1602. Dat ‘Jehovah zei tot Abram’ betekent dat Jehovah aldus tot de Heer heeft gesproken, kan uit de innerlijke zin blijken, waarin onder Abram de Heer wordt verstaan; verder ook uit de staat zelf, waarin Hij toen was, en die hier ook beschreven wordt, namelijk dat de uiterlijke dingen die hinderden, verwijderd werden, hetgeen wordt aangeduid met de woorden ‘nadat Loth van hem gescheiden was’. De Heer was naar de Innerlijke Mens Goddelijk, daar Hij uit Jehovah geboren was. Hieruit volgt dat Hij, toen niets van de zijde van de uiterlijke mens meer hinderde, alle dingen zag die komen zouden; en dat het Hem toescheen, alsof Jehovah had gesproken, komt omdat het voor de uiterlijke mens plaatsvond; naar de Innerlijke Mens was Hij één met Jehovah, zoals de Heer Zelf leert bij Johannes:

‘Filippus zei: Toon ons de Vader; Jezus zei tot hem: Ben Ik zo lange tijd met ulieden en hebt gij Mij niet gekend, Filippus? Die Mij ziet, die ziet de vader; hoe zegt gij dan: Toon ons de Vader? Gelooft gij niet, dat Ik in de Vader ben, en de Vader in Mij is; gelooft Mij. Dat Ik in de Vader ben, en de Vader in Mij is’, (Johannes 14:6, 8, 9, 10, 11).