4235. En de engelen Gods ontmoetten hem; dat dit de verlichting uit het goede betekent, staat vast uit de betekenis van de engelen Gods, namelijk iets van de Heer, hier het Goddelijke dat in de Heer is, want in de Heer was het Goddelijke Zelf dat de Vader wordt genoemd; het wezen zelf van het leven, dat bij de mens de ziel wordt genoemd, was daaruit en het was Hijzelf; het is dit Goddelijke dat in het gewone spraakgebruik de Goddelijke Natuur wordt genoemd of liever het Goddelijk Wezen van de Heer; dat door de engelen Gods in het Woord iets van het Goddelijke van de Heer wordt aangeduid, zie de nrs. 1925, 2319, 2821, 3039, 4085. Daarmee dat ‘de engelen Gods hem ontmoetten’, wordt in de naaste zin de invloeiing van het Goddelijke in het Natuurlijke aangeduid, vandaar de verlichting, want alle verlichting is vanuit de invloeiing van het Goddelijke. Omdat er gehandeld wordt over de omkering van de staat in het Natuurlijke van de Heer, opdat het goede in de eerste plaats zou zijn en het ware in de tweede en hier over de inplanting van het ware in het goede daar, nr. 4232 en dit niet kan plaatsvinden zonder verlichting uit het Goddelijke, wordt hier daarom eerst gehandeld over de verlichting uit het goede waarin het ware zou worden ingeplant.