis in oculis nostris, Ps. 118:22, 23; quod ‘lapis’ ibi sit Dominus, ⁴ constat apud Lucam, Scriptum est, Quem lapidem rejecerunt architecti, hic jactus est in caput anguli, quicumque ceciderit super illum lapidem, confringetur, super quem autem ceciderit, eum comminuet, 20:17, 18 ⁵ ; ⁶ haec Dominus de Se loquitur:

apud Esaiam,

Ille timor vester, et Ille formido vestra, erit enim in sanctuarium, licet in lapidem impulsus, et in petram offendiculi, duabus domibus Israelis; ... impingent inter eos multi, et cadent, et confringentur, 8:13-15;

ubi de Domino:

apud eundem,

Dixit Dominus Jehovih, Ecce Ego, fundabit in Zione lapidem, lapidem probationis, anguli pretii, fundationis fundatae; qui crediderit, non festinabit, 28:16:

apud Zachariam, Visitabit Jehovah Zebaoth gregem Suum, domum Jehudae, et ponet eos sicut equum gloriae Suae in bello; ex illo angularis, ex illo clavus, ex illo arcus belli, 10:3, 4:

[3] apud Danielem,

Videns fuisti, usque dum excisus lapis, qui non per manus, et percussit statuam super pedes ejus, qui ferrum et argilla, et contrivit eos, ... lapis qui percussit statuam, factus est in petram magnam, et implevit omnem terram.... Surgere faciet Deus caelorum regnum, quod in saecula non perdetur, et regnum ejus populo alii non permittetur; conteret et consumet omnia illa regna, ipsum autem stabit in saecula: propterea quod vidisti, quod ⁷ e petra excisus est lapis, qui non per manus, et contrivit ferrum, aes, argillam, argentum et aurum, 2:34, 35, 44, 45; hic per ‘lapidem’ in supremo sensu ⁸ intelligitur Dominus, et in sensu respectivo regnum Ipsius spirituale; quod ‘lapis excisus sit e petra’ significat quod e vero fidei, nam id per ‘petram’ in Verbo significatur, et quia verum fidei per ‘lapidem et petram’, est regnum Domini spirituale quod etiam significatur, hoc enim in vero fidei et inde in bono est. Per ‘lapidem’ etiam super quo dormivit Jacob, et quem dein posuit in statuam, simile significatur, de quo ita, Expergefactus Jacob e somno suo, et dixit, Certe est Jehovah in loco hoc, et ego non scivi: et timuit et dixit, Quam terribilis locus hic, nihil hic nisi domus Dei, et haec porta caeli: et mane surrexit Jacob in matutino, et sumpsit lapidem quem posuerat sub capitalia sua, et posuit illum statuam, et fudit oleum super caput ejus; ... dixit; Lapis hic, quem posui statuam, erit domus Dei, Gen. 28:16-18, 22 ⁹ .

Quod per ‘lapidem’ ab antiquis intellectus sit Dominus in supremo sensu, et regnum Ipsius spirituale in sensu repraesentativo, etiam liquet apud Joshuam, Erexit Joshua lapidem, sub quercu quae in sanctuario Jehovae; et dixit Joshua ad universum populum, Ecce lapis hic erit nobis in testem; audivit enim ille omnes sermones Jehovae, quos locutus est nobiscum; et erit in testem contra ¹⁰ vos, ne abnegetis Deum vestrum, : 24:26, 27.

Poznámky pod čarou:

6148. ‘Solum humum sacerdotum non emit’: quod significet quod internum e naturali comparaverit sibi facultates recipiendi bonum, quia illae ab ipso, constat ex repraesentatione ‘Josephi’, de quo haec dicuntur, quod sit internum, de qua prius; ex significatione ‘humi’ quod sit receptaculum veri, de qua supra n. 6135-6137, hic facultas recipiendi bonum; facultas enim est receptibilitas quae inerit ut receptaculum sit receptaculum; facultas illa venit a bono, hoc est, per bonum a Domino; nisi enim a Domino influeret bonum amoris, nusquam alicui homini foret facultas recipiendi verum nec bonum; influxus boni amoris a Domino facit ut omnia intus in homine disponantur ad receptionem; quod facultas recipiendi bonum e naturali sit, significatur per quod ‘humus in Aegypto esset’; per ‘Aegyptum’ enim significatur naturale quoad scientifica, n. 6142; ex significatione ‘sacerdotum’ quod sit bonum, de qua sequitur; et ex significatione ‘non emere’ quod sit non ¹ appropriare sibi facultates illas, sicut appropriavit sibi vera et veri bona cum receptaculis eorum, quod factum per desolationes et sustentationes, ex causa quia facultates illae ab ipso, hoc est, ab interno, essent; inde est quod per ‘solum humum sacerdotum non emit’ significetur quod internum e naturali comparaverit sibi facultates recipiendi bonum, quia illae ab ipso.

[2] Cum his ita se habet: facultates recipiendi verum et bonum, apud hominem sunt immediate a Domino, nec aliquid opis ad ² illas sibi comparandas ab homine venit, tenetur enim homo semper in facultate recipiendi bonum et verum; ex facultate illa est ei intellectus et voluntas; at quod non recipiat, est cum homo convertit se ad malum, tunc facultas quidem remanet sed praecluditur ei aditus ad cogitativum et sensitivum, quapropter facultas videndi verum et sentiendi bonum tantum perit quantum homo convertit se ad malum, et in illo se confirmat vita et fide; quod homo ad facultatem recipiendi verum et bonum nihil prorsus contribuat, notum est ex doctrinali in Ecclesia quod nihil veri quod est fidei, et nihil boni quod est charitatis, veniat ab homine sed a Domino; at homo facultatem illam apud se destruere potest; inde nunc constare potest quomodo intelligendum quod internum e naturali comparaverit sibi facultates recipiendi bonum quia illae ab ipso; quod e naturali dicatur, est quia influxus boni a Domino fit per internum in naturale a Domino, ibi cum comparata est facultas recipiendi, tunc fit influxus, nam tunc est receptio, videatur n. 5828.

[3] Quod per ‘sacerdotes’ significentur bona, sciendum est quod bina sint quae procedunt a Domino, nempe bonum et verum; Divinum Bonum repraesentatum fuit per ‘sacerdotes’, et Divinum Verum per ‘reges’; inde est quod per ‘sacerdotes’ significentur bona, et per ‘reges’ vera; de Sacerdotio et de Regio quae praedicantur de Domino, videatur n. 1728, 2015 fin. , 3670: illa bina, nempe sacerdotium et regium, in Ecclesia repraesentativa Antiqua, conjuncta fuerunt in una persona, ex causa quia bonum et verum quae procedunt a Domino, unita sunt; et quoque conjuncta in caelo apud angelos;

[4] persona in qua illa bina in Antiqua Ecclesia conjuncta fuerunt, vocabatur Malkizedech, seu rex justitiae; quod constare potest a Malkizedecho qui venit ad Abrahamum, de quo ita, Malkizedech rex Shalem eduxit panem et vinum, et ille sacerdos Deo Altissimo: et benedixit Abrahamo, Gen. 14:18, 19;

qui quod repraesentaverit Dominum quoad utrumque, patet ex eo quod fuit rex et simul sacerdos, et quod licuisset ei benedicere Abrahamo, et offerre ei panem et vinum, quae etiam tunc temporis erant symbola boni amoris et veri fidei; quod repraesentaverit Dominum quoad utrumque, adhuc patet apud Davidem,

Juravit Jehovah, et non paenitebit Ipsum; Tu sacerdos in aeternum, juxta modum Malkizedechi, Ps. 110:4 ³ ,

haec ibi de Domino dicta sunt; ‘juxta modum Malkizedechi’ est quod et Rex et Sacerdos, hoc est, in supremo sensu quod ab Ipso procedat Divinum Bonum et Divinum Verum una.

[5] Quia Ecclesia repraesentativa etiam institueretur apud Jacobi posteros, sic quoque in una persona conjunctim repraesentaretur Divinum Bonum et Divinum Verum quae procedunt unita a Domino; sed propter bella et propter idololatriam illius populi in principio divisa fuerunt, et qui regnabant super populum, vocabantur duces et postea judices; et qui sancta obibant, dicebantur sacerdotes et fuerunt ex semine Aharonis, ac Levitae; at postea conjungebantur illa bina in una persona ut in Eli et in Samuele; sed quia populus talis erat ut apud illum non posset institui Ecclesia repraesentativa sed modo Ecclesiae repraesentativum, propter idololatricum quod regnabat apud illum, ideo permissum erat ut separarentur, ac Dominus quoad Divinum Verum repraesentaretur per reges, et quoad Divinum Bonum per sacerdotes: quod hoc ex libito populi, non autem ex beneplacito Domini factum, constat ex Verbo Jehovae ad Samuelem, Oboedi voci populi in omni quod dixerint ad te, quoniam non te repudiarunt, sed Me repudiarunt ut non regnem super eos; ... et indicabis illis jus regis, 1 Sam. 8:7 ad fin. , 12:19, 20;

[6] quod bina illa non separanda essent, erat causa quia Divinum Verum separatum a Divino Bono damnat unumquemvis, at Divinum Verum unitum Divino Bono salvat; ex Vero enim Divino homo damnatus est ad infernum, sed a Divino Bono eximitur inde et elevatur in caelum; salvatio est misericordiae, ita a Divino Bono; damnatio autem est cum homo renuit misericordiam ac ita rejicit a se Divinum Bonum, inde relinquitur judicio ex Vero; quod ‘reges’ repraesentaverint Divinum Verum, videatur n. 1672, 1728, 2015, 2069, 3009, 3670, 4575, 4581, 4966, 5044, 5068.

[7] Quod ‘sacerdotes’ repraesentaverint Dominum quoad Divinum Bonum, ac inde per illos significetur bonum, constare potest ab omnibus illis in sensu interno quae instituta sunt de sacerdotio cum Aharon electus, et dein Levitae; ut quod summus sacerdos ⁴ solum intraret in Sanctum sanctorum, ac ibi ministraret; quod sancta Jehovae pro sacerdote essent, Lev. 23:20, 27:21; quod In terra non haberent partem et hereditatem, sed quod Jehovah erit pars et hereditas eorum, Num. 18:20, Deut. 10:9, 18:1: Quod Levitae dati sint Jehovae loco primogenitorum, et quod a Jehovah dati Aharoni, Num. 3:9, 12, 13, 40 ad fin. , 8:16-19: Quod sacerdos maximus cum Levitis in medio castrorum essent, cum metabantur et cum proficiscebantur, Num. 1:50-54, 2:17, 3:23-38, 4:1 ad fin. :

Quod nullus ex semine Aharonis in quo aliqua macula, accederet ad offerenda holocausta et sacrificia, Lev. 21:17-20:

[8] praeter plura, ut quae Lev. 21:9-13, et alibi; haec omnia repraesentabant in supremo sensu Divinum Bonum Domini et inde in sensu respectivo bonum quod amoris et charitatis; vestes autem Aharonis, quae vestes sanctitatis vocatae sunt, repraesentabant Divinum Verum a Divino Bono, de quibus, ex Divina Domini misericordia, in explicationibus super illa quae in Exodo.

[9] Quia verum per ‘reges’, ac bonum per ‘sacerdotes’ significantur, ideo reges et sacerdotes in Verbo pluries simul nominantur, ut apud Johannem, Jesus Christus fecit nos reges et sacerdotes Deo et Patri Suo, Apoc. 16, 5:10;

‘reges’ dicuntur facti ex vero quod fidei, et ‘sacerdotes’ ex bono quod charitatis; ita verum et bonum apud illos qui in Domino sunt, conjuncta sunt ut sunt in caelo, ut supra dictum; hoc intelligitur per ‘fieri reges et sacerdotes’:

[10] apud Jeremiam,

Fiet in die illo, ... peribit cor regis et principum, et obstupescent sacerdotes, et prophetae admirabuntur, 4:9:

apud eundem,

Pudefacti sunt domus Israelis, ipsi reges eorum, principes eorum et sacerdotes eorum, et prophetae eorum, 2:26:

apud eundem,

Reges Jehudae, principes, sacerdotes et prophetae, et habitatores Hierosolymae, 8:1;

in illis locis ‘reges’ pro veris, ‘principes’ pro primariis veris, n. 1486, 2089, 5044, ‘sacerdotes’ pro bonis, et ‘prophetae’ pro docentibus, n. 2534.

[11] Praeterea sciendum quod ‘Josephus humum sacerdotum non emerit’, quod id fuerit repraesentativum quod a Domino omnis facultas recipiendi verum et bonum, patet a simili lege de agris Levitarum, apud Mosen,

Ager suburbii urbium Levitarum non vendetur, quia possessio aeterna iis ille, Lev. 25:34,

per hoc intelligitur in sensu interno quod nullus homo sibi aliquid vindicare debeat de bono Ecclesiae, quod est bonum amoris et charitatis, quia id a solo Domino.

Poznámky pod čarou: