¹ Wee dien, die ongerechtigheid bedenken, en kwaad werken op hun legers; in het licht van den morgenstond doen zij het, dewijl het in de macht van hunlieder hand is.

² En zij begeren akkers, en roven ze, en huizen, en nemen ze weg; alzo doen zij geweld aan den man en zijn huis, ja, aan een iegelijk en zijn erfenis.

³ Daarom, alzo zegt de HEERE: Ziet, Ik denk een kwaad over dit geslacht, waaruit gijlieden uw halzen niet zult uittrekken, en zult zo rechtop niet gaan; want het zal een boze tijd zijn.

⁴ Te dien dage zal men een spreekwoord over ulieden opnemen; en men zal een klagelijke klacht klagen, en zeggen: Wij zijn ten enenmale verwoest; Hij verwisselt mijns volks deel; hoe ontwendt Hij mij; Hij deelt uit, afwendende onze akkers.

⁵ Daarom zult gij niemand hebben, die het snoer werpe in het lot, in de gemeente des HEEREN.

⁶ Profeteert gijlieden niet, zeggen zij, laat die profeteren; zij profeteren niet als die; men wijkt niet af van smaadheden.

⁷ O gij, die Jakobs huis geheten zijt! Is dan de Geest des HEEREN verkort? Zijn dat Zijn werken? Doen Mijn woorden geen goed bij dien, die recht wandelt?

⁸ Maar gisteren stelde zich Mijn volk op, tot vijand, tegenover een kleed; gij stroopt een mantel van degenen, die zeker voorbijgaan, wederkomende van den strijd.

⁹ De vrouwen Mijns volks verdrijft gij, elkeen uit het huis van haar vermakingen; van haar kinderkens neemt gij Mijn sieraad in eeuwigheid.

¹⁰ Maakt u dan op, en gaat henen; want dit land zal de rust niet zijn; omdat het verontreinigd is, zal het u verderven, en dat met een geweldige verderving.

¹¹ Zo er iemand is, die met wind omgaat, en valselijk liegt, zeggende: Ik zal u profeteren voor wijn en voor sterken drank! dat is een profeet dezes volks.

¹² Voorzeker zal Ik u, o Jakob! gans verzamelen; voorzeker zal Ik Israels overblijfsel vergaderen; Ik zal het te zamen zetten als schapen van Bozra; als een kudde in het midden van haar kooi zullen zij van mensen deunen.

¹³ De doorbreker zal voor hun aangezicht optrekken; zij zullen doorbreken, en door de poort gaan, en door dezelve uittrekken; en hun koning zal voor hun aangezicht henengaan; en de HEERE in hun spits.

⁶ Want zij voeren hun hart aan, als een bakoven, tot hun lagen; hunlieder bakker slaapt den gansen nacht; 's morgens brandt hij als een vlammend vuur.

¹ Mijn zoon! zo gij voor uw naaste borg geworden zijt, voor een vreemde uw hand toegeklapt hebt;

² Gij zijt verstrikt met de redenen uws monds; gij zijt gevangen met de redenen uws monds.

³ Doe nu dit, mijn zoon! en red u, dewijl gij in de hand uws naasten gekomen zijt; ga, onderwerp uzelven, en sterk uw naaste.

⁴ Laat uw ogen geen slaap toe, noch uw oogleden sluimering.

⁵ Red u, als een ree uit de hand des jagers, en als een vogel uit de hand des vogelvangers.

⁶ Ga tot de mier, gij luiaard! zie haar wegen, en word wijs;

⁷ Dewelke, geen overste, ambtman noch heerser hebbende,

⁸ Haar brood bereidt in den zomer, haar spijs vergadert in den oogst.

⁹ Hoe lang zult gij, luiaard, nederliggen? Wanneer zult gij van uw slaap opstaan?

¹⁰ Een weinig slapens, een weinig sluimerens, een weinig handvouwens, al nederliggende;

¹¹ Zo zal uw armoede u overkomen als een wandelaar, en uw gebrek als een gewapend man.

¹² Een Belialsmens, een ondeugdzaam man gaat met verkeerdheid des monds om;

¹³ Wenkt met zijn ogen, spreekt met zijn voeten, leert met zijn vingeren;

¹⁴ In zijn hart zijn verkeerdheden, hij smeedt te aller tijd kwaad; hij werpt twisten in.

¹⁵ Daarom zal zijn verderf haastelijk komen; hij zal schielijk verbroken worden, dat er geen genezen aan zij.

¹⁶ Deze zes haat de HEERE; ja, zeven zijn Zijn ziel een gruwel:

¹⁷ Hoge ogen, een valse tong, en handen, die onschuldig bloed vergieten;

¹⁸ Een hart, dat ondeugdzame gedachten smeedt; voeten, die zich haasten, om tot kwaad te lopen;

¹⁹ Een vals getuige, die leugenen blaast; en die tussen broederen krakelen inwerpt.

²⁰ Mijn zoon, bewaar het gebod uws vaders, en verlaat de wet uwer moeder niet.

²¹ Bind ze steeds aan uw hart, hecht ze aan uw hals.

²² Als gij wandelt, zal dat u geleiden; als gij nederligt, zal het over u de wacht houden; als gij wakker wordt, zal hetzelve met u spreken.

²³ Want het gebod is een lamp, en de wet is een licht, en de bestraffingen der tucht zijn de weg des levens;

²⁴ Om u te bewaren voor de kwade vrouw, voor het gevlei der vreemde tong.

²⁵ Begeer haar schoonheid niet in uw hart, en laat ze u niet vangen met haar oogleden.

²⁶ Want door een vrouw, die een hoer is, komt men tot een stuk broods; en eens mans huisvrouw jaagt de kostelijke ziel.

²⁷ Zal iemand vuur in zijn boezem nemen, dat zijn klederen niet verbrand worden?

²⁸ Zal iemand op kolen gaan, dat zijn voeten niet branden?

²⁹ Alzo die tot zijns naasten huisvrouw ingaat; al wie haar aanroert, zal niet onschuldig gehouden worden.

³⁰ Men doet een dief geen verachting aan, als hij steelt om zijn ziel te vullen, dewijl hij honger heeft;

³¹ En gevonden zijnde, vergeldt hij het zevenvoudig; hij geeft al het goed van zijn huis.

³² Maar die met een vrouw overspel doet, is verstandeloos; hij verderft zijn ziel, die dat doet;

³³ Plage en schande zal hij vinden, en zijn smaad zal niet uitgewist worden.

³⁴ Want jaloersheid is een grimmigheid des mans; en in den dag der wraak zal hij niet verschonen.

³⁵ Hij zal geen verzoening aannemen; en hij zal niet bewilligen, ofschoon gij het geschenk vergroot.