2723. Wat echter Beerscheba betreft: Beerscheba betekent de staat en de hoedanigheid van de leer, namelijk dat die Goddelijk is en dat daaraan de menselijk redelijke dingen zijn toegevoegd, hetgeen blijken kan uit het verband van de dingen, waarover gehandeld wordt van vers 22 tot hier, zie nrs. 2613, 2614 en ook uit de betekenis van dit woord in de oorspronkelijke taal, te weten ‘de put van de eed en zeven’; dat de put de leer van het geloof is, zie men in de nrs. 2702, 2720;

dat de eed de verbinding is, nr. 2720;

en verder ook met het met een eed gesloten verbond, nrs. 1996, 2003, 2021, 2037;

en dat zeven het heilige, dus het Goddelijke is, nrs. 395, 433, 716, 881. Hieruit kan blijken, dat het de leer betekent die in zichzelf Goddelijk is en met de menselijk redelijke dingen is samengevoegd. Dat Beerscheba hier vandaan komt, blijkt duidelijk uit de woorden van Abraham:

‘Abraham zei: Dat gij de zeven ooilammeren van mijn hand nemen zult, opdat het mij tot een getuigenis zij, dat ik deze put gegraven heb; daarom noemde hij die plaats Beerscheba, omdat die beiden daar gezworen hadden en zij maakten een verbond in Beerscheba’, (Genesis 30, 31, 32);

evenzo uit de woorden van Izaäk in het volgende 26ste hoofdstuk:

‘het geschiedde ten zelfden dage en Izaäks knechten kwamen, en boodschapten hem van de zaak van de put die zij gegraven hadden en zij zeiden hem: Wij hebben wateren gevonden; en hij noemde dezelve Schibea [een en zeven]; daarom is de naam van die stad Beerscheba [tot op deze dag]’, (Genesis 32, 33). Hier wordt ook over putten gehandeld, waarover twist was met Abimelech en over het verbond met hem en door Beerscheba worden de menselijk redelijke dingen aangeduid en opnieuw toegevoegd aan de leer van het geloof en daar die opnieuw werden toegevoegd en de leer zo dus geschikt werd gemaakt voor het menselijk begrip, wordt zij een stad genoemd; dat de stad het leerstellige is in zijn gehele samenvatting, zie de nrs. 402, 2268, 2450, 2451. Bovendien wordt Beerscheba met een dergelijke betekenis naar de innerlijke zin genoemd in, (Genesis 22:19; 26:22, 23; 28:10; 46:1, 5; Jozua 15:28; 19:1, 2; 1 Samuël 8:2; 1 Koningen 19:3);

en in de tegenovergestelde zin, (Amos 5:5; 8:13, 14). De uitbreiding van de hemelse en geestelijke dingen die tot de leer behoren, wordt in de innerlijke zin aangeduid, waar de uitgestrektheid van het land Kanaän wordt beschreven door de woorden ‘van Dan tot Beerscheba toe’, want door het land Kanaän wordt het rijk van de Heer aangeduid en eveneens de Kerk, en dus de hemelse en geestelijke dingen die tot de leer behoren, zoals in het boek der Richteren:

‘Al de zonen Israëls togen uit en de vergadering was verzameld als een enig man, van Dan af tot Beerscheba toe’, (Richteren 20:1);

in het boek van Samuël:

‘Gans Israël van Dan tot Beerscheba toe’, (1 Samuël 3:20);

en elders:

‘Overbrengende het koninkrijk van het huis van Saul en oprichtende de stoel van David voor Israël, en over Jehudah, van Dan tot Beerscheba toe’, (2 Samuël 3:10);

elders:

‘Husai tot Absalom: dat gans Israël verzameld worde, van Dan tot Beerscheba toe’, (2 Samuel 17:11);

elders:

‘David zei tot Joab, om te trekken door alle stammen van Israël van Dan tot Beerscheba toe’, (2 Samuël 24:2, 7);

elders:

‘Er stierven van het volk, van Dan tot Beerscheba toe, zeventigduizend mannen’, (2 Samuël 24:15) In het boek der Koningen:

‘Jehudah woonde onder zijn wijnstok en onder zijn vijgenboom, van Dan tot Beerscheba toe, al de dagen van Salomo’, (1 Koningen 4:25).

2021. Dat ‘tot een eeuwig verbond’ de verbinding met dezen betekent, blijkt uit de betekenis van het verbond, wat de verbinding is, waarover eerder in de nrs. 665, 666, 1023, 1038;

en dat het een verbinding is met hen, die zaad genoemd worden, blijkt hieruit, dat het er onmiddellijk op volgt, en dat het verbond voor de tweede maal in dit vers genoemd wordt; dus heeft het eerste betrekking op de vereniging van Jehovah met het Menselijk Wezen, het tweede op de verbinding met degenen die het zaad zijn. Opdat men een duidelijker voorstelling ontvangt van de vereniging van het Goddelijk Wezen van de Heer met het Menselijk Wezen, en van de verbinding van de Heer met het menselijk geslacht door het geloof van de naastenliefde, mag hier en in hetgeen volgt, eerstgenoemde een vereniging genoemd worden, laatstgenoemde echter een verbinding; die van het Goddelijk Wezen van de Heer met het menselijk Wezen was ook een vereniging, maar die van de Heer met het menselijk geslacht door het geloof van de naastenliefde is een verbinding. Dit blijkt hieruit, dat, omdat Jehovah of de Heer het Leven is, en Zijn Menselijk Wezen ook het Leven is geworden, zoals hier eerder is aangetoond, er vereniging is tussen het Leven en het Leven; daarentegen is de mens niet het Leven, maar een ontvanger van het leven, zoals eveneens eerder is aangetoond. Wanneer het leven in een ontvanger van het leven invloeit, is er verbinding, want het past zich bij hem aan als het actieve bij het passieve, of als het op zichzelf levende bij het op zichzelf dode, dat als gevolg daarvan leeft. Weliswaar verschijnt dan het principale met het instrumentale, zoals zij genoemd worden, als verbonden, alsof zij één waren, maar toch zijn zij niet één, want het eerste staat op zichzelf en het laatste staat op zichzelf. De mens leeft niet uit zichzelf, maar de Heer voegt hem uit barmhartigheid aan zich toe en doet hem zo dus leven tot in eeuwigheid; en daar zij zo onderscheiden zijn, wordt het een verbinding genoemd.