¹ Voorts zeide ik: Hoort nu, gij hoofden Jakobs, en gij oversten van het huis Israels! Betaamt het ulieden niet het recht te weten?

² Zij haten het goede, en hebben het kwade lief; zij roven hun huid van hen af, en hun vlees van hun beenderen.

³ Ja, zij zijn het, die het vlees mijns volks eten, en hun huid afstropen, en hun beenderen verbreken; en vaneen leggen, gelijk als in een pot, en als vlees in het midden eens ketels.

⁴ Alsdan zullen zij roepen tot den HEERE, doch Hij zal hen niet verhoren; maar zal Zijn aangezicht te dier tijd voor hen verbergen, gelijk als zij hun handelingen kwaad gemaakt hebben.

⁵ Alzo zegt de HEERE, tegen de profeten, die Mijn volk verleiden; die met hun tanden bijten, en roepen vrede uit; maar die niets geeft in hun mond, tegen dien zo heiligen zij een krijg.

⁶ Daarom zal het nacht voor ulieden worden vanwege het gezicht, en ulieden zal duisternis zijn vanwege de waarzegging; en de zon zal over deze profeten ondergaan; en de dag zal over hen zwart worden.

⁷ En de zieners zullen beschaamd, en de waarzeggers schaamrood worden; en zij zullen al te zamen de bovenste lip bewimpelen; want er zal geen antwoord Gods zijn.

⁸ Maar waarlijk, ik ben vol krachts van den Geest des HEEREN; en vol van gericht en dapperheid, om Jakob te verkondigen zijn overtreding, en Israel zijn zonde.

⁹ Hoort nu dit, gij hoofden van het huis Jakobs, en gij oversten van het huis Israels! die van het gericht een gruwel hebt, en al wat recht is verkeert;

¹⁰ Bouwende Sion met bloed, en Jeruzalem met onrecht.

¹¹ Haar hoofden rechten om geschenken, en haar priesters leren om loon, en haar profeten waarzeggen om geld; nog steunen zij op den HEERE, zeggende: Is de HEERE niet in het midden van ons? ons zal geen kwaad overkomen.

¹² Daarom, om uwentwil, zal Sion als een akker geploegd worden, en Jeruzalem zal tot steenhopen worden, en de berg dezes huizes tot hoogten eens wouds.

⁶ Want zij voeren hun hart aan, als een bakoven, tot hun lagen; hunlieder bakker slaapt den gansen nacht; 's morgens brandt hij als een vlammend vuur.

¹ Mijn zoon! zo gij voor uw naaste borg geworden zijt, voor een vreemde uw hand toegeklapt hebt;

² Gij zijt verstrikt met de redenen uws monds; gij zijt gevangen met de redenen uws monds.

³ Doe nu dit, mijn zoon! en red u, dewijl gij in de hand uws naasten gekomen zijt; ga, onderwerp uzelven, en sterk uw naaste.

⁴ Laat uw ogen geen slaap toe, noch uw oogleden sluimering.

⁵ Red u, als een ree uit de hand des jagers, en als een vogel uit de hand des vogelvangers.

⁶ Ga tot de mier, gij luiaard! zie haar wegen, en word wijs;

⁷ Dewelke, geen overste, ambtman noch heerser hebbende,

⁸ Haar brood bereidt in den zomer, haar spijs vergadert in den oogst.

⁹ Hoe lang zult gij, luiaard, nederliggen? Wanneer zult gij van uw slaap opstaan?

¹⁰ Een weinig slapens, een weinig sluimerens, een weinig handvouwens, al nederliggende;

¹¹ Zo zal uw armoede u overkomen als een wandelaar, en uw gebrek als een gewapend man.

¹² Een Belialsmens, een ondeugdzaam man gaat met verkeerdheid des monds om;

¹³ Wenkt met zijn ogen, spreekt met zijn voeten, leert met zijn vingeren;

¹⁴ In zijn hart zijn verkeerdheden, hij smeedt te aller tijd kwaad; hij werpt twisten in.

¹⁵ Daarom zal zijn verderf haastelijk komen; hij zal schielijk verbroken worden, dat er geen genezen aan zij.

¹⁶ Deze zes haat de HEERE; ja, zeven zijn Zijn ziel een gruwel:

¹⁷ Hoge ogen, een valse tong, en handen, die onschuldig bloed vergieten;

¹⁸ Een hart, dat ondeugdzame gedachten smeedt; voeten, die zich haasten, om tot kwaad te lopen;

¹⁹ Een vals getuige, die leugenen blaast; en die tussen broederen krakelen inwerpt.

²⁰ Mijn zoon, bewaar het gebod uws vaders, en verlaat de wet uwer moeder niet.

²¹ Bind ze steeds aan uw hart, hecht ze aan uw hals.

²² Als gij wandelt, zal dat u geleiden; als gij nederligt, zal het over u de wacht houden; als gij wakker wordt, zal hetzelve met u spreken.

²³ Want het gebod is een lamp, en de wet is een licht, en de bestraffingen der tucht zijn de weg des levens;

²⁴ Om u te bewaren voor de kwade vrouw, voor het gevlei der vreemde tong.

²⁵ Begeer haar schoonheid niet in uw hart, en laat ze u niet vangen met haar oogleden.

²⁶ Want door een vrouw, die een hoer is, komt men tot een stuk broods; en eens mans huisvrouw jaagt de kostelijke ziel.

²⁷ Zal iemand vuur in zijn boezem nemen, dat zijn klederen niet verbrand worden?

²⁸ Zal iemand op kolen gaan, dat zijn voeten niet branden?

²⁹ Alzo die tot zijns naasten huisvrouw ingaat; al wie haar aanroert, zal niet onschuldig gehouden worden.

³⁰ Men doet een dief geen verachting aan, als hij steelt om zijn ziel te vullen, dewijl hij honger heeft;

³¹ En gevonden zijnde, vergeldt hij het zevenvoudig; hij geeft al het goed van zijn huis.

³² Maar die met een vrouw overspel doet, is verstandeloos; hij verderft zijn ziel, die dat doet;

³³ Plage en schande zal hij vinden, en zijn smaad zal niet uitgewist worden.

³⁴ Want jaloersheid is een grimmigheid des mans; en in den dag der wraak zal hij niet verschonen.

³⁵ Hij zal geen verzoening aannemen; en hij zal niet bewilligen, ofschoon gij het geschenk vergroot.